Γεια σας κορίτσια..... Είμαι μαμά 2 αγοριών. Το πρόβλημα που έχω είναι ότι ο μεγάλος (8 ετών) κλαίει όοολη την ώρα και με το παραμικρό.... Όλοι μου λένε ότι όταν μεγαλώσει θα στρώσει!!!! Εμένα με ενοχλεί αυτό το κλάμα όλη την ώρα... Δεν μου αρέσει να βλέπω το παιδάκι μου να κλαίει.... Γεγονός είναι ότι ζηλεύει τον μικρό και ότι έχω πολλές παρεμβάσεις από μαμά, πεθερά και τον άντρα μου..... Τον καλοπιάνουν όλη την ώρα, δεν τον μαλώνουν ποτέ.... Είναι πολύ ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΟΣ. Δεν ξέρω τι να κάνω....

Εμένα τα αγόρια μου επειδή έχουν 4 χρόνια διαφορά, πάντα έδινα στον μεγάλο αρμοδιότητες, του στυλ,όταν θα μεγαλώσει ο αδελφός σου, εσύ θα τον μάθεις ποδήλατο, μπάνιο, μπάλα κλπ. & έτσι σταμάτησε να ζηλεύει & το πήρε σοβαρά...!!!         

Γεια χαρά,
Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου και συγνώμη για την καθυστέρηση.....   το έχω πει και αυτό αλλά δεν πιάνει.....

εφοσον εχεις εντοπίσει το πρόβλημα !! προσπαθησε εκει να βρεις πρωτα τη λυση!! μιλησε με τη μαμα τη πεθερα και το συζυγο, να αλλαξουν τακτική!!! πόλυ αγάπη μεν , αλλα εκει που πρεπει αυστηροτητα!!

Vicky pn έγραψε:  
Γεια σας κορίτσια..... Είμαι μαμά 2 αγοριών. Το πρόβλημα που έχω είναι ότι ο μεγάλος (8 ετών) κλαίει όοολη την ώρα και με το παραμικρό.... Όλοι μου λένε ότι όταν μεγαλώσει θα στρώσει!!!! Εμένα με ενοχλεί αυτό το κλάμα όλη την ώρα... Δεν μου αρέσει να βλέπω το παιδάκι μου να κλαίει.... Γεγονός είναι ότι ζηλεύει τον μικρό και ότι έχω πολλές παρεμβάσεις από μαμά, πεθερά και τον άντρα μου..... Τον καλοπιάνουν όλη την ώρα, δεν τον μαλώνουν ποτέ.... Είναι πολύ ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΟΣ. Δεν ξέρω τι να κάνω....

Aκριβως το ιδιο ειναι ο μεγαλος μου γιος. Κλαιει ασταμάτητα χωρις λογο. Δεν ειναι οτι δεν μπορω να βλεπω το παιδακι μου να κλαιει. Απλα το παιδακι μου , μου κανει τα νευρα κροσια και θελω να το πνιξω 3-4 φορες την ημερα. Αυτη ειναι η αληθεια. Εγω απευθυνθηκα και σε ψυχολογο γιατι ενιωθα οτι θα κανω εγκλημα. και για αυτον και για εμενα. Δεν μπορουσα να χειριστω καποιες καταστασεις και οταν νιωθω οτι δεν μπορω να κανω κατι προσπαθω αν απευθυνομαι στους ειδικους. Μου εδωσε καποιες συμβουλες που προσπαθω να εφαρμοσω και καποια άλλα που απλα δεν γίνονται. Δεν μπορω να του αφιερωσω χρονο μονο για αυτον χωρις τα αδερφια του .δεν μπορω να τον κοιταω οταν παιζει ,οταν κανει αθλημα κλπ κλπ. Ζηλευει πολυ ,πιστευει οτι αγαπαμε τα αδερφια του περισσοτερο και αλλα τετοια. (τα οποια βεβαια στα δικα του ματια ηταν απολυτα αληθη. Εβλεπε οτι μονο αυτος μαζευε γιατι τα αλλα 2 ηταν μικροτερα ,σε αυτον φωναζα περισσοτερο για το σχολειο αοφυ οι αλλοι δεν πανε ακομα κλπ.)
Προσπαθουμε να μιλαμε καθε βραδυ με τι τον ενοχλησε απο εμενα ,τα αδεφια του τους γυρω του .Τι ενοχλησε εμας , τι ηταν πολυ καλο που καναμε και οι 2 και γενικως εχει μαλλιασει η γλωσσα μας να συζηταμε για τα παντα. Τι ειναι καλο να αποφευγουμε και τι ενταξουμε στο καθημερινο μας προγραμμα. Καποιες φορες εχει αποτελεσμα και ακποιες οχι. Σιγουρα ομως εχουμε ηρεμισει αρκετα και οι 2.
Προσωπικα κανω υπομονη ,προσπαθω να συγκρατω τα νευρα μου γιατι οι εντασεις και οι φωνές ηταν πολλες .Προσπαθω να πω στους δικους μας να μην τον καλοπιανουν ολη την ωρα γιατι ειχα παρατηρησει πως οταν ηταν ο παππους ,η γιαγια εκανε πολυ χειροτερα. Επισης προσπαθω να ειμαι δικαιη. Οτι δουλειες ειναι να κανει ο μεγαλος βαζω να τις κανουν και τα αλλα 2. ιδιες τιμωριες κλπ. Συνηθως τα μεγαλυτερα τα παιδια τα πιέζουμε περισσοτερο και εχουμε πολλες απαιτησεις επειδη ειναι τα μεγαλυτερα και τελικα ειναι λαθος. Μαζευει ο μεγαλος? Και τα αλλα το ιδιο ασχετα αν δεν τα καταφερνουν.
Τωρα τι να σου πω και εγω? Μονο υπομονη και ευχησου να αρχισουν τα σχολεια γρήγορα.  Θα μπορουσες ομως να απευθυνθεις σε εναν παιδοψυχολογο να βρεις την αιτια που γινεται ολο αυτο και μπορει να σου δωσει καποιες συμβουλες ωστε να το αντιμετωπίσεις.

κοκκινοσκουφιτσα έγραψε:Εμένα τα αγόρια μου επειδή έχουν 4 χρόνια διαφορά, πάντα έδινα στον μεγάλο αρμοδιότητες, του στυλ,όταν θα μεγαλώσει ο αδελφός σου, εσύ θα τον μάθεις ποδήλατο, μπάνιο, μπάλα κλπ. & έτσι σταμάτησε να ζηλεύει & το πήρε σοβαρά...!!!          

Εμενα παλι αυτο τον ενοχλουσε απιστευτα. Ηθελε να παιξει και επρεπε να κανει ΄΄δουλειες΄΄ για αν αμθει κατι το αδερφακι ή να βοηθησει εμενα για το αδερφακι. Αυτο στο τελος του βγηκε πολυ αρνητικα απεναντι στον αδερφο του και εμενα. Δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι το ιδιο. παντως οταν απευθυνθηκαμε σε ψυχολογο το πρωτο που μας ειπε ηταν οτι ''Δεν θα φορτωνετε το παιδι με υποχρεωσεις που στην πραγματικοτητα ειναι δικες σας. Ειναι πολυ μικρος για να αντεξει αυτο το βαρος'' .

Σκεφτείτε επίσης ότι είναι και θέμα χαραχτήρα πολλές φορές.
Μπορεί να είναι απλά γκρινιάρης. Να ναι το στυλ του αυτό.

margdimitra έγραψε:Σκεφτείτε επίσης ότι είναι και θέμα χαραχτήρα πολλές φορές.
Μπορεί να είναι απλά γκρινιάρης. Να ναι το στυλ του αυτό.

Ο χαρακτηρας ομως τελικα φταιαχνεται απο εμας . Καλο ειναι να ψαξει την αιτια ομως αν αυτο εχει γινει χειροτερο μετα τον ερχομο του δευτερου παιδιου.

ede37 έγραψε:

margdimitra έγραψε:Σκεφτείτε επίσης ότι είναι και θέμα χαραχτήρα πολλές φορές.
Μπορεί να είναι απλά γκρινιάρης. Να ναι το στυλ του αυτό.

Ο χαρακτηρας ομως τελικα φταιαχνεται απο εμας . Καλο ειναι να ψαξει την αιτια ομως αν αυτο εχει γινει χειροτερο μετα τον ερχομο του δευτερου παιδιου.

Επιμονή και υπομονή χρειάζεται και να κρατάς τις ισορροπίες. Όσο μπορείς βέβαια.
Σκέψου όμως ο ερχομός ενός δεύτερου παιδιού πως γκρεμίζει το βασίλειο του πρωτότοκου? Τι να σου κάνουν και αυτά? Αντιδρούν. Το θέμα είναι να το ξεπερνούν σχετικά γρήγορα.

Κουράγιο μαμάδες!!!

margdimitra έγραψε:

ede37 έγραψε:

margdimitra έγραψε:Σκεφτείτε επίσης ότι είναι και θέμα χαραχτήρα πολλές φορές.
Μπορεί να είναι απλά γκρινιάρης. Να ναι το στυλ του αυτό.

Ο χαρακτηρας ομως τελικα φταιαχνεται απο εμας . Καλο ειναι να ψαξει την αιτια ομως αν αυτο εχει γινει χειροτερο μετα τον ερχομο του δευτερου παιδιου.

Επιμονή και υπομονή χρειάζεται και να κρατάς τις ισορροπίες. Όσο μπορείς βέβαια.
Σκέψου όμως ο ερχομός ενός δεύτερου παιδιού πως γκρεμίζει το βασίλειο του πρωτότοκου? Τι να σου κάνουν και αυτά? Αντιδρούν. Το θέμα είναι να το ξεπερνούν σχετικά γρήγορα.

Κουράγιο μαμάδες!!!

ε μα για αυτο λεω να βρει την σωστη αιτια και να το καταπολεμισει σωστα. οχι με συμβουλες που ναι μεν σε εμενα μπορει να εχουν αποτελεσμα αλλα αλλο παιδι εχεις εσυ και διαφορετικο εγω. Το θεμα ομως με τις αρμοδιοτητες παιδια ειναι οντως αποτυχια. Χωρις να θελω να πω ομως οτι καποιες φορες δεν εχει αποτελεσμα. Αλλα πραγματι το παιδι αισθανεται οτι του ''στερεις'' καποια πραγματα οπως το παιχνιδι του ας πουμε για να κανω ''αγγαρεια'' να βοηθησει στην πανα του μωρου. Το ανει για να μην σε απογοητευσει γιατι το εδειξες ποσο σημαντικο ειναι για εσενα και ετσι θα πρεπει να κανει. Φαυλος κυκλος ειναι και ποσα λαθη κανουμε χωρις να τα ξερουμε και χωρις να εχουμε την προθεση βεβαια. Αλλα εχει λογικη βαση.

Σε αυτό που λες για το "φόρτωμα" με τις αρμοδιότητες συμφωνώ απόλυτα. Δεν μπορώ να στερώ την παιδική ηλικία και να το φορτώνω το παιδί με ευθύνες.
Και αν συμβεί κάτι την ώρα που υποτίθεται έχω βάλει το παιδί να προσέχει το άλλο μικρό τι κάνω μετά?
Και τύψεις θα έχω και το πιο μεγάλο παιδάκι σκέψου τι κλονισμό θα πάθει. Και αυτό δε διορθώνεται ποτέ.

Vicky pn έγραψε:  
Γεια σας κορίτσια..... Είμαι μαμά 2 αγοριών. Το πρόβλημα που έχω είναι ότι ο μεγάλος (8 ετών) κλαίει όοολη την ώρα και με το παραμικρό.... Όλοι μου λένε ότι όταν μεγαλώσει θα στρώσει!!!! Εμένα με ενοχλεί αυτό το κλάμα όλη την ώρα... Δεν μου αρέσει να βλέπω το παιδάκι μου να κλαίει.... Γεγονός είναι ότι ζηλεύει τον μικρό και ότι έχω πολλές παρεμβάσεις από μαμά, πεθερά και τον άντρα μου..... Τον καλοπιάνουν όλη την ώρα, δεν τον μαλώνουν ποτέ.... Είναι πολύ ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΟΣ. Δεν ξέρω τι να κάνω....

τν mικρο καλοπιανουν δν καταλαβα? αλλα οποιον κ να καλοπιανουν ειναι λαθος κ λογικο να ζηλευει κ να κλαιη πρεπει να κανεις mια συζητηση για να κοπουν αυτα εγω εχω ενα 14mηνον κ ολη του κανουν τ χατιρια κ γκρινιζει συνεχια τωρα προσπαθο να τ κοψο αυτα αλλα δισκολο