katiach έγραψε:Κορίτσια καλησπέρα!Είμαι καινούρια στο φορουμ και καινούρια ως μέλλουσα μαμάΕτών 35 παρακαλώ, στην 6η εβδομάδα.Πάντα έλεγα πως ήθελα ένα παιδάκι,όχι φανατική μαμά αλλά ήθελα κάποτε να γίνω κι εγώ.Και να που έγινε.Είμαι στην αρχή της 7ης εβδομάδας, η εγκυμοσύνη προγραμματισμένη , ήρθε εύκολα, κναονίστηκε κι ο γάμος. Αλλά ξαφνικά, όλα μου φαίνονται βουνό.Έχω κακή ψυχολογία, νιώθω πς δεν έχω τις αντοχές που είχα πριν. Έχω σκεφτεί να το ρίξω μάλλον όχι σοβαρά αλλά έχω πει πως αν δεν πάει καλά δε θέλω να ξαναπροσπαθήσω. Ενώ έχω μια καλή σχέση έσω σκεφτεί πως το παιδί θ αμει δεσμεύσει στη σχέση και στην αθήνα στην οποία βρέθηκα σχετικά πρόσφατ λόγω της σχέσης και ώρες ώρες με κουράζει!Τι θα κάνω; φοβάμαι πως θα πάθω επιλόχειο όταν γεννήσω,είχα χρόνια πριν κρ΄σιεις πανικού και υποτροπίασε σε κατάθλιψη και γενικά έχω ευάλωτη ψυχολογία, πως θα κλειστώ πολύ με το παιδί στην αθήνα μόνη.Όλα βουνό!!!! Τι θα κάνω;;;;;;;;;;Νιώθω οτι δεν ειμαι για τιποτα!

katiach έγραψε:Σ ευχαριστώ πολυ για την ανταπόκριση. Έχω μια πολύ καλή σχέση με το σύντροφό μου και μοιράζομαι μαζί του όλες τις σκέωεις όπως και με πολλές φίλες που έχουν γίνει μητέρες.Δε μπορώ να πω ότι καθησυχάζομαι πάντα.Ώρες ώρες νιώθω πως διαχωρίζω τον εαυτό μου από πολλές γυναίκες που ήταν πιθανόν πιο συνειδητοποιημένες και πιο ψύχραιμες αι υπομονετικές από μένα.

katiach έγραψε: Σ ευχαριστώ πολύ@Είναι κάτι που το έχω σκεφτεί, εξάλλου είναι γνώριμα μονοπάτια για μένα.Ευελπιστώ όμως να χω καλύτερη διάθεση αργότερα.Αυτά τα μονοπάτια τα χω διαβεί και δε μ αρεσει να ξαναγυρίζω. Σ ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια.Εκεί περίπου βρίσκομαι κι εγώ.Να σαι καλά!

nafs έγραψε:Τα αρνητικά συναισθηματα είναι και αυτα μέσα στο παιχνίδι. Κι εγώ όταν επιβεβαιωσα μια προγραμματισμένη επιθυμητη εγκυμοσύνη, σοκαρίστηκα κάπως. Όλα αυτα που λες μου φάνηκαν βουνό. Θεωρω ότι είναι φυσιολογικές σκέψεις ενος ανθρώπου που δεν είναι χαχαχουχα όλη την ώρα. Πώς να το κανουμε, ένα μωρό είναι μεγάλη ευθυνη και δεσμευση. Και παρότι είχα υπέροχη εγκυμοσύνη που την απόλαυσα τα συναισθηματα αυτα επανήλθαν μόλις γέννησα. Λίγο η κουραση, λίγο οι ορμόνες, λίγο το άγχος, λίγο ένα δύσκολο μωρό, δεν απολάμβανα καθόλου την μητρότητα και νόμιζα ότι μάλλον δεν έπρεπε να είχα γίνει μητέρα. Τελικά αποδε'ιχθηκε ότι οι ρημαδοορμόνες κάνανε πολύ κακή δουλειά. Τα πράγματα δεν μένουν έτσι! Ο άνθρωπος παντα προσαρμόζεται και τα βγάζει πέρα μια χαρά. Δέξου αυτες τις σκέψεις σαν φυσιολογικές, και κάνε ένα βήμα την φορά. ό,τι έρθει (αν έρθει) θα το αντιμετωπίσεις τότε. Αν δεν έρθει ποτέ και τα σκέφτεσαι από τώρα, θα έχεις σπαταλήσει πολλη ενεργεια ανησυχώντας  για κάτι που τελικά δεν έγινε.