Καλησπέρα και από εμένα. Ο άντρας μου είναι λογοθεραπευτής και ο πλέον ειδικός να σου απαντήσει. Σου μεταφέρω λοιπόν τα λόγια του! Η πιπίλα, αν γνωρίζαμε όλες οι μανούλες τι κακό κάνει δεν θα την αρχίζαμε, αλλά καθώς τα παιδάκια μας έχουν το αντανακλαστικό με το δάχτυλο, καλύτερα η πιπίλα! Η πιπίλα όσο πιο γρήγορα κοπεί, τόσο το καλύτερο, για πολλούς, λόγους! επιβραδύνει την ωρίμανση του παιδιού σε αρκετούς τομείς, όπως συναισθηματικούς, αρθρωτικούς, ορθοδοντικούς...κ.λπ! Τα 2 χρόνια δεν είναι ούτε υπερβολικά αργά για να κοπεί ούτε όμως και νωρίς. Ιδανικά καλό θα ήταν να μην περνάμε το 1,5 έτος. Τώρα θα σου πω την δική μου εμπειρία ως μανούλα. Ομικρός είναι 6,5 μηνών και του την έκοψα πριν 2 εβδομάδες, επειδή ακόμη είναι πολύ μικρός, την έκοψα μία και έξω. 2 βράδια δυσκολεύτηκε να κοιμηθεί, αλλά τόσο ταλεπωρηθήκαμε...και τέλος!!! Δεν ήθελα τώρα που βγάζει δοντάκια να έχει την πιπίλα. Τώρα σε παιδάκια φίλων πιο μεγάλα, που αντιλαμβανόντουσαν τους είπαμε μία ιστορία. Πως στο σπίτι έχει μπει ένα ποντικάκι μικρό και άκακο, που όμως πεινάει τόσο, που ότι βρει το τρώει και σήμερα έφαγε την πετσετούλα της κουζίνας!(παίρνουμε και του δείχνουμε μία πετσέτα που την έχουμε κόψει λίγο στην άκρη) Την επόμενη μέρα του δείχνουμε ως έφαγε...κάτι άλλο...και την τρίτη ψαλιδίσαμε την πιπίλα και του είπαμε πως την έφαγε...όπως είπε και μία άλλη μανούλα πιο πάνω, με το ψαλίδισμα της πιπίλας θα χάσει την ευχαρίστηση και θα την απωθήσει μόνος του!Αυτά, ελπίζω να μη σε κούρασα πολύ, ήθελα να βοηθήσω!!!
Καλή επιτυχία!!!
Υ.Γ. Στο τέλος για να οριστικοποιηθεί όλο αυτό, εξήγησε ποια παιδάκια δεν έχουν πιπίλα και για΄τι κάποια ακόμη φοράνε, ενθάρρυνέ το πως είναι τόσο μεγάλο, έξυπνο και ικανό παιδί, και όχι μωράκι και πετάξτε ΜΑΖΙ τις πιπίλες!!!ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!

scfatsa έγραψε:Τώρα σε παιδάκια φίλων πιο μεγάλα, που αντιλαμβανόντουσαν τους είπαμε μία ιστορία. Πως στο σπίτι έχει μπει ένα ποντικάκι μικρό και άκακο, που όμως πεινάει τόσο, που ότι βρει το τρώει και σήμερα έφαγε την πετσετούλα της κουζίνας!(παίρνουμε και του δείχνουμε μία πετσέτα που την έχουμε κόψει λίγο στην άκρη) Την επόμενη μέρα του δείχνουμε ως έφαγε...κάτι άλλο...και την τρίτη ψαλιδίσαμε την πιπίλα και του είπαμε πως την έφαγε...όπως είπε και μία άλλη μανούλα πιο πάνω, με το ψαλίδισμα της πιπίλας θα χάσει την ευχαρίστηση και θα την απωθήσει μόνος του!Αυτά, ελπίζω να μη σε κούρασα πολύ, ήθελα να βοηθήσω!!!

Μακάρι να το είχα διαβάσει νωρίτερα αυτό το κόλπο με το ποντικάκι. Ο γιος μου είναι 3,5 και ακόμα δεν έχουμε κόψει την πιπίλα!!! Βέβαια την έχουμε περιορίσει πολύ (μόνο στον ύπνο) αλλά δεν την έχουμε κόψει τελείως. Και συνέχεια του λέω ότι είνα μεγάλο παιδί κλπ αλλά τίποτα. Μου λέει, θέλω την πιπίλα μου. Τι να κάνω;

Αρετή, έχουν δίκιο που λένε για το κόψιμο της πιπίλας, εάν την τρυπήσεις ή εάν την κόψεις δεν την θέλουν τα παιδιά. Σίγουρα θα σου ζητήσει άλλη. Θα πεις στενοχωρημένη δήθεν "αχχ... παει, χάλασε...." και θα του δώσεις. Ε, σε 1-2 μέρες κάνε το ίδιο και με την άλλη και θα ξεμπερδέψεις, δεν θα την θέλει το παιδι.

Εναλλακτικά μπορείς να πεις την ιστορία με την νεράϊδα της πιπίλας που θα έρθει απόψε να πάρει τις πιπίλες να τις δώσει στα παιδάκια που γεννήθηκαν! Θα τις αφήσετε κάτω απ' το μαξιλάρι και θα βρει το πρωί ισάριθμα δώρα!
Αν δεν τις δίνει, τότε μπορείς να κάνεις το παραπάνω με το κόψιμο και να πεις πως οι πιπίλες χάλασαν γιατί δεν τις δώσαμε στην νεράϊδα!

Λοιπόν.... το κόλπο με τη νεράιδα δεν έπιασε. Χθες ήρθαμε στους γονείς μου για σ/κ και του είπαμε ότι εδώ δεν έχουμε πιπίλα. Το βράδυ περάσαμε τα πάνδεινα μέχρι να αποκοιμηθεί. Σπάραζε το καημένο και φώναζε: θέλω την πιπίλα μουυυυυυυυυυυυυ Τον λυπήθηκε η καρδιά μου. Είσαι μεγάλος τώρα και δεν χρειάζεσαι πιπίλα λέγαμε εμείς, είμαι μικρός και θέλω την πιπίλα μου έλεγε αυτός. Πόλεμος νεύρων   Όμως επιμείναμε και στο τέλος τον πήρε ο ύπνος. Ξαναξύπνησε νωρίς το πρωί και ζητούσε την πιπίλα, έκλαψε λίγο, ξανακοιμήθηκε. Τώρα μόλις τον έβαλα για μεσημεριανό ύπνο (αφού ανακοινώσαμε στους πάντες ότι χθες κοιμήθηκε χωρίς πιπίλα, ότι θα πάρει δώρο αν την κόψει κλπ) αλλά συνεχίζει να τη ζητάει, χωρίς κλάμα προς το παρόν. Για να δούμε πώς θα πάει....

maria_naf79 έγραψε:ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΝΑ ΚΟΨΩ ΤΗΝ ΠΙΠΙΛΑ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ..ΒΕΒΑΙΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΧΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΙΟ ΜΙΚΡΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΣ,Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΑ 2 ΑΡΧΕΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗ...
ΕΣΕΙΣ ΠΩΣ ΤΗΝ ΚΟΨΑΤΕ ΚΟΠΗΚΕ ΕΥΚΟΛΑ?

Εμένα πάντως μου την πήρε μία ξένη γυναίκα από το στόμα της μικρής μου, την έκρυψε πίσω της κ της είπε ότι την πήρε ο κόκορας. Και η μικρή μου το δέχτηκε χωρίς καμία αντίδραση...

Areti2 έγραψε:Σπάραζε το καημένο και φώναζε: θέλω την πιπίλα μουυυυυυυυυυυυυ Τον λυπήθηκε η καρδιά μου. Είσαι μεγάλος τώρα και δεν χρειάζεσαι πιπίλα λέγαμε εμείς, είμαι μικρός και θέλω την πιπίλα μου έλεγε αυτός. Πόλεμος νεύρων Όμως επιμείναμε και στο τέλος τον πήρε ο ύπνος. Ξαναξύπνησε νωρίς το πρωί και ζητούσε την πιπίλα, έκλαψε λίγο, ξανακοιμήθηκε. Τώρα μόλις τον έβαλα για μεσημεριανό ύπνο (αφού ανακοινώσαμε στους πάντες ότι χθες κοιμήθηκε χωρίς πιπίλα, ότι θα πάρει δώρο αν την κόψει κλπ) αλλά συνεχίζει να τη ζητάει, χωρίς κλάμα προς το παρόν. Για να δούμε πώς θα πάει....

Τώρα που ξαναδιαβάζω τι έγραφα πριν 4 μήνες, μου φαίνεται αστεία η περιγραφή μου. Τελικά μετά από 3-4 μέρες με κλάματα και διαμαρτυρίες, ηρεμήσαμε και όλα καλά. Σίγουρα οι πρώτες μέρες χωρίς πιπίλα ήταν δύσκολες, αλλά άξιζε τον κόπο. Άντε τώρα να κόψουμε και την πάνα στον ύπνο...