ΜΑΛΛΟΝ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΤΥΧΕΡΗ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ.ΑΝ ΚΑΙ ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ,ΕΧΩ ΑΚΟΜΑ ΤΙΣ 2 ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΠΑΠΠΟΥ.ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΠΑΠΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΘΥΜΑΜΑΙ,ΠΕΘΑΝΕ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ 2-3-4 ΧΡΟΝΩΝ,ΚΑΠΟΥ ΕΚΕΙ.ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΠΑΡΕ-ΔΩΣΕ,ΕΙΧΕ ΑΛΛΟ ΤΥΠΟ.΄
Η ΓΙΑΓΙΑ ΟΜΩΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ,ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗ ΒΛΕΠΩ 1-2 ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑΤΙ ΜΕΝΕΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΓΑΛΩΣΕ (90 ΕΤΩΝ) ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΤΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΠΑΛΙ ΜΕ ΜΩΡΟ ΚΑΙ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ.ΑΛΛΑ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 6-7 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΝΤΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΕΝΑ-ΕΝΑ ΤΑ ΞΑΔΕΡΦΙΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΩΡΑ ΚΙ ΕΤΣΙ ΣΥΝΑΝΤΙΟΜΑΣΤΕ.

Η ΑΛΛΗ ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΙ ΠΑΠΠΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΟΤΙ ΜΕΝΟΥΝ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ ΕΒΛΕΠΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ,ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ!!
ΤΟ ΠΙΟ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΝΟΜΙΖΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΑΝ ΝΥΦΗ ΜΕ ΠΑΡΕΔΩΣΕ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!!!

Εγω ημουν πολύ τυχερή γιατί μπόρεσα να γνωρίσω δύο προγιαγιάδες, έναν προπαππού, δύο γιαγιάδες και δύο παππούδες. Τι να πρωτοθυμηθώ! Τι να πρωτοπώ!
Δεν έχω νιώσει τόση λατρεία και απαράδοτη αγάπη από άλλους. Μία αγάπη δεδομένη, μία αγάπη όμορφη!
Από αυτούς έμαθα τα πρώτα μου γραμματάκια, τις πρώτες μου λεξούλες, τα ατέλειωτα παραμύθια.

Μεχρι 7 χρονων μεγάλωσα με τους γονείς του πατέρα μου και μετά χωρισαν οι γονείς μου και με αναλάβαν οι γονείς της μητέραςμου τους οποιους θεωρω και πραγματικους γονείς μου(σκληρό αλλα πραγματικό)!!Τους χρωσταω ολους ενα μεγάλο ευχαριστω !!
Πάνε 6 χρόνια που έφυγε η γιαγιά μου(η μαμα της μητέρας μου) από την ζωή. Ετσι ξαφνικά. Δεν προλαβα να της πω τίποτα, να το καταλάβω, να την αποχαιρετίσω...
Που να φανταστώ πως την ημέρα που την είδα θα ήταν κι η τελευταία φορά.
Κι ήμουν βιαστική εκείνη την ημέρα...Ενα γεια είπα κι έφυγα.
Ηταν καθηγητρια γερμανικων, πολυ μορφωμενη γυναίκα, χαρη σε αυτη εχω παρει ολα μου τα πτυχια και περασα στη γερμανική φιλολογια..πριν 2 χρονια πήρα και το πτυχιο μου..Ακομα θυμάμαι και με πιάνουν τα κλαμματα πως λίγο πριν κλείσει τα ματακια της ανέφερε το ονομα μου!!Γιαγιουλα μου σαγαπω και θα σε θυμαμαι πάντα..εξαλλου εσυ η ιδια μου πες πως θα σαι ενα αστεράκι και θα με προσέχεις εκει που θα σαι!!
Όλες τις ευχές και τις συμβουλές που μου έχεις δώσει κατά καιρούς, τις φυλάω ως πολύτιμη κληρονομιά, μια κληρονομιά που ελπίζω κάποτε να την κληροδοτήσω στα δικά μου παιδιά.

Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ λοιπόν στους παππουδες μου! Είστε μέρος του εαυτού μου - Σας αγαπώ!!!!!!!!!!!

Η ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ(ΓΟΝΕΙΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ)..ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ..ΗΜΑΣΤΑΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΜΕΧΡΙ ΤΑ 4 ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΗΓΑΜΕ ΞΑΝΑ ΣΤΑ 8ΧΡ ΚΑΙ ΦΥΓΑΜΕ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ 9 ΧΡ.ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΕΙΧΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩ.ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΠΕΘΑΝΕ ΤΟ 97,ΗΜΟΥΝ 17 ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΙΔΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΦΕΡΕΤΡΟ. ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ..ΗΤΑΝ ΟΛΑ...ΑΛΛΑ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ.Η ΓΙΑΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ 2005...Ο ΑΛΛΟΣ ΠΑΠΠΟΥΣ(ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ) ΗΤΑΝ ΚΑΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΗΘΕΛΕ...
ΤΩΡΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ(ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΜΟΥ) ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΘΕΡΑ ΜΟΥ,Η ΟΠΟΙΑ ΜΕΝΕΙ ΚΑΛΑΜΑΤΑ-ΑΘΗΝΑ,ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΕΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ..Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ.....ΕΧΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ Κ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΔΕΙ ΠΟΤΕ...
ΟΠΟΤΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΕΓΩ Κ ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΑΣ...ΥΓΕΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ Κ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ..

ΕΜΕΝΑ ΑΠΟ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΠΛΕΟΝ ΖΟΥΝΕ Η ΜΑΜΑ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ.ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ( ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ ΜΟΥ) ΤΟΝ ΧΑΣΑΜΕ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΕΚΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ.ΑΚΟΜΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ.ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΓΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΨΥΧΟΥΛΑ ΜΟΥ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΕΒΑΖΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΤΡΑΧΤΕΡ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΗΓΑΙΝΕ ΓΙΑ ΜΠΑΝΙΟ, ΤΟ ΠΑΓΩΤΟ ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΠΑΝΙΟ,ΤΙΣ ΒΟΛΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΗ ΠΟΥ ΤΡΑΒΟΥΣΕ ΟΛΗ ΜΕΡΑ!!!!ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ( ΜΑΜΑ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑ ΜΟΥ)ΤΗΝ ΕΧΑΣΑ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΦΑΤΑ.ΣΤΙΣ 3-1-2010!!!!!!ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΠΛΗΓΜΑ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΤΑΝ ΜΕ ΠΗΡΑΝ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΠΟΥΝΕ.......ΗΜΟΥΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ( Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕ ) ΚΑΙ ΜΟΥ ΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ!!!!ΤΗΣ ΦΩΝΑΖΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΔΩΣΕΙ ΝΑ ΤΗΣ ΜΙΛΗΣΩ.ΜΟΥ ΤΟ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕ ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ , Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ.ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΤΗΝ ΒΟΗΘΗΣΕΙ!!!ΕΜΦΡΑΓΜΑ ,ΜΠΑΜ ΚΑΙ ΚΑΤΩ!!!!!ΕΙΧΑΜΕ ΠΑΕΙ 20 ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΠΡΟΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΤΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΟΥ.ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΥΝΑΝ ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΖΗΣΩ ΝΑ ΤΑ ΔΩ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΑΛΛΑ ΘΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙ Ο ΘΕΟΣ???ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΓΑ ,ΤΙ ΛΕΣ ΒΡΕ ΓΙΑΓΙΑΚΑ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΑΦΗΣΕΙ???????ΠΟΥ ΝΑ ΗΞΕΡΑ????ΚΑΠΟΤΕ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟ ΦΟΡΟΥΣΑ ΜΑΥΡΑ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΑΜΑΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΑΥΡΑ!!!ΑΜΑ ΠΕΘΑΝΩ ΕΓΩ ΘΑ ΤΑ ΦΟΡΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ???ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΓΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΕΘΑΝΕ ΕΣΥ ΓΙΑΓΙΟΥΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΕΓΩ!!!!!ΤΑ ΦΟΡΕΣΑ 40 ΜΕΡΕΣ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΕΠΕΜΕΝΕ ΝΑ ΤΑ ΒΓΑΛΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΜΕ ΒΛΕΠΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΟΛΗ ΜΕΡΑ!!!!!ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΜΕ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΙ ΠΟΥ ΜΠΗΚΕ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΣ ΕΙΧΑ ΕΥΧΗΘΕΙ!!!!!ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΡΩΕΙ!!!ΕΛΕΓΑ ΟΛΟ ΘΑ ΤΗΝ ΠΑΡΩ ΑΥΡΙΟ!!!ΟΜΩΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΠΟΤΕ!!!ΓΙ΄ ΑΥΤΟ ΟΣΕΣ ΕΧΕΤΕ ΑΚΟΜΑ ΕΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΛΗΣΜΟΝΑΤΕ ΑΥΤΟ!!!ΜΠΟΡΕΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΓΙ΄ ΑΥΤΟΥΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΡΘΕΙ ΠΟΤΕ!!!!ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΣΤ!!!!

Καλημέρα,εγώ δε γνώρισα το παππού μου απο τη πλευρά του πατέρα μου πέθανε 6 μήνες πριν γεννηθώ.Μου έχουν πει οτι ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος θα ήθελα πολύ να τον είχα γνωρίσει.Η γιαγιά μου έμενε μαζί μας για 17 χρόνια έχει φύγει και αυτη απο τη ζωή.Εχω πολλά να θυμάμαι όπως αυτο που μου είχε πει κάποτε "να έχεις μια-δυο φίλες και καλές" πόσο δίκιο είχε...Τωρα απο τη μαμά μου ζούνε και οι δυο αλλά εκτός Αθηνών. Ειναι και οι δυο πολυ καλοί ειδίκα τωρα με τη δισσεγγονή τους εχουν τρελλαθεί.Μακάρι να τους έβλεπα πιο συχνά...Τους αγαπώ πολυ!!!!

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ!!!ΟΤΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΑ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΔΕΔΟΜΕΝΑ!!!ΓΙ΄ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ!!!!ΛΙΓΟ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟ ΑΥΤΟ ΑΛΛΑ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΗ ΣΗΜΕΡΟΝ ΗΜΕΡΑ!!!ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΣΟΥ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ!!!!

Εγώ γνώρισα ένα παππού και δύο γιαγιάδες. Ο παππούς μου και η γιαγιά μου από την πλευρά του μπαμπά μου τέλοιοι ανθρωποι. Μέχρι τα 12 μου ζουσαν σ΄ ένα χωριό περίπου 1.5 ω΄ρα από το σπίτι μας και δεν τους έβλεπα συχνά. Μετά μετακόμοισαν περίπου 20 λεπτά από το σπίτι μας. Τους λάτρευα παρόλο που τελικά είμαι γαιδούρα γιατί δεν τους έβλεπα συχνά. Ο παππούς μου πέθανε πριν από 9 σχεδον μήνες σε ηλικία 92 ετών απ0ό γηρατεία ευτυχώς δεν βασανίστηκε. Έζησε τη ζωή του πολύ καλά απέκτησε παιδιά, εγγόνια, δισέγγονα και τρισέγγονα.......... Η γιαγιά μου ζει αν και αυτή είναι μεγάλη σε ηλικία 87. ΤΟ παράξενο ρε κορίτσια ήταν ότι από τον καιρό πυ θυμάμαι τον ευατό μου πάντα οι γονείς μου, μου έλεγαν να πας να δεις τη γιαγιά σου δεν είναι καθόλου καλά τη βγάζει δεν την βγάζει και τώρα 30 χρόνια μετά η γιαγιά είναι ζωντανή παρολα τα προβλήματα υγείας που έχει και χάσαμε τον παππού που ήταν υγιεστατος..... Χθες στο FB ένας ξαδελφος έβαλε μια φοτο του παππού και με πήραν τα κλάματα..............
Από την μαμά μου παππού δεν γνώρισα αφού πέθανε όταν η μαμά μου ήταν 9 ετών. Αλλά με τη γιαγιά μου μεγαλώσαμε παρόλο που έμενε στο χωριό, 20 λεπτά από το σπίτι μας. Διακοπές πάντα στη γιαγιά, σαββατοκύριακα επίσης μέχρι το 2007 που η γιαγιά έπαθε εγκεφαλικό και οι γιατροί μας έδιναν 3 - 4 ώρες ζωής. Θυμάμαι το μόνο που σκεφτόμουνα είναι ότι θα την ήθελα στον γάμο μου που θα γινόταν ένα χρόνο μετά. Βέβαια η γιαγιά δεν πέθανε αλλά δυστυχώς από τότε είναι καθηλωμένη στο κρεβάτι και δεν αντιλαμβάνεται τίποτα...............
Τους αγαπώ όλους πάραπολύ.

Έχω τόσο ωραίες και καλές παιδικές αναμνήσεις από τις γιαγιάδες μου και τους παππούδες μου... Ειδικά από την γιαγιά και τον παππού (τους γονείς) της μαμάς μου που ουσιαστικά με μεγάλωσαν. Η μαμά μου όταν γεννήθηκα ήταν 20 χρονών και όπως μου λέει με έβλεπε σαν την κούκλα της οπότε η γιαγιά ήταν εκεί για όλα. Στην αρχή μέναμε όλοι μαζί για τα πρώτα 2 χρόνια και μετά μετακομίσαμε σε άλλο σπίτι 3 τετράγωνα πιο κάτω... Γεννήθηκε και ο αδελφός μου και θυμάμαι ότι ο παππούς μου ήταν τόσο καλός που εκτός ότι μας έκανε όλα τα χατήρια, όχι το στυλ το κακομαθημένο, καταλαβαίνετε... καθοταν ώρες μαζί μας να παίζει, να μας διαβάζει και πολλά άλλα. Δυστυχώς τον χάσαμε νωρίς, 57 ετών. Εγώ ήμουν 8 χρονών, ο αδελφός μου 6 και η μαμά μου έγκυος 8 μηνών στην αδελφή μου... Εκείνο το Σαββατο που αρρώστησε, ανεύρυσμα στον εγκέφαλο, εγώ ήμουν δίπλα του στο κρεβάτι, θυμάμαι ακόμη την γιαγιά μου να τον φωναζει και εκείνος να μην απαντάει... Πραγματικά δεν θα το ξεχάσω ποτέ, έχει χαρακτεί τόσο πολύ μέσα μου αλλά και στον αδελφό μου... Δεν τον ξαναείδα από τότε, καμιά φορά ακόμη και τώρα έρχεται στον ύπνο μου και μου χαμογελάει... Η γιαγιά μου από τότε αφοσιώθηκε ψυχή τε και σώματι σε μας για να ξεχάσει... Ζει ακόμη, αν και τώρα είναι στο νοσοκομείο... Ελπίζω να βγει σύντομα... Την λατρεύω και ξέρω ότι αν τη χάσω θα χάσω ένα κομμάτι του εαυτού μου...

Ο παππούς μου από την πλευρά του μπαμπά μου πέθανε όταν εγώ ήμουν 2,5 ετών αλλά ακόμη έχω στο μυαλό μου μια εικόνα του ξαπλωμένο στο κρεβάτι να μου χαϊδεύει το χεράκι... Με την γιαγιά μου δεν είχαμε πολύ στενές σχέσεις, την βλέπαμε κάθε Κυριακή αλλά την αγαπούσα. Σήμερα είναι 95 ετών, δυστυχώς δεν έχει επαφή με το περιβάλλον εδώ και 1,5 χρόνο, δεν είχε την τύχη να γνωρίσει τον Νικόλα και από τότε δεν έχω πάει να την δω γιατί θέλω να την θυμάμαι όπως ήταν στα καλά της. Δεν ξέρω αν είναι κακό, σίγουρα με πιάνουν τύψεις καμιά φορά αλλά δεν αντέχω να την δω στη σημερινή της κατάσταση...