xoris na uperbalo h diki mou manoula einai teleia,einai ekei opote tis to zhthso,den kourazete pote tis aresei polu na asxolite me morakia poso mallon otan einai ta egoniaths,kai na fantastite einai to 4 paidaki mou kai sta 4 akourasth kai panta kontamou thn agapo poluuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu

πρεπει να ταισω την μπεμπα μου και δεν προλαβαινω να σας πω την ιστορια μου το τι μου εκανε και μετα θα μου πειτε αν χρειαζομαστε παντα βοηθεια η παραπερνουν αερα το απογευματακι ομως θα μπορεσω

οντως δεν θα βρει ησυχια γιατι και εμενα το πρωτο ειναι προσπαθουν να τον τρελανουν αλλα πλεον δεν τους επιτρεπω τιποτα..εγω που λετε εκανα το μηραιο λαθος τις πρωτες 40 ημερες με το μωρο μου να μεινω μαζι τους γιατι ο ανδρας μου επερνε εκεινο το διαστημα μεταθεση επρεπε να ξενοικιασει να βρει σπιτι ολα πανω του...τοτε δεν μιλουσα ημουν μεγαλο χάιβανι κυριολεκτικα...με το που εκλαιγε το μωρο το βραδυ ερχοταν και το επερνε αγκαλια γιατι μονο εκεινη μπορουσε να το ηρεμισει ενω η μανα του οχι(αυτο μου εχει μεινει μεγαλο τραυμα)και μου ελεγε κοιμησου εσυ λες και θα κοιμομουν με το παιδι "μου"να κλαιει..την ημερα το ταιζε το αλλαζε ποτε ποτε προλαβαινα και γω να παρω σειρα το εκανε μπανιο.δεν προλαβαινα να το ακουμπησω και μια μερα παμε επισκεψη στον παιδιατρο και δεν μπορουσα να το ξεντυσω..τα περνω ασχημα και απο τοτε δεν εχει ξανα κανει τιποτα στο παιδι ποτε και ουτε προκειται ειλικρινα με εχει τραυματισει...

νομιζω οτι η αδιαφορια δεν ειναι και τοσο μεγαλο προβλημα τουλαχιστον μεγαλωνεις το παιδι σου μονη σου με οσες δυσκολιες και αν υπαρχουν....ευτηχως εχουμε φυγει πλεον μακρια οχι και μεγαλη αποσταση και ησυχασα κυριολεκτικα το παιδι το περνει μονο αγκαλια τιποτα αλλο δεν της επιτρεπω....βεβαια υπαρχει και ο ελεγχος δια τηλεφωνου αλλα μια φιλη μου προτεινε να μην το σηκωνω για να μην συχγυζομαι και νομιζω θα το πραξω...

Νομίζω ότι είναι δικαιολογημένο να θέλουν να κάνουν πράγματα από τη λαχτάρα τους για το μωρό. Από αγάπη το κάνουν. Από εκεί και πέρα όμως είναι δικαίωμα του καθενός να μην αφήνει να κάνουν βασικά πράγματα όταν είναι νεογέννητο. Κι εγώ είχα αυτό το σύνδρομο. Κανείς δεν άλλαξε πάνα και κανείς δεν τάισε (έτσι κι αλλιώς θήλαζα) ή κοίμησε το μωρό μου. Ήθελα να ζω όλες του τις στιγμές... Όσο όμως μεγάλωνε, μου έφυγαν αυτές οι εμμονές και αφήνω περισσότερες πρωτοβουλίες. Χαίρομαι που δένονται περισσότερο με τη μικρή μου και αυτή με εκείνους!

δυστυχώς δεν υπάρχει μπαμπάς δικός μου και η μαμά μου είναι άτομο με κινητικά προβλήματα και δεν μπορεί να με βοηθήσει σε τίποτα όσον αφορά το μωρό.
με την πεθερά μου οι σχέσεις ήταν πάντα καλές. (αλλα τέρμα τα πολλά πολλά πια)αλλα πρεπει να παραδεχτώ πως ήταν ο μόνος άνθρωπος δίπλα μου τον καιρο που χρειάστηκα βοήθεια.
η πεθερά μου ήταν στην αρχή μαζί μου από την ώρα της γέννησης της μπέμπας μου κι εκείνη έμεινε μαζί μου και τις 4 μέρες στο νοσοκομείο (καισαρική)ξενύχτησε η γυναίκα, και με βοηθούσε πολύ και μετά που πήγα στο σπίτι με το μωρό μου. απλά τόσο καιρό πριν ήμασταν αραιά και που μαζί όταν πηγαίναμε στο χωριό με το σύζυγο.
όσο καιρό είναι σπίτι (μέχρι και δωμάτιο δικό της της ετοιμάσαμε για να κοιμάται μαζί μας) τον πρώτο διάστημα μέχρι να σταθώ στα πόδια μου.

ξέρετε το ρητό δώσε θάρρος στον χωριάτη να σανέβει στο κρεβάτι;
εκτός του ότι με άγχωνε με το μωρό (δεν έχεις γάλα, το μωρό κλαίει πεινάει δεν χόρτασε δώς του και νερό μήπως πρεπει να του δώσεις και ξένο γάλα και άλλα τέτοια κουλά) άρχισε να κάνει σιγά σιγά κουλά και σε άλλα θέματα. πχ όταν την αφήναμε σπίτι γιατί έπρεπε να βγούμε για δουλειές έξω, ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΟΠΟΙΟΣ ΚΙ ΑΝ ΧΤΥΠΟΥΣΕ ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ!
Αφού μια μέρα δεν άνοιγε ούτε και σε΄μένα. βρε απέξω να τη φωνάζω εγώ έιμαι! 40 φορές! δεν άκουγε!!!!
τη "μάλωσα" πολύ διακριτικά και της είπα να μη το ξανακάνει αυτό και να ανοίγει, αλλά αυτή ανένδοτη! και που τον ξερω λεει εγω αυτον που έρχεται! μα αυτό είναι! πως να τον ξέρει; αλλα στο δικό μου σπίτι θα κάνει τέτοια γυμνάσια σε όποιον θα έρχεται; παρεξηγήθηκε στο τέλος, μάλιστα μου είπε ότι εγώ της ανέβασα το ζάχαρο (!) και από εκείνη τη μέρα, μακριά κι αγαπημένοι που λένε. φυσικά γιαγιά είναι πρεπει να δει το εγγόνι της, και έρχεται όταν της το ζητήσουμε για να βγούμε έξω για δουλειές (φυσικά την ίδια μέρα φε΄λυγει από δική της επιθυμία).
και ο παιδίατρος που έρχεται για το μωρό για εμβόλια κλπ, έρχεται όταν ΔΕΝ ειναι η πεθερά μου στο σπίτι! γιατί αλλα λεει ο παιδίατρος και άλλο πόρτισμα βγάζει αυτή όταν φεύγει και με αγχώνει επειδή αυτή ξέρει καλύτερα, γιατί μεγάλωσε και δυο παιδιά κλπ κλπ...

αχ και εγω δεν σηκωνα κουνουπι στο σπαθι μου!
οταν ομως τα βρηκα σκουρα και η μανουλα μου σιδερωνε και η πεθερουλα μου μαγειρευε!
κοιμομουν και εγω λιγουλακι το πρωι για ν αμπορω να ξενυχταω για να κοιμαται ο αντρας μου το βραδι ωστε να μπορει να παει στη δουλεια το πρωι!

[quote="Dimitra_Elena]
Που μια φορά έτυχε να κρατήσει το παιδί,και πάνω στο τάισμα πνίγηκε και το χτύπησε ξαπλωτό στην κοιλιά;

΄Που μου "βάζουν" χέρι γιατί αποστειρώνω ακόμα τα μπιμπερό του παιδιού μου;

Που κοιμόμουν 1 εβδομάδας λεχώνα,και μπήκαν στο υπνοδωμάτιο και πήραν το μωρό;

b][/font][/quote]

μερικές φορές, αλήθεια, είναι απαράδεκτοι!!!!!!!

αχ κοιμομουν και μολις το ακουγε εμπαινε αφου μου ελεγε φοβαμαι μην δεν το ακουσω...και με τον αντρα που κοιμηθηκαμε κανα δυο βραδια εμπαινε αλλα πλεον δεν εγινα με εκανε να ειμαι η χειροτερη νυφη παιρνει αδεια για να το παρει αγκαλια αλλα υπεφερα ειοναι μετα δυνατον να μην εχω επιλοχεια καταθλιψη

Dimitra_Elena έγραψε:
Που κοιμόμουν 1 εβδομάδας λεχώνα,και μπήκαν στο υπνοδωμάτιο και πήραν το μωρό;

Θα σκότωνα κόσμο!!!

Dimitra_Elena έγραψε:
Πριν λίγο καιρό τσαντίστηκα και τους πέταξα έξω..Κι από τότε,καθορίζω μόνη μου τί θα κάνω ως μάνα,δε θέλω να μου λέει κανείς.Να δεχτώ προτροπή ή συμβουλή,αλλά απαίτηση τί θα κάνω με το παιδί μου ποτέ.[/b][/font][/color]

Καλά κάνεις εφόσον τα πράγματα είναι υποερβολικά και δεν καταλαβαίνουν και μάλιστα λες ότι ακούς συμβουλές ή προτροπές. Ξέρω ότι πολλές μανάδες περνούν τα πάνδεινα και εγώ στη θέση τους θα έπερνα ανάποδες αλλά και τα παιδιά είναι πιο ισορροπημένα όταν έχουν τους παππούδες κοντά τους (όχι μέσα στο σπίτι τους).