εχω λίγο χρόνο επιτέλους και είπα να σας διηγήθώ την ιστορία μου!οπως κάποιες θα θυμάστε ο μπεμπούκος μου δεν έλεγε να βγει.ο τελευταίος μήνας νόμιζα οτι δεν θα περάσει ποτέ.ισως γιατι ήλπιζα οτι αυτή τη φόρά θα γεννήσω πιο γρήγορα αλλά ο καλός γιατρός μας είχε δίκιο πάλι.μου είχε πει λοιπόν οτι η μήτρα έχει μνήμη και αφού στο πρώτο περάσαμε την πητ το ίδιο να περιμένω και τώρα.πητ λοιπόν 4/9 ημέρα σάββατο και ουτε φωνή ουτε ακρόαση.σκεφτηκα λοιπόν οτι αφού ο πρωτος μου γιος πήρε 5 μέρες απο την πητ αρα και ετούτος θα βγει σίγουρα την πεμπτη και ετσι και εγινε.ξημερώματα τετάρτης συκώνομαι για την καθιερωμένη επισκεψη στην τουαλέτα και βλέπω λίγο αιματάκι.ωραία σκεφτομαι επιτέλους θα βγει.πονος ομως μηδέν.το ιδιο απογευμα είχαμε ραντεβού στον γιατρό και όταν του είπα για το αίμα(ναι το απογευμα τον ενημέρωσα τελείως ατάραχη) μου είπε ωραία θα γεννήσουμε σημερα αυριο.γυρίσαμε στο σπιτι και περιμέναμε τους πόνους αλλά μάλλον μας ξέχασαν και ετσι πήγαμε για ύπνο ψιλο απογοητευμένοι οτι ούτε και σήμερα θα βγει.ξημερώματα πεμπτης ξανα επισκεψη στην τουαλέτα και αυτή τη φορά το αίμα συνόδευε και πόνο.ο πόνος όμως ήταν τελειως ακανόνιστος.μια καθε μισή ωρα μια καθε δεκα λεπτα μια καθε εικοσι.ενα μπαχαλο.παίρνω τον γιατρό κατα τις εφτά το πρωί και του λεω τι συμβαίνει.δεν πας καμια βόλτα να σε δούνε στην κλινική μου λέει.και ετσι και έγινε.με το πάσο μας βέβαια γιατι ο πόνος τώρα ήταν περίπου καθε μισή ωρα.φτάσαμε στο γέννεσις κατα τις 9 και με βάλαν στο καρδιοτοκογράφο.σε μια ώρα είχα μόνο μια συσπαση.η μαια μου είπε οτι μάλλον δεν θα γίνει τίποτα σήμερα και αν θέλω να επιστρέψω σπίτι.δεν παω πουθενά της λέω.σήμερα θα γεννήσω.παιρνει λοιπον η κοπέλα τον γιατρό μου τηλεφωνο και του λέω τα ίδια.εγώ ήρθα να γεννήσω δεν φεύγω.εντάξει μου λέει κατσε εκεί να το βοηθήσουμε λίγο.με ετοιμασαν λοιπόν κλισμα κτλ και κατά τις 11 μου βάζει η μαια το υπόθετο(χέρι βοηθείας).μέσα σε 10 λεπτά αρχίσαν οι πονοι.πεντάλεπτοι αυτή τη φορά.κανα δίωράκι περίπου πονούσα.συκώθηκα εκανα βολτίτσες μπας και κατέβει γιατί ξέχασα να σας πω οτι ήταν σύμφωνα με τη μαια πολύ ψηλά.εν το μεταξύ αρχισα να νιώθω κατι υγρά απο κάτω καθε λίγο και λιγάκι λες και κατουρούσα.κατα τις μια ήρθε και ογιατρός.με εξέτασε και μου ειπε οτι εχω μερική ρίξη σάκου γιαυτό και τα λίγα νεράκια και οτι έπρεπε να μου σπασει τελειώς τον σάκο για να ξεκινήσει η διαδικασία.με επιασε κρύος ιδρώτας.στην πρώτη μου γεννα αυτό που μου είχε μεινει ήταν οταν μου έσπασε τα νερά ο γιατρός.Ο ΠΟΝΟΣ.αφού παρακαλούσα σε αυτήν την εγκυμοσύνη να σπασουν μόνα τους ωστε να μην χρειαστεί να το ξαναζήσω.αλλά δεν μου εκανε την χάρη.πήρε λοιπόν θέση ο γιατρός να κάνει την δουλεια του-νόμιζε-η οποία έπρεπε να γίνει όταν θα έρχεται η συσπαση.εγώ όμως ξέρωντας τι με περιμένει δεν καθόμουν καθόλου καλά.το τι κλωτσιές έφαγε απόρώ πως δεν με εβρισε.πρέπει να συνεργαστείς μου είπε.θέλω πολύ του λέω αλλά δεν γίνεται.πονάω.οχι οτι πονούσα.αφού δεν μπορούσε να κάνει και τίποτα.απλά θυμόμουν οτι θα πονέσω.φώναξε λοιπόν και την μαια να τον βοηθήσει-που να ξερε η καυμένη η κοπέλα-αλλά καταλήξαμε να τρών κλωτσιές παρέα.αν δεν κάτσεις καλά θα σου βάλω επισκληρίδιο μου είπε νομίζοντας οτι θα φοβηθώ.με απειλείς του λέω.βαλε μου τι το λες και δεν το κάνεις.κατσε λεει να φωνάξω τον αντρα σου να του πω.να μην φωνάξεις κανέναν του λεώ-τον μάλωνα κιολας-αφού στο λέω εγώ.ο καυμένος στεναχωρέθηκε.οση ώρα ο αναισθισιολόγος μου έβαζε την επισκληρίδιο που σημειωτέων την έβαλε δύο φορές γιατί με την πρωτη δεν επιασε ο γιατρός ήταν ουφ και ουφ.δεν ήθελε να βάλουμε τοσο νωρίς γιατι νομιζε οτι θα καθυστερήσουμε τώρα πολύ.στις 3 μπαινει ο γιατρός να μου σπάσει τα νερά αφού το φάρμακο έκανε την δράση του και δεν ένιωθα τίποτα.εντάξει μου λεει να βάλω μπρος.ναι του λέω ξεκίνα.πριν όμως να κάνει οτιδήποτε ακούω ένα ώχ.οι σφηγμοί του μωρού πέσαν στο 80.ωχ ξανακάνει γιατι συμβαίνει τώρα αυτό τι έγινε?μου κόπηκαν τα πόδια.περασε όλη η ζωή απο μπροστά μου.κανει να με δει απο κάτω και ακούω ένα αχ ανακούφισης αυτή τη φορά.ωραία γεννάμε για αυτό πέσαν οι σφηγμοί.σε δευτερόλεπτα μπαίνουν όλοι μέσα γεμάτο το δωμάτιο.εγώ όμως δεν έχω συνέλθει απο το πρώτο ώχ.μου έρχεται μια ζαλάδα και μια λιποθυμία.ζαλίζομαι φωνάζω.ο άντρας μου που είναι δίπλα δεν καταλαβαίνει τι γίνεται.βγήκε έξω για να μου σπάσουν τα νερά και σε δυο λεπτά τον φωνάζουν για να γεννήσουμε.τα είδε όλα.μου βάζουν λοιπόν οξυγόνο για να συνέλθω και αφού έσπρωξα δυο φορές στις 3 και 15 βγήκε ο αγγελός μου!και να σκεφτεί κανεις οτι θέλαν να με στείλουν σπίτι μου.ευτυχώς δεν έφυγα.έτσι και με τον πρώτο μου γιο.μολις έβαλα την επισκληρίδιο σε μισή ώρα βγήκε.ο γιατρός δεν το πιστευε.αφού τον άκουσα που έλεγε στον άντρα μου οτι μόνο σε μένα το έχει δει αυτό δυο φορές.τι να πω.μάλλον και οι γέννες έχουν μνήμη.3400 και 52 ποντους και η οικογένεια μας μεγάλωσε.....

να σου ζησει το μωρακι σου και να ειναι παντα καλα!!