1 ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΜΟΥ.... Σαβ Σεπ 25, 2010 1:15 pm
GEODATOU
Παίζει το forum στα δάχτυλα!
ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΝΕΣΑΙ ΤΕΣΣΑΡΩΝ!!!!ΠΕΡΑΣΑΝ ΚΙΟΛΑΣ 4 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΚΕΙΝΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΠΡΩΤΟΕΙΔΑ!!!!ΤΙ ΥΠΕΡΟΧΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ!!!!ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΕΙΧΑ ΣΚΕΦΤΕΙ!!!!ΟΛΟΔΙΚΟ ΜΟΥ!!!!ΑΧ,ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ!!!!ΕΥΧΟΜΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΝΑ ΦΩΤΙΖΕΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΧΑΡΙΖΕΙ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ!!!!ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ!!!!
ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑΚΙ ΑΦΙΕΦΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΚΟΡΟΥΛΑ ΜΟΥ: [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]( ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΜΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ)
Η μικρή μου κόρη
Αγγελουδάκι μου γλυκό, του παραδείσου κόρη
στολίδι είσαι της καρδιάς και φάρος μες στο σκότος
είσαι ο ανθός της φαμελιάς, μελαχρινάκι μας
δύναμη τα γελάκια σου, ελπίδα της ζωής μας
Και τα λογάκια σου, σαν λες, φτάνουν σαν μελωδίες
μέσα τα φύλλα της καρδιάς, με μιας μας τα ανοίγεις
την παγωνιά και μοναξιά τη διώχνεις και γεμίζεις
από χαρά εμάς τους δυο, που άφθονα σκορπίζεις
Ω τι χαρά, τι αντοχή, θα πάρει η μανούλα!
Όταν σε δει πως τράνεψες, θα κλαίει σαν παιδούλα
όταν σ’ ακούσει να μιλάς, γλυκά το όνομά της
το γέλιο της θα ξαναρθεί, θα στυλωθεί η καρδιά της
Μέσα απ’ τα ξένα, μάτια μου, κι εσύ πια μεγαλώνεις
και τρίβεσαι με βάσανα, που τώρα δεν τα νιώθεις
όταν ρωτάς κι αναζητάς, η μάνα να σου φέρει
το γάλα και στην αγκαλιά λογάκια να σου λέει.
Σαν το θεριό ο πόνος μου το είναι μου σπαράζει
σαν λείπε η μάνα απ’ το παιδί, όλη η γη χλομιάζει
το ρόλο της πήρα, εγώ για σένα ξενυχτάω
και όλες τις ανάσες σου, τις νύχτες μου μετράω
Στον ύπνο σου πολλές φορές τη μάνα σου φωνάζεις,
πότε γελάς και πότε κλαις και πότε αναστενάζεις
κι άλλοτε τα χεράκια σου ανοίγεις να την πιάσεις
στα όνειρά σου η μάνα σου, είναι πάντα κοντά σου
Ω τι χαρά, τι αντοχή, θα πάρει η μανούλα
ώρες μας μένουν, θησαυρέ, και φτάνει η αυγούλα
εσύ, αυτή κι εγώ πάλι θα ενωθούμε
σε μια αγκαλιά θα σμίξουμε και δεν θα χωριστούμε...
ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑΚΙ ΑΦΙΕΦΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΚΟΡΟΥΛΑ ΜΟΥ: [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]( ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΜΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ)
Η μικρή μου κόρη
Αγγελουδάκι μου γλυκό, του παραδείσου κόρη
στολίδι είσαι της καρδιάς και φάρος μες στο σκότος
είσαι ο ανθός της φαμελιάς, μελαχρινάκι μας
δύναμη τα γελάκια σου, ελπίδα της ζωής μας
Και τα λογάκια σου, σαν λες, φτάνουν σαν μελωδίες
μέσα τα φύλλα της καρδιάς, με μιας μας τα ανοίγεις
την παγωνιά και μοναξιά τη διώχνεις και γεμίζεις
από χαρά εμάς τους δυο, που άφθονα σκορπίζεις
Ω τι χαρά, τι αντοχή, θα πάρει η μανούλα!
Όταν σε δει πως τράνεψες, θα κλαίει σαν παιδούλα
όταν σ’ ακούσει να μιλάς, γλυκά το όνομά της
το γέλιο της θα ξαναρθεί, θα στυλωθεί η καρδιά της
Μέσα απ’ τα ξένα, μάτια μου, κι εσύ πια μεγαλώνεις
και τρίβεσαι με βάσανα, που τώρα δεν τα νιώθεις
όταν ρωτάς κι αναζητάς, η μάνα να σου φέρει
το γάλα και στην αγκαλιά λογάκια να σου λέει.
Σαν το θεριό ο πόνος μου το είναι μου σπαράζει
σαν λείπε η μάνα απ’ το παιδί, όλη η γη χλομιάζει
το ρόλο της πήρα, εγώ για σένα ξενυχτάω
και όλες τις ανάσες σου, τις νύχτες μου μετράω
Στον ύπνο σου πολλές φορές τη μάνα σου φωνάζεις,
πότε γελάς και πότε κλαις και πότε αναστενάζεις
κι άλλοτε τα χεράκια σου ανοίγεις να την πιάσεις
στα όνειρά σου η μάνα σου, είναι πάντα κοντά σου
Ω τι χαρά, τι αντοχή, θα πάρει η μανούλα
ώρες μας μένουν, θησαυρέ, και φτάνει η αυγούλα
εσύ, αυτή κι εγώ πάλι θα ενωθούμε
σε μια αγκαλιά θα σμίξουμε και δεν θα χωριστούμε...
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.] |
Customize a picture slideshow |