cinderella έγραψε:Η μάνα μου λέει, αν σου κόψουν ένα από τα 5 δάχτυλα πονάς το ίδιο. Δεν πονάς περισσότερο στον αντίχειρα κ λιγότερο στο μικρό!!!

cinderella έγραψε:Η μάνα μου λέει, αν σου κόψουν ένα από τα 5 δάχτυλα πονάς το ίδιο. Δεν πονάς περισσότερο στον αντίχειρα κ λιγότερο στο μικρό!!!

Το καταλαβαίνω αυτο που λένε με τα δάχτυλα, αλλα τολμώ να πω ότι διαφωνώ. Μου φαίνεται σαν να λέει ότι πονάμε τα παιδιά μας μόνο αν -θεός φυλάξοι- πάθουν κάτι. Δεν μου αρέσει να το σκέφτομαι έτσι.
Ειχα γραψει παλιότερα ότι η αγάπη για τα παιδια μου είναι σαν τη μουσική που ακουν, σαν ένα κονσερτο. ειτε είναι 100 τα άτομα που ακουν, είτε 1, η μουσική είναι η ίδια. Δεν χάνεται δηλαδη η ποιότητά της ή η ποσότητά της ανάλογα με τον αριθμό των ατομων που την λαμβάνουν.
Ναι τα ξεχωρίζω τα παιδιά μου. Ο μεγάλος είναι ο πρώτος μου, το μεγάλο μου το παιδί, το εξυπνούλι, το ομορφουλι, ο ξανθούλης μου, ο παραπονιάρης μου, με το λακκάκι στο ένα μάγουλο. Ο μικρός είναι το μωράκι μου, ο μελαχροινούλης μου, ο γοης μου, ο γατουλίκος μου, ο ζωηρούλης μου, ο γκρινιαρουλης μου, με την άσπρη τουφίτσα του. Αν κάνω και τρίτο θα το ξεχωρίσω ανάλογα Και αν κάνω και τέταρτο επίσης... κ.ο.κ.

Το να ξεχωρίζεις τα παιδιά σου το βρίσκω φυσιολογικό, αρκει να βρίσκεις προτερήματα και στα δύο. Αυτο που κάνει η μαμα στην ιστορία της Βάνιας είναι να ακυρώνει τη μια εις βάρος της άλλης. Αν κάτι το κάνει η μεγάλη είναι βλακεία, αν το κάνει η μικρή είναι εξυπνάδα. Σαφώς και αυτη η μαμά αγαπάει και τη μεγάλη, αν ο μη γένοιτο πάθαινε κάτι η μεγάλη, θα έτρεχε σαν την τρελλή. Αν τα πάρεις αντικειμενικά τα πράγματα, είναι η μικρη πιο έξυπνη, πιο καλλίγραμμη, πιο όμορφη, πιο επιτυχημένη??? Νιώθει πιο περήφανη για τη μικρη? Όχι ότι αυτο δικαιολογεί τη στάση της μάνας. Μήπως νιώθει υπεύθυνη για την (στα μάτια της μόνο) "αποτυχία" της μεγάλης και με τη συμπεριφορά της θέλει να δείξει ότι δεν το επικροτεί??

Νομίζω πως όλα τα παιδια νομίζουν ότι οι γονείς του προτιμουν κάποιο απο τα αδέλφια τους αντι γι'αυτα.. Απλά αυτο φεύγει με τα χρόνια. Εγω πχ, ως κορίτσι και μεγαλύτερη, είχα λιγότερες ελευθερίες πχ στην έξοδο, από ότι ο αδελφός μου, όταν ξεκίνησε να βγαίνει. Ακόμα και τωρα, κάποια πράγματα τα βρίσκουν πιο φυσιολογικά στον αδελφό μου, παρα σε μένα. Αν και νομίζω ότι ο αδελφός μου δεν δίνει σημασία στις διάφορες παρατηρήσεις τους, ενω εγω δεν αφήνω τίποτα να πέσει κάτω. Οπότε με ενοχλόυν περισσότερο. Και επίσης, για τον ίδιο λόγο, πρήζουν εμένα ακομα και για θέματα του αδελφού μου.
Αλλά διαφορετική συμπεριφορά δεν μπορώ να πω ότι παρατηρησα. εχουν κάνει πάνω κάτω τα ίδια πράγματα και ια τους δυο μας, απο σπουδές, βοήθεια τα πρώτα χρόνια, ετοιμασίες για τους γάμους κτλ..
Σταματαω εδω, αρκετα εγραψα - προς το παρόν

Nena έγραψε:

cinderella έγραψε:Η μάνα μου λέει, αν σου κόψουν ένα από τα 5 δάχτυλα πονάς το ίδιο. Δεν πονάς περισσότερο στον αντίχειρα κ λιγότερο στο μικρό!!!

Το καταλαβαίνω αυτο που λένε με τα δάχτυλα, αλλα τολμώ να πω ότι διαφωνώ. Μου φαίνεται σαν να λέει ότι πονάμε τα παιδιά μας μόνο αν -θεός φυλάξοι- πάθουν κάτι. Δεν μου αρέσει να το σκέφτομαι έτσι.
Ειχα γραψει παλιότερα ότι η αγάπη για τα παιδια μου είναι σαν τη μουσική που ακουν, σαν ένα κονσερτο. ειτε είναι 100 τα άτομα που ακουν, είτε 1, η μουσική είναι η ίδια. Δεν χάνεται δηλαδη η ποιότητά της ή η ποσότητά της ανάλογα με τον αριθμό των ατομων που την λαμβάνουν.
Ναι τα ξεχωρίζω τα παιδιά μου. Ο μεγάλος είναι ο πρώτος μου, το μεγάλο μου το παιδί, το εξυπνούλι, το ομορφουλι, ο ξανθούλης μου, ο παραπονιάρης μου, με το λακκάκι στο ένα μάγουλο. Ο μικρός είναι το μωράκι μου, ο μελαχροινούλης μου, ο γοης μου, ο γατουλίκος μου, ο ζωηρούλης μου, ο γκρινιαρουλης μου, με την άσπρη τουφίτσα του. Αν κάνω και τρίτο θα το ξεχωρίσω ανάλογα Και αν κάνω και τέταρτο επίσης... κ.ο.κ.

Το να ξεχωρίζεις τα παιδιά σου το βρίσκω φυσιολογικό, αρκει να βρίσκεις προτερήματα και στα δύο. Αυτο που κάνει η μαμα στην ιστορία της Βάνιας είναι να ακυρώνει τη μια εις βάρος της άλλης. Αν κάτι το κάνει η μεγάλη είναι βλακεία, αν το κάνει η μικρή είναι εξυπνάδα. Σαφώς και αυτη η μαμά αγαπάει και τη μεγάλη, αν ο μη γένοιτο πάθαινε κάτι η μεγάλη, θα έτρεχε σαν την τρελλή. Αν τα πάρεις αντικειμενικά τα πράγματα, είναι η μικρη πιο έξυπνη, πιο καλλίγραμμη, πιο όμορφη, πιο επιτυχημένη??? Νιώθει πιο περήφανη για τη μικρη? Όχι ότι αυτο δικαιολογεί τη στάση της μάνας. Μήπως νιώθει υπεύθυνη για την (στα μάτια της μόνο) "αποτυχία" της μεγάλης και με τη συμπεριφορά της θέλει να δείξει ότι δεν το επικροτεί??

Νομίζω πως όλα τα παιδια νομίζουν ότι οι γονείς του προτιμουν κάποιο απο τα αδέλφια τους αντι γι'αυτα.. Απλά αυτο φεύγει με τα χρόνια. Εγω πχ, ως κορίτσι και μεγαλύτερη, είχα λιγότερες ελευθερίες πχ στην έξοδο, από ότι ο αδελφός μου, όταν ξεκίνησε να βγαίνει. Ακόμα και τωρα, κάποια πράγματα τα βρίσκουν πιο φυσιολογικά στον αδελφό μου, παρα σε μένα. Αν και νομίζω ότι ο αδελφός μου δεν δίνει σημασία στις διάφορες παρατηρήσεις τους, ενω εγω δεν αφήνω τίποτα να πέσει κάτω. Οπότε με ενοχλόυν περισσότερο. Και επίσης, για τον ίδιο λόγο, πρήζουν εμένα ακομα και για θέματα του αδελφού μου.
Αλλά διαφορετική συμπεριφορά δεν μπορώ να πω ότι παρατηρησα. εχουν κάνει πάνω κάτω τα ίδια πράγματα και ια τους δυο μας, απο σπουδές, βοήθεια τα πρώτα χρόνια, ετοιμασίες για τους γάμους κτλ..
Σταματαω εδω, αρκετα εγραψα - προς το παρόν

με καλυψες πληρως!!!!! ακομη και με το θεμα του αδερφου!(εχω κι εγω)

mama katerina έγραψε:με καλυψες πληρως!!!!! ακομη και με το θεμα του αδερφου!(εχω κι εγω)

Εχει κι εσένα ο γιος σου ασπρη τουφιτσα???
Κι εσυ η μεγάλη αδελφή ήσουν???

Nena έγραψε:

mama katerina έγραψε:με καλυψες πληρως!!!!! ακομη και με το θεμα του αδερφου!(εχω κι εγω)

Εχει κι εσένα ο γιος σου ασπρη τουφιτσα???
Κι εσυ η μεγάλη αδελφή ήσουν???

οχι δεν εχει τουφιτσα ο αδερφος μου...
και οχι ειμαι η μικρη (ακομη χειροτερα )

cinderella έγραψε:Η μάνα μου λέει, αν σου κόψουν ένα από τα 5 δάχτυλα πονάς το ίδιο. Δεν πονάς περισσότερο στον αντίχειρα κ λιγότερο στο μικρό!!!

Αυτό λέει κι η δικιά μου!Μπράβο της!

βανια έγραψε:...τουλάχιστον εκέινη θα έφερνε αγόρια η μικρή που έφερε γυναίκα... δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε ...

βανια έγραψε:
...όταν γυρισαν και έμαθαν ότι είχαν έρθει 2 φίλοι να πιουν καφέ ...ενω για την άλλη που όλοι η γειτοινιά σχολιάζε τίποτα μέχρι που δνε άντεξε η μεγάλη και είπε τις υποψίες .Χαμός ... την έβγαλαν ψέυτρα και πολά άλλα .

πωωωωωωω! αν οι ιδιοι οι γονεις δεν καταλαβαινουν ότι αυτο ειναι προτίμηση στο ένα παιδι, τι να πω...

Nena έγραψε:

cinderella έγραψε:Η μάνα μου λέει, αν σου κόψουν ένα από τα 5 δάχτυλα πονάς το ίδιο. Δεν πονάς περισσότερο στον αντίχειρα κ λιγότερο στο μικρό!!!

Το καταλαβαίνω αυτο που λένε με τα δάχτυλα, αλλα τολμώ να πω ότι διαφωνώ. Μου φαίνεται σαν να λέει ότι πονάμε τα παιδιά μας μόνο αν -θεός φυλάξοι- πάθουν κάτι. Δεν μου αρέσει να το σκέφτομαι έτσι.
Ειχα γραψει παλιότερα ότι η αγάπη για τα παιδια μου είναι σαν τη μουσική που ακουν, σαν ένα κονσερτο. ειτε είναι 100 τα άτομα που ακουν, είτε 1, η μουσική είναι η ίδια. Δεν χάνεται δηλαδη η ποιότητά της ή η ποσότητά της ανάλογα με τον αριθμό των ατομων που την λαμβάνουν.
Ναι τα ξεχωρίζω τα παιδιά μου. Ο μεγάλος είναι ο πρώτος μου, το μεγάλο μου το παιδί, το εξυπνούλι, το ομορφουλι, ο ξανθούλης μου, ο παραπονιάρης μου, με το λακκάκι στο ένα μάγουλο. Ο μικρός είναι το μωράκι μου, ο μελαχροινούλης μου, ο γοης μου, ο γατουλίκος μου, ο ζωηρούλης μου, ο γκρινιαρουλης μου, με την άσπρη τουφίτσα του. Αν κάνω και τρίτο θα το ξεχωρίσω ανάλογα Και αν κάνω και τέταρτο επίσης... κ.ο.κ.

Το να ξεχωρίζεις τα παιδιά σου το βρίσκω φυσιολογικό, αρκει να βρίσκεις προτερήματα και στα δύο. Αυτο που κάνει η μαμα στην ιστορία της Βάνιας είναι να ακυρώνει τη μια εις βάρος της άλλης. Αν κάτι το κάνει η μεγάλη είναι βλακεία, αν το κάνει η μικρή είναι εξυπνάδα. Σαφώς και αυτη η μαμά αγαπάει και τη μεγάλη, αν ο μη γένοιτο πάθαινε κάτι η μεγάλη, θα έτρεχε σαν την τρελλή. Αν τα πάρεις αντικειμενικά τα πράγματα, είναι η μικρη πιο έξυπνη, πιο καλλίγραμμη, πιο όμορφη, πιο επιτυχημένη??? Νιώθει πιο περήφανη για τη μικρη? Όχι ότι αυτο δικαιολογεί τη στάση της μάνας. Μήπως νιώθει υπεύθυνη για την (στα μάτια της μόνο) "αποτυχία" της μεγάλης και με τη συμπεριφορά της θέλει να δείξει ότι δεν το επικροτεί??

Νομίζω πως όλα τα παιδια νομίζουν ότι οι γονείς του προτιμουν κάποιο απο τα αδέλφια τους αντι γι'αυτα.. Απλά αυτο φεύγει με τα χρόνια. Εγω πχ, ως κορίτσι και μεγαλύτερη, είχα λιγότερες ελευθερίες πχ στην έξοδο, από ότι ο αδελφός μου, όταν ξεκίνησε να βγαίνει. Ακόμα και τωρα, κάποια πράγματα τα βρίσκουν πιο φυσιολογικά στον αδελφό μου, παρα σε μένα. Αν και νομίζω ότι ο αδελφός μου δεν δίνει σημασία στις διάφορες παρατηρήσεις τους, ενω εγω δεν αφήνω τίποτα να πέσει κάτω. Οπότε με ενοχλόυν περισσότερο. Και επίσης, για τον ίδιο λόγο, πρήζουν εμένα ακομα και για θέματα του αδελφού μου.
Αλλά διαφορετική συμπεριφορά δεν μπορώ να πω ότι παρατηρησα. εχουν κάνει πάνω κάτω τα ίδια πράγματα και ια τους δυο μας, απο σπουδές, βοήθεια τα πρώτα χρόνια, ετοιμασίες για τους γάμους κτλ..
Σταματαω εδω, αρκετα εγραψα - προς το παρόν

florentiab έγραψε:
εμένα μου είχαν αδυναμία γιατί ήμουν το πρώτο τους, το καλομαθημένο.
την δεύτερη την κανάκευαν παραπάνω γιατί δεν ήθελα να νιώθει παραμελημένη.
στην τρίτη είχαν αδυναμία γιατί ήταν λιγόφαγη και φιλάσθενη.
στον τέταρτο του είχαν αδυναμία γιατί όπως και να το κάνουμε ένα αγόρι είχαν, πως θα γίνει. να μην το παραχαϊδεύουν;
στην μικρή είχαν αδυναμία γιατί ήταν το στερνοπούλι.
μπορεί να μην έχει ξαναγίνει οικογένεια με 5 παραχαϊδεμένα παιδιά

νομίζω πως το σωστότερο το έχει πει η μαμά μου "αγαπάω περισσότερο το παιδί που έχει περισσότερο την ανάγκη μου"

litsakos έγραψε:

Τελικα αναρωτιεμαι αν το "αδυναμο" παιδι ειναι οντως αδυναμο ή λογω της αδυναμιας των γονιων γινεται ενας αδυναμος ενηλικας τελικα?