antzelinino έγραψε:Αν το εγραφα εγω, ο δικος μου τιτλος, θα ηταν... 10 χρονια χωρις εσενα... Τελικα Εκεινος ξερει καλυτερα ποτε πρεπει να φυγει ενας ανθρωπος... Πραγματικα αν ηταν εδω, δεν ξερω αν θα αντεχε ολη αυτη την κατασταση... Βεβαια απο την αλλη, ο δικος μου, δεν προλαβε να δει τιποτα... Ουτε την κορη του νυφουλα, ουτε κανενα εγγονακι... Δεν πειραζει, ομως... Ειμαι σιγουρη πως ειναι καπου εκει και βλεπει τα παντα... Και σαν απο μηχανης θεος ειναι εδω οταν τον χρειαζομαι... Ας ειναι καλα εκει που ειναι... Ολοι αυτοι που σε εμας λειπουν πολυ...

βανια έγραψε:Πέρασαν ήδη δύο χρόνια από εκείνη την ημέρα που χτύπησε το τηλέφωνο και μου ανακοίνωσαν ότι "έφυγες"
Μέχρι εκείνη τη στιγμή εγώ ήμουν αυτή που ξάφνιαζε αυτή τη φορά έγινε η ανατροπή ..με ξάφνιασες εσύ και έπρεπε σε μένα να πέσει ο κλήρος να ενημερώσω για την απουσία σου τα αδέρφια μου, τη μαμά ...Δεν ξέρω τι με πόνεσε περισσότερο το γεγονός ότι έφυγες και δεν θα σε ξανά έβλεπα η το γεγονός ότι δεν μπορέσαμε ποτέ να εξωτερικεύσουμε με λόγια την αγάπη που ένιωθε ο ένας για τον άλλον .Αναλωνόμασταν σε χαζούς καβγάδες και κάθε φορά που ο ένας πλησίαζε τον άλλον ο τρόπος ήταν λάθος . Ακόμα θυμάμαι τα τελευταία χάδια στα μαλλιά μου παρόλο που σε είχαν σε καταστολή ακόμα θυμάμαι τα χάδια στα μαλλιά της αδερφής μου και λίγες ώρες πριν φύγεις το άγγιγμα το χάδι στα μαλλιά της μαμάς της συντρόφου σου για τα 50 χρόνια κοινής ζωής . Από ότι θυμάμαι πάντα σε εμάς ήσουν τόσο εκδηλωτικός μας έδειχνες την αγάπη σου και το ενδιαφέρον σου για εμάς , κάθε φορά που αρρωστούσαμε έκανες σαν τρελός .
Μπορεί να μου έλειπες όταν σαν παιδί εσύ δούλευες σε 3 δουλειές για να τα βγάλουμε πέρα αλλά πάντα θυμάμαι εκείνες τις Κυριακές με το ατελείωτο παιχνίδι .
Αν ήσουν εδώ θα έβλεπες πολλά διαφορετικά πράγματα . θα έβλεπες τον εγγονό σου που έχει μεγαλώσει και πάει σχολείο και τα καταφέρνει μια χαρά , αλλά μπορεί και να έβλεπες και πράγματα που θα σε στεναχωρούσαν .Εκείνος τελικά μπαμπά ήξερε καλύτερα πότε έπρεπε να φύγεις ...
Μου λείπεις ......