nena1988 έγραψε:Την Τριτη 11,05 το πρωι ενα ομορφο αγγελουδακι αντικρισε το φως της ζωης μετα απο 6 ωρες φυσιολογικου τοκετου...


Απο που να αρχισω...Το Σαββατο ειχα πονους και συσπασεις και πηγα στο γιατρο,ηταν ανυποφοροι οι πονοι και νομιζα οτι θα γεννησω,αλλα...αλλα ειχε κατα νου ο μπεμπης!Γυριζω σπιτι με συμβουλη γιατρου,ξαπλωνω και οι πονοι υποχωρουν,ειχα απλα κατι πονακια στη μεση...Την Κυριακη το πρωι ξαναπαω στο γιατρο γιατι δεν ακουγα το μωρο,ο μπεμπης ηταν πολυ ησυχος και δεν κουνιοτανε,αλλα ευτυχως ηταν καλα!Δευτερα απογευμα και ενω συνεχισω να εχω πονακια παω στο γιατρο μου για το ραντεβου που ειχαμε καθορισει στις 7 η ωρα,με εξετασε κολπικα αουτςςςς και απο τοτε οι πονοι εγιναν πιο δυνατοι,ειχα 1 εκ διαστολη και ο γαιτρος μου ειπε να παω σπιτι και οτι μεχρι την πεμπτη θα γεννησω...αμ δε σφαξανε γιατρε που θα καθορισεις εσυ ποτε θα γεννηθει ο μπεμπης ....Ολη την ημερα πονουσα και το πρωι στις 5,30 η ωρα σπασανε τανερα μου,ξυπναω τον αντρουλη μου ο οποιος τα ειχε χασει που θα ερχοτανε ο γιος του στον κοσμο,στις 6,30 η ωρα ειμαι ηδη στην αιθουσα τοκετου(αφου μου εκαναν κλισμα,ξυρισματακι εκανα μονη μου πριν παω) με 2 διαστολη μονο και αφορητους πονους να κλαιω και να ζηταω επισλκηριδο,φτανει ο γιατρος μου και μου κανουν επισκληριδιο,απο εκει και περα ξεκινησε για μενα να ειναι μια καταπληκτικη εμπειρια αφου δεν καταλαβαινα τιποτα και εκλαιγα συνεχεια που θα ειχα αγκαλια το μωρο μου,μου βαζουν και οξυτοκινη στον ορο κατα της 10,00 μου κανουν και δευτερη δοση επισληριδιου και 11,05 ο μπεμπης μου βλεπει το φως της ημερας..Παρολο που ειχα την επισκληριδιο και δεν καταλανβαινα τιποτα ειχα καλες αναπνοες και με 3 εξωθησεις βγηκε..Ηταν τοσο ομορφος και εγω να κλαιω απο χαρα και να μην το πιστευω οτι αυτο το ανθρωπακι βγηκε απο μεσα μου,σας τα γραφω και συγκινουμε μολις τον πηρα αγκαλια με κοιταξε στα ματια και του ειπα γεια σου ειμαι η μαμα σου,ζωη μου αστερι μου...Απο τοτε ειμαστε αχωριστοι,τον κοιταω στα ματια και με κοιταει,τον ερωτευτηκα κατευθειαν... Τις πρωτες 3 μερες ειχαμε δυσκολια με τον θηλασμο και ακομα εχουμε,παρολο που τον εβαλα αμεσως στο στηθος(θα ανοιξω αλλο θεμα για αυτο γιατι ειναι μεγαλο)...


Η ευτυχια μας ειναι ολοκληρωμενη πλεον,νιωθω οτι δεν μπορω να αντεξω αλλη χαρα και οτι καποιος θα ερθει και θα μου πει το ονειρο τελειωνει,το ονειρο αυτο που ξεκινησε 9 μηνες πριν και ολοκληρωθηκε την τριτη 11,05..

nena1988 έγραψε:Την Τριτη 11,05 το πρωι ενα ομορφο αγγελουδακι αντικρισε το φως της ζωης μετα απο 6 ωρες φυσιολογικου τοκετου...


Απο που να αρχισω...Το Σαββατο ειχα πονους και συσπασεις και πηγα στο γιατρο,ηταν ανυποφοροι οι πονοι και νομιζα οτι θα γεννησω,αλλα...αλλα ειχε κατα νου ο μπεμπης!Γυριζω σπιτι με συμβουλη γιατρου,ξαπλωνω και οι πονοι υποχωρουν,ειχα απλα κατι πονακια στη μεση...Την Κυριακη το πρωι ξαναπαω στο γιατρο γιατι δεν ακουγα το μωρο,ο μπεμπης ηταν πολυ ησυχος και δεν κουνιοτανε,αλλα ευτυχως ηταν καλα!Δευτερα απογευμα και ενω συνεχισω να εχω πονακια παω στο γιατρο μου για το ραντεβου που ειχαμε καθορισει στις 7 η ωρα,με εξετασε κολπικα αουτςςςς και απο τοτε οι πονοι εγιναν πιο δυνατοι,ειχα 1 εκ διαστολη και ο γαιτρος μου ειπε να παω σπιτι και οτι μεχρι την πεμπτη θα γεννησω...αμ δε σφαξανε γιατρε που θα καθορισεις εσυ ποτε θα γεννηθει ο μπεμπης ....Ολη την ημερα πονουσα και το πρωι στις 5,30 η ωρα σπασανε τανερα μου,ξυπναω τον αντρουλη μου ο οποιος τα ειχε χασει που θα ερχοτανε ο γιος του στον κοσμο,στις 6,30 η ωρα ειμαι ηδη στην αιθουσα τοκετου(αφου μου εκαναν κλισμα,ξυρισματακι εκανα μονη μου πριν παω) με 2 διαστολη μονο και αφορητους πονους να κλαιω και να ζηταω επισλκηριδο,φτανει ο γιατρος μου και μου κανουν επισκληριδιο,απο εκει και περα ξεκινησε για μενα να ειναι μια καταπληκτικη εμπειρια αφου δεν καταλαβαινα τιποτα και εκλαιγα συνεχεια που θα ειχα αγκαλια το μωρο μου,μου βαζουν και οξυτοκινη στον ορο κατα της 10,00 μου κανουν και δευτερη δοση επισληριδιου και 11,05 ο μπεμπης μου βλεπει το φως της ημερας..Παρολο που ειχα την επισκληριδιο και δεν καταλανβαινα τιποτα ειχα καλες αναπνοες και με 3 εξωθησεις βγηκε..Ηταν τοσο ομορφος και εγω να κλαιω απο χαρα και να μην το πιστευω οτι αυτο το ανθρωπακι βγηκε απο μεσα μου,σας τα γραφω και συγκινουμε μολις τον πηρα αγκαλια με κοιταξε στα ματια και του ειπα γεια σου ειμαι η μαμα σου,ζωη μου αστερι μου...Απο τοτε ειμαστε αχωριστοι,τον κοιταω στα ματια και με κοιταει,τον ερωτευτηκα κατευθειαν... Τις πρωτες 3 μερες ειχαμε δυσκολια με τον θηλασμο και ακομα εχουμε,παρολο που τον εβαλα αμεσως στο στηθος(θα ανοιξω αλλο θεμα για αυτο γιατι ειναι μεγαλο)...


Η ευτυχια μας ειναι ολοκληρωμενη πλεον,νιωθω οτι δεν μπορω να αντεξω αλλη χαρα και οτι καποιος θα ερθει και θα μου πει το ονειρο τελειωνει,το ονειρο αυτο που ξεκινησε 9 μηνες πριν και ολοκληρωθηκε την τριτη 11,05..