na sou zisei to mwraki sou...!!!ola ayta einai vlakeies....!!!na kaneis ayto pou ais8anesai esy kai oi ypoloipoi na kratane tin gnwmi tous kai tis kakies tous gia ton eayto tous....!!!

MariaM έγραψε:

nopi30 έγραψε:
Παντως η διαδικασια του σαραντησμου για μενα ειναι μια μικρη βαπτιση χωρις την ονοματοδοσια, ενιωσα μεγαλη συγκινηση και το πιο ομορφο ηταν οτι ημουν μονο εγω, το μωρακι μου και ο παπας. Κατα τη γνωμη μου παντα, για να μην παρεξηγηθω...

Kι όμως στον σαραντησμό είναι η πρώτη φορά που ακούγεται το όνομα του παιδιού και λένε ότι μετά δεν ειναι σωστο στην βάπτιση να το αλλάξεις. Είναι σαν υπόσχεση. Έτσι θεωρητικά το όνομα το παίρνει από εκείνη την στιγμή ενώ η βάπτιση γίνεται για να γίνει χριστιανός.
Εμένα σε όλη την διάρκεια κοιμόταν και δεν κατάλαβε τίποτα! Εριξε κατι υπνους στην Αγια Τραπεζα!

Εμενα που ο κεφτεδακος μου εκεινη τη στιγμη ειχε αερια;;;;;;;;; Ο παπας ελιωσε στο γελιο ενω εψελνε τα δικα του...

nopi30 έγραψε:Κοριτσια και ο δικος μου πεθερος παπας ηταν και μολις βγηκα απο το νοσοκομειο, μετα απο 2μερες δηλαδη, μας διαβασε και εμενα και το παιδι και με ειπε πως αν θελω καπου να παω μπορω να παω, αρκει να νιωθω εγω καλα.
Και ο σαραντισμος που λενε και καλα ειναι πιο πολυ για να ξεκουραστεις και να αναρρωσεις δεν ειναι και λιγο το να γεννας. Εγω εβγαλα το μωρο στις 20 μερες για να το παω στη γιατρο και στις 30 μερες πηγαμε με τον μικρο στην σταση του χωριου μου να παρουμε την αδερφη που θα ερχοταν απο Θεσ/νικη. Στο δρομο μας σηναντισε μια κυραΚατινα και με το καλημερα σας με ρωτησε αν σαραντησα. Και τις ειπα "οχι, γιατι;".
Και φυσικα δεν μου απαντησε και εγω τσουλισα το καροτσι προς την σταση.
Τι τους νοιαζει τι κανουμε στο σπιτι μας. Στην τελικη ενταξη το δεχομαι οτι μπορει καποιος να μην θελει λεχωνα στο σπιτι του, αυτο το σεβομαι αλλα ο δρομος ειναι δημοσιος κυρια μου και αμα θελω κανω και την τσαρκα μου.
Η μαμα μου δεν εχει μεγαλωσει με εκκλησιες και θρησκευτηκα, αν και ειναι χριστιανη ορθοδοξη. Οταν μεναμε Θεσσαλονικη λοιπον μια φιλη της εμεινε εγκυος αλλα το μωρακι πεθανε και το γεννησε κανονικα. Επειδη ομως θεωρειτο λεχωνα δεν πηγαινε σε σπιτια. Ειπε της μαμας μου να παει και η μαμα μου την ειπε ελα. Δυσκολο πραγμα λεχωνα χωρις μωρο και ηθελε λιγη παρεα καπου να πει τον πονο της. Μολις το εμαθε η πεθερα της της ειπε να παρει αγιασμο και να το παει στη μαμα μου. Αυτα ολα εγιναν εν ετη 1980.
31 χρονια πριν δηλαδη...
Παντως η διαδικασια του σαραντησμου για μενα ειναι μια μικρη βαπτιση χωρις την ονοματοδοσια, ενιωσα μεγαλη συγκινηση και το πιο ομορφο ηταν οτι ημουν μονο εγω, το μωρακι μου και ο παπας. Κατα τη γνωμη μου παντα, για να μην παρεξηγηθω...

ΕΜ Η ΚΟΠΕΛΑ ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΗΣ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΑΠΩΛΕΙΑ ΕΜ ΚΑΙ ΤΙΣ ΒΛΑΚΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

ΚΑΛΗΜΕΡΑ,ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΖΑ.ΕΓΩ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΜΠΕΜΠΑ ΜΟΥ ΒΓΗΚΜΕ ΣΤΙΣ ΔΕΚΑ ΜΕΡΕΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ ΒΟΛΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΗΝ ΠΗΕ ΟΤΑΝ ΣΑΡΑΝΤΗΣΕ.ΙΣΑ ΙΣΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΘΑΡΟ ΑΕΡΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΜΕΝΑ Η ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ ΝΑ ΤΗΝ ΒΓΑΖΩ.ΑΠΛΑ ΠΡΟΣΕΧΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΟΠΟΥ ΕΙΧΕ ΠΟΛΥ ΚΟΣΜΟ.ΠΑΝΤΩΣ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΒΓΑΛΕΣ.

Εγώ βγήκα στον ένα μήνα γιατί λόγω καύσωνα μας είχε πει η γιατρός που είχαμε τότε να μην τη βγάλουμε με τόση ζέστη αλλιώς θα είχαμε βγει νωρίτερα.
Φυσικά και έκανες καλά που το έβγαλες. Μην ακούς κανένα και κάνε αυτό που πιστεύεις εσύ!

litsakos έγραψε:οπως νιωθεις ετσι ειναι το σωστο!καλως ηρθες στον κοσμο της μητροτητας οπου εχουν οοοολοι αποψη για σενα κ το παιδι σου!

Αυτη ειναι μονο η αρχη...

Αχ τι μου θύμησες. Εγώ όταν ήμουν στο μαιευτήριο ήρθε ένας παπάς που μας διάβασε μια ευχή και μου είπε ότι μπορώ να βγαίνω κανονικά με το παιδί. Έλα όμως που η μάνα μου είχε άλλη γνώμη. Κάθε πρωί ή θα ερχόταν σπίτι για να βοηθήσει με τις δουλειές ή με έπαιρνε τηλ. για να μου πει πόσο χάλια είναι ο καιρός και να μην βγάλω το παιδί έξω. Βεβαια γέννησα Νοέμβριο και όντως ορισμένες μερες είχε ψύχρα. Πάντως προτού ακόμη σαραντίσω βγήκαμε έξω και πήγαμε και σε φιλικά σπίτια. Α, να προσθέσω ότι εγώ βγηκα για πρώτη φορά βράδυ έξω στις 20 μέρες. Το τι άκουσα δεν λεγεται γιατί ήμουν ακόμη λεχώνα. Βεβαια δεν υπήρχε περίπτωση να αλλάξω γνώμη, οπότε αρκέστηκε να με συμβουλευσει να αναψω ένα φως προπού μπω στο σπίτι για να φύγουν τα κακα πνεύματα. Μάλιστα προτού μπω μέσα με ρώτησε "Άναψες τον αναπτήρα;" Τι να πω. Επίσης δεν έπρεπε τα ρούχα του παιδιού να μένουν απλωμένα έξω μετά τη δύση του ηλιου. Και καθε φορα τα μάζευε.

joan80 έγραψε:Αχ τι μου θύμησες. Εγώ όταν ήμουν στο μαιευτήριο ήρθε ένας παπάς που μας διάβασε μια ευχή και μου είπε ότι μπορώ να βγαίνω κανονικά με το παιδί. Έλα όμως που η μάνα μου είχε άλλη γνώμη. Κάθε πρωί ή θα ερχόταν σπίτι για να βοηθήσει με τις δουλειές ή με έπαιρνε τηλ. για να μου πει πόσο χάλια είναι ο καιρός και να μην βγάλω το παιδί έξω. Βεβαια γέννησα Νοέμβριο και όντως ορισμένες μερες είχε ψύχρα. Πάντως προτού ακόμη σαραντίσω βγήκαμε έξω και πήγαμε και σε φιλικά σπίτια. Α, να προσθέσω ότι εγώ βγηκα για πρώτη φορά βράδυ έξω στις 20 μέρες. Το τι άκουσα δεν λεγεται γιατί ήμουν ακόμη λεχώνα. Βεβαια δεν υπήρχε περίπτωση να αλλάξω γνώμη, οπότε αρκέστηκε να με συμβουλευσει να αναψω ένα φως προπού μπω στο σπίτι για να φύγουν τα κακα πνεύματα. Μάλιστα προτού μπω μέσα με ρώτησε "Άναψες τον αναπτήρα;" Τι να πω. Επίσης δεν έπρεπε τα ρούχα του παιδιού να μένουν απλωμένα έξω μετά τη δύση του ηλιου. Και καθε φορα τα μάζευε.

αυτο με τα ρουχα πια δεν μπορεις να φανταστεις τι τραβηξα...

MariaM έγραψε:

nopi30 έγραψε:
Παντως η διαδικασια του σαραντησμου για μενα ειναι μια μικρη βαπτιση χωρις την ονοματοδοσια, ενιωσα μεγαλη συγκινηση και το πιο ομορφο ηταν οτι ημουν μονο εγω, το μωρακι μου και ο παπας. Κατα τη γνωμη μου παντα, για να μην παρεξηγηθω...

Kι όμως στον σαραντησμό είναι η πρώτη φορά που ακούγεται το όνομα του παιδιού και λένε ότι μετά δεν ειναι σωστο στην βάπτιση να το αλλάξεις. Είναι σαν υπόσχεση. Έτσι θεωρητικά το όνομα το παίρνει από εκείνη την στιγμή ενώ η βάπτιση γίνεται για να γίνει χριστιανός.
Εμένα σε όλη την διάρκεια κοιμόταν και δεν κατάλαβε τίποτα! Εριξε κατι υπνους στην Αγια Τραπεζα!

Δεν το ηξερα αυτο με το ονομα πρωτη φορα το ακουω. Μπορει βεβαια ο παπας να το ειπε αλλα εγω απο τα ξενυχτια ουτε πως με λενε δεν ηξερα.
Αν ειναι ετσι τοτε γιατι τσακωνονται τα ζευγαρια με τα συμπεθερια;
Παει η μανα λεει οποιο ονομα θελει και μετα ο νονος δεν μπορει να κανει αλλιως αυτο θα πει.
Πολυ χρησιμη πληροφορια αυτη....μμμμμμ......

αααααααααα κορίτσια να σας πω και το άλλο............μου λέει η πεθερά μου πριν βγω απτο μαιευτήριο "ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΤΩΡΑ 40 ΜΕΡΕΣ ΓΙΑΤΙ Η ΛΕΧΩΝΑ ΡΑΓΙΖΕΙ ΒΟΥΝΑ ΚΑΙ ΣΠΑΕΙ ΣΙΔΕΡΑ" χαχαχαχαχα ε δεν πήγα σπίτι της 40 μέρες αλλα ούτε και αρκετούς μήνες μετά..............αλλά και όταν μου είπε να έρθει σπίτι την 39 ημέρα λέγοντας μου ότι εντάξει 1 μέρα έμεινε για να σαραντήσεις της είπα ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ

χαχαχαχαχα!!Κοριτσια δεν υπαρχουν αυτα που λεει ο κοσμος!!!και εγω που νομιζα οτι οι δικοι μας συγγενεις εχουν χαζεψει!!!!Εγω το Σαββατο κανονισα να παω σε ενα μασκε παρτυ στο σπιτι του αδερφου του αντρα μου στο διπλανο τετραγωνο (για να μπορω να επιστρεψω αμεσα σπιτι να ταισω το μωρο μου αν χρειαστει)λετε να μην με πλησιαζουν οι ανθρωποι να μην τους μολυνω???αν ειναι να ντυθω και κατι αντιστοιχο!!!

despina1984 έγραψε:χαχαχαχαχα!!Κοριτσια δεν υπαρχουν αυτα που λεει ο κοσμος!!!και εγω που νομιζα οτι οι δικοι μας συγγενεις εχουν χαζεψει!!!!Εγω το Σαββατο κανονισα να παω σε ενα μασκε παρτυ στο σπιτι του αδερφου του αντρα μου στο διπλανο τετραγωνο (για να μπορω να επιστρεψω αμεσα σπιτι να ταισω το μωρο μου αν χρειαστει)λετε να μην με πλησιαζουν οι ανθρωποι να μην τους μολυνω???αν ειναι να ντυθω και κατι αντιστοιχο!!!

xa xa kalo!mazepse leromenes panes tou morou kai forese tes sigoura den tha se pleisiasei anthropos!!!! [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

καλη ιδεα!!!δεν το ειχα σκεφτει!!!ετσι θα ειναι και πιο λογικο το να μην με πλησιαζουν!!!

den diavasa ola ta posts sas gt egw tis perasa edw kai kairo alla auto to arthro apo paidiatro elpizw na sas lusei polles apories.
egw eimai kai imoun kata
evgaina suxna
ti mikri tin evgala stis 20 meres

Συντάκτης: Παπαβέντσης Στέλιος (Παιδίατρος, M.R.C.P.C.H., D.C.H. I.B.C.L.C. )
Πολλές γυναίκες σήμερα στην χώρα μας συνεχίζουν να τηρούν την μακρά θρησκευτική παράδοση της παραμονής του βρέφους στο σπίτι για τις πρώτες σαράντα ημέρες μετά την γέννησή του. Σύμφωνα με την πατροπαράδοτη αυτή πρακτική, το νεογέννητο φτάνει στο σπίτι από το μαιευτήριο και βγαίνει έξω από αυτό πολύ αργότερα, μόλις σαραντήσει. Πόσο θετική είναι αυτή η πρακτική για την σημερινή μητέρα, το βρέφος και τον θηλασμό;

Οι περισσότερες παραδοσιακές πρακτικές έχουν προκύψει ως αποτέλεσμα κοινωνικών αναγκών σε κάποια ιστορική περίοδο, στην προσπάθεια να βοηθηθεί η οικογένεια εκείνης της εποχής. Στα παλιότερα χρόνια, η νεογνική θνησιμότητα ήταν υψηλή, οι σοβαρές λοιμώξεις πολύ συχνές, εμβόλια δεν υπήρχαν και η ιατρική φροντίδα του νεογέννητου υστερούσε. Η κοινωνία λοιπόν με την πρακτική του σαραντίσματος προσπαθούσε να προστατέψει μητέρα και βρέφος από περιγεννητική θνησιμότητα και νοσηρότητα. Παράλληλα, αυτό που λέμε σπίτι ήταν κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που εννοούμε σήμερα. Παλιά το σπίτι ήταν «μεγάλο», περιλάμβανε ένα εκτεταμένο υποστηρικτικό δίκτυο για την καινούργια μητέρα, από μαμάδες, γιαγιάδες, θείες, φίλες και γειτόνισσες. Οι πρώτες έξι εβδομάδες της ζωής του μωρού παρείχαν λοιπόν την ευκαιρία στην λεχώνα να εστιάσει στο μωρό και στις ανάγκες του, απολαμβάνοντας παράλληλα άφθονη πρακτική υποστήριξη από τον περίγυρό της. Πολύ περισσότερες γυναίκες γύρω από την καινούργια μάνα είχαν εμπειρίες θηλασμού και της δίδασκαν τα μυστικά και την τέχνη του θηλασμού σε αυτό το χρονικό διάστημα. Τέλος, ο κοινωνικός ρόλος της μητέρας ήταν τελείως διαφορετικός: δεν υπήρχαν σημαντικές ανάγκες και απαιτήσεις για να παραμείνει η γυναίκα κοινωνικά, οικονομικά και επαγγελματικά ενεργή. Ο παραδοσιακός ρόλος της μάνας εμπεριείχε την απομόνωσή της στα του σπιτιού.

Τι συμβαίνει σήμερα; Πάρα πολλά πράγματα έχουν αλλάξει. Η περιγεννητική νοσηρότητα και θνησιμότητα είναι μικρή. Το μωρό των λίγων εβδομάδων δεν κινδυνεύει σημαντικά να νοσήσει σοβαρά εάν βγει εκτός σπιτιού, τηρουμένων των λογικών προφυλάξεων. Το σπίτι για πολλές οικογένειες, ιδιαίτερα στις πόλεις, έχει στενέψει πολύ. Υπάρχουν πολλά ζευγάρια που φέρνουν το νεογέννητό τους σε διαμερίσματα - κλουβιά, μακριά από συγγενείς, φίλους ή χωρίς γνωστούς γείτονες. Η σημερινή μητέρα από την άλλη δεν συμβιβάζεται με τον παραδοσιακό αποκλειστικό ρόλο της μάνας, αλλά έχει μια δουλειά στην οποία αργά ή γρήγορα θέλει και πρέπει να επιστρέψει, μια κοινωνική ζωή που δεν θέλει εγκαταλείψει, μία ανεξαρτησία που φοβάται ότι θα διακινδυνέψει με τον καινούργιο ρόλο της μητέρας και τροφού του παιδιού της. Ο ελάχιστος στενός της περίγυρος δεν διαθέτει συνήθως εμπειρίες θηλασμού. Το αντίθετο, συχνά της μεταδίδει την κουλτούρα του μπιμπερό, με αποτέλεσμα κατά τις πρώτες εβδομάδες η λεχώνα να αμφισβητείται, να κλονίζεται στο έργο της του θηλασμού. Πολλές φορές κατά την διάρκεια των κρίσιμων για τον θηλασμό πρώτων εβδομάδων βιώνει την σύγχυση, μέσα σε ένα αντίξοο για το θηλασμό περιβάλλον και χωρίς αξιόπιστη επαγγελματική και μη στήριξη.

Οι λανθασμένες οδηγίες και πρακτικές του μαιευτηρίου – το σύνηθες για τον θηλασμό στην Ελλάδα – της δίνουν τυπικά ένα κακό ξεκίνημα με τον θηλασμό. Ηεπίσης τυπική οδηγία να επισκεφτεί ειδικό μόλις σαραντήσει το μωρό της – και όχι μέσα σε 72 ώρες, όπως συνιστούν οι διεθνείς επιστημονικοί οργανισμοί όπως η Αμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία – γίνεται το κερασάκι στην τούρτα του αποθηλασμού. Η εθνική μελέτη θηλασμού το 2009, αντιπροσωπευτική από όλη την επικράτεια, έδειξε ότι ενώ 90% των μητέρων ξεκινούν να θηλάζουν το παιδί τους, στο τέλος του πρώτου μήνα μόνο 60% των μητέρων συνεχίζουν να θηλάζουν έστω και μη αποκλειστικά. Αυτή η τραγική πτώση έχει πολλές αιτίες, κάποιες από τις οποίες έχουν να κάνουν με την κακή αρχή στα μαιευτήρια, αλλά σημαντική αιτία κατά την γνώμη μου είναι και η προσκόλληση σε πρακτικές που υπηρετούσαν άλλα ιστορικά πλαίσια, σε πρακτικές που οδηγούν μητέρες να συνδέσουν τον θηλασμό όχι με προσωπική απελευθέρωση αλλά με δυσβάσταχτο περιορισμό.

Μία σύγχρονη γυναίκα, που σύντομα διαπιστώνει ότι το μωρό έχει μεγάλες απαιτήσεις από το χρόνο της, από την ενέργειά της, από το σώμα της. Μία σύγχρονη γυναίκα που, στην προσπάθειά της να «προστατεύσει» το μωρό της όπως της έχουν πει, καταλήγει απομονωμένη, σε φτωχό, μονότονο περιβάλλον, να θηλάζει και να αλλάζει πάνες όλη μέρα, μια γυναίκα που είχε συνηθίσει να διεκδικεί προσωπικές επιτυχίες, που τώρα για πρώτη φορά στην ζωή της νιώθει εγκλωβισμένη, ανήμπορη, σε απομόνωση. Και ακούει από το τηλέφωνο την φίλη της που έδωσε στο δικό της νεογέννητο μπουκάλι και πήγε για καφέ, που άφησε το βράδυ το μωρό στην πεθερά της και εκείνη κοιμήθηκε ήσυχα με τον σύζυγό της. Αυτές είναι οι συγκρούσεις που η μητέρα που επιθυμεί να θηλάσει σήμερα βιώνει, και πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας σε λανθασμένες νοοτροπίες που διαιωνίζουν τα αυθαίρετα σχήματα: η εύκολη ζωή με μπιμπερό, η δύσκολη ζωή με θηλασμό..

Δεν θα έπρεπε λοιπόν να είναι έτσι. Η σημερινή μητέρα που θηλάζει πρέπει να είναι και είναι φεμινίστρια, δεν είναι γυναίκα που αποφάσισε να αποσυρθεί στο παρελθόν. Το μωρό της έχει δικαίωμα να γνωρίσει τον κόσμο μέσα από τα μάτια της. Η γυναίκα έχει δικαίωμα να μοιραστεί τον κόσμο της με την καινούργια ύπαρξη και όχι να περιορίσει τον κόσμο της εξαιτίας της ύπαρξης αυτής. Το νεογέννητο και ο θηλασμός πρέπει να είναι αφορμή για την αποκάλυψη ενός ευρύτερου, όμορφου κόσμου για την μητέρα, όχι για τον εγκλεισμό της.

Η πρακτική της παραμονής του βρέφους στο σπίτι για τις πρώτες σαράντα ημέρες πρέπει να αντικατασταθεί με μια λογική, απλή προσέγγιση, προσαρμοσμένη στις σύγχρονες ανάγκες. Το αν, πότε και για πόσο θα βγει εκτός σπιτιού ένα νεογέννητο είναι καλό να γίνει συνάρτηση πολλών πραγματιστικών παραγόντων: ένας σταθερός καιρός, χωρίς οξέα καιρικά φαινόμενα, όπως έντονη βροχή, χιόνι, αέρας, πολύ κρύο ή καύσωνας. Μία σωστή προφύλαξη του μωρού ως προς το ντύσιμό του, με ιδιαίτερη προσοχή στο κεφαλάκι του. Μία σωστή προφύλαξη στις επαφές του μωρού: βόλτα σε ανοιχτούς χώρους, όχι συγχρωτισμός, όχι στενή επαφή με άγνωστα πρόσωπα – πολλά φιλιά κλπ - , μακριά από ασθενείς και κρυωμένους, μακριά από νήπια που πηγαίνουν στον παιδικό σταθμό και κολλούν συνεχόμενες ιώσεις. Ένα ενδιαφέρον για την ψυχολογία της μητέρας, που πρέπει να αλλάξει παραστάσεις για να πάρει δύναμη και να συνεχίσει. Και μια προσπάθεια να προστατευτεί ο θηλασμός ως μακρόχρονο αγαθό υγείας: όχι μπιμπερό και πιπίλες στο μωρό κατά τις πρώτες εβδομάδες της ζωής του, φροντίδα από την μητέρα του και όχι κυρίαρχη φροντίδα από άλλα πρόσωπα.

Η λεχώνα που ακολουθεί την λογική προσέγγιση δεν φοβάται να συνεχίσει την ζωή της από εκεί που την άφησε πριν την εγκυμοσύνη και τον τοκετό. Δεν φοβάται να φροντίσει το μικρό της οπουδήποτε και οποτεδήποτε, θηλάζοντάς το σε δημόσιο χώρο εάν χρειάζεται. Προσφέρει πολύτιμες εικόνες και παραστάσεις θηλασμού με αυτόν τον τρόπο σε νεότερες γυναίκες και σε μικρά κορίτσια που βλέπουν το θηλασμό ενός νεογέννητου. Αναζητά από νωρίς έγκαιρη, έγκυρη και τακτική εκτίμηση του θηλασμού, της υγείας της δικής της και του μωρού της, από ειδικό με γνώσεις στη γαλουχία, χωρίς απαραίτητα να πρέπει να τον φέρει στο σπίτι της με αυξημένο οικονομικό κόστος. Προσπερνάει έτσι τις σκοπέλους που οδηγούν τρεις στις δέκα ελληνίδες να σταματούν το θηλασμό μέσα στις πρώτες εβδομάδες, πολλές από τις οποίες οδηγούνται σε αυτόν τον δρόμο γιατί έλαβαν την λανθασμένη οδηγία να αναζητήσουν βοήθεια «αφού το παιδί σαραντήσει». Η λεχώνα που ακολουθεί την λογική προσέγγιση έχει μικρότερη πιθανότητα να υποφέρει από επιλόχεια κατάθλιψη, από ένα προσωπικό και κοινωνικό σοκ. Πηγαίνει με το μωρό της σε συναντήσεις του Συνδέσμου Θηλασμού Ελλάδας ή σε κοινωνικούς χώρους μαζί με άλλες λεχώνες, πράγμα θεμελιώδες για την τόνωση της αυτοπεποίθησής της και των γνώσεών της σε σχέση με το θηλασμό. Και έχει ένα μωρό που είναι περισσότερο ευχαριστημένο, που με τις βόλτες, την άφθονη αγκαλιά και το τάισμα στο στήθος κατά δική του απαίτησή γίνεται βολικό, αναπτύσσεται ραγδαία ψυχοκινητικά με τις αυξημένες παραστάσεις από τον έξω κόσμο, πάσχει λιγότερο από κολικούς, νιώθει την ευχαρίστηση της μητέρας του και ηρεμεί.

Εάν έχετε ένα μωρό τριών εβδομάδων, πηγαίνετε καλά με τον θηλασμό, νιώθετε ότι έχετε άφθονη υποστήριξη από τους κοντινούς σας ανθρώπους και θέλετε να κρατήσετε το παραδοσιακό σαρανταήμερο μέσα στο σπίτι, κάντε το, δεν υπάρχει πρόβλημα. Εάν όμως έχετε ένα μωρό τριών εβδομάδων, ο θηλασμός σάς έχει φτάσει στα όριά σας, έχετε ξεχάσει πως είναι να βλέπετε έναν άνθρωπο, έχετε χάσει τις μέρες, σκέφτεστε να δώσετε μπουκάλι στο παιδί για να βγείτε λίγο έξω ή και να τα παρατήσετε, τότε κάντε την κίνηση, τηρήστε λογικές προφυλάξεις και βγείτε μαζί με το μωρό σας για λίγο στον καθαρό αέρα: Μπορεί να κάνει όλη την διαφορά.

to vrika edw
http://www.healthierworld.gr/portal/cc7146d26842552e/0afafcaa3dbf7acb/c34c227b3e894eb7.html

Εγω οταν ηρθε η παιδιατρος στις 15 μερες να δει το μωρο σπιτι την ρωτησα. Μου απαντησε οτι απο ιατρικης πλευρας μπορεις να βγεις κι εσυ και το μωρο οποτε θελεις αρκει να τηρεις καποιους κανονες μην αρρωστησει το παιδι. Απο θρησκευτικης πλευρας κανε οτι θελεις μου ειπε.
Εγω προσωπικα θεωρω οτι αυτες οι 40 μερες ειναι μια περιοδος προσαρμογης στην νεα κατασταη. Ασε που παλια οι γυναικες ηθελαν μια δικαιολογια για μην πανε στα χωραφια, ακομα ο οργανισμος ειναι ευαισθητος

προσφατα...και με αφορμη το θεματακι,...ενας συγγενης του αντρα μου που ειναι παπας μια μερα που ημουν στα πεθερικα μου ηρθε στο σπιτι και μας διαβασε και εκανε αγιασμο...το θεωρησα καλο και δεχτηκα να ερθει....μετα το διαβασμα ,το οποιο διηρκησε καπου μιση ωρα,εκτος οτι ενιωσα πολυ ωραια,καθησαμε να πιουμε κατι παρεα...και ηρθε η συζητηση στο θεμα 40 μερες λεχωνα. να διευκρηνησω οτι ο συγκεκριμενος ανθρωπος ειναι υποδειγμα παπα και εχει πολυ μεγαλη πιστη σε αυτο που κανει και αυτο το ξερω και φαινεται....οπως σας ειπα για το 40ημερο...μου εδωσε να διαβασω το βιβλιο το οποιο λεει μεσα ολη την λειτουργια του γαμου ,της βαπτισης ,δηλαδη αυτα που ακουμε στην εκκλησια αλλα στην ουσια δεν δωσαμε ποτε σημασια τι λενε και τι σημαινουν τα οσα ακουμε.....στο σημειο της λεχωνας εχω να σας πω οτι δεν γραφουν πουθενα μεσα στα βιβλια της θρησκειας μας οτι πρεπει να ειμαστε 40 μερες μεσα επιδη ειμαστε κατα τους παλαιους καθαρες και ευαισθητες στο κακο ματι και πολλα αλλα τετοια.αντιθετως απο την πρωτη μερα μπορουμε να παμε οπου θελουμε.γιατι απο την πρωτη μερα αν το επιτρεπουν οι συνθηκες ερχεται ο παπας σπιτι και μας διαβαζει και μας αγιαζει και παυουμε να ειμαστε ευαισθητες απο κακολογια και ματι και αλλα..........επειτα την 8η μερα παμε στην εκκλησια με το μωρο και ο παπας δινει πρωτη φορα το ονομα στο μωρο,γινεται μελος της εκκλησιας δηλαδη, ασχετα αν δεν πηρε ακομη το βαπτισμα...δηλαδη αγιαζεται και το μωρο και η μανα........και τελος στις 40 μερες παμε παλι στην εκκλησια και τοτε παμε να διαβασει παλι το μωρο ο παπας....και οχι για να μας διαβασει και να βγουμε παλι εξω πχ.............

εγω και τα διαβασα οπως τα λεει το βιβλιο το οποιο ειναι στα αρχαια και ολα αυτα ειναι γραμμενα χιλιαδες χρονια μεσα και μας τα διηγουνται στην εκκλησια απλα ποτε δεν δωσαμε σημασια....και το να μεινει μεσα η λεχωνα 40 μερες το θεωρουσα λιγο υπερβολη...γνωμη μου......εγω θα τα πραξω αυτα οπως τα διαβασα και τα διδαχθηκα απο τον παπα μας σε νεοελληνικα αν και ξερω να μεταφραζω τα αρχαια καλα.......

θεωρω πως απο την στιγμη που θα παρουμε την ευχη απο την πρωτη η δευτερη μερα που θα γεννησουμε ειμαστε ασφαλης και δεν θα πρεπε να υπαρχει τετοια προκαταληψη του τυπου φοβαμαι να βγω εξω πριν σαραντησω..!!

αυτα κοριτσακια μου!!!!