Σε όλη μου την εγυμοσύνη με παρακολουθούσαν οι μάιες από την ευτοκία. Σε γιατρό πήγαινα στου ΙΚΑ για να μου γράψει βιταμίνες. Εκανα τους βασικούς υπέρηχους στον Κούρτη, δηλαδή αυχενική, Β επιπέδου και doppler και κανέναν άλλον. Οταν εφτανε ο καιρός , αρχιζα να σκέφτομαι το να γεννήσω στο σπίτι και το συζήταγα με τη μαία, αντί για το ΚΦΤ. Ηρθε και είδε το σπίτι μου για να δει πόσο μακρυα είναι και συμφωνήσαμε να γεννήσω σπίτι.
Με πιάσαν οι πόνοι στις 12 το βράδυ, αλλα ήταν πολύ υποφερτοί και ξανακοιμήθηκα μέχρι τη 1 όπου είχαν αρχίσει να είναι πιο έντονοι και πιο περιοδικοί. Στις 2.15 ήταν 10λεπτοι. Πήρα τη μαία τηλέφωνο, μου είπε να την ξαναπάρω στους 5 λεπτους, στις 2.30 είχαν γίνει ήδη 3λεπτοι κσι η μαία είχε ξεκινήσει.
Ηρθε 3.10 (σουμαχερ) και μου έσπασε τα νερά γιατί μου είπε ότι έχω πάρα πολύ αμνιακό υγρό και διαστολή 7 και δε θέλουμε το μωρό να είναι εκτός λεκάνης με τόσο μεγάλη διαστολή. Μόλις μου έσπασε τα νερά, το μωρό κατέβηκε πολύ.
Μου είπε σεκάθε συστολή θα κάθεσαι βαθύ κάθισμα και θα σπρώχνεις. Το κανα 3-4 φορές αλλα πόναγα και δε με κραταγαν τα πόδια μου. Εκατσα για λίγο στην τουαλέτα και έσπρωχνα. Πόναγα πάρα πολύ, αλλα η προσπάθειά μου να ανακουφιστώ, με έκανε να παίρνω θέσεις και στάσεις που βοηθούσαν το μωρό να κατέβει. Γιαυτό είναι ο πόνος, για να σου δείχνει πως να κάθεσαι. Μετά ξάπλωσα στο κρεβάτι μου να ξεκουραστώ, Ηταν 4 παρά 5 μου λέει 4 εχουμε γεννήσειι.
Εσπρωξα μια φορά και βγήκε το κεφάλι, μετά δεν έσπρωχνα για να μην τραυματιστώ και το μωρό γλυστρισε μόνο του. Ηταν περιτυλιγμένο με το λώρο (το είδα στο βίντεο που η μαία το ξετυλίγει σα κοκορέτσι) και βγήκε και με τον αγκώνα στο αυτί (αραχτη η κυρία). Μου τη δώσαν αγκαλιά και καθισαμε έτσι αρκετή ώρα, μετά από καμια ώρα, εκεί που ήμουν έτοιμη να με πάρει ο ΄΄υπνος, μου είπαν τα κορίτσια να κρατηθώ λίγο ξύπνια για να βγει ο πλακούντας και να ολοκληρωθεί ο τοκετός. Ετσι και έγινε κόψαν και το λώρο και όλα μια χαρά. Δεν αποχωριστίκαμε καθόλου. Μετά σηκώθηκα και τη ζύγισα, 3550, 52 εκ. Μαζέψαμε το κρεβάτι και την έπεσα για ύπνο δίπλα στο μωρό. Το μωρό μου είπαν να μην το κάνω μπάνιο για 1 μέρα για να μείνει με τα υγρά της κοιλιάς που είναι αντιμικροβιακά και θερμορυθμιστικά.
Είχε πλάκαι που πήρα τη μαμά μου τηλέφωνο που μένει από κάτω και της λέω "Καλημέρα, να μας ζήσει¨" και ήρθε πάνω τρέχοντας με τις νυχτικές
Οι μαίες ήρθαν ακόμα 3 φορές και με επισκέυτηκαν να μας δουν με το μωρό αν τα πάμε καλά.
Χθες Σαραντίσαμε

Εχω και πιο συναισθηματική περιγραφή στο blog μου
http://annoulasmom.blogspot.com/2010/06/blog-post_06.html

υπέροχη η ιστορία της γέννας σου, και τόσο συγκινητική! να το χαίρεσαι το μωρό σου!!!

εδω έγραψα μόνο τα γεγονότα χωρίς το συναίσθημα (όσο γίνεται). απορώ που σου φαίνεται συγκινητικό... δεν περιγράφω καθόλου τη στιγμή τπου συναντηθήκαμε με την Ερατώ
Αλλα μήπως είναι λίγο άδικο ένας τόσο όμορφος τοκετός να ε΄ναι χωρις συναίσθημα οποτε αντιγράφω απο το μπλογκ τη στιγμή εκείνη

".....Τωρα πιά κάθε πόνος είναι αφόρητος,, εχω ιδρώσει τόσο πολύ που είμαι σα βρεγμένη, όλα τα μαλλιά μου, η πλάτη μου όλα! της λέω ότι δεν αντέχω άλλο (εκείνη την ώρα ήθελα να μου κάνουν καισαρική με ολική νάρκωση ή ευθανασία ) και μου λέει ότι είμαστε πάρα πολύ κοντά. Μού είπε να κάτσω όπως με βολεύει. Το μωρό είχε κατέβει πάρα πολύ. Η ώρα ήταν 4 παρά 5. Μου λέει μέχρι τις 4 θα’χουμε γεννήσει. Με 2 έντονα σπρωξίματα βγαίνει το κεφάλι και η Ευαγγελία το ξεμπλέκει από την περιέλιξη του λώρου. Πιάνω και εγω το κεφάλι και πιά το νιώθω ότι η μπέμπα μας είναι εδώ.. τα χέρια μου τρέμουν. Μου λένε τωρα να μην σπρώξω καθόλου. Βγαίνουν οι ώμοι με το χεράκι μαζί. Μου το βάζουν πάνω μου και εγω κλαίω δυνατά και συνέχεια. Τα δάκρυά μου τρέχουν ποτάμι και δεν μπορώ να δω καθαρά το θησαυρό μου. Είναι λίγο μπλέ, ακούνητη και άπνοη. Της κάνουν μασάζ και γελάνε μεταξύ τους λέγοντάς μου να μου ζήσει. Την έχω αγκαλιά και τα χέρια μου τρέμουν. και τα πόδια μου τρέμουν, τρέμω ολόκληρη από συγκίνηση. Μου λένε να της φυσήξω το πρόσωπο και τότε πήρε την πρώτη της ανάσα, σα να έχει βγει από μακροβούτι και βάζει τα κλάμματα. Ανοίγει τα μάτια της και με κοιτάει στα μάτια. Μα πόση ευτυχία μπορεί να χωρέσει σε δύο τόσα δυο μικρά ματάκια.. "

markellajohny έγραψε:

euapap έγραψε:markellajohny να σου ζήσει και εσένα το μωράκι σου.. 4 Ιουνίου γέννησα εγω, εσύ πότε;;

εγω 3!!!!

ειμαστε ολες πολυ κοντα εγω γεννησα 7 ιουνιο!!!
Να μας ζησουνε!!!!!!

Ευαγγελια καθε φορα που το διαβαζω(και δεν ειναι λιγες οι φορες...)βαζω τα κλαματα
Δεν νομιζω να ειχα τη δυναμη να το κανω!


Αληθεια ο μπαμπας της μικρης ηταν μεσα;;;Πηρε μερος στη διαδικασια;;

ax bre euaggelia poses fores to xw diabasei k xanadiabasei k xanadiabasei!!!!!ta perigrafeis toso wraia............

Σας ευχαριστώ.
Ο μπαμπάς της μικρής ήταν να έρθει καιήρθε εκείνο το βράδυ. Είχε και γενέθλια εκεινη την ημέρα! Ηρθε και μας βρήκε 3!

Στην ευτοκία μπορείς να πας με διάφορους συνδυασμούς.

Μπορείς να πας με έναν γιατρό που συνεργάζεται με τις μαίες της ευτοκίας πχ τον Μπιλάλη και να γεννήσεις στο Μητέρα με τις μαίες αλλα σε συνθήκες μαιευτηρίου,

Μπορείς να γεννήσεις με το δικό σου γιατρό και να έχεις μαία από την ευτοοκία και να συνεργαστούν (έτσι έκανα εγω στην πρώτη μου κόρη). και πάλι δεν αποφεύγεις τις συνθήκες μαιευτηρίου και ο γιατρός έχει τον πρώτο λόγο, η μαία σε βοηθάει απλώς στις ωδίνες αλλα δεν μπορεί να πει πχ δε χρειάζεται περινεοτομή

Μπορείς να πηγαίνεις στα σεμινάρια χωρίς να έχεις ουτε μαία ούτε καμία άλλη σχέση, που κατ'εμένα αν ακούσεις αυτά που λένε, θέλεις να γεννήσεις μαζί τους, δεν παίζει να γυρίσεις στο γιατρό σου

Συνονόματη να σου ζήσουν και τα δυό τα κοριτσάκια σου!