1 ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗ..ΝΑΙ Ή ΌΧΙ;;;!!! Τρι Απρ 12, 2011 5:47 am
cinderella
Η ψυχή της παρέας!
Αχ κορίτσια!Δώστε μου τα φώτα σας παρακαλώ...
Ο άντρας μου είναι στρατιωτικός (στο πολεμικό ναυτικό) και όταν έμεινα έγκυος στη Ραφαέλα, ζήτησε μετάθεση στη Θεσσαλονίκη, από όπου και κατάγομαι. Ο λόγος ήταν ότι δεν μπορούσα να τα βγάλω πέρα μόνη μου με τα δίδυμα (τότε ήταν 18 μηνών) κ με το εμβρυάκι στην κοιλιά, αφού κατά πάσα πιθανότητα θα χρειαζόταν να μείνω κλινήρης πάλι..
Έτσι, λοιπόν, μετακομίσαμε στους γονείς μου... όλα καλά,γεννήθηκε κ η Ραφαέλα, χρόνισε, αυτονομήθηκε κ έγινε πλέον 17 μηνων και οι δίδυμες 3,5 χρονών..
Το σπίτι που μένουμε είναι μονοκατοικία με υπόγειο, που είναι σπίτι με wc κλπ, αλλά μόνο 30m2 και χωρίς ήλιο. Με τα πολλά αποφάσισαν να φύγουν οι δικοί μου και να πάνε να νοικιάσουν ένα διαμέρισμα.. εγώ νιώθω άσχημα που νοικιάζουν -σε χωριό είμαστε κ καταλαβαίνετε τί λέγεται από πισω!! τα έξοδα όμως είναι πάρα πολλά (300ευρώ για ενοίκιο κ τουλάχιστον 150/μήνα κοινόχρηστα)και όλα τα σπίτια εδώ τόσο κοστίζουν..
ο άντρας μου τους είπε να μείνουν κάτω,αλλά εγώ δεν μπορώ αυτό το"κοινόβιο"-κοινή αυλή, κοινό φαγητό, κοινά όλα εκτός του ύπνου.. αποφάσισα να πάμε στο σπίτι, που δικαιούται από τη δουλειά του κ είναι μέσα στη διοίκηση.. αυτό σημαίνει
1)ο καθένας μόνος του και κάνει ό,τι γουστάρει
2)τέρμα η καλοπέρασή μου, γιατί τις δουλειές θα τις κάνω όλες μόνη μου(κ με 3 παιδιά)
3)τέρμα κ η ιδέα του να ξαναρχίσω να δουλεύω, αφού δεν θα μου κρατά κανείς τα παιδιά
Τί να κάνω, βρε κορίτσια? Δεν θέλω να φύγω,αλλά δεν μπορώ να μένουμε όλοι μαζί...
ps. συγγνώμη, αν σας κούρασα!
Ο άντρας μου είναι στρατιωτικός (στο πολεμικό ναυτικό) και όταν έμεινα έγκυος στη Ραφαέλα, ζήτησε μετάθεση στη Θεσσαλονίκη, από όπου και κατάγομαι. Ο λόγος ήταν ότι δεν μπορούσα να τα βγάλω πέρα μόνη μου με τα δίδυμα (τότε ήταν 18 μηνών) κ με το εμβρυάκι στην κοιλιά, αφού κατά πάσα πιθανότητα θα χρειαζόταν να μείνω κλινήρης πάλι..
Έτσι, λοιπόν, μετακομίσαμε στους γονείς μου... όλα καλά,γεννήθηκε κ η Ραφαέλα, χρόνισε, αυτονομήθηκε κ έγινε πλέον 17 μηνων και οι δίδυμες 3,5 χρονών..
Το σπίτι που μένουμε είναι μονοκατοικία με υπόγειο, που είναι σπίτι με wc κλπ, αλλά μόνο 30m2 και χωρίς ήλιο. Με τα πολλά αποφάσισαν να φύγουν οι δικοί μου και να πάνε να νοικιάσουν ένα διαμέρισμα.. εγώ νιώθω άσχημα που νοικιάζουν -σε χωριό είμαστε κ καταλαβαίνετε τί λέγεται από πισω!! τα έξοδα όμως είναι πάρα πολλά (300ευρώ για ενοίκιο κ τουλάχιστον 150/μήνα κοινόχρηστα)και όλα τα σπίτια εδώ τόσο κοστίζουν..
ο άντρας μου τους είπε να μείνουν κάτω,αλλά εγώ δεν μπορώ αυτό το"κοινόβιο"-κοινή αυλή, κοινό φαγητό, κοινά όλα εκτός του ύπνου.. αποφάσισα να πάμε στο σπίτι, που δικαιούται από τη δουλειά του κ είναι μέσα στη διοίκηση.. αυτό σημαίνει
1)ο καθένας μόνος του και κάνει ό,τι γουστάρει
2)τέρμα η καλοπέρασή μου, γιατί τις δουλειές θα τις κάνω όλες μόνη μου(κ με 3 παιδιά)
3)τέρμα κ η ιδέα του να ξαναρχίσω να δουλεύω, αφού δεν θα μου κρατά κανείς τα παιδιά
Τί να κάνω, βρε κορίτσια? Δεν θέλω να φύγω,αλλά δεν μπορώ να μένουμε όλοι μαζί...
ps. συγγνώμη, αν σας κούρασα!