Κ ΕΓΩ ΜΑΡΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΙΑΝΟΗΘΩ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΩ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΒΑΣΙΑ ΜΟΥ,ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΑΦΗΝΩ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΜΟΥ ΠΙΣΩ ΑΛΛΑ Η ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΤΗΣ???ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΣΥΖΗΤΗΣΩ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑ ΜΟΥ Κ ΘΑ ΔΟΥΜΕ...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΝΤΩΣ...

Athin@ έγραψε:Βρε κορίτσια εγώ πολύ το σκέφτομαι.Με τον άντρα μου έχουμε πάει μόνο μία φορά διακοπές,όταν τα πρωτοείχαμε, πρόπερσι δηλαδή. Πέρυσι γεννούσα τον Αύγουστο οπότε φέτος λέμε να πάμε 2 μερούλες κάπου μόνοι μας.Έχω ανάγκη κι εγώ να μείνω λίγο χωρίς το παιδί αλλά πως θα την αποχωριστώ την αγκαλίτσα μου;;;;;;;

Αν θες την γνώμη μου 2 μέρες δεν είναι διακοπές. Είναι ένα ευχάριστο διάλλειμα και ΑΝΑΓΚΑΙΟ για να χαλαρώσεις με τον αντρούλη σου. Βέβαια αν δεν ΄την έχεις ξαναφήσει θα είναι δύσκολο γιατί θα είναι εκεί το μυαλό σου αλλά κακά τα ψέματα όλοι το χρειαζόμαστε.

Εγώ δεν έχω πάει ποτέ διακοπές χωρίς τα παιδάκια μου. Νομίζω ότι διακοπές χωρίς τα παιδιά δεν είναι διακοπές. Ωστόσο έχω φύγει αρκετές φορές στα 9 χρόνια που είμαι μανούλα για Σαββατοκύριακο οι δυο μας.

Τις πρώτες φορές ήταν ανυπόφορο ειδικά όταν είναι μωρά. Μετά το συνίθησα και αργότερα το απολαμβάνω και το ζητάω.

Ότι κι αν αποφασίσεις καλά να περάσετε!

Κι εμεις σε λίγες μερες θα φυγουμε διακοπουλες με το μπεμπε μας που ειναι μολις 2 μηνων και κατι...
Σιγα μην μεναμε πισω, οκ θα εχει κουβαλημα προικας αλλά δεν μας πειραζει καθολου...
Ανυπομονουμεεεεεεε

Καλησπέρα σε όλες. Πρώτη φορά γράφω σε forum, αλλά έχω λίγο εγκλωβιστεί και θα ήθελα να ξέρω αν αυτό που μας συμβαίνει έχει συμβεί και σε άλλες και πως και σε πόσο καιρό το έχουν αντιμετωπίσει (το ξέρω κάθε παιδί είναι διαφορετικό, αλλά ένα δείγμα πάντα βοηθάει).

Εμείς γυρίσαμε από τις πρώτες μας διακοπές με τον μικρούλη (16μηνών) όπου πέρασε εκπληκτικά. Ήταν συνέχεια με μπαμπά και μαμά και ζούσε την ίδια ζωή (όχι όπως στην Αθήνα που ζει διαφορετική γιατί είναι μωρό). Γυρνώντας πίσω την κυριακή την περάσαμε πάλι οικογενειακά (μπάνιο σε θάλασσα και μετά επίσκεψη σε φίλους με παιδιά) και έρχεται η Δευτέρα...όπου ο μπαμπάς πάει στη δουλειά και η μαμά εξαφανίζεται μόνο για λίγο καθώς η κυρία που τον προσέχει δεν μπορούσε να έρθει (παρεπιπτόντως σταμάτησε τελείως να έρχεται λόγω προβλήματος υγείας). Από τη Δευτέρα όλο μαμά και μαμά είναι - η μαμά ούτε να κατουρήσει δεν μπορεί χωρίς να τον πάρει αγκαλιά. Καμία σχέση με το παιδί προ διακοπών. Βέβαια, να πω πως Δευτέρα μεσημέρι πήγαμε να του αρχίσουμε εκπαίδευση ύπνου μεσημεριανού αλλά στράβωσε πολύ και μετά από 60' κλάμματος (με εμένα να μπαίνω στο δωμάτιο κάθε 3' και να του μιλάω για λίγο) το σταμάτησα. Το βράδυ της Δευτέρας δεν κοιμήθηκε εύκολα όπως πάντα αλλά έκλαψε. Σε 9' όμως είχε κοιμηθεί. Την Τρίτη το πρωί ήταν πάλι όλο μαμά και μαμά. Για να περπατήσει απόσταση 1 μέτρου ήθελε να πάμε μαζί αγκαλιά - εντός σπιτιού!!! Το βράδυ κοιμήθηκε μόνος του και ξύπνησε στι 12.30, προσπαθήσαμε να τον κοιμήσουμε με κλάμα, μετά με αγκαλιά, με μουσική και στο τέλος κοιμήθηκε στις 3.00 με βόλτα στο αυτοκίνητο. Τον βάλαμε στο κρεβάτι του και ξαναξύπνησε αμέσως. Τελικά κοιμηθήκαμε όλοι μαζί. 'Ενας αχταρμάς. Σήμερα Τετάρτη ήταν πάλι μαμά-μαμά και αν έλειπα για πχ τουαλέτα πάθαινε παράκρουση κλάματος.

Προσπαθούμε να καταλάβουμε τι φταίει. Είναι φάση με το άγχος αποχωρισμού λόγω ηλικίας? είναι το ότι έμεινε κλαίγοντας στο κρεβάτι (παλιοτερα είχαμε κάνει το ίδιο για βράδυ αλλά δεν είχε side effects) ή φταίει η αλλαγή από τη ζωή που έκανε στις διακοπές? Για το τελευταίο ζητάω αντίστοιχες εμπειρίες αν έχετε.

ευχαριστώ

Εγω την αφησα την μικρη 4 μερες στην μαμα μου και πηγαμε στη Μηλο.Το ειχαμε αναγκη να βρεθουμε λιγο μονοι και να ξεκουραστουμε,δεν νομιζω οτι αγαπαμε το μωρο μας λιγοτερο

Dimitra_Elena έγραψε:Κι εμείς μετά την γαμοβάφτιση,θα πάμε 4 μέρες Κρήτη,4 μέρες Θεσσαλονίκη και θα γυρίσουμε να πάρουμε και την μικρή να πάμε 2 εβδομάδες Νέα Υόρκη.

Και-ναι-μας λείπει πολύ και την λατρεύουμε,αλλά εκτός από γονείς είμαστε και ζευγάρι κι όσο αγαπημένο ζευγάρι είμαστε,τόσο πιο πολύ καλό της κάνουμε.Αλλά η καθημερινότητα φθείρει...Και ας ακουστεί ανούσιο..Το ξεμονάχιασμα,αναπτερώνει το ηθικό,το ανήθικο και-γιατί όχι;-όλη την οικογένεια.

ΠΟΣΟ ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ........!

Οι δικές μας πρώτες οικογενειακές διακοπές ήταν με τον μεγάλο μας γιό 6 μηνών. Πήγαμε στο εξοχικό μας για να κάτσουμε 20 μέρες & τελικά έκατσα 1,5 μήνα (ο σύζυγος πηγαινοερχόταν) γαιτί ήταν πολύ καλά. Το επόμενο καλοκαίρι κάναμε μόνο 1 εβδομάδα διακοπές σε ξενοδοχείο που τα είχε όλα μέσα γιατί ήμουν έγκυος & έκανα όλη την ώρα εμετό. Μπαμπάς και γιός πέρασαν τέλεια, εγώ αίσχος αλλά χαιρόμουν που περνούσα εγώ καλά. Την επόμενη χρονιά ο μεγάλος ήταν πια 2,5 και ο μικρός 6μηνών πήγαμε πάλι στο εξοχικό για 20 μέρες αλλά φυγαμε στις 12 γιατί αφ' ενός δεν μας έκατσε καλά, αφ' ετέρου αρρώστησαν τα πιτσιρίκια και τα μαζέψαμε. Φέτος πήγαμε 10 μέρες πάλι σε ξενοδοχειο και περάσαμε φανταστικά. Βέβαια, δεν το λες διακοπές, τουλάχιστον όχι όπως το έκανα παλιά βιβλίο-ξαπλώστρα-κοκτέηλ κλπ, αλλά και εμείς και κυρίως τα παιδιά το καταχάρηκαν.
Πάντως χρειάζεται και λίγος χρόνος για το ζευγάρι, για να γεμίσεις μπαταρίες. Εμείς θα τα αφήσουμε για 3 ημέρες στους γονείς μου (που μενουν λίγο έξω απο την αθήνα & έτσι είναι στην εξοχή, σαν να κάνουν και αυτά διακοπές) για να ξεκουραστούμε λιγάκι. Το έχω ξανακάνει και το βρίσκω απαραίτητο!

Γενικές οδηγίες για διακοπές με το μωρό:

http://www.babypage.gr/mother/151-2011-02-11-05-59-27