ioannam24 έγραψε:μ' αρεσει που δεν ειναι μαμουχαλη !!!! ειναι τσαμπουκας και αυτο πιστευω οτι ειναι καλο οταν μεγαλωσει!!! με παραξενεψε και μου φαινεται και λιγο αστειο !!!!

πως να αντιδρασω την ωρα που το κανει ? να το αφησω να περασει απαρατηρητο ή να την "μαλωσω" ?

neeraja έγραψε:και ο φιλιππος κάνει το ίδιο εδώ και μια βδομάδα...κοντευουμε 8 μηνών κ μεις.
νομίζω οτι νευριαζει γιατι προσπαθεί να μιλήσει και να περπατήσει και δεν μπορεί ακόμα.
εγω τον κάνω αγκαλίτσες και φιλάκια και του περνάει!

MariaM έγραψε:Πολλές φορές και όσο πιο μεγάλα είναι τα μωρά τυχαίνει να εκνευρίζονται για πράγματα που δεν επιτρέπεται να συμβούν. Δεν μιλάμε πάντα για ασήμαντες αιτίες. Πχ εμένα κλαίει και χοροπηδάει από τα νεύρα του επειδή δεν τον αφήνω να παίξει πχ με το καλαθάκι του μπάνιου... Επίσης, την στιγμή που ξεσπάει δεν είναι σε θέση να καταλάβει και να ακουσει όταν του εξηγείς ότι είναι κακό. Την στιγμή που ένα μωρό ξεσπάει έχουμε πολλές επιλογές. Η αδιαφορία που επιλέγω εγώ για το δικό μου παιδί, δεν είναι σε καμία περίπτωση έλλειψη σεβασμού. Το μάλωμα είναι όμως. Γιατί με το μάλωμα μιμείσαι σαν γονιός το παιδί που ξεσπάει. Φωνάζετε παράλληλα. Εκεί χάνεται το παιχνίδι γιατί η ένταση αυξάνεται. Η αδιαφορία είναι μια ουδέτερη κατάσταση και δείχνει μια σταθερή και αμετάβλητη θέση. Όταν το παιδί μαλακώσει, αλλάζεις και εσύ την στάση και το αγκαλιάζεις. Είναι σχέση αλληλεπίδρασης. Την έκρηξη θυμού δεν την ενθαρρύνουμε αλλά δεν την επικροτούμε κιόλας. Και επίσης αυτό που έχω καταλάβει από το δικό μου παιδί, την ώρα που έχει το ξέσπασμα, αν τον πάρω αγκαλιά και αρχισω να τον χαιδολογάω και να τον παρηγορώ αργεί να σταματήσει να κλαίει και αργεί και να το ξεπεράσει γιατί είναι σαν να του λέω "έχεις δίκιο αγόρι μου που κλαίς, αδικήθηκες". Του δίνω λάθος εντύπωση λοιπόν. Αυτή είναι η δική μου άποψη για το δικό μου παιδί που το σέβομαι αναμφισβήτητα.

αλικακι έγραψε:



Πόσο συμφωνώ μαζί σου!!!!!Την στιγμή του ξεσπάσματος δεν είναι σε θέση να καταλάβει τίποτα.Και επίσης το έχω παρατηρήσει κι εγώ..όταν τον χαιδολογώ εκείνη την ώρα αργεί να σταματήσει!!!Έτσι κι εγώ,τον απομακρύνω από το επίμαχο σημείο,όταν ας πούμε θέλει να κάνει κάτι κακό,συνεχίζω να κάνω αυτό που έκανα και όταν ηρεμήσει του εξηγώ γιατί δεν πρέπει και ανοίγει τα χεράκια του για αγκαλίτσα!!!Και φυσικά αγκαλιαζόμαστε!!!

Ναι γιατί αφενώς με το να μην ανταποκριθώ θετικά στα νεύρα του καταλαβαίνει ότι με αυτή την συμπεριφορά δεν κερδίζει αυτό που θέλει και αφετέρου όταν μαλακώσει τον παίρνω αγκαλιά για να μην νομίζει ότι τον απορρίπτω ή ότι είναι κακό παιδί ή δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να σκεφτεί. Και δεν είναι ακόμα σε θέση να εκφράσει τον θυμό του με λόγια οπότε... χοροπηδάει! Αλικάκι τελικά τα παιδιά μας μοιάζουν σε πολλά!

MariaM έγραψε:

αλικακι έγραψε:



Πόσο συμφωνώ μαζί σου!!!!!Την στιγμή του ξεσπάσματος δεν είναι σε θέση να καταλάβει τίποτα.Και επίσης το έχω παρατηρήσει κι εγώ..όταν τον χαιδολογώ εκείνη την ώρα αργεί να σταματήσει!!!Έτσι κι εγώ,τον απομακρύνω από το επίμαχο σημείο,όταν ας πούμε θέλει να κάνει κάτι κακό,συνεχίζω να κάνω αυτό που έκανα και όταν ηρεμήσει του εξηγώ γιατί δεν πρέπει και ανοίγει τα χεράκια του για αγκαλίτσα!!!Και φυσικά αγκαλιαζόμαστε!!!

Ναι γιατί αφενώς με το να μην ανταποκριθώ θετικά στα νεύρα του καταλαβαίνει ότι με αυτή την συμπεριφορά δεν κερδίζει αυτό που θέλει και αφετέρου όταν μαλακώσει τον παίρνω αγκαλιά για να μην νομίζει ότι τον απορρίπτω ή ότι είναι κακό παιδί ή δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να σκεφτεί. Και δεν είναι ακόμα σε θέση να εκφράσει τον θυμό του με λόγια οπότε... χοροπηδάει! Αλικάκι τελικά τα παιδιά μας μοιάζουν σε πολλά!

Ναι,αυτό σκεφτόμουνα κι εγώ!!!!!Μοιάζουν σε πολλά,και μένα χοροπηδάει όταν θυμώνει χαχα!!!!!!!
Και επίσης συμφωνώ και πάλι με όσα λες παραπάνω!!!!!

chrissaxak έγραψε:Τι από τώρα βρε???
Άκου να δεις ιστορία...
Είμαστε στο μαιευτήριο, 1η μέρα ή μάλλον νύχτα, τον μικρό τον θηλάζω όοοοοοολη μέρα σχεδόν, γάλα δεν έχω ιδιαίτερα, αλλά επειδή ο τσαμπουκαλής μου προσπαθούσε να φάει, το πάλευε τόσο πολύ που σχεδόν δεν κοιμόταν! Ωστόσο, ούτε έκλαιγε ούτε γκρίνιαζε.
Κάποια στιγμή, κατά τις 2 τα ξημερώματα παρατάει το στήθος κ αρχίζει ένα γοερό κλάμα, τσιρίδα! Να προσπαθώ να τον ησυχάσω...όχι βόλτες, όχι να προσπαθώ να του ξαναδώσω στήθος...τζίφος!! Η πεθερά μου κ η μάνα της κοπέλας στο δωμάτιο να μου λένε "είναι κολικοί-πονάει το παιδί". Να βουρκώνουν τα δικά μου τα μάτια που δεν μπορώ να τον ανακουφίσω...έχουν περάσει 20 λεπτάκ το κλάμα κλάμα! Βγαίνω έξω, πάω στην μαία κ τη ρωτάω
"μα, γιατί κλαίει το παιδί?πονάει?"
"α, μου λέει, εσείς ακούγεστε τόση ώρα??, Πεινάει."
"ε, πώς, της λέω, αφού αυτός άφησε το στήθος κ άρχισε να κλαίει γοερά"
"εκνευρίστηκε", μου λέει!!!
"ΤΙ????ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΗΚΕ???ΜΙΑΣ ΜΕΡΑΣ ΜΩΡΟ????" χαχαχαχαχα τα παιξα!!!
"πήγαινε, μου λέει μέσα, κι έρχομαι κιεγώ".
Πάω λοιπόν ξανά μέσα...τον βάζω με τρόπο πάλι στο στήθος και ω, τι θαύμα, σταμάτησε!!!
Κάγκελο εγω! Ούτε κολικοί, ούτε τίποτα!!! Το πιτσιποπάκι μου απλά ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΗΚΕ!!!! χαχαχαχαχα
"Καλά ξεκινήσαμε", σκέφτηκα..."θα μου κάνει τη ζωή πατίνι ο ήρωάς μου"!!!
Μέχρι στιγμής όμως τελικά, καλά τα πάμε. Έχουμε τα νευράκια μας που κ που αλλά σε φυσιολογικά πλαίσια!
Οπότε...μην αναρωτιέσαι αν σου κάνει νευράκια 8 μηνών!!! Υπάρχουν κ χειρότερα!!!! χαχαχαχα