Ποιοι είναι οι πιο συνηθισμένοι φόβοι που μπορεί να έχουν οι νέες μαμάδες;



Θα γίνω σαν την μαμά μου!

Όταν μια γυναίκα γίνεται μαμά, έχει πολλές πιθανότητες να αναπαράγει το μοντέλο με το οποίο μεγάλωσε. Άσχετα με την άποψη μας πάνω στην ανατροφή και τον τρόπο με τον οποίο μας μεγάλωσε η μαμά μας, θα "ακούμε" την φωνή της... στα δικά μας λόγια...Είναι αναπόφευκτο. Η μαμά μας είναι πάντα το πρώτο και πιο ισχυρό γονεϊκό μοντέλο που έχουμε μέσα μας.Το μυστικό για να μπορέσει μια μαμά να γίνει ο γονιός που ονειρεύεται, παρά να ακολουθεί τυφλά το μοντέλο με το οποίο η ίδια ανατράφηκε είναι η αυτογνωσία. Κλείστε τα μάτια και γυρίστε στο παρελθόν όταν ήσασταν παιδάκι. Σκεφτείτε τι καλό και σπουδαίο μάθατε από την μαμά σας και προσπαθήστε να χειριστείτε και να αποφύγετε τα "λάθη"της.

Θα χάσω τον παλιό μου εαυτό!

Το να μεταμορφωθεί μια γυναίκα από ανεξάρτητο άνθρωπο, σε γονιό προϋποθέτει μία εξισορόπιση του είναι σημαντικό και μία γνώση του οτι πρέπει να αφήνουμε πίσω μας τις ιδέες και τις πεποιθήσεις που δεν έχουν πλέον αξία. Αλλά, το να αναπτύσσεται μία γυναίκα σε μαμά και το να αποχτά έναν νέο, πλέον ρόλο, δεν σημαίνει οτι το παλιό κομμάτι του εαυτού της το χάνει για πάντα. Απλά, αυτό εξελίσεται και αλλάζει...Και αυτό είναι η ομορφιά στην ζωή...


Η σχέση με τον σύντροφό μου δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια.

Ωραία, αυτό, ίσως να είναι αλήθεια. Το μωρό θα αλλάξει την δυναμική της οικογένειας αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι η σχέση μεταξύ σας θα γίνει χειρότερη και δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση οτι όλα τα καλά σημεία της σχέσης σας θα χαθούν για πάντα. Μπορεί να χρειαστεί, ίσως, σκληρή δουλειά μεταξύ των γονιών, αλλά η σχέση σας θα γίνει πιο ρομαντική και δυνατή από ποτέ...


Δεν θα έχω αρκετά χρήματα να μεγαλώσω το παιδί μου καλά!

Τα παιδιά για να μεγαλώσουν, βεβαίως και χρειάζονται χρήματα αλλά προτού οι ανησυχίες σας αρχίζουν να παίρνουν μυθικές διαστάσεις κάντε κάτι για να πάρετε τον έλεγχο. Τι θέλω να πω; Μπορεί να μην καταφέρετε να δώσετε στο παιδί σας οτι θα θέλατε (ή θα ήθελε) , αλλά υπάρχει λόγος να πιστεύετε οτι αυτό, επιτέλους, δεν είναι κακό. Τα παιδιά σας, θα μάθουν τα όρια...και αυτό είναι καλό.


Δεν θα γίνω ποτέ καλή μαμά!

Ζούμε στην εποχή των σούπερ μαμάδων. Κάποιοι "ειδικοί",μας βομβαρδίζουν με τεχνικές και πρότυπα για το μεγάλωμα, το τάισμα, την εκπαίδευση, το κόψιμο της πιπίλας, την πειθαρχία στο σπίτι και γενικά...έχουν άποψη για όλα...Από την προσωπική μου εμπειρία, μπορώ να σας πω πως δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος που να ξέρει να πει τι είναι ιδανικό για το παιδί σας. Γιατί κάθε παιδί και κάθε μαμά και η μεταξύ τους σχέση, είναι μοναδικά και ανεπανάληπτα...Άδικα, ψάχνετε δεξιά κι αριστερά "ειδικους". Δεν υπάρχουν....Εάν θέλουμε να γίνουμε καλές μαμάδες, πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε, να σεβόμαστε και να εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας...

Ίσως να απογοητευτείς από την εικόνα του γονιού που βλέπεις στον εαυτό σου; Εκατοντάδες φορές. Αλλά, αυτό, δεν σημαίνει οτι δεν είσαι καλή μαμά...σημαίνει οτι απλά είσαι άνθρωπος...Και εάν είμαστε καλοί άνθρωποι θα γίνουμε καλές μαμάδες...


Θα χάσω την ωραία εικόνα που είχα για τον εαυτό μου!

Για ένα διάστημα, στην αρχή λόγω των αλλαγών στο σώμα, της φυσικής κούρασης και των αυξημένων υποχρεώσεων, ίσως, αυτό να συμβεί...αλλά τα μωράκια μεγαλώνουν πολύ γρήγορα και όλα αλλάζουν τόσο γρήγορα που σε λίγο καιρό όλα αυτά θα αποτελούν ,παρελθόν. Και θα ξαναδείτε τον εαυτό σας ωραίο, αλλά, αυτό θέλει τον χρόνο του...


Η καριέρα μου θα πιάσει πάτο!

Όταν έρθει στη ζωή μας ένα μωράκι, τα ξενύχτια για εργασία είναι πολύ δύσκολο να γίνουν, πολύ κουραστικά...Ρωτήστε κι εμένα που δούλευα για να παραδώσω την διατριβή μου, όταν η Αντριάνα ήταν ενός έτους. Χαοτικό...Καθώς, όμως, το παιδί σας μεγαλώνει το να ασχοληθείτε με την καριέρα σας γίνεται πιο εύκολο...

Παγιδεύτηκα!

Τίποτα, φυσικά, δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα και να γυρίσετε πίσω...Και η ανέμελη ζωή σας πριν περνάει σαν ταινία...Μπορεί σε κάποιες νέες μαμάδες, αυτή η σκέψη να προκαλεί ένα είδος κατάθλιψης η οποία, όμως, φυσικά και υποχωρεί....

Τελικά, για ένα πράγμα είμαι σίγουρη στην ζωή μου...Δεν θα μπορούσα να την φανταστώ χωρίς το παιδί μου...
http://paizoumemazi.blogspot.com/2011/05/blog-post_240.html

Συμφωνω,ως επι το πλείστον ο νεος μας ρολος,μας γεμιζει με αμφιβολιες φοβους και αγχη τα οποια ειναι φυσικα αν αναλογιστει κανεις το γεγονος οτι φερνουμε και τα παιδια μας σε εναν κοσμο ανατρεπτικο που κρυβει πολλους κινδυνους και αβεβαιοτητες.Εμενα τουλαχιστον αυτο με προβληματιζει ιδιαιτερα παραλληλα με ολα αυτα που ανεφερες.Ειδικα το θεμα της μαμας μου το ειδα και στην μεγαλη μου αδερφη με τα παιδια της,ειναι ιδια η μανα μας!χαχαχαχαχαχα ετσι θα γινω και εγω????Οπως και να χει συμφωνω απολυτα με το στην τελικη αν ειμαστε καλοι ανθρωποι θα ειμαστε και καλοι γονεις.Καρδια μεγαλη και πολυ υπομονη μαθαινουμε και εξελισσομαστε σε καθε νεο ρολο που επωμιζομαστε.