1 ο γιος μου ο ταλιμπαν Κυρ Ιουν 05, 2011 7:49 am
gennie
Πανταχού παρούσα!
Καλησπέρα. Ο Φάνης μου είναι σχεδόν 5 και μεγάλο πειραχτήρι. Από μωρό μου ήταν πολύ πιο δύσκολο να τον κουλαντρίσω, κυρίως επειδή ήμουν μαθημένη στο μεγάλο ο οποίος μόλις του εξηγούσες κάτι, το θέμα έληγε εκεί. Μεταξύ μας λοιπόν, υπάρχει και αρκετή κόντρα. Άργησα, δυστυχώς, να καταλάβω ότι ο Φάνης δεν είναι παιδάκι που αντιδρά θετικά στην τιμωρία. Όταν λέω τιμωρία εννοώ την απομάκρυνση από την παρέα, τη στέρηση του παιχνιδιού, της βόλτας και γενικά των προνομίων. Όταν πήγαινε το 5λεπτό του στο δωμάτιό του για να σκεφτεί την άσχημη συμπεριφορά του, επέστρεφε δριμύτερος. Άσε που τις περισσότερες φορές τον έπαιρνα σηκωτό και τον πήγαινα. Όπως είπα είναι πολύ πειραχτήρι. Αν κάτσεις να κάνεις κάτι ήσυχα, παιχνίδι ή βιβλίο, θα σου σπάσει τα νεύρα. Μέχρι πρότινος, όπως είπα, τον έδιωχνα (αν ας πούμε, έπαιζα με το μεγάλο). Τελευταία είπα να αλλάξω τακτική και να τον ενσωματώνω, προσπαθώντας να τον πείσω να φέρεται πιο...κόσμια. Μου βγάζει, όμως, την ψυχή. Προσπαθούσαμε να παίξουμε σκάκι με το μεγάλο προχτές και ερχόταν και διέλυε τα πιόνια. Τον έβαλα λοιπόν στο παιχνίδι για να μην αντιδράει και ήταν σαν να προσπαθούσα να συγκρατήσω έναν ταύρο μέσα σε υαλοπωλείο. Τα πιόνια κάνανε σβούρες πάνω στο ταμπλό, μιλούσε ακατάπαυστα και γενικώς ήταν τόσο ζωηρός που και τα δικά μου νεύρα έσπασε, αλλά και το παιχνίδι του αδερφού του στέρησε. Να σημειώσω ότι αυτή η συμπεριφορά είναι κατά κανόνα όταν είμαι εγώ παρούσα, γιατί απ'ό,τι μου λέει ο άντρας μου, όταν λείπω δεν κάνει έτσι.
Σήμερα λοιπόν είχε δώσει ρέστα και ο μεγάλος δεν αισθανόταν και πολύ καλά και ο μικρός είχε πάει επάνω του στον καναπέ και τον βάραγε (γενικώς απλώνει τα χεράκια του) και τον κλώτσαγε. Τον παίρνω λοιπόν και τον πάω στο δωμάτιό του και του εξηγώ πως θα βγει από κει μόλις μαζέψει όλα τα παιχνίδια στο καλάθι. Αρχίζει, λοιπόν, και εκτοξέυει τα playmobil στο διάδρομο. Στην αρχή δε δίνω σημασία, αλλά μετά άρχισα να ακούω έναν ήχο, σαν να προσπαθεί να σπάσει κάτι. Βγαίνω από το δωμάτιό μου και τι να δω? Είχε πάρει τη σκούπα και προσπαθούσε να σπάσει το πλαστικό τμήμα του σωλήνα (αυτή είναι πολύ τυπική συμπεριφορά του Φάνη. Αν τον τιμωρήσεις για κάτι ή τον μαλώσεις, αρχίζει και κλωτσάει ή καταστρέφει πράγματα και πολλές φορές όχι δικά του. Έχει σκίσει, ας πούμε, διάφορα βιβλία του Νίκου και ο Νίκος λατρεύει τα βιβλία). Κι εκεί γύρισε το μάτι μου και έκανα κάτι που δεν το έχω ξανακάνει. Τον έδειρα. Του έριξα από μία σε κάθε χέρι και μερικές στον ποπό. Δυνατές . Και βέβαια δεν πιστεύω καθόλου στη σωματική τιμωρία, θεωρώ ότι φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα.
Δε σας γράφω όμως για να σας κλαψουρίσω που τον έδειρα, ούτε για να μου χαϊδέψετε τα αυτιά. Σας γράφω γιατί αισθάνομαι σε αδιέξοδο στη σχέση μου μαζί του. Είναι ξεκάθαρο ότι οι πειθαρχικές μέθοδοι που χρησιμοποιώ και που λειτούργησαν στον πρώτο μου, με το μικρό είναι ένα φιάσκο. Και αυτό κάνει και τους δυο μας δυστυχισμένους. Αισθάνομαι ότι κάνει διαολιές για να μου τραβήξει την προσοχή, την οποία όμως έχει (όταν είμαστε οι δυο μας δεν κάνει έτσι. όταν είμαστε οι τρεις μας με τον αδερφό του τον πιάνει. αναρωτιέμαι μήπως τον ζηλεύει) και τελικά φτάνουμε να τσακωνόμαστε συνέχεια. Έχω κολλήσει, δεν έχω άλλη ιδέα ως προς το τι να κάνω. Μήπως έχει καμία από σας?
Σήμερα λοιπόν είχε δώσει ρέστα και ο μεγάλος δεν αισθανόταν και πολύ καλά και ο μικρός είχε πάει επάνω του στον καναπέ και τον βάραγε (γενικώς απλώνει τα χεράκια του) και τον κλώτσαγε. Τον παίρνω λοιπόν και τον πάω στο δωμάτιό του και του εξηγώ πως θα βγει από κει μόλις μαζέψει όλα τα παιχνίδια στο καλάθι. Αρχίζει, λοιπόν, και εκτοξέυει τα playmobil στο διάδρομο. Στην αρχή δε δίνω σημασία, αλλά μετά άρχισα να ακούω έναν ήχο, σαν να προσπαθεί να σπάσει κάτι. Βγαίνω από το δωμάτιό μου και τι να δω? Είχε πάρει τη σκούπα και προσπαθούσε να σπάσει το πλαστικό τμήμα του σωλήνα (αυτή είναι πολύ τυπική συμπεριφορά του Φάνη. Αν τον τιμωρήσεις για κάτι ή τον μαλώσεις, αρχίζει και κλωτσάει ή καταστρέφει πράγματα και πολλές φορές όχι δικά του. Έχει σκίσει, ας πούμε, διάφορα βιβλία του Νίκου και ο Νίκος λατρεύει τα βιβλία). Κι εκεί γύρισε το μάτι μου και έκανα κάτι που δεν το έχω ξανακάνει. Τον έδειρα. Του έριξα από μία σε κάθε χέρι και μερικές στον ποπό. Δυνατές . Και βέβαια δεν πιστεύω καθόλου στη σωματική τιμωρία, θεωρώ ότι φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα.
Δε σας γράφω όμως για να σας κλαψουρίσω που τον έδειρα, ούτε για να μου χαϊδέψετε τα αυτιά. Σας γράφω γιατί αισθάνομαι σε αδιέξοδο στη σχέση μου μαζί του. Είναι ξεκάθαρο ότι οι πειθαρχικές μέθοδοι που χρησιμοποιώ και που λειτούργησαν στον πρώτο μου, με το μικρό είναι ένα φιάσκο. Και αυτό κάνει και τους δυο μας δυστυχισμένους. Αισθάνομαι ότι κάνει διαολιές για να μου τραβήξει την προσοχή, την οποία όμως έχει (όταν είμαστε οι δυο μας δεν κάνει έτσι. όταν είμαστε οι τρεις μας με τον αδερφό του τον πιάνει. αναρωτιέμαι μήπως τον ζηλεύει) και τελικά φτάνουμε να τσακωνόμαστε συνέχεια. Έχω κολλήσει, δεν έχω άλλη ιδέα ως προς το τι να κάνω. Μήπως έχει καμία από σας?