moroulou έγραψε:

etoile! έγραψε:Εγω σπουδασα Γαλλικη Φιλολογια, ξεκινησα να διδασκω, ειδα οτι δε τραβουσε το συστημα, το γυρισα στα Αγγλικα και παλι δε τραβαει (μενω και σε περιοχη ψιλοφτωχη!!) και με βλεπω μελλοντικα να το γυριζω σε κατι αλλο, ασχετα οτι το λατρευω... Απλα βαρεθηκα να μου συμπεριφερονται σαν ζωο για 200 εως 400 ευρω το μηνα και να ακουω την καθε βλακεια απο μερικους γονεις που δε μπορουν να καταλαβουν οτι δεν αποφασιζω εγω ,αλλα το φροντιστηριο για τον τροπο που γινονται ολα.
Κριμα, οταν ειμαστε μικρα ξεκιναμε με αλλα ονειρα και σκεψεις......

ποσο το νιωθω αυτο που λες!σπουδαζα και ημουν τοσο χαρουμενη και ενιωθα τοσο περιφανη και σιγουρη οτι το μελλον μου ειναι βεβαιο...ΤΡΙΧΕΣ!ερχοταν η μια απογοητευση πανω στην αλλη..και τοτε καταλαβα..οτι εδω ειναι το ελλαδα που τρωει τα παιδια της και εφαγε κ εμενα...και ειμαι τωρα στο σπιτι χαρωπη νοικοκυρα!!κριμα τα ονειρα και τα λεφτα των γονειων...κριμα

dimar έγραψε:Και εγω νοσηλευτρια ειμαι και εχω καταληξει στο συμπερασμα του οτι δεν υπαρχει πιο δυσκολη δουλεια ωραρια???πρωι νυχτα απογευμα κυριακες γιορτες .......ασε κοινωνικη ζωη μηδεν......για ποιο λογο???για τα πολλα λεφτα που παιρνουμε?????χι χι χι θα παραιτηθω.....το σκεφτομαι πολυ σοβαρα δεν αντεχεται.....ασε που ειμαι αθηνα και η οικογενεια σερρες!!!!!!!

MAROULOU έγραψε:εγώ είμαι ψυχολόγος και έχω γραφείο. ήθελα από 14 χρονών να γίνω και το αγαπάω πολύ, αλλά επειδή με την σημερινή κατάσταση δεν μπορώ να συντηρηθώ από αυτό δουλέυω και σε ένα κατάστημα... (βασικά τώρα έχω 6μηνο αλλά τον Αυγουστο επιστρέφω).

ardo έγραψε:

MAROULOU έγραψε:εγώ είμαι ψυχολόγος και έχω γραφείο. ήθελα από 14 χρονών να γίνω και το αγαπάω πολύ, αλλά επειδή με την σημερινή κατάσταση δεν μπορώ να συντηρηθώ από αυτό δουλέυω και σε ένα κατάστημα... (βασικά τώρα έχω 6μηνο αλλά τον Αυγουστο επιστρέφω).

Μαρουλού ειμαστε συναδέλφισσες βλέπω!!Κι εγώ ψυχολόγος, το μόνο επάγγελμα το οποίο ήθελα να κάνω στη ζωή μου,"από πάντα!".Ειδικεύτηκα στις μαθησιακές δυσκολίες-Δυσλεξία, εκπαίδευση στη συμβουλευτική γονέων και σε συγκεκριμενες τεχνικές παρέμβασης-αποκατάστασης για παιδιά με ειδικές ανάγκες.Δουλεύω σε ιδιωτικό ειδικό σχολείο, σε τάξη.Βέβαια ως φοιτήτρια έχω κάνει ό,τι σκατοδουλειά μπορεί να φανταστεί κανείς:δακτυλογραφήσεις, ιδιαίτερα σε παιδάκια, φιλολογικά, γραμματεία, υπαλληλος σε κρεοπωλείο ( ! ),υπάλληλος σε φωτογραφείο κτλ!Επιτέλους τώρα πέρασαν αυτές οι εποχές και μπορώ και ζω από τη δουλειά πόυ αγαπώ πολύ και από τα "παιδιά μου" που μου δίνουν ζωή κάθε μέρα!

zefi έγραψε:Και εγώ ευτυχώς κάνω την δουλειά που θέλω και την αγαπάω πολύ!!!Είμαι δασκάλα και είμαι με παιδιά όλη την μέρα και είμαι πραγματικά τυχερή!!!Είναι υπέροχο να είσαι με παιδιά...Στις μέρες μας, βέβαια, που είναι όλα πολύ δύσκολα...είναι χαρά να κάνεις οποιαδήποτε δουλειά από το να είσαι άνεργος....

Ζέφη μου εσύ δεν είσαι απλώς δασκάλα.
Εισαι δασκάλα με ΜΕΡΑΚΙ-- να ήταν όλοι σαν εσένα- τα παιδάκια μας θα λάτρευαν όλα το σχολείο

etoile! έγραψε:Εγω σπουδασα Γαλλικη Φιλολογια, ξεκινησα να διδασκω, ειδα οτι δε τραβουσε το συστημα, το γυρισα στα Αγγλικα και παλι δε τραβαει (μενω και σε περιοχη ψιλοφτωχη!!) και με βλεπω μελλοντικα να το γυριζω σε κατι αλλο, ασχετα οτι το λατρευω... Απλα βαρεθηκα να μου συμπεριφερονται σαν ζωο για 200 εως 400 ευρω το μηνα και να ακουω την καθε βλακεια απο μερικους γονεις που δε μπορουν να καταλαβουν οτι δεν αποφασιζω εγω ,αλλα το φροντιστηριο για τον τροπο που γινονται ολα.
Κριμα, οταν ειμαστε μικρα ξεκιναμε με αλλα ονειρα και σκεψεις...... [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

koukida έγραψε:

etoile! έγραψε:Εγω σπουδασα Γαλλικη Φιλολογια, ξεκινησα να διδασκω, ειδα οτι δε τραβουσε το συστημα, το γυρισα στα Αγγλικα και παλι δε τραβαει (μενω και σε περιοχη ψιλοφτωχη!!) και με βλεπω μελλοντικα να το γυριζω σε κατι αλλο, ασχετα οτι το λατρευω... Απλα βαρεθηκα να μου συμπεριφερονται σαν ζωο για 200 εως 400 ευρω το μηνα και να ακουω την καθε βλακεια απο μερικους γονεις που δε μπορουν να καταλαβουν οτι δεν αποφασιζω εγω ,αλλα το φροντιστηριο για τον τροπο που γινονται ολα.
Κριμα, οταν ειμαστε μικρα ξεκιναμε με αλλα ονειρα και σκεψεις...... [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

είναι απαιτητικό επάγγελμα η διδασκαλία - κ θελει υπομονη- οχι μονο οσον αφορα τα παιδια αλλα κ τους γονεις τους-

υπάρχει μια 'παραξενη' νοοτροπιά σχετικά με τα κατ'οίκων μαθήματα -
εγω δουλεψα έτσι για αρκετά χρόνια (ιδιαίτερα κ φροντιστήριο) ώσπου αγανάκτησα και αποφασισα να δωσω ΑΣΕΠ κ να εργαστώ στο Δημοσιο σχολείο.
Βεβαια οσο δουλευα στον ιδιωτικό τομεα -ετρεχα κ σαν ωρομίσθια- και τα είδα ολα- ..

beba160a έγραψε:εγω σπουδασα ραδιολογια-ακτινολογια σε τει και κοινωνικη λειτουργος σε δευτοροβαθμια. δουλευω εκφωνητρια σε ραδιοταξι!!!! το μονο κοινο με τις σπουδες μου ειναι η λεξη "ραδιο"....

koukida έγραψε:etoile ξερω..μπαχαλο επικρατει - μονοι μας τα βγαζουμε τα ματια μας στον κλαδο μας.
εγω ποτε δεν χαρισα βαθμο σε κανενα παιδι μονο κ μονο για να ικανοποιησω τους γονεις.... εχω ερθει σε αντιπαραθεση με πολλους (κ διευθυντη σε σχολειο) που μου ελεγε 'ελα μωρε τωρα....αγγλικα κ δεν εβαλες 20?'
ασε...μη μου τα θυμιζεις...

kata έγραψε:

koukida έγραψε:etoile ξερω..μπαχαλο επικρατει - μονοι μας τα βγαζουμε τα ματια μας στον κλαδο μας.
εγω ποτε δεν χαρισα βαθμο σε κανενα παιδι μονο κ μονο για να ικανοποιησω τους γονεις.... εχω ερθει σε αντιπαραθεση με πολλους (κ διευθυντη σε σχολειο) που μου ελεγε 'ελα μωρε τωρα....αγγλικα κ δεν εβαλες 20?'
ασε...μη μου τα θυμιζεις...

Συνάδελφος κι εγώ, δασκάλα αγγλικών. Κάνω τη δουλειά που ονειρευόμουν αλλά όχι στην περιοχή που ονειρευόμουν! Είμαι διορισμένη επαρχία και μάλλον από Νοέμβρη που τελειώνει η άδεια θα μας φάνε οι δρόμοι με τον άντρα μου...

zefi έγραψε:Koukida μου σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!!! Μακάρι να είμαι καλή γιατί τα παιδιά είναι το μεγαλύτερο δώρο στη ζωή μας...και αξίζουν τα όνειρα και κάθε ομορφιά...

Εύχομαι σε όλες τις μαμάδες του κόσμου να ασχολούνται στη ζωή τους με πράγματα που αγαπάνε...μόνο έτσι θα έχουμε έναν χαρούμενο κόσμο....μακάρι να παίρναμε τα μαγικά ραβδάκια μας και να τα αλλάζαμε όλα, σαν τα παραμύθια...αλλά και στα μικρά πράγματα είναι η αγάπη και η μαγεία που ψάχνουμε όλοι στην ζωή μας...

και η μητρότητα είναι θείο δώρο....και ένα μαγικό μονοπάτι αυτογνωσίας...μητρότητα και δουλειά θέλουν δουλειά...δουλειά για να βρει μια μαμά ισσοροπίες...

Οι συνθήκες είναι αντίξοες...δεν σταματάμε να ονειρευόμαστε, να σκεφτόμαστε, να ζούμε...να ελπίζουμε...

και οι αξίες κρύφτηκαν...αλλά το φως και η χαρά είναι στην καρδιά των παιδιών...μην σταματήσουμε να ονειρευόμαστε και να αγωνιζόμαστε για έναν καλύτερο κόσμο... τους το χρωστάμε...

Ζέφη μου σε νιώθω