Φόρουμ
Αναζήτηση
Latest images
Εγγραφή
Σύνδεση
1
Ξέχασε τα γενέθλιά μου... Τετ Ιουν 29, 2011 9:18 am
tsiph
Η ψυχή της παρέας!
Συγνώμη αν σας κουράσω με το μεγάλο κείμενο.
Ξέρω πως οι άντρες είναι ξεχασιάρηδες. Ξέρω πως ο δικός μου άντρας είναι κολλημένος πάνω μου, κάνει σαν τρελός για μένα αλλά είναι η προσωποποίηση της αφηρημάδας. Χτες είχα τα γενέθλιά μου. Δεν είχα σκοπό να κάνω κάτι καθώς τελειώνει ο μήνας, αύριο πληρώνεται ο καλός μου και το ταμείο ήταν μείον!
Ήμουν σίγουρη ότι το έχει ξεχάσει. Δεν με πείραζε όμως (έτσι νόμιζα τουλάχιστον). Είχα μια μικρή ελπίδα ότι θα μου κάνει κάποια έκπληξη, ένα λουλούδι ή κάτι. Με θυμήθηκε πολύς κόσμος αλλά αυτός δεν κατάλαβε ούτε υποψιάστηκε τίποτα.
Το βράδυ σχόλασε από τη μια δουλειά και ήρθε να με πάρει από τη μαμά μου να με πάει σπίτι μας για να βγεί για τη δεύτερη. Όταν με χαιρέτησε για να φύγει του λέω μήπως ξέχασες κάτι; Έσκυψε να με φιλήσει (είναι ένα παιχνιδάκι μας ότι όλη μέρα δεν έχει δώσει σημασία ο ένας στον άλλον και ας είμαστε όλο αγκαλιές και φιλιά) και γέλαγε. Του λέω όχι αυτό και τότε το θυμήθηκε. Πραγματικά άσπρισε ένιωσε πολύ χάλια, μου ζήτησε συγνώμη με παρακάλαγε να πάμε μια βόλτα να μην μείνω μέσα. Του είπα πως πραγματικά δεν με πειράζει και να πάει για δουλειά. Όπως είπα πριν το ταμείο είναι μείον και ακόμα και μισή ώρα μακριά από τη δεύτερη δουλειά θα δημιουργούσε μεγαλύτερο πρόβλημα.
Αργότερα του έστειλα ένα μνμ και του είπα πως με έχει πικράνει το ότι ένα μέρος του ανθρώπου που γνώρισα δεν υπάρχει πια. Παλιότερα έκανε συχνά μικρές εκπλήξεις και ξέρει ότι τρελαίνομαι για τέτοια. Επίσης έχουν γίνει πολλές συζητήσεις για αυτό το θέμα και έχει υποσχεθεί να αλλάξει. Η απάντησή του ήταν ότι κάθε μου παράπονο τον πληγώνει. Εγώ αυτό το πήρα σαν απειλή γιατί δεν θέλω να τον πληγώνω. Του είπα πως πλέον θα του δείχνω μόνο τα θετικά συναισθήματα και τα αρνητικά θα τα κρύβω. Έκλαιγα μέχρι αργά το βράδυ. Είχα ακόμα μια ελπίδα ότι θα ξυπνήσω το πρωί και θα βρω ένα λουλούδι ή κάτι τέτοιο αλλά τελικά τίποτα.
Παρ' ότι έλεγα τον καταλαβαίνω και δεν με πειράζει τελικά με ενόχλησε πάρα πολύ. Γενικά να αναφέρω ότι είναι πολύ τρυφερός μαζί μου και κάνει σαν τρελός για μένα. Λιώνει στη δουλειά να μη μου λείψει τίποτα. Κουράζεται το ξέρω και το νιώθω αλλά ένιωσα χτες ότι ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες και όχι μια ξεχωριστή για μένα.
Είχα δίκιο να πειραχτώ τόσο ή φταίνε οι ορμόνες της εγκυμοσύνης;;;
Συγνώμη αν σας κούρασα με το μεγάλο κείμενο...
Ξέρω πως οι άντρες είναι ξεχασιάρηδες. Ξέρω πως ο δικός μου άντρας είναι κολλημένος πάνω μου, κάνει σαν τρελός για μένα αλλά είναι η προσωποποίηση της αφηρημάδας. Χτες είχα τα γενέθλιά μου. Δεν είχα σκοπό να κάνω κάτι καθώς τελειώνει ο μήνας, αύριο πληρώνεται ο καλός μου και το ταμείο ήταν μείον!
Ήμουν σίγουρη ότι το έχει ξεχάσει. Δεν με πείραζε όμως (έτσι νόμιζα τουλάχιστον). Είχα μια μικρή ελπίδα ότι θα μου κάνει κάποια έκπληξη, ένα λουλούδι ή κάτι. Με θυμήθηκε πολύς κόσμος αλλά αυτός δεν κατάλαβε ούτε υποψιάστηκε τίποτα.
Το βράδυ σχόλασε από τη μια δουλειά και ήρθε να με πάρει από τη μαμά μου να με πάει σπίτι μας για να βγεί για τη δεύτερη. Όταν με χαιρέτησε για να φύγει του λέω μήπως ξέχασες κάτι; Έσκυψε να με φιλήσει (είναι ένα παιχνιδάκι μας ότι όλη μέρα δεν έχει δώσει σημασία ο ένας στον άλλον και ας είμαστε όλο αγκαλιές και φιλιά) και γέλαγε. Του λέω όχι αυτό και τότε το θυμήθηκε. Πραγματικά άσπρισε ένιωσε πολύ χάλια, μου ζήτησε συγνώμη με παρακάλαγε να πάμε μια βόλτα να μην μείνω μέσα. Του είπα πως πραγματικά δεν με πειράζει και να πάει για δουλειά. Όπως είπα πριν το ταμείο είναι μείον και ακόμα και μισή ώρα μακριά από τη δεύτερη δουλειά θα δημιουργούσε μεγαλύτερο πρόβλημα.
Αργότερα του έστειλα ένα μνμ και του είπα πως με έχει πικράνει το ότι ένα μέρος του ανθρώπου που γνώρισα δεν υπάρχει πια. Παλιότερα έκανε συχνά μικρές εκπλήξεις και ξέρει ότι τρελαίνομαι για τέτοια. Επίσης έχουν γίνει πολλές συζητήσεις για αυτό το θέμα και έχει υποσχεθεί να αλλάξει. Η απάντησή του ήταν ότι κάθε μου παράπονο τον πληγώνει. Εγώ αυτό το πήρα σαν απειλή γιατί δεν θέλω να τον πληγώνω. Του είπα πως πλέον θα του δείχνω μόνο τα θετικά συναισθήματα και τα αρνητικά θα τα κρύβω. Έκλαιγα μέχρι αργά το βράδυ. Είχα ακόμα μια ελπίδα ότι θα ξυπνήσω το πρωί και θα βρω ένα λουλούδι ή κάτι τέτοιο αλλά τελικά τίποτα.
Παρ' ότι έλεγα τον καταλαβαίνω και δεν με πειράζει τελικά με ενόχλησε πάρα πολύ. Γενικά να αναφέρω ότι είναι πολύ τρυφερός μαζί μου και κάνει σαν τρελός για μένα. Λιώνει στη δουλειά να μη μου λείψει τίποτα. Κουράζεται το ξέρω και το νιώθω αλλά ένιωσα χτες ότι ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες και όχι μια ξεχωριστή για μένα.
Είχα δίκιο να πειραχτώ τόσο ή φταίνε οι ορμόνες της εγκυμοσύνης;;;
Συγνώμη αν σας κούρασα με το μεγάλο κείμενο...
Μην μου στεναχωριέσαι, σίγουρα όλα είναι καλά!
). Άρα ήξερε πολύ καλά ότι με έχει ενοχλήσει όλο αυτό. Είχε υποσχεθεί να αλλάξει αλλά δεν... 
na les pali kala 
). Το γεγονός ότι κυοφορούμε εμείς γι' αυτούς σημαίνει ότι πρέπει δώσουν περισσότερο με τη μορφή δουλειάς και άλλων υλικών αγαθών. Ξεχνάνε το κομμάτι της ψυχολογικής υποστήριξης.
