kata έγραψε:Εδώ θα διαφωνήσω λίγο με τη Βάνια. Δεν είναι όλα τα δημόσια χάλια. Εγώ γέννησα στο Αρεταίειο και έμεινα υπερευχαριστημένη. Ήταν καθαρό, οι μαίες ήταν απίστευτα εξυπηρετικές, περνούσαν κάθε μέρα καθηγητές και σου έλυναν ότι απορία είχες και γενικά δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα. Μία γνωστή μου γέννησε λίγο πριν από εμένα στο Έλενα και ήταν κατενθουσιασμένη.

Και ας μην ξεχνάμε ότι δυστυχώς δύσρεστα γεγονότα υπάρχουν και στα ιδιωτικά αλλά τα κανάλια δεν τα παίζουν για ευνόητους λόγους. Μια κοπέλα 21 ετών από την γειτονιά της μαμάς μου πέθανε πάνω στη γέννα στο πιο μεγάλο ιδιωτικό μαιευτήριο της Αθήνας και δεν ακούστηκε πουθενα...

NeNaKi_Gr έγραψε:

Θα σας περιγράψω ακριβώς την αντίδραση μου καθώς ξεκίνησα να διαβάζω ανάποδα, απο το τελευταίο μήνυμα και μέχρι το πρώτο της Ράνιας...
Στην αρχή σκιάχτηκα... λέω... είναι δυνατόν? Που συμβαίνουν τόσο τραγικά γεγονότα, αλλά μετά μόλις είδα την ταμπελίτσα "Νοσοκομείο Ξάνθης", είπα... αααααα στο Σφαγείο? Ε Εντάξει... τόσο απλά!

Στο "Σφαγείο", όπως το αποκαλούμε πολλοί Ξανθιώτες, κυρίως οι νέοι της τελευταίας 15-18ετίας, έχει χάσει φίλος μου το ένα του πόδι και πλέον έχει τεχνητό μέλος απο τον μηρό και κάτω, γιατί όταν τράκαρε στα 18 του με το μηχανάκι, δεν είδαν ολόκληρο σίδερο που ήταν καρφωμένο στο πόδι του, με αποτέλεσμα μια εβδομάδα αργότερα να πάθει γάγγραινα και για να μην κινδυνεύσει η ζωή του να του το κόψουν.

Επίσης, έχει χαθεί μια γνωστή μου που μετά απο τροχαίο και ενώ δεν μπόρεσαν να διαγνώσουν το αιμάτωμα που υπήρχε εμφανέστατο στον εγκέφαλό της, την έστειλαν σπίτι και 'έφυγε' στον καναπέ της 10 ώρες μετά.. ετών 19.

Επιπλέον, εξαιτίας των τραυματιοφορέων, χάσαμε στα 17 μας χρόνια έναν επίσης καλό μας φίλο και σπουδαίο παιδί, όταν μετά απο τρακάρισμα, οι ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΙ τραυματιοφορείς του Σφαγείου, του έβγαλαν το κράνος... το αποτέλεσμα δεν θέλω να το αναφέρω, νομίζω ότι το καταλαβαίνετε οι περισσότερες.
Δε λέω ότι θα ζούσε, λέω ότι δε του δόθηκε μια ευκαιρία να φτάσει μέχρι τα χέρια των χειρούργων και να παλέψει για τη ζωή του!
Σε πιο κράτος, σε πια πόλη, σε πιο νοσηλευτικό ίδρυμα οι τραυματιοφορείς έχουν το δικαίωμα να βγάλουν το κράνος, ίσως το πρώτο πράμα που μαθαίνουν να ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΝ κατά την εκπαίδευση τους!

Εγώ, εξαιτίας τους την πρώτη φορά θα έχανα το μάτι μου... Όταν μου έλειπε κομμάτι ολόκληρο μέσα απο το μάτι και παρ' όλα αυτά οι εκπαιδευμένοι γιατροί και νοσηλευτές ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΔΑΝ, δίνοντας μου αλοιφή για την επιπεφυκίτιδα που όταν την έβαλα κάηκα ζωντανή, δεν έβλεπα απο κανένα μάτι και ευτυχώς, πάνω στην ατυχία μου, αν και Κυριακή καλοκαίρι, είχα την τύχη να πετύχω ιδιώτη οφθαλμίατρο, ο οποίος αν και βρισκόταν, καλή του ώρα, σε παραλία της πόλης 40 λεπτά μακριά και απολάμβανε με την οικογένεια του το μπάνιο του, όταν άκουσε την περιγραφή της κατάστασης μου ήρθε στην κυριολεξία πετώντας στο ιατρείο του σε 20 λεπτά και μου γλίτωσε το μάτι που μου είχαν ΚΑΨΕΙ με τις άκυρες αλοιφές τους και που αν καθυστερούσα άλλα 10 λεπτά, το κάψιμο θα έμπαινε στην ίριδα και θα το έχανα. Όταν το κοίταξε στον φακό μου είπε... ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΔΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ!

Κάποιον καιρό αργότερα θα μου κατέστρεφαν το στομάχι στον αέρα, όταν ένα πρωί και παραλείποντας το πρωινό μου, ήπια καφέ δυνατό χωρίς γάλα και με έπιασε νεύρωση στομάχου... νευραλγία δηλαδή.
Πήγα στο σφαγείο λοιπόν και φεύγοντας μου βγάλανε τη διάγνωση ότι ΜΑΛΛΟΝ έχω έλκος και μου δώσανε ένα μπουκαλάκι με χάπια τα οποία έπρεπε να παίρνω 3 την ημέρα.
Έχοντας όμως στο μυαλό μου τα προηγούμενα περιστατικά, πονηρεύτηκα και την επομένη πήγα σε ιδιώτη, ο οποίος χωρίς καν να με εξετάσει και αφού πρασίνισε ο άνθρωπος μου είπε... ΑΥΤΑ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΑ ΔΙΝΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΟ ΕΛΚΟΣ ΤΟΥ ΔΩΔΕΚΑΔΑΚΤΥΛΟΥ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΟ ΜΑΧ 2 ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ, ΑΝ ΕΠΑΙΡΝΕΣ ΕΣΤΩ ΚΑΙ 2 ΕΣΥ, ΘΑ ΣΟΥ ΤΙΝΑΖΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ!

Ένα ακόμα περιστατικό ήταν όταν μου διέγνωσαν ΤΡΥΠΑ στην ΚΑΡΔΙΑ στα 27 μου και μάλιστα μου το ανακοίνωσε νοσοκόμα στην ψύχρα.
Ήταν ένα βράδυ των εορτών των Χριστουγέννων, μόλις τελείωνε η πρώτη μέρα της περιόδου μου και επιτέλους με είχαν πιάσει τα παυσίπονα και με είχε πάρει ο ύπνος. Είχα ταλαιπωρηθεί από τον πόνο πολύ εκείνη τη μέρα θυμάμαι. Σηκώθηκα το βράδυ να ουρήσω και για να μην μου φύγει ο ύπνος και ξεβολευφτώ, μαζί με το φόβο ότι θα με ξαναπιάσει ο πόνος, σηκώθηκα απότομα από τον ύπνο, έτρεξα στην τουαλέτα, ξανασηκώθηκα και τρέχοντας πήγα στην κουζίνα για νερό και στο γυρισμό γονάτισα. Ένιωσα μια βραδυκαρδία, άκουγα τους χτύπους της καρδιάς μου σε όλο μου το σώμα σαν να είχα μέσα μου μεγάφωνο, μέχρι που σταμάτησε για λίγο «θεωρητικά προφανώς» να χτυπά και εκεί είδα μια μαυρίλα και γονάτισα και έτσι κατέληξα στο Σφαγείο, όπου η διάγνωση ήταν φύσημα στην καρδιά. Μέχρι να πάω όμως, είχα ήδη συνέλθει. Για να μην πω ότι η νοσηλεύτρια δεν ήξερε να βάλει σε λειτουργία τον καρδιογράφο και φώναζε... μα γιατί αυτό δεν δείχνει κάτι, δείχνει μηδέν και ήταν τότε η στιγμή που γύρισα και της είπα «Καλέεε, μπας και πέθανα και δεν το ξέρω???».
Την επόμενη φυσικά, πήγα σε ιδιώτη για ακόμη μια φορά... «Να τους πεις ότι έχουν τρύπα στον εγκέφαλο...» μου είπε! Απλά, είχα «ξυπνήσει» απότομα τον ήδη ταλαιπωρημένο οργανισμό μου και κλάταρε, αλλά και να μην πήγαινα στο νοσοκομείο θα επανερχόμουν... δεν είχα τίποτα απολύτως!

Και άλλα πόσα έχω να σας διηγηθώ, δικά μου και μη, απλά ατυχήματα και μακάβρια γεγονότα, ευτράπελα του γνωστού Σφαγείου της πόλης μου!
Ενός νοσηλευτικού ιδρύματος που ξεκίνησε πριν 20 έτη ως ένα εκπληκτικό Νοσοκομείο, κόσμημα της πόλης, τεραστίων διαστάσεων κτήριο, σε ίσως μια από τις ιδανικότερες περιοχές για να στεγάσουν τέτοια ιδρύματα, με ψυχιατρική πτέρυγα, ειδικά διαμορφωμένη για αυτό το σκοπό και η οποία φυσικά δεν λειτούργησε ποτέ, παρά σάπισε σφραγισμένη από την κλεισούρα και την υγρασία και παραμένει έτσι μέχρι και σήμερα και όλο αυτό κατέληξε σε ένα Σφαγείο Λαϊκής με προσωπικό... άιντε να μην το συνεχίσω άλλο...

Ράνια, απορώ πραγματικά πως σκέφτηκες να επιλέξεις αυτό για τη γέννα σου, μου κάνει εντύπωση που δεν ήξερες τα πεπραγμένα του ιδρύματος.
Αλεξανδρούπολη κούκλα μου, που είναι και Πανεπιστημιακό ή σε ιδιωτικό στην Καβάλα μάτια μου, να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο και να σου παραδωθεί το μωρό σώο και αβλαβές!

Άλλωστε και από όσο έμαθα, όλα πλέον τα περιστατικά στην Αλεξανδρούπολή τα στέλνουν και εγώ το έχω δηλώσει στους γονείς μου... Αν ου μη γένοιτο πάθω τίποτα όσο είμαι στην πόλη, κατευθείαν Αλεξανδρούπολη και χωρίς πολλά πολλά...!

Κοπέλα μου, μην το σκέφτεσαι καθόλου... στην πλειοψηφία τους τα άτομα που εργάζονται στο Σφαγείο, έχουν πάρει πτυχίο σε 3 χρόνια και το έχουν καταθέσει μαζί με διαβατήριο.. αν με πιάνεις

Αυτά τα απλά και ενημερωτικά, γιατί είδα πολλές κυρίες να ξαφνιάζονται με το μαιευτήριο του νοσοκομείου... εδώ δεν ξέρουν να διαγνώσουν μια απλή νεύρωση σε ενήλικα, θα ξέρουν να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί????

Αnna1975 έγραψε:

kata έγραψε:Εδώ θα διαφωνήσω λίγο με τη Βάνια. Δεν είναι όλα τα δημόσια χάλια. Εγώ γέννησα στο Αρεταίειο και έμεινα υπερευχαριστημένη. Ήταν καθαρό, οι μαίες ήταν απίστευτα εξυπηρετικές, περνούσαν κάθε μέρα καθηγητές και σου έλυναν ότι απορία είχες και γενικά δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα. Μία γνωστή μου γέννησε λίγο πριν από εμένα στο Έλενα και ήταν κατενθουσιασμένη.

Και ας μην ξεχνάμε ότι δυστυχώς δύσρεστα γεγονότα υπάρχουν και στα ιδιωτικά αλλά τα κανάλια δεν τα παίζουν για ευνόητους λόγους. Μια κοπέλα 21 ετών από την γειτονιά της μαμάς μου πέθανε πάνω στη γέννα στο πιο μεγάλο ιδιωτικό μαιευτήριο της Αθήνας και δεν ακούστηκε πουθενα...

σε αυτο που λες εχεις δικιο .οντως παιζει ρολο το νοσοκομειο η γιατροι και το πρωσοπικο .και αυτο μπορει να γινει και σε ιδιωτικο .δεν ξεχωριζουμε .μερικα δημοσια οπως στο ελενα ειναι καθαρα.δεν θα πας στο κρατικο που γινεται χαμος και ειναι παλιο .και η κουμπαρα μου γεννησε στο ρεα που ειναι καινουργιο ολα μεσα λουξ .αλλα τι να να το κανεις που δεν ειχαν συντονιστει και η κοπελα οταν γεννησε δεν την αλλαξανε και ουτε σερβιετες δεν της δωσανε .ασε ειναι πολλα .ειναι να εισαι και τυχερη .

RANIAASIKIDOY έγραψε:ΠΕΡΣΥ ΓΕΝΝΗΣΑ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ ΜΕ ΠΟΛΥ ΚΟΠΟ..ΧΑΧΑ..ΕΙΧΑ ΤΟΣΟ ΚΑΛΗ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΤΕΤΟΙΟ ΤΕΛΟΣ.ΗΘΕΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΝΑ ΠΑΩ ΣΕ ΚΛΗΝΙΚΗ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ,ΚΑΛΟΥ ΚΑΚΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΜΕΙΝΕΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΕΠΕΙΡΙΑ.ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΕ ΣΤΗΡΙΞΕ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΟΥ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΤΑ ΠΗΡΑ ΚΑΙ ΕΙΠΑ ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.(ΞΑΝΘΗΣ)ΤΡΑΓΙΚΟ ΛΑΘΟΣ!!! ΠΗΡΑ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΕΚΑΤΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΩ ΜΕΡΑ ΠΑΡΑ ΜΕΡΑ. ΕΝΑ ΠΡΩΙ ΞΥΠΝΑΜΕ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΠΟΛΛΑ ΥΓΡΑ ΜΟΥΣΚΕΥΤΙΚΑ.ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΤΑ ΝΕΡΑ ΚΑΙ ΠΗΓΑΜΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.ΚΑΙ ΕΔΩ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ.ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑ ΖΩΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ.ΜΕ ΜΠΕΝΟΒΓΑΙΝΑΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΓΙΑΤΡΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΑΘΗΤΕΥΟΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΕΒΑΖΑΝ ΟΛΟΙ ΧΕΡΙ ΤΡΕΛΑΘΗΚΑ ΠΟΝΟΥΣΕ ΠΟΛΥ.ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕ ΤΟΣΟ ΒΙΑΙΟ ΤΡΟΠΟ ΘΑΡΡΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΒΑΖΑΝ.Ε ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΝΕΡΑ ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΔΙΩΞΑΝ.ΕΙΔΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΩ ΕΒΑΛΑ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ.Ε ΤΟ ΙΔΙΟ ΒΡΑΔΥ ΞΑΠΛΩΣΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ! ΤΗΝ ΕΒΓΑΛΑ ΟΛΗ ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ ΠΟΝΟΥΣΑ.ΤΟ ΠΡΩΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ 7 ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΑ ΛΕΩ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΠΑΜΕ ΠΟΝΑΩ. ΠΗΓΑΜΕ ΠΑΛΙ ΞΑΝΑ Η ΙΔΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΟΣΗ ΩΡΑ ΤΙΠΟΤΑ!ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΙΑΣΤΟΛΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΚΤΛ.ΞΑΝΑ ΚΛΑΜΑ ΕΓΩ ΣΠΙΤΙ.Ε ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΡΩΙ,ΜΕΣΗΜΕΡΙ,ΒΡΑΔΥ,ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΠΑΝΕ ΕΛΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.ΕΙΧΑ ΕΙΔΗ ΠΕΝΤΑΛΕΠΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ!3 ΜΕΡΕΣ ΕΙΧΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΕΝΤΑΛΕΠΤΟΥΣ -ΠΟΝΟΥΣ ΔΕΝ ΕΦΑΓΑ ΔΕΝ ΗΠΙΑ ΔΕΝ ΚΟΙΜΗΘΗΚΑ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΚΑΘΟΜΟΥΝ ΣΕ ΚΑΡΕΚΛΑ.ΠΗΓΑΙΝΟΕΡΧΟΜΟΥΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ!Ε ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΜΕΡΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ 10 ΜΕ ΚΡΑΤΗΣΑΝ ΤΟΥΣ ΕΙΧΑ ΠΡΗΞΕΙ.ΜΕ ΒΑΛΑΝΕ ΣΕ ΕΝΑ ΔΩΤΙΟ ΠΕΡΑ ΠΕΡΑ ΜΕ ΞΑΠΛΩΣΑΝ ΜΟΥ ΒΑΛΑΝ ΤΗ ΚΟΡΔΕΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΚΑΙ ΜΕ ΑΦΗΣΑΝ ΕΚΕΙ.ΗΤΑΝ ΔΥΟ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΚΥΡΙΕΣ ΠΗΓΑΝ ΚΟΙΜΗΘΗΚΑΝ ΕΚΛΑΙΓΑ ΦΩΝΑΖΑ ΤΙΠΟΤΑ ΑΥΤΕΣ ΟΥΤΕ ΝΕΡΟ ΝΑ ΜΟΥ ΦΕΡΟΥΝ.ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΘΟΝΤΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΟΛΗ ΝΥΧΤΑ.Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΧΤΥΠΟΥΣΕ ΚΟΥΔΟΥΝΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΕΡΗΜΙΑ!!!ΖΟΡΙΣΤΗΚΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΦΑΣΗ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΗΡΘΑΝ ΚΑΙ ΕΙΔΑΝ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΛΕΕΙ Η ΜΙΑ ΕΓΩ ΤΟ ΑΚΟΥΣΑ ΚΙΟΛΑΣ ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΣ ΣΗΚΩΝΕΤΕ ΤΕΤΟΙΑ ΩΡΑ!Ε ΕΚΕΙ ΕΜΕΙΝΑ.ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΕΝΙΣΗ ΗΡΘΑΝ ΚΑΙ ΜΟΥ ΣΠΑΣΑΝ ΤΑ ΝΕΡΑ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΣΑ!ΕΒΑΛΕ Η ΜΙΑ ΤΟ ΓΑΝΤΙ ΚΑΙ ΛΕΕΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΝΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΩ ΑΛΛΟ ΜΑΤΙ ΔΕΝ ΚΛΕΙΣΑΜΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΜΕ ΞΕΓΕΝΝΗΣΕΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΜΕ ΖΟΡΙΣΕ ΚΑΙ ΜΕ ΑΦΗΣΕ.ΧΩΡΙΣ ΓΙΑΤΡΟ ΧΩΡΙΣ ΤΙΠΟΤΑ!!!ΚΑΤΑ ΤΗΣ 8 ΗΡΘΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΕΠΑΘΕ ΠΛΑΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΣΟ ΕΞΑΝΤΛΗΜΕΝΗ ΗΜΟΥΝ.ΜΟΥ ΤΟΝ ΕΒΓΑΛΑΝ ΜΕ ΒΕΝΤΟΥΖΑ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΚΟΝΤΕΨΑΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΣΟΥΜΕ!ΟΥΤΕ ΝΑ ΜΕ ΡΑΨΟΥΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΜΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΖΗΜΙΑ!!ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΕΤΑ ΚΑΜΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΕΡΧΟΝΤΑΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΛΕΙΝΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΝ ΠΟΛΥ ΤΑ ΜΩΡΑ ΛΕΕΙ... ΑΥΤΑ ΑΞΕΧΑΣΤΑ ΘΑ ΜΟΥ ΜΕΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ.ΦΕΤΟΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΕΥΤΑ ΓΙΑ ΚΛΙΝΙΚΗ....