boulitsa με συγκινησες πολυ!καταρχας για το παιδακι που εχασες δεν υπαρχουν λογια οταν το ζεις τρια χρονια και το χανεις ειναι πολυ δυσκολο.Οσο για την παλλινδρομη και εγω πριν 5 μερες ειχα μια παλλινδρομη κυηση ιδια περιπτωση ακριβως με την δικια σου οπου ειχα αποκολληση μεγαλη ο γιατρος εβλεπε αιμα στον υπερηχο βραδυκαρδια του εμβρυου αλλα εμενα απο την αρχη εδειχνε και μια εβδομαδα πισω στην αναπτυξη.Οταν ρωτησα τον γιατρο μου τι εφταιξε καταλαβα οτι ουτε και ο ιδιος δεν ηξερε να μου πει την μια μου λεει η αποκολληση αλλα απο την αλλη μου λεει εχω πελατισσα τωρα που στην αρχη ειχε μεγαλη αποκολληση και η εγκυμοσυνη της προχωραει κανονικα.Στην παραλαβη στο νοσοκομειο μου ειπεν για χρωμοσωματικες ανωμαλιες του εμβρυου και οτι ο οργανισμος το απερριψε απο μονος του.Μου ειπε παντως πως δεν αξιζει να το ψαξω εφοσον ειχα μια φυσιολογικη γεννα χωρις κανενα προβλημα(εχω εναν γιο 21 μηνων περιπου).Εγω δεν θα το ψαξω και μονο αν μου ξανατυχει θα το κανω εξαλλου δεν εχω και το κουραγιο τωρα ψυχολογικα να το κανω.Σου ευχομαι τα καλυτερα γιατι και εσυ εχεις περασει πολλα και κουραγιο μας!

mariposa έγραψε:boulitsa με συγκινησες πολυ!καταρχας για το παιδακι που εχασες δεν υπαρχουν λογια οταν το ζεις τρια χρονια και το χανεις ειναι πολυ δυσκολο.Οσο για την παλλινδρομη και εγω πριν 5 μερες ειχα μια παλλινδρομη κυηση ιδια περιπτωση ακριβως με την δικια σου οπου ειχα αποκολληση μεγαλη ο γιατρος εβλεπε αιμα στον υπερηχο βραδυκαρδια του εμβρυου αλλα εμενα απο την αρχη εδειχνε και μια εβδομαδα πισω στην αναπτυξη.Οταν ρωτησα τον γιατρο μου τι εφταιξε καταλαβα οτι ουτε και ο ιδιος δεν ηξερε να μου πει την μια μου λεει η αποκολληση αλλα απο την αλλη μου λεει εχω πελατισσα τωρα που στην αρχη ειχε μεγαλη αποκολληση και η εγκυμοσυνη της προχωραει κανονικα.Στην παραλαβη στο νοσοκομειο μου ειπεν για χρωμοσωματικες ανωμαλιες του εμβρυου και οτι ο οργανισμος το απερριψε απο μονος του.Μου ειπε παντως πως δεν αξιζει να το ψαξω εφοσον ειχα μια φυσιολογικη γεννα χωρις κανενα προβλημα(εχω εναν γιο 21 μηνων περιπου).Εγω δεν θα το ψαξω και μονο αν μου ξανατυχει θα το κανω εξαλλου δεν εχω και το κουραγιο τωρα ψυχολογικα να το κανω.Σου ευχομαι τα καλυτερα γιατι και εσυ εχεις περασει πολλα και κουραγιο μας!

ειχα διαβασει το θεμα σου κ πραγματικα στεναχωρεθηκα πολυ..ο πονος μιας μανας οταν χανει ενα παιδι ειτε το γενναει ειτε ειναι στην κοιλιτσα της ειναι το ιδιο,,απλα ειναι διαφορετικος ο βαθμος..δηλαδη εγω το γεννησα κ το ειδα,,δεθηκα μαζι του κ δεν μπορω να το ξεπερασω κ ουτε να το ξεχασω ποτε..!!
ομως κ αυτο που το ειχα στην κοιλιτσα μου κ δεν προλαβα να το γνωρισω ,,κ γιαυτο πονεσα αλλα ειναι πιο ευκολο για μενα να το ξεπερασω(οχι να το ξεχασω!)
επειδη ψυχολογικα λοιπον εχω πιεστει παρα πολυ κ επειδη οπως λες κ οι γιατροι δεν ξερουν τα παντα κ το διαπιστωσα κ εγω γιατι αν τους ακουγα,,τωρα δεν θα ειχα τον θησαυρο μου!!ετσι δεν θελω να μπω σε μια διαδικασια εξετασεων γιατι εχω κουραστει παρα πολυ!!εχω ψαχτει πολυ στο παρελθον κ δεν βρηκα ακρη μεχρι που ειχα φτασει στα ορια της καταθλιψης..ετσι λοιπον κ τωρα επειδη δεν θελω να κανω τα ιδια κ να κανω κακο κ σε μενα αλλα στον αντρα μου κ ιδιως στο παιδι μου,,γιατι με το να με βλεπει να βασανιζομαι καθημερινα δεν του κανει καλο..μπορει να ειναι μικρα τα παιδακια μας αλλα καταλαβαινουν τα παντα..!!
γιαυτο τωρα θα προσπαθησω να ηρεμησω ψυχολογικα,να μην ψαχνομαι αλλο κ θα αφησω τα πραγματα ως εχουν...κ ελπιζω ολο αυτο να ηταν μια ατυχια κ να μου ερθει η χαρα συντομα στο σπιτι μου..γιατι λενε μετα απο μια λυπη ερχεται η χαρα..ετσι εγινε στο παρελθον κ ελπιζω ετσι να γινει κ τωρα..
σας ευχαριστω ολες για το κουραγιο που μου δινετε..το εκτιμω πολυ..


κ mariposa μου κανε κουραγιο κ εσυ κ υπομονη κ θα δεις οτι ολα θα πανε καλα την επομενη φορα..ο θεος μας δινει οτι μπορουμε να αντεξουμε κ ολα αυτα ειναι δοκιμασιες...να χαιρεσαι το παιδακι σου..!!