1 Τι μου συμβαινει? Πεμ Αυγ 18, 2011 8:57 am
Elis
Σιωπηλή δύναμη
Γεια σας Κοριτσια.
Περνω το θαρος απο την ανωνημια,για να μιλησω για κατι το οποιο ντρεπομε να το ξεστωμησω,ξερω ιδη οτι ειναι ασχημο και για αυτο και νιωθω οτι καπου πρεπει να το πω.
Το θεμα εχει ως εξης,προσφατα γεννησα τον μπεμπακο μου,δεν εχω σαρραντησει ακομα φανταστητε....τον αγαπω,τον υπερλατρευω μη με παρεξηγησετε,αλλα εχω εδω και καιρο μια εμμονη!!σκεφτομε συνεχεια ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΟΜΩΣ την ανεμελη ζωη που εκανα πριν,ξοιπναγα οτι ωρα ηθελα ΑΝ ηθελα εκανα φαγητο και μετα η μονη μου εννοια ηταν σε ποια παραλια θα παμε να λιωσουμε.οοολη μερα βολτες,καφεδες,ποτακια.
Το μωρο το σκεφτομασταν με τον αντρα μου ενα χρονο πριν,και πως θα ναι...τι ωραια που θα ειναι και ολα αυτα,και ειμασταν σιγουροι οτι ενα μωρακι θα ηταν τοοοσο ευτηχισμενο μαζι μας,ετσι οταν εμαθα οτι ειμαι εγκυος τρελαθηκαμε απο χαρα και οι δυο.απο εκεινη τη μερα ειμαστε ερωτευμενοι μαζι του.
Εγω ομως γιατι συνεχεια σκεφτομε ετσι????γιατι αναπολω τοσο εντονα εκεινες τις μερες?τον κοιταω και με σφαζουν οι τυψεις που κανω τετοιες σκεψεις.
Εχει νιωσει καποια αλλη μανουλα ετσι?δλδ να αναπολει εκεινες τις μερες τις ανεμελιας,και να νιωθει οτι παει...τελος...τελειωσε δεν προκειτε να ξανα νιωσει ξενοιαστη ποτε πια...
ή ειμαι η μονη??θα μου φυγει αυτο το χαζο συναισθημα???μηπως φταιει οτι εδω και 40 μερες περιπου εχω βγει μονο στο μπαλκονι?
HELP...
Περνω το θαρος απο την ανωνημια,για να μιλησω για κατι το οποιο ντρεπομε να το ξεστωμησω,ξερω ιδη οτι ειναι ασχημο και για αυτο και νιωθω οτι καπου πρεπει να το πω.
Το θεμα εχει ως εξης,προσφατα γεννησα τον μπεμπακο μου,δεν εχω σαρραντησει ακομα φανταστητε....τον αγαπω,τον υπερλατρευω μη με παρεξηγησετε,αλλα εχω εδω και καιρο μια εμμονη!!σκεφτομε συνεχεια ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΟΜΩΣ την ανεμελη ζωη που εκανα πριν,ξοιπναγα οτι ωρα ηθελα ΑΝ ηθελα εκανα φαγητο και μετα η μονη μου εννοια ηταν σε ποια παραλια θα παμε να λιωσουμε.οοολη μερα βολτες,καφεδες,ποτακια.
Το μωρο το σκεφτομασταν με τον αντρα μου ενα χρονο πριν,και πως θα ναι...τι ωραια που θα ειναι και ολα αυτα,και ειμασταν σιγουροι οτι ενα μωρακι θα ηταν τοοοσο ευτηχισμενο μαζι μας,ετσι οταν εμαθα οτι ειμαι εγκυος τρελαθηκαμε απο χαρα και οι δυο.απο εκεινη τη μερα ειμαστε ερωτευμενοι μαζι του.
Εγω ομως γιατι συνεχεια σκεφτομε ετσι????γιατι αναπολω τοσο εντονα εκεινες τις μερες?τον κοιταω και με σφαζουν οι τυψεις που κανω τετοιες σκεψεις.
Εχει νιωσει καποια αλλη μανουλα ετσι?δλδ να αναπολει εκεινες τις μερες τις ανεμελιας,και να νιωθει οτι παει...τελος...τελειωσε δεν προκειτε να ξανα νιωσει ξενοιαστη ποτε πια...
ή ειμαι η μονη??θα μου φυγει αυτο το χαζο συναισθημα???μηπως φταιει οτι εδω και 40 μερες περιπου εχω βγει μονο στο μπαλκονι?
HELP...