Εγώ δεν θα σου πω ότι είναι άκυρη η συμβουλή της ψυχολόγου γιατί είμαι σίγουρη ότι έχει κάποιο σκεπτικό και τελοσπάντων εσύ εδώ μας ανέφερες μια πρόταση που συμπυκνώνει ενδεχομένως τα όσα σου είπε. Επίσης θεωρώ ότι εσύ μπορείς να κρίνεις αν οι συμβουλές τις είναι άκυρες ή όχι γενικότερα. Αυτό που θα έκανα εγώ, πέρα από το να προσπαθώ χωρίς εντάσεις να κρατώ τις ισσοροπίες, θα ήταν να έψαχνα να βρω ένα βιβλίο σχετικό με το θέμα (την στάση των γονιών απέναντι στο παιδί μετά από ένα διαζύγιο). Κυκλοφορούν πολλά βιβλία τα οποία μπορεί να θεωρούμε ότι περιέχουν πράγματα που όλοι γνωριλζουμε αλλά μπορεί μέσα στα 100 που γνωρίζεις να βρεις και 10 που δεν τα ήξερες και να κάνουν την διαφορά.

δεν ξερω τι γραφουν τα υπολοιπα κοριτσια ομως θα σου πω τη δικη μου γνωμη...ειναι λογικο να κανει ετσι η μικρουλα,τον βλεπει ελαχιστα και νοιωθει οτι οταν ερχεται ειναι υποχρεωμενη να αποχωριστει τη μαμα...
εδω ο γιος μου στην ιδια ηλικια με την κορη σου περιπου και τωρα αρχισε να τα πηγαινει καλα με τον μπαμπα του(δεν τον βλεπει πολυ γιατι δουλευει πολλες ωρες)...κι εμενα τον επαιρνε αγκαλια και εβαζε τα κλαμματα που μεγαλωνει μαζι του ετσι,για φαντασου την κορη σου που τον βλεπει 1-2 σκ
η μονη λυση ειναι να ερχεται περισσοτερο σε επαφη μαζι του για να δεθει...ετσι νομιζω εγω

Καλημερα σε ολες!
Πριν 2 εβδομαδες περιπου και ενω εχω κατσει και του εχω πει παλι ολα αυτα που ειπατε εσεις να συζητησω του προτεινα να παμε για καφε μιας και ηταν εδω (Καλαματα..μενει Αθηνα)Καθισαμε η μικρη εκλαιγε με τα παιχνιδια ομως μετα απο λιγη ωρα καθισε στην αγκαλια του και κοιμηθηκε....αρχισα να του τα λεω ωμα μπας και τα καταλαβει γιατι νιωθω πως πρεπει να ''ξυπνησει'' και να κανει κατι,να παρει την κατασταση στα χερια του και να μην προσπαθω μονο εγω..με λιγα λογια τον εκανα να δακρυσει γιατι μαλλον συνηδητοποιησε εκεινη την στιγμη την κατασταση..του θυμισα πως οσο ειμασταν μαζι παρολο που δουλευε πολυ η μικρη κ ας ηταν 5 μηνων οταν ερχοταν δεν ξεκολουσε απο πανω του και τωρα δεν τον θελει και τον χτυπαει.βουρκωσε και κατεβασε το κεφαλι! Τον συμβουλευσα οχι σαν μανα του παιδιου του αλλα σαν φιλη πως πρεπει να ειναι οσο γινετε πιο κοντα στο παιδι του και η απαντηση του ηταν πως δεν βγαινει οικονομικα να ερχετε πιο συχνα να την βλεπει.......αυτο που ειπε η ψυχολογος (που ξερει την κατασταση με ολες τις λεπτομερειες πραγμα αδυνατον να γραφτουν ολα εδω ) μαζι με τα αλλα και συμφωνω μαζι της ειναι πως υπαρχουν ανθρωποι-γονεις που δεν μπορουν να αγαπησουν ή εστω να αγαπησουν αμεσως...δεν μπορω λοιπον με το ζορι να τον κανω να αγαπησει εστω και αν ειναι το παιδι του..ακουγεται καπως ψυχρο αυτο που λεω αλλα ετσι ειναι....ξερω πως μπροστα στο παιδι σου δεν βαζεις τιποτα ποσο μαλλον τα λεφτα,δεν κανεις δλδ διακοπες,δεν παιρνεις καινουριο πανακριβο κινητο,playstation κτλ και μετα δεν εχεις για το παιδι σου λεγοντας πως της παρεχεις τα παντα ...
ΜαμαΡενα (νομιζω εσυ το ειπες) λαθος σου ή μαλλον λαθος κινηση να βαλεις το παιδι στην καρεκλα..ολοι μας οπως ειπες εχουμε κανει λαθη και εγω μια απο τα ιδια..τα λογια και οι πραξεις μας ομως πονανε πιο πολυ απο ενα καψιμο.......ειναι εδω απο την παρασκευη και εχουμε τεταρτη και δεν εχει ερθει να την δει και εχει συμβει κ αλλες φορες να ειναι εδω για πολλες μερες και να μην ερχετε γιατι δεν προλαβαινει οπως λεει..
Επιμενω να σκεφτομαι πως ολα αυτα τα κανει για να 'χτυπησει' εμενα αλλα αυτο που δεν εχει καταλαβει και ειναι κριμα ειναι πως χτυπαει το ιδιο του το παιδι και με εχει κανει να σκεφτομαι να φυγω απο Ελλαδα μπας και ηρεμισουμε...(καθε 3 κ λιγο σε δικαστηρια και αστυνομιες κουραστηκα)ειναι ανθρωπος που αλλα λεει κ αλλα κανει στην ουσια...αλλα ειναι ο μπαμπας της κορουλας μου και η κορουλα μου θα ειναι μιση χωρις αυτον..ειναι ο μονος λογος που προσπαθω να τα εχουν καλα χωρις να βαζω οτι πληγωθηκα...γιατι για μενα ειναι καλυτερα να ειμαστε χωρια ,δεν το σκεφτομαι καν.
Αχ υπαρχουν στιγμες που τα βλεπω ολα μαυρα και στεναχωριεμαι που δεν μπορεσα να δωσω μια ομορφη οικογενεια στην μικρη μου..