Naselen έγραψε:

θα ήθελα τη γνώμη σας. Πολλές φορές, από τότε που έφερα στον κόσμο το μωράκι μας έχω έρθει αντιμέτωπη με άλλες μαμάδες, σόγια και γνωστούς για το πως πρέπει να μεγαλώνει ένα παιδί σύμφωνα με τα δεδομένα του καθένα. Έχω ακούσει πολλά και διάφορα και πραγματικά θα ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας και να μου πείτε και εσείς πόσο λάθος μπορεί να είμαι. Ας ξεκινήσουμε με το θέμα της αγκαλιάς, το μωρό μας δεν το αφήνω ούτε λεπτό να κλαίει μόνο του, νομίζω ότι τα παιδιά που τα αφήνουν να κλαίνε, στο κρεβάτι τους ας πούμε, μέχρι να κοιμηθούν γίνονται πιο νευρικά, προτιμώ να την πάρω αγκαλίτσα και να της πω ένα τραγουδάκι μέχρι να την πάρει ο ύπνος και να την βάλω στο κρεβάτι της. Γενικά πάω πολύ με το πρόγραμμα του παιδιού από τότε που γεννήθηκε, την αφήνω να μου δείξει εκείνη τι θέλει και εγώ ακολουθώ. Μέχρι στιγμής έχω ένα μωρό πολύ ήρεμο, καθόλου γκρινιάρα και δεν έχει δείξει (τουλάχιστον ακόμα) δείγματα εκμετάλλευσης.. κάτι το οποίο όμως μπορεί να οφείλεται και στο χαρακτήρα του κάθε παιδιού. Μίλαγα με μία συγγενή και μου λέει (το μωρό ήταν άρρωστο μια εβδομάδα) άσε έχασε το πρόγραμμά του, δεν κοιμάται ποια μόνος του. Εχθές όμως τον άφησα από τις 4 μέχρι και τις 5.30 και έκλαιγε στο κρεβάτι του όπου κάποια στιγμή κοιμήθηκε "εξαντλήθηκε από το κλάμα" της λέω ¨μωρέ ήταν άρρωστο τόσες μέρες, δεν τον λυπήθηκες?¨ βράχος η συγγενής και συνεχίζει στις 6 και τέταρτο τον ξύπνησα γιατί το βράδυ δεν θα κοιμόταν! Με αποτελείωσε, δεν ήξερα τι να της πω. όταν τόλμησα να ξεστομίσω ότι εγώ δεν αντέχω να την ακούω να κλαίει, μου λέει με θράσος ¨γι΄αυτό θα γίνει κακομαθημένο¨, ανούσιο να πω κάτι πλέον έχω σταματήσει να δικαιολογούμε είπα απλά ¨δεν πειράζει, ας γίνει¨. Πάμε στο επόμενο θέμα -φαγητό-. Μόλις τολμήσω να αναφέρω ότι το μωρό τρώει το φαγητάκι μόνο που του φτιάχνω (φρούτα, λαχανικά -βιολογικά, κρέας-από το χωριό, κρέμες-γάλα βιολογικό) σχεδόν τα πάντα αλλά χωρίς αλάτια και περιττά τότε αρχίζουν ¨το μωρό πρέπει να τρώει τα πάντα!!¨, ¨α! εγώ τον έβαζα στο τραπέζι και έτρωγε ότι τρώγαμε¨, ¨δώσε λίγο παγωτό στο παιδί να γλυκαθεί, κανένα μπισκότο¨ μέχρι ¨εγώ της έδωσα λίγο κοκα-κολα-κρασί-μπύρα¨. όταν απλά λέω όχι ευχαριστώ το μωρό δεν θέλω να δοκιμάσει όλα αυτά, ειδικά όσες έχουν λίγο μεγαλύτερα παιδιά μου λένε καλά θα τα φάει μαζεμένα. Εντάξει δεν αντιλέγω όλα θα τα δοκιμάσει όταν θα αρχίζει να ζητάει, αλλά γιατί σώνει και ντε να βάλω από τώρα το παιδί σε όλα αυτά τα συντηρητικά? Το τελευταίο και κλείνω γιατί πάλι πολλά έγραψα, το θέμα της τηλεόρασης.. ήταν και η τελευταία φορά που μίλησα γιατί κόντεψα να τσακωθώ με μια γνωστή. Έχει και εκείνη ένα κοριτσάκι όσο είναι και η δικιά μου. Δεν θέλω με τίποτα η μικρή να βλέπει τηλεόραση, όταν είπα πάνω σε μια συζήτηση ότι από τότε που γέννησα η τηλεόραση έφυγε από το σπίτι με κοίταξε σαν ούφο μου είπε ¨πας καλά?!¨ πολλά βιβλία διαβάζεις! σταμάτα και λίγο να αγχώνεσαι τόσο πολύ!!¨ (είναι και ο κύριως λόγος που έγραψα αυτό το ποστ από αυτή την συζήτηση). Με πείραξε τόσο πολύ που κόντεψα να καταπιώ τη γλώσσα μου αλλά ευτυχώς είπα ¨δεν θεωρώ ότι η τηλεόραση έχει να προσφέρει κάτι στο παιδί μου, όλη μέρα ακούμε μουσική χορεύουμε και γελάμε, το θεωρώ καλύτερο από να την καθηλώσω και να βλέπει τούρκικα για να ηρεμώ εγώ!¨. Από τότε σταμάτησα να λέω οτιδήποτε αφορά το μεγάλωμα του παιδιού. Όταν με ρωτάνε τι κάνει απλά λέω ένα καλά δοξα το θεό και αλλάζω κούβέντα. Τι να πω βρε κορίτσια? μεγαλώνω ένα παιδί και προσπαθώ να του προσφέρω ότι καλύτερο μπορώ πραγματικά όμως μερικές φορές νιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά. Μήπως είμαι υπερβολική? Μήπως οι υπόλοιπη έχουν χάσει την μπάλα? Απορώ..