Φόρουμ
Αναζήτηση
Latest images
Εγγραφή
Σύνδεση
1
ΟΛΑ ΠΑΝΕ ΣΤΡΑΒΑ !!! Δευ Ιουλ 23, 2012 11:11 pm
astroneraidoula
Είναι σε καλό δρόμο!
Γεια σας βρε μανούλες! Τι κάνετε; Εγώ νομίζω πως σε λίγο θα σκάσω. Πιέζομαι από παντού, πόσο να αντέξω; Στο γραφείο είμαστε απλήρωτοι (παααααλιιιιιιι), η δουλειά έχει μειωθεί πολύ, ίσως από Σεπτέμβρη κάνει μείωση ωρών ή μείωση προσωπικού. Πλακωθήκαμε και για τις άδειες, το ίδιο και ο άντρας μου στη δουλειά του και τελικά δεν ξέρω αν θα έχουμε κάποιες μέρες κοινές άδεια να περάσουμε μαζί σαν οικογένεια. Η μαμά μου γκρινιάζει ότι τα παιδιά είναι πολύ ζωηρά και δεν την ακούνε (είναι 9 και 6 ετών) και την κουράζουν πολύ τώρα που έκλεισαν τα σχολεία και τα προσέχει μαζί με τον μπαμπά μου τις ώρες που δουλεύω. Τι να τα κάνω δηλαδή τα παιδιά; Να τα βγάλω στο δρόμο; Ολο το χειμώνα πήγαιναν ολοήμερο σχολείο για να μην τα έχουν στο σπίτι όταν σχολάνε μέχρι να επιστρέψω εγώ από το γραφείο. Οταν έκλεισαν τα σχολεία, πήγαν 3 εβδομάδες σε καλοκαιρινή απασχόληση του δήμου, για να μην την κουράσουν. Τώρα έχουμε πάει όλοι μαζί στο εξοχικό και εγώ πηγαίνω πάνω - κάτω κάθε μέρα 30 χιλιόμετρα πρωί - απόγευμα μέχρι να αρχίσει η άδειά μου. Καταλαβαίνω ότι είναι μεγάλη και δεν έχει αντοχές, αλλά κι εκείνη κάθεται και σκάει για λεπτομέρειες, κυνηγάει τα παιδιά από πίσω όλη μέρα να μην γεμίζουν τη βεράντα παιχνίδια, να κάθοναι ήσυχα, να .... να ..... να...... Και μόλις μπω στο σπίτι αρχίζει: "Τα παιδιά σου, τα έχεις κακομαθημένα, δεν μαζεύουν, δεν τρώνε, κάνουν το ένα, κάνουν το άλλο". Μετά αρχίζει με τις δουλειές "Πότε θα σιδερώσεις; Πότε θα κάνεις τα παιδιά μπάνιο; Πότε θα πας σουπερ μάρκετ; Πότε θα καθαρίσεις τα ντουλάπια;". Φεύγω το πρωί στις 7.00, πάω στο γραφείο και αντιμετωπίζω γκρίνια και μουρμούρα, γυρίζω σπίτι στις 6.00 το απόγευμα για να βρω μούτρα και γκρίνια. Και αυτό είναι όλο το χρόνο, γιατί μένουμε μαζί. Νιώθω πως πλησιάζω τα όριά μου. Και δεν θέλω να μαλώσουμε, γιατί είμαστε μέσα στο ίδιο σπίτι, δεν μπορώ να μένουμε μαζί και να έχουμε μούτρα. Σκέφτομαι πόσο μεγάλο λάθος έκανα που δέχτηκα να μείνουμε όλοι μαζί (άλλη μεγάαααλη ιστορία). Δεν είμαι αχάριστη, αναγνωρίζω πως η βοήθειά τους είναι τεράστια, αλλά αν είναι να μου κάνεις ένα καλό και μετά να μου το κοπανάς ή να με πεθαίνεις στη μουρμούρα, ε άστο καλύτερα.
Ουφ! Θέλω τόσο πολύ να αλλάξει η ζωή μου και νιώθω εγκλωβισμένη που δεν μπορεί να γίνει αυτό.
Ουφ! Θέλω τόσο πολύ να αλλάξει η ζωή μου και νιώθω εγκλωβισμένη που δεν μπορεί να γίνει αυτό.
