αλικακι έγραψε:Moroulou,εγώ θα σου απαντήσω στο αρχικό σου ερώτημα.Δεν υπάρχει καλύτερο ή χειρότερο.Η κάθε μανούλα κάνει αυτό που αισθάνεται,για να νιωθει πρώτα αυτή καλά και μετά οι γύρω της.Καμιά φορά,βέβαια,οι συνθήκες σε αναγκάζουν....και αναγκάζεσαι να κανείς κάτι που δεν θέλεις!!!
Αλλά αν δεν μετρήσουμε αυτόν τον παράγοντα(που είναι και ο πιο σημαντικός,δεν λέω) κατά τα άλλα θα κάνεις αυτό που θέλεις εσύ.
Για παράδειγμα,εμείς τα κουτσοβολέβουμε και δεν θέλω να εργαστώ,κιόλας!!!Θέλω να είμαι με το παιδάκι μου,ήρεμη,όπως λες,στο σπίτι μου και να το μεγαλώσω εγώ δεδομένου ότι δεν έχω την πολυτέλεια να το πάω σε γιαγιάδες.Οπότε αυτό κάνω γιατί το θέλω!!!!!
Αν τώρα,μεγαλωσει λίγο και μπορώ να τον πάω σε παιδικό,και δούμε ότι οικονομικά δεν βγαίνουμε,τότε ναι...θα αναζητήσω μια εργασία οπουδήποτε!!!
Αν το οικονομικό δεν είναι πρόβλημα δες εσύ τι αισθάνεσαι.
Να σημειώσω εδώ ότι πολλές φορές έχω δεχθεί αρνητική κριτική από φίλες γιατί ασχολούμαι με τα οικιακά,αλλά ποσώς με απασχολεί δεδομένου ότι είναι δική μου η απόφαση και την υποστηρίζω μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο!!!!

etoile! έγραψε:

αλικακι έγραψε:Moroulou,εγώ θα σου απαντήσω στο αρχικό σου ερώτημα.Δεν υπάρχει καλύτερο ή χειρότερο.Η κάθε μανούλα κάνει αυτό που αισθάνεται,για να νιωθει πρώτα αυτή καλά και μετά οι γύρω της.Καμιά φορά,βέβαια,οι συνθήκες σε αναγκάζουν....και αναγκάζεσαι να κανείς κάτι που δεν θέλεις!!!
Αλλά αν δεν μετρήσουμε αυτόν τον παράγοντα(που είναι και ο πιο σημαντικός,δεν λέω) κατά τα άλλα θα κάνεις αυτό που θέλεις εσύ.
Για παράδειγμα,εμείς τα κουτσοβολέβουμε και δεν θέλω να εργαστώ,κιόλας!!!Θέλω να είμαι με το παιδάκι μου,ήρεμη,όπως λες,στο σπίτι μου και να το μεγαλώσω εγώ δεδομένου ότι δεν έχω την πολυτέλεια να το πάω σε γιαγιάδες.Οπότε αυτό κάνω γιατί το θέλω!!!!!
Αν τώρα,μεγαλωσει λίγο και μπορώ να τον πάω σε παιδικό,και δούμε ότι οικονομικά δεν βγαίνουμε,τότε ναι...θα αναζητήσω μια εργασία οπουδήποτε!!!
Αν το οικονομικό δεν είναι πρόβλημα δες εσύ τι αισθάνεσαι.
Να σημειώσω εδώ ότι πολλές φορές έχω δεχθεί αρνητική κριτική από φίλες γιατί ασχολούμαι με τα οικιακά,αλλά ποσώς με απασχολεί δεδομένου ότι είναι δική μου η απόφαση και την υποστηρίζω μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο!!!!

Εχεις ζησει και εσυ αυτο το βλεμα... που σε κοιτουν λες και εισαι αποτυχημενη στη ζωη επειδη δε δουλευεις;;; Το εζησα καποια στιγμη που λογω καποιων καταστασεων δε δουλευα 1 χρονο...

Εγω πιστευω οτι το ιδανικο ειναι μια μανουλα να πει στη δουλεια οταν το παιδακι ειναι τουλαχιστον 1 χρονου, αλλα να δουλευει ελαχιστα, το πολυ 4ωρο...
Γιατι πιστευω οτι αν μεινεις εντελως στο σπιτι, δε ξεσκας και εισαι μεσα στη μουρμουρα και ξεσπας στον αντρα σου και στο παιδι σου...
Αμα δουλευεις πολλες ωρες, τρελαινεσαι, τρεχεις να προλαβεις τα παντα και τελικα δε ζεις...
Γι αυτο θεωρω ιδανικο να δουλευεις, αλλα λιγο...
Το κακο ειναι οτι οπως πανε τα πραγματα θα πρεπει σε λιγο να δουλευουμε ολο το 24ωρο!!! Ειμαι πολυ στεναχωρημενη με ολο αυτο, εκει που ηθελα να κανω 3-4 παιδακια, τωρα θα κανουμε 1 και δε μας βλεπω για αλλο. Μας πατωσαν βρε κοριτσια...

moroulou έγραψε:

etoile! έγραψε:

αλικακι έγραψε:Moroulou,εγώ θα σου απαντήσω στο αρχικό σου ερώτημα.Δεν υπάρχει καλύτερο ή χειρότερο.Η κάθε μανούλα κάνει αυτό που αισθάνεται,για να νιωθει πρώτα αυτή καλά και μετά οι γύρω της.Καμιά φορά,βέβαια,οι συνθήκες σε αναγκάζουν....και αναγκάζεσαι να κανείς κάτι που δεν θέλεις!!!
Αλλά αν δεν μετρήσουμε αυτόν τον παράγοντα(που είναι και ο πιο σημαντικός,δεν λέω) κατά τα άλλα θα κάνεις αυτό που θέλεις εσύ.
Για παράδειγμα,εμείς τα κουτσοβολέβουμε και δεν θέλω να εργαστώ,κιόλας!!!Θέλω να είμαι με το παιδάκι μου,ήρεμη,όπως λες,στο σπίτι μου και να το μεγαλώσω εγώ δεδομένου ότι δεν έχω την πολυτέλεια να το πάω σε γιαγιάδες.Οπότε αυτό κάνω γιατί το θέλω!!!!!
Αν τώρα,μεγαλωσει λίγο και μπορώ να τον πάω σε παιδικό,και δούμε ότι οικονομικά δεν βγαίνουμε,τότε ναι...θα αναζητήσω μια εργασία οπουδήποτε!!!
Αν το οικονομικό δεν είναι πρόβλημα δες εσύ τι αισθάνεσαι.
Να σημειώσω εδώ ότι πολλές φορές έχω δεχθεί αρνητική κριτική από φίλες γιατί ασχολούμαι με τα οικιακά,αλλά ποσώς με απασχολεί δεδομένου ότι είναι δική μου η απόφαση και την υποστηρίζω μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο!!!!

Εχεις ζησει και εσυ αυτο το βλεμα... που σε κοιτουν λες και εισαι αποτυχημενη στη ζωη επειδη δε δουλευεις;;; Το εζησα καποια στιγμη που λογω καποιων καταστασεων δε δουλευα 1 χρονο...

Εγω πιστευω οτι το ιδανικο ειναι μια μανουλα να πει στη δουλεια οταν το παιδακι ειναι τουλαχιστον 1 χρονου, αλλα να δουλευει ελαχιστα, το πολυ 4ωρο...
Γιατι πιστευω οτι αν μεινεις εντελως στο σπιτι, δε ξεσκας και εισαι μεσα στη μουρμουρα και ξεσπας στον αντρα σου και στο παιδι σου...
Αμα δουλευεις πολλες ωρες, τρελαινεσαι, τρεχεις να προλαβεις τα παντα και τελικα δε ζεις...
Γι αυτο θεωρω ιδανικο να δουλευεις, αλλα λιγο...
Το κακο ειναι οτι οπως πανε τα πραγματα θα πρεπει σε λιγο να δουλευουμε ολο το 24ωρο!!! Ειμαι πολυ στεναχωρημενη με ολο αυτο, εκει που ηθελα να κανω 3-4 παιδακια, τωρα θα κανουμε 1 και δε μας βλεπω για αλλο. Μας πατωσαν βρε κοριτσια...

αυτο που λετε και οι δυο ειναι το θεμα...καιμενα με κριτικαρουν ατομα που δεν τους εχω δωσει καιτο θαρρος στην τελικη γιατι δεν δουλευω και γιατι σταματησα οταν ημουν 3 μηνων εγκυος κτλ.αλλα απεξω απεξω με ρωταει και ηαδερφη του αντρα μου και η μανα του-δεν θα ξαναδουλεψεις κοριτσι μου?-.δεν μαρεσει να σκεφτονται ολοι οτι με ταιζει!ο αντρας μου δεν ξερω τι σκεφτεται..γενικα ποτε δεν εξωτερικευει αυτο που νιωθει...οτι κ να του πω θα συμφωνησει μαζι μου για να μη με στεναχωρει,αλλα μεσα του δεν ξερω αν νιωθει οτι με συντηρει.ουφ!

φουτιτα έγραψε:καλημερα..
εγω παλι και δουλευω και κανω και την μαμα foul time ..εχω μια κορη 5 μηνων και ενα γιο 7 χρονων.. o γιος παει σχολειο μα την μικρη την περνω μαζι μου στη δουλεια .,ετσι επερνα και το γιο μου μεχρι τα 2 που τον εστηλα ..παιδικο..δεν ειναι ευκολο μα τουλαχιστον την χαιρομαι ...μεχρι να ξετσουμισει...και την μεγαλωνω οπως την θελω και οχι οπως θελουν οι γιαγιαδες...

φουτιτα έγραψε:εχω ενα βενζιναδικο..διαμορφωσα ενα χωρο ειδικα για την μικρη ..παρκα καρτοσια και ολα τα συναφη ...

αλικακι έγραψε:

moroulou έγραψε:

etoile! έγραψε:

αλικακι έγραψε:Moroulou,εγώ θα σου απαντήσω στο αρχικό σου ερώτημα.Δεν υπάρχει καλύτερο ή χειρότερο.Η κάθε μανούλα κάνει αυτό που αισθάνεται,για να νιωθει πρώτα αυτή καλά και μετά οι γύρω της.Καμιά φορά,βέβαια,οι συνθήκες σε αναγκάζουν....και αναγκάζεσαι να κανείς κάτι που δεν θέλεις!!!
Αλλά αν δεν μετρήσουμε αυτόν τον παράγοντα(που είναι και ο πιο σημαντικός,δεν λέω) κατά τα άλλα θα κάνεις αυτό που θέλεις εσύ.
Για παράδειγμα,εμείς τα κουτσοβολέβουμε και δεν θέλω να εργαστώ,κιόλας!!!Θέλω να είμαι με το παιδάκι μου,ήρεμη,όπως λες,στο σπίτι μου και να το μεγαλώσω εγώ δεδομένου ότι δεν έχω την πολυτέλεια να το πάω σε γιαγιάδες.Οπότε αυτό κάνω γιατί το θέλω!!!!!
Αν τώρα,μεγαλωσει λίγο και μπορώ να τον πάω σε παιδικό,και δούμε ότι οικονομικά δεν βγαίνουμε,τότε ναι...θα αναζητήσω μια εργασία οπουδήποτε!!!
Αν το οικονομικό δεν είναι πρόβλημα δες εσύ τι αισθάνεσαι.
Να σημειώσω εδώ ότι πολλές φορές έχω δεχθεί αρνητική κριτική από φίλες γιατί ασχολούμαι με τα οικιακά,αλλά ποσώς με απασχολεί δεδομένου ότι είναι δική μου η απόφαση και την υποστηρίζω μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο!!!!

Εχεις ζησει και εσυ αυτο το βλεμα... που σε κοιτουν λες και εισαι αποτυχημενη στη ζωη επειδη δε δουλευεις;;; Το εζησα καποια στιγμη που λογω καποιων καταστασεων δε δουλευα 1 χρονο...

Εγω πιστευω οτι το ιδανικο ειναι μια μανουλα να πει στη δουλεια οταν το παιδακι ειναι τουλαχιστον 1 χρονου, αλλα να δουλευει ελαχιστα, το πολυ 4ωρο...
Γιατι πιστευω οτι αν μεινεις εντελως στο σπιτι, δε ξεσκας και εισαι μεσα στη μουρμουρα και ξεσπας στον αντρα σου και στο παιδι σου...
Αμα δουλευεις πολλες ωρες, τρελαινεσαι, τρεχεις να προλαβεις τα παντα και τελικα δε ζεις...
Γι αυτο θεωρω ιδανικο να δουλευεις, αλλα λιγο...
Το κακο ειναι οτι οπως πανε τα πραγματα θα πρεπει σε λιγο να δουλευουμε ολο το 24ωρο!!! Ειμαι πολυ στεναχωρημενη με ολο αυτο, εκει που ηθελα να κανω 3-4 παιδακια, τωρα θα κανουμε 1 και δε μας βλεπω για αλλο. Μας πατωσαν βρε κοριτσια...

αυτο που λετε και οι δυο ειναι το θεμα...καιμενα με κριτικαρουν ατομα που δεν τους εχω δωσει καιτο θαρρος στην τελικη γιατι δεν δουλευω και γιατι σταματησα οταν ημουν 3 μηνων εγκυος κτλ.αλλα απεξω απεξω με ρωταει και ηαδερφη του αντρα μου και η μανα του-δεν θα ξαναδουλεψεις κοριτσι μου?-.δεν μαρεσει να σκεφτονται ολοι οτι με ταιζει!ο αντρας μου δεν ξερω τι σκεφτεται..γενικα ποτε δεν εξωτερικευει αυτο που νιωθει...οτι κ να του πω θα συμφωνησει μαζι μου για να μη με στεναχωρει,αλλα μεσα του δεν ξερω αν νιωθει οτι με συντηρει.ουφ!

etoile,όχι μόνο βλέμμα έχω ζήσει..αλλά και κακή κριτική στα μούτρα!!!Θέλω να πω..δέχομαι την όποια κριτική ,θετική ή αρνητική, αλλά στα πλαίσια της καλής συμπεριφοράς,πάντα!!!Το να μου λέει η γνωστή μου ειρωνικά..."ααα,δηλαδή είσαι μια χαρωπή νοικοκυρούλα χωρίς ζωή??"...εεε,όχι δεν το δέχομαι!!!
Και αυτό που με χαρακτηρίζει σαν άτομο είναι η θέρμη να υποστηρίζω ότι αυτό που θέλω-αισθάνομαι,είναι το σωστό για μένα και δεν δέχομαι κουβέντα!!!!Γιατί μιλάμε για τα θέλω μου και όχι για τα δικά σου!!!!
Moroulou...γράφοντας το ποστ μου,είχα τα λόγια σου στο μυαλό μου...λόγια που με έκαναν να καταλάβω ότι κάποιος-κάποιοι προσπαθούν να σε μπερδέψουν ,να το πω...αποπροσανατολίσουν,να το πω...από τα δικά σου θέλω.Και αυτό μην το αφήσεις έτσι.Μίλησε με τον άντρα σου να σου φύγει αυτό που έχεις στο μυαλουδάκι σου κι όλα καλά θα πάνε,αν κι εγώ πιστεύω ότι μόνο εκεί υπάρχει!!!!!
Αν του ήσουν βάρος θα το'χες καταλάβει από τον ίδιο,κι όχι από άλλους.

moroulou έγραψε:

αλικακι έγραψε:

moroulou έγραψε:

etoile! έγραψε:

αλικακι έγραψε:Moroulou,εγώ θα σου απαντήσω στο αρχικό σου ερώτημα.Δεν υπάρχει καλύτερο ή χειρότερο.Η κάθε μανούλα κάνει αυτό που αισθάνεται,για να νιωθει πρώτα αυτή καλά και μετά οι γύρω της.Καμιά φορά,βέβαια,οι συνθήκες σε αναγκάζουν....και αναγκάζεσαι να κανείς κάτι που δεν θέλεις!!!
Αλλά αν δεν μετρήσουμε αυτόν τον παράγοντα(που είναι και ο πιο σημαντικός,δεν λέω) κατά τα άλλα θα κάνεις αυτό που θέλεις εσύ.
Για παράδειγμα,εμείς τα κουτσοβολέβουμε και δεν θέλω να εργαστώ,κιόλας!!!Θέλω να είμαι με το παιδάκι μου,ήρεμη,όπως λες,στο σπίτι μου και να το μεγαλώσω εγώ δεδομένου ότι δεν έχω την πολυτέλεια να το πάω σε γιαγιάδες.Οπότε αυτό κάνω γιατί το θέλω!!!!!
Αν τώρα,μεγαλωσει λίγο και μπορώ να τον πάω σε παιδικό,και δούμε ότι οικονομικά δεν βγαίνουμε,τότε ναι...θα αναζητήσω μια εργασία οπουδήποτε!!!
Αν το οικονομικό δεν είναι πρόβλημα δες εσύ τι αισθάνεσαι.
Να σημειώσω εδώ ότι πολλές φορές έχω δεχθεί αρνητική κριτική από φίλες γιατί ασχολούμαι με τα οικιακά,αλλά ποσώς με απασχολεί δεδομένου ότι είναι δική μου η απόφαση και την υποστηρίζω μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο!!!!

Εχεις ζησει και εσυ αυτο το βλεμα... που σε κοιτουν λες και εισαι αποτυχημενη στη ζωη επειδη δε δουλευεις;;; Το εζησα καποια στιγμη που λογω καποιων καταστασεων δε δουλευα 1 χρονο...

Εγω πιστευω οτι το ιδανικο ειναι μια μανουλα να πει στη δουλεια οταν το παιδακι ειναι τουλαχιστον 1 χρονου, αλλα να δουλευει ελαχιστα, το πολυ 4ωρο...
Γιατι πιστευω οτι αν μεινεις εντελως στο σπιτι, δε ξεσκας και εισαι μεσα στη μουρμουρα και ξεσπας στον αντρα σου και στο παιδι σου...
Αμα δουλευεις πολλες ωρες, τρελαινεσαι, τρεχεις να προλαβεις τα παντα και τελικα δε ζεις...
Γι αυτο θεωρω ιδανικο να δουλευεις, αλλα λιγο...
Το κακο ειναι οτι οπως πανε τα πραγματα θα πρεπει σε λιγο να δουλευουμε ολο το 24ωρο!!! Ειμαι πολυ στεναχωρημενη με ολο αυτο, εκει που ηθελα να κανω 3-4 παιδακια, τωρα θα κανουμε 1 και δε μας βλεπω για αλλο. Μας πατωσαν βρε κοριτσια...

αυτο που λετε και οι δυο ειναι το θεμα...καιμενα με κριτικαρουν ατομα που δεν τους εχω δωσει καιτο θαρρος στην τελικη γιατι δεν δουλευω και γιατι σταματησα οταν ημουν 3 μηνων εγκυος κτλ.αλλα απεξω απεξω με ρωταει και ηαδερφη του αντρα μου και η μανα του-δεν θα ξαναδουλεψεις κοριτσι μου?-.δεν μαρεσει να σκεφτονται ολοι οτι με ταιζει!ο αντρας μου δεν ξερω τι σκεφτεται..γενικα ποτε δεν εξωτερικευει αυτο που νιωθει...οτι κ να του πω θα συμφωνησει μαζι μου για να μη με στεναχωρει,αλλα μεσα του δεν ξερω αν νιωθει οτι με συντηρει.ουφ!

etoile,όχι μόνο βλέμμα έχω ζήσει..αλλά και κακή κριτική στα μούτρα!!!Θέλω να πω..δέχομαι την όποια κριτική ,θετική ή αρνητική, αλλά στα πλαίσια της καλής συμπεριφοράς,πάντα!!!Το να μου λέει η γνωστή μου ειρωνικά..."ααα,δηλαδή είσαι μια χαρωπή νοικοκυρούλα χωρίς ζωή??"...εεε,όχι δεν το δέχομαι!!!
Και αυτό που με χαρακτηρίζει σαν άτομο είναι η θέρμη να υποστηρίζω ότι αυτό που θέλω-αισθάνομαι,είναι το σωστό για μένα και δεν δέχομαι κουβέντα!!!!Γιατί μιλάμε για τα θέλω μου και όχι για τα δικά σου!!!!
Moroulou...γράφοντας το ποστ μου,είχα τα λόγια σου στο μυαλό μου...λόγια που με έκαναν να καταλάβω ότι κάποιος-κάποιοι προσπαθούν να σε μπερδέψουν ,να το πω...αποπροσανατολίσουν,να το πω...από τα δικά σου θέλω.Και αυτό μην το αφήσεις έτσι.Μίλησε με τον άντρα σου να σου φύγει αυτό που έχεις στο μυαλουδάκι σου κι όλα καλά θα πάνε,αν κι εγώ πιστεύω ότι μόνο εκεί υπάρχει!!!!!
Αν του ήσουν βάρος θα το'χες καταλάβει από τον ίδιο,κι όχι από άλλους.

σε ευχαριστω...ειναι πολυ ωραιο να σε καταλαβαινουν...και να αποδεχονται τον τροπο ζωης σου.μακια

Να'σαι καλά και κοίτα να'σαι δυνατή και δυναμική σε τέτοια σχόλια!!!!!