μαμαδες δουλευετε ή οικιακα??τι ειναι καλυτερο??

moroulou

moroulou

Πανταχού παρούσα!

Αριθμός μηνυμάτων : 266
Ημερομηνία εγγραφής : 04/05/2011
Τόπος : ΑΘΗΝΑ

ρωταω γιατι με απασχολει καιρο...στις δουλειες που ημουν μεχρι στιγμης δεν εχω περασει και τις καλυτερες στιγμες της ζωης μου.παντα κατι λεει το αφεντικο λιγο πιο εντονα κ στεναχωριομουν,οι συναδελφοι καμια φορα σε ανατγωνιζονταιη σε θαβουν χωρις λογο και παλι στεναχωριεμαι,πολλες φορες δεν αναγνωριζουν την αξια μας,κτλ κτλ...που με κανουν να σκεφτομαι οτι τωρα που δεν δουλευω ειμαι πολυ καλυτερα,εχω το κεφαλακι μου ησυχο,δεν αγχωνομαι,ειμαι σπιτακι μου κ ασχολουμαι με αυτο και το μωρο μου.ομως πριν που δουλευα ειμασταν πολυ καλυτερα οικονομικα εννοω.ειχα τα λεφτα μου, ψωνιζα οτι ηθελα,βοηθουσα στο σπιτι...δεν ξερω τι ειναι καλυτερο..απτην αλλη τη μικρη μου την εκανα για να τη μεγαλωσουν ξενοι?μαρεσει που βλεπω την αναπτηξη της μερα με τη μερα...εσεις τι κανετε??? Rolling Eyes

stardust

stardust

Η ψυχή της παρέας!

Αριθμός μηνυμάτων : 569
Ημερομηνία εγγραφής : 21/03/2011
Ηλικία : 40
Τόπος : ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Αυτη την στιγμη εγω δεν δουλευω αλλα οταν γεννησα γυρησα στην δουλεια μετα απο 3 μηνες γιατι τοσο δικαιωμουν.Στην αρχη με χαλουσε η ιδεα γιατι ηταν λιχουδι και νομιζα οτι δεν θα με ξερει επειδη εφευγα 7 παρα και γυρνουσα μετα τις 3 οποτε την εβλεπα μετα το απογευμα που θα ξυπνουσε.μεχρι που εγινε 2 χρονων δουλευα μεχρι που ελειξε η συμβαση μου και πλεον ψαχνω!Τωρα που δεν δουλευω ομως συνηδητοποιησα οτι θα ταν καλυτερα να δουλευα και απο θεμα οικονομικου αλλα και για να ξεφευγα λιγακι και απο τα ιδια.να ανταλαζα και καμια κουβεντα με κανεναν και να αλλαζα και λιγο περιβαλλον.οι περισσοτεροι δουλευουν οποτε ολη μερα δουλειες, με το μωρο και ξαναμανα τα ιδια.χαιρομαι βεβαια που με εχει πλεον ολη μερα η μικρη αλλα δεν χαιρομαι που δεν απασχολουμαι και με μια δουλεια για να μαστε οικονομικα πιο ανετη και να κανουμε και καμια εξορμηση οικογενειακως

f@ni

f@ni

Μμμμ, έχει αρχίσει να συμμετέχει!

Αριθμός μηνυμάτων : 66
Ημερομηνία εγγραφής : 07/09/2010
Ηλικία : 42
Τόπος : ΘΕΣ/ΝΙΚΗ

Kαλησπερα!

Κοιτα πως εχει η δικη μου κατασταση..
Δουλεψα ενα 18μηνο(σε δημο) με συμβαση, 4ωρη απασχοληση. Οταν αφησα την μικρη ηταν 7 μηνων... Sad

Περασαμε απο 40 κυματα μεχρι να μπουμε σε ενα προγραμμα..
Πλεον εχω βγει ταμειο ανεργιας για 12 μηνες.. Μεχρι τον Αυγουστο του 2012.. Very Happy

Και το κοριτσι μου ειναι 27 μηνων!!
Απολαμβανω την καθε στιγμη στο σπιτι με την μικρη..
Δε μου λειπει η δουλεια ΚΑΘΟΛΟΥ!
Ισως επειδη δεν εχω μεινει ΑΚΟΜΗ χωρις λεφτα.... Very Happy

Ειναι δυσκολοι οι καιροι... ολοι το γνωριζουμε... αλλα και τα μικρα μας δε θα υπαρξουν ξανα μωρα!

MariaM

MariaM

Πρωταγωνιστής!!

Αριθμός μηνυμάτων : 5162
Ημερομηνία εγγραφής : 29/08/2010
Ηλικία : 42
Τόπος : Χαλκίδα

Αχ και εγώ δούλευα αλλά είναι γεγονός ό΄τι δεν μου λείπει η δουλειά ΚΑΘΟΛΟΥ! Δεν ξέρω στο μέλλον αν θα νιώθω έτσι. Ίσως τώρα νιώθω έτσι επειδή είναι μικρό ακόμα το παιδί μου. Απλά στο μυαλό μου η δουλειά με την έννοια της καριέρας ήταν πολύ χαμηλά στα σχέδιά μου. Δεν θα στόχευα να γίνω μια καριερίστα είτε έκανα οικογένεια είτε όχι. Θα δουλευα απλά για να δουλεύω. Τώρα το τι είναι καλύτερο, νομίζω ότι είναι καθαρά υποκειμενικό. Αν εξαιρέσουμε δηλαδή τις γυναίκες που δουλεύουν από ανάγκη, νομίζω πως κάποιες απο εμας θα απαντήσουν ότι θέλουν να δουλεύουν και άλλες οτι δεν θέλουν.

lenaki1982

lenaki1982

Παίζει το forum στα δάχτυλα!

Αριθμός μηνυμάτων : 1556
Ημερομηνία εγγραφής : 20/10/2010
Τόπος : ΙΩΑΝΝΙΝΑ

εγώ δουλεύω ημιαπασχόληση .
γύρισα στη δουλειά όταν η μικρή ήταν 2,5 μηνών.
καλά είναι βεβαια είχα ενα θέμα στην αρχή αλλά το ξεπέρασα .
μου έλειπε πολύ το μωρό γιατί ξεκίνησα δουλειά.

chicken

chicken

Παίζει το forum στα δάχτυλα!

Αριθμός μηνυμάτων : 1387
Ημερομηνία εγγραφής : 15/06/2010

MariaM έγραψε:Αχ και εγώ δούλευα αλλά είναι γεγονός ό΄τι δεν μου λείπει η δουλειά ΚΑΘΟΛΟΥ! Δεν ξέρω στο μέλλον αν θα νιώθω έτσι. Ίσως τώρα νιώθω έτσι επειδή είναι μικρό ακόμα το παιδί μου. Απλά στο μυαλό μου η δουλειά με την έννοια της καριέρας ήταν πολύ χαμηλά στα σχέδιά μου. Δεν θα στόχευα να γίνω μια καριερίστα είτε έκανα οικογένεια είτε όχι. Θα δουλευα απλά για να δουλεύω. Τώρα το τι είναι καλύτερο, νομίζω ότι είναι καθαρά υποκειμενικό. Αν εξαιρέσουμε δηλαδή τις γυναίκες που δουλεύουν από ανάγκη, νομίζω πως κάποιες απο εμας θα απαντήσουν ότι θέλουν να δουλεύουν και άλλες οτι δεν θέλουν.

Ακριβώς τα ίδια!
Δούλευα 11 συναπτά έτη στην ίδια εταιρία και τώρα δεν έχω γυρίσει ακόμα και ούτε και θέλω να γυρίσω.
Όπως και η Μαρία και εγώ δεν με ενδιέφερε ποτέ να κάνω καριέρα, γιαυτό και έμεινα σ'αυτή τη μικρή επιχείρηση τόσα χρόνια.
Θα είχα παραιτηθεί ήδη, απλά επειδή σκέφτόμαστε για δεύτερο παιδί, είναι κρίμα να χάσω τόσα χρήματα απο ΙΚΑ και ΟΑΕΔ γιαυτό και δεν παραιτούμαι, αλλιώς... Very Happy

nopi30

nopi30

Η ψυχή της παρέας!

Αριθμός μηνυμάτων : 755
Ημερομηνία εγγραφής : 20/09/2010

Αυτη τη στιγμη δεν δουλευω αλλα οταν γεννησα δουλευα. Πηγα στη δουλεια χωρις τυψεις οταν το μωρο μου ηταν 2,5 μηνων.... Για την ακριβεια ανυπομονουσα να γυρισω πισω, τη λατρευα την δουλεια μου... Εκει βεβαια μου εκαναν πολεμο και εγω αντεξα 1,5 χρονο... Για παρα πολλους λογους και μεσα σε αυτους ηταν και ο πολεμος απο τη διευθυντρια μου παραιτηθηκα... Τοτε αρχισε το δεσιμο με τον μικρο μου... Ναι ειχα χασει 1,5 χρονο απο τη ζωη του αλλα ποτε δεν ειναι αργα... Τωρα που παει σχολειο μου λειπει και παλι η δουλεια αν και ειναι δυσκολο να δουλεψω ως γυναικα στρατιωτικου. Τωρα εχω βοηθεια αλλα απο του χρονου δεν θα εχω...
Και ειναι τρελος αγχως να μην εχεις σταθερο ωραριο και να στο κοιταν ξενες κοπελες που εκνευριζονται εαν καθηστερεις... ( το χω ζησει και το λεω)... Για το παιδι μου ειναι καλυτερα να ειμαι στο σπιτι ειμαι πιο ηρεμη εχω χρονο να τον πηγαινω εγω σχολειο και να τρεχω σε καθε παιδικη γιορτη και εξωσχολικη δραστηριοτητα... Για μενα... μμμμ λυπαμαι αλλα αν σκεφτομουν το παθος μου για τη δουλεια μου δεν θα παραταγα ποτε τη δουλεια μου... ευτυχως για το καλο της υγειας μου( η αφορμη για την παραιτηση μου) και του παιδιου μου δεν εργαζομαι...
Θαυμαζω τις γυναικες παντως που τα βγαζουν περα με παιδι και καριερα... τοσο που θελω πραγματικα να τις ρωτησω πως εκεινες τα καταφεραν κι εγω οχι... Πιο ειναι το μυστικο...;;;;
Εγω παντα ηθελα να κανω καριερα, ημουν υποδιευθυντρια και ηθελα να γινω διεθυντρια... Αυτο ομως μας τελειωσε εδω και χρονια...

bonheur

bonheur

Πανταχού παρούσα!

Αριθμός μηνυμάτων : 276
Ημερομηνία εγγραφής : 29/08/2011
Τόπος : Θεσσαλονίκη

Εγώ εργάζομαι στο δημόσιο (εκπαιδευτικός) και μου αρέσει πολύ. Το πλεονέκτημα είναι ότι έχουμε καλή άδεια λοχείας+ ανατροφής (1 έτος) και δεν αφήνω πολύ μικρό το παιδί για να επιστρέψω στη δουλειά. Αν εργαζόμουν στον ιδιωτικό τομέα, δεν θα έκανα 4 παιδιά.
Αν είχα τη δυνατότητα θα ήθελα να είμαι στο σπίτι μέχρι το προνήπιο και ύστερα να εργαστώ.
Τώρα που έχω άδεια, απολαμβάνω αυτά που δεν μπορώ να κάνω όταν δουλεύω.
Είναι εγκληματικό να αναγκάζονται οι γυναίκες να επιστρέψουν στη δουλειά, ενώ τα παιδάκια τους είναι λεχούδια. Καμιά πρόνοια για τα παιδιά και τη μητέρα.
Είναι καλά τα οικιακά, αλλά μάλλον όχι για πολλά χρόνια.

lidiaki

lidiaki

Η ψυχή της παρέας!

Αριθμός μηνυμάτων : 919
Ημερομηνία εγγραφής : 11/07/2011
Ηλικία : 48
Τόπος : Aθηνα

Εγω δουλευω απο 18χρονων τωρα ειμαι 35.
Παντοτε δουλευα ποτε δεν ειχα μεινει χωρις δουλεια.Οταν γεννησα τον γιοκα μου ξαναγυρισα στην δουλεια οταν ηταν 10 μηνων , ειχα παρει το 6μηνο απο τον οαεδ και τον χαρηκα περισσοτερο .Μου επειπε παρα πολυ και στεναχωριομουνα που τον αφηνα και εφευγα ,αλλα δεν γινοταν διαφορετικα λογω οικονομικου ...Το καλο ειναι οτι εμεινα παλι εγκυος και απο τον Ιουλιο θα ξανακατσω παλι μεχρι τον Ιουνιο του 2012 ..Τωρα βεβαια με 3 παιδια ειναι δυσκολο να ξαναγυρισω στην δουλεια ,πια γιαγια τωρα θα την παλεψει με εναν ταρζαν 20 μηνων και τα διδυμα ??? Το προβλημα ειναι οτι αν δεν γυρισω στην δουλεια δεν υπαρχει περιπτωση να βγαινουμε οικονομικα και σκεφτομαστε με τον αντρα μου να δουμε τωρα τι θα κανουμε...Θα ηθελα πολυ να κατσω σπιτι με τα παιδακια μου γιατι κι αυτα τωρα που ειναι μικρουλια χρειαζονται την μανουλα τους ..απ την αλλη στην δουλεια ξεσκας κιολας λιγο απο το σπιτι και απο την ρουτινα..Τεσπα αυτα απο μενα!!!

desT

desT

Πρωταγωνιστής!!

Αριθμός μηνυμάτων : 2316
Ημερομηνία εγγραφής : 20/02/2011
Ηλικία : 49
Τόπος : ΚΟΜΟΤΗΝΗ

Δουλεύω συνεχόμενα από το 1998. Μέχρι τότε δούλευα μόνο κάποια καλοκαίρια στις διακοπές μου.
Η δουλειά, μου δίνει το αίσθημα της αυτάρκειας. Διευκολύνει τη ζωή μας οικονομικά και ξέρω ότι μπορώ και εγώ να στηρίξω το σπίτι αν χρειαστεί.
Προς Θεού δεν είμαι καριερίστας. Μία απλή υπάλληλος γραφείου είμαι. Δούλευα και σαν πωλήτρια παλιότερα.
Όταν είμαι στη δουλειά λέω τι καλά να ήμουν στο σπίτι με τα παιδάκια μου και όταν είμαι στο σπίτι με άδεια προς το τέλος της άδειας αναζητώ να επιστρέψω πάλι στη δουλειά, λίγο να βγω από το σπίτι (και στο τέλος το μετανιώνω χα, χα).
Όταν πήρα το εξάμηνο μετά τη γέννα του γιου μου το φχαριστήθηκα όσο δε λέγεται. Κατάφερα θήλασα 6 μήνες τον έστρωσα στο φαγητό, στον ύπνο και μετά επέστρεψα στη δουλειά. Το συναίσθημα... ξεκούραση... ναι ξεκούραση. Όλοι το ξέρουμε πόσο κουραστικό είναι να είσαι κλεισμένη στο σπίτι με ένα παιδί και είχε έρθει η κατάλληλη ώρα για να ξεκουραστούμε και οι δύο ο ένας από τον άλλο.
Στην αρχή είχα το συναισθημα ότι μου λείπουν τα παιδιά όπως το έχω και κάθε φορα που επιστρέφω από άδεια αλλά πραγματικά βρίσκω τρόπο και αναπληρώνω την απουσία μου τις υπόλοιπες ώρες και τα σ/κ.
Κάποτε έλεγα ότι θα ήθελα να δουλεύω από το σπίτι ή ότι θα έβρισκα μία δουλειά πιο κοντά στο σπίτι αλλά τα δεδομένα πλέον άλλαξαν και λέω πόσο τυχερή είμαι που έχω μία δουλειά έστω και για όσο κρατήσει.

mommy12585

mommy12585

Παίζει το forum στα δάχτυλα!

Αριθμός μηνυμάτων : 1366
Ημερομηνία εγγραφής : 11/09/2011
Ηλικία : 39
Τόπος : Αθήνα

moroulou έγραψε:ρωταω γιατι με απασχολει καιρο...στις δουλειες που ημουν μεχρι στιγμης δεν εχω περασει και τις καλυτερες στιγμες της ζωης μου.παντα κατι λεει το αφεντικο λιγο πιο εντονα κ στεναχωριομουν,οι συναδελφοι καμια φορα σε ανατγωνιζονταιη σε θαβουν χωρις λογο και παλι στεναχωριεμαι,πολλες φορες δεν αναγνωριζουν την αξια μας,κτλ κτλ...που με κανουν να σκεφτομαι οτι τωρα που δεν δουλευω ειμαι πολυ καλυτερα,εχω το κεφαλακι μου ησυχο,δεν αγχωνομαι,ειμαι σπιτακι μου κ ασχολουμαι με αυτο και το μωρο μου.ομως πριν που δουλευα ειμασταν πολυ καλυτερα οικονομικα εννοω.ειχα τα λεφτα μου, ψωνιζα οτι ηθελα,βοηθουσα στο σπιτι...δεν ξερω τι ειναι καλυτερο..απτην αλλη τη μικρη μου την εκανα για να τη μεγαλωσουν ξενοι?μαρεσει που βλεπω την αναπτηξη της μερα με τη μερα...εσεις τι κανετε???

Το καλύτερο είναι να δουλεύεις, έστω και ένα τετράωρο γιατί είναι πολύ δύσκολα πλέον τα πράματα. Εγώ απολύθηκα τέλη Ιουνίου από μια δουλειά που όπως λες δεν είχα και τις καλύτερες στιγμές είτε με αφεντικά ή συναδέλφους, αλλά η αλήθεια είναι ότι μου λείπει, ήμουν και κάποια χρόνια εκεί και όσο να ναι μου στοίχησε..και με ένα μαγικό τρόπο η απόλυση ήρθε μόλις έκλεισα χρονο από τη γέννηση του μωρού...Τώρα που είμαι σπίτι σαφώς και χαίρομαι που μεγαλώνω το παιδάκι μου...αλλά με 500 ευρώ από τον οαεδ και το μισθό του άντρα μου, δε τα καταφέρνουμε κ πολύ καλά και με έχει πιάσει ανασφάλεια αρκετή τον τελευταίο καιρό γιαυτό θα αρχίσω να ψάχνω πάλι...Όταν δούλευα πχ πήγαινα για ψώνια super market και έπαιρνα πολλά πράματα, τώρα μόνο τα απαραίτητα κι κυρίως τρόφιμα για τη μικρή. Δλδ έχω το άγχος μη ξοδέψω πολλά...

litsakos

litsakos

Πρωταγωνιστής!!

Αριθμός μηνυμάτων : 6935
Ημερομηνία εγγραφής : 25/05/2010
Ηλικία : 101
Τόπος : Αθενς

Αντιπαρερχομαι το "οικιακα" εμεινα σπιτι για τα παιδια και ουχι για να καθαριζω τα παντζουρια (τα οποια καθαριζω μεν αλλα ..αλλο θεμα αυτο!).
Σταματησα οταν ημουν 5 μηνων εγκυος στον γιο μου. Μετα ηρθε και η κορη μου και αποφασισα(με) να ειμαι μαζι τους μεχρι να πανε σχολειο (γυρω στα 4 δλδ). Μου λειπει η δουλεια μου,την γουσταρα πολυ και θελω να ξαναρχισω. Δειλα δειλα (πολυ δειλα ομως) κατι ξεκιναω παλι,αλλα δεν χρειαζεται να λέιψω απο τα μικρα. Αφησα κανα δυο ευκαιριες να με προσπερασουν (ελπιζω να μου ξανατυχουν..) οσο ειμαι μαμα.Το οτι εμεινα σπιτι ειναι ενα απο τα λιγα πραγματα στην ζωη μου που δεν μετανιωνω. Ευχομαι η επανενταξη στην αγορα να ειναι ευκολη

Nena

Nena

Πρωταγωνιστής!!

Αριθμός μηνυμάτων : 4370
Ημερομηνία εγγραφής : 22/09/2010
Ηλικία : 47
Τόπος : Zlaté Město

Η δική μου η φάση ειναι περίεργη. Μέχρι και τις αρχες καλοκαιριου δούλευα ως διδακτικο προσωπικό σε ΑΕΙ κι επίσης ημουν ωρομίσθια σε ΙΕΚ. Ειχα ξεκινήσει τις συγκεκριμένες δουλειές οταν ημουν εγκυος στον Αλέξανδρο, Μάρτη του 2007 (και γεννησα Ιουλιο, με βόλευε το οτι το καλοκαιρι ουτως ή άλλως κλείνουν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα). Μέχρι και τον περασμένο Ιουνιο ημουν σε τετοια φάση, με συνεχείς ανανεώσεις ανα εξάμηνο, χωρίς βέβαια να είναι τίποτα σίγουρο για το επόμενο εξάμηνο, ουτε να πληρωνομαι στην ωρα μου (άλλο αυτο...).
Λόγω της φυσης της δουλειάς, η περισσότερη γίνεται σπίτι, η προετοιμασία δλδ του μαθήματος,το διάβασμα, οι διαφάνειες, οι σημειώσεις κτλ κτλ. Μόνο τις ωρες και μέρες διδασκαλίας έλειπα, για όλη τη μέρα συνήθως, αλλά αυτο ηταν 1-2 φορές την εβδομάδα μαξιμουμ. Οπότε, ημουν σπίτι με τα παιδια, και ταυτοχρονα δούλευα.

Προσωπικά, καλο ειναι να εισαι με τα παιδια μέχρι να γινουν 2-3 ετων το πολύ, μαθαινουν πολλά απο σένα, σε χρειάζονται, και εχετε ανάγκη ο ένας τον άλλον. Όμως, και ισως να φταίει και η γενικότερη κατάσταση, εγώ δε βλέπω την ωρα να ξεκινήσω και πάλι δουλειά. Κυρίως για το οικονομικό, αλλά και για θέμα ψυχολογίας και αυτοπεποίθησης δικής μου, η οποία εχει πιάσει πάτο τον τελευταίο καιρό.

Επίσης, αν δεν έχεις λόγο να βγεις απο το σπίτι, δεν έχεις και λόγο να φτιάξεις και τη μουρη σου λίγο, με αποτέλεσμα να κυκλοφορείς μέσα στο σπίτ σαν τον καραγκιόζη φούρναρη. Για μένα, που έβαζα λιπ-γκλός και μάσκαρα για να πάω να πετάξω τα σκουπίδια, αυτο ήταν χτύπημα τελειωτικο.

Ψηφίζω υπέρ του να δουλεύεις εκτος σπιτιου, οχι οτι δεν ειναι ζόρι, αλλά τουλάχιστον αλλάζεις παραστάσεις, μπορεί να βλέπεις και κανεναν ανθρωπο να πεις μια κουβέντα της προκοπής, ακόμα κι αν βριστείτε..

Δυστυχως για μένα δεν βλέπω προκοπή αυτο το εξάμηνο. Και με χαλάει γιατι ήμουν καλή σε αυτο που έκανα και μου άρεσε. Αλλά πάνε πέστα αυτα στον ΓΑΠ και στον Μπένι...

bou-boukitsa

bou-boukitsa

Πρωταγωνιστής!!

Αριθμός μηνυμάτων : 3540
Ημερομηνία εγγραφής : 05/07/2010

Και εγώ δουλευα ..τωρα ειμαι σε αδεια και πραγματικα το οτι θα πρεπει να επιστρεψω μου φαινεται εφιαλτης...
απο την αλλη εχω πλεον 3 παιδακι..που θα τα αφήσω??αντε να πανε παιδικο...η να βρω καποια κυρια για το πολυ μωρο...(πληρωνρ δηλ)..η να τα παω ολα σε σταθμο...και μετα...τα σχολεια σχολενα γυρω στις 1 ..ποιοσ θα τα περνει...και πες οτι βρισκω ολοημερο...
θα γυρναω απογευμα και θα πρεπει να κανω δουλειες σπιτιου,μαγειρεμα,πλυσιμο...αργοτερα να τα διαβασω να τα δω και λιγο...ποτε θα γινουν ολα αυτα???

δεν ξερω μου φαινεται τραγικο να γυρισω στη δουλεια...απο την αλλη πως θα την παλεψουμε οικονομικα??

πραγματικα δεν ξερω!!
αλλα οποιος εχει την πολυτελεια να καθεται σπιτι με τα παιδια του ..για μενα ειναι πολυ τυχερος!!

lidiaki