1 Έχω κουραστεί... Πεμ Οκτ 06, 2011 4:57 am
????????
Επισκέπτης
Κορίτσια μου καλησπέρα..
Είπα να πω τον ''πόνο μου'' σε εσάς γιατί έχω κουραστεί πια!!
Τρία χρόνια παιδευόμασταν για παιδάκι, με 3 αποβολές...
Στο 4ο και αφού έφτιαξα τον θυρεοειδή πήγαν όλα καλά και είμαι τώρα στον 8ο.
Αλλά δεν αντέχω άλλο. Σε όλη την εγκυμοσύνη όλο και κάτι τυχαίνει και δεν έχω χαρεί τίποτα...
Στην αρχή η αποκόλληση, μετά μας είπαν για σύνδρομο ντάουν και τρέχαμε για άμνιο, μετά σάκχαρο κύησης, τώρα ουρολοίμωξη...
Δε μπορώ άλλο... Συνέχεια μέσα στο άγχος και τη στεναχώρια...
Έχω μπλέξει και με γιατρό ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ψείρα και όλο μου φέρνει την καταστροφή, ακόμα και για πράγματα απλά. Πχ έπαθα ουρολοίμωξη , κάτι συνηθισμένο στις γυναίκες, ειδικά στην εγκυμοσύνη και έκανε λες και έχω ηπατίτιδα!!! Μας βάζει να κάνουμε έμμεση coombs και είτε θετική είτε αρνητική τρέχω και κάνω rhophylac (ένεση για το ρέζους) ενώ και εγώ και ο άντρας μου έχουμε αρνητικό (γιατί λέει μπορεί να έχω γονίδιο και να βγει θετικό το παιδί ). Βλέπω να με παίρνει τηλ και δε θέλω να το σηκώσω.. Τον τελευταίο μήνα έχω καταντήσει 2 φορές την εβδομάδα να κάνω εξετάσεις, είτε αίματος είτε απλή επίσκεψη σε κάποιο γιατρό.. Μέσα σε 3 εβδομάδες έκανα 3 γενικές αίματος, χωρίς λόγο αφού έβγαιναν άψογες...
Οκ, να με προσέχει, αλλά αυτός έχει πάει στο άλλο άκρο.. Και δε λέω για τα λεφτά που μας έχουν φύγει, πολλά χωρίς λόγο, αλλά το ψυχολογικό είναι το χειρότερο.
Χθες έτρεχα στο νοσοκομείο για καρδιοτοκογράφημα λόγω της ουρολοίμωξης και έκανε σαν τρελός. Τελικά όλα μια χαρά (όπως το περίμενα βέβαια)... Και το βράδυ έτρεχα για doppler για τον ίδιο λόγο. Και σε άλλους γυναικολόγους που το είπα με κοίταζαν περίεργα (απορούσαν γιατί φρίκαρε έτσι αυτος)... Στο τέλος θα πάθω ζημιά από το στρες και την ταλαιπωρία!!
Δεν αντέχω άλλο. Νοιώθω πολύ πιεσμένη, λίγο από την εγκυμοσύνη, λίγο με όσα γίνονται γύρω μου, έχω σαλτάρει. Νομίζω ότι έχω πάθει κατάθλιψη!!!
Συγγνώμη που σας ζάλισα, αλλά δεν έχω άλλον να τα μοιραστώ...
Είπα να πω τον ''πόνο μου'' σε εσάς γιατί έχω κουραστεί πια!!
Τρία χρόνια παιδευόμασταν για παιδάκι, με 3 αποβολές...
Στο 4ο και αφού έφτιαξα τον θυρεοειδή πήγαν όλα καλά και είμαι τώρα στον 8ο.
Αλλά δεν αντέχω άλλο. Σε όλη την εγκυμοσύνη όλο και κάτι τυχαίνει και δεν έχω χαρεί τίποτα...
Στην αρχή η αποκόλληση, μετά μας είπαν για σύνδρομο ντάουν και τρέχαμε για άμνιο, μετά σάκχαρο κύησης, τώρα ουρολοίμωξη...
Δε μπορώ άλλο... Συνέχεια μέσα στο άγχος και τη στεναχώρια...
Έχω μπλέξει και με γιατρό ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ψείρα και όλο μου φέρνει την καταστροφή, ακόμα και για πράγματα απλά. Πχ έπαθα ουρολοίμωξη , κάτι συνηθισμένο στις γυναίκες, ειδικά στην εγκυμοσύνη και έκανε λες και έχω ηπατίτιδα!!! Μας βάζει να κάνουμε έμμεση coombs και είτε θετική είτε αρνητική τρέχω και κάνω rhophylac (ένεση για το ρέζους) ενώ και εγώ και ο άντρας μου έχουμε αρνητικό (γιατί λέει μπορεί να έχω γονίδιο και να βγει θετικό το παιδί ). Βλέπω να με παίρνει τηλ και δε θέλω να το σηκώσω.. Τον τελευταίο μήνα έχω καταντήσει 2 φορές την εβδομάδα να κάνω εξετάσεις, είτε αίματος είτε απλή επίσκεψη σε κάποιο γιατρό.. Μέσα σε 3 εβδομάδες έκανα 3 γενικές αίματος, χωρίς λόγο αφού έβγαιναν άψογες...
Οκ, να με προσέχει, αλλά αυτός έχει πάει στο άλλο άκρο.. Και δε λέω για τα λεφτά που μας έχουν φύγει, πολλά χωρίς λόγο, αλλά το ψυχολογικό είναι το χειρότερο.
Χθες έτρεχα στο νοσοκομείο για καρδιοτοκογράφημα λόγω της ουρολοίμωξης και έκανε σαν τρελός. Τελικά όλα μια χαρά (όπως το περίμενα βέβαια)... Και το βράδυ έτρεχα για doppler για τον ίδιο λόγο. Και σε άλλους γυναικολόγους που το είπα με κοίταζαν περίεργα (απορούσαν γιατί φρίκαρε έτσι αυτος)... Στο τέλος θα πάθω ζημιά από το στρες και την ταλαιπωρία!!
Δεν αντέχω άλλο. Νοιώθω πολύ πιεσμένη, λίγο από την εγκυμοσύνη, λίγο με όσα γίνονται γύρω μου, έχω σαλτάρει. Νομίζω ότι έχω πάθει κατάθλιψη!!!
Συγγνώμη που σας ζάλισα, αλλά δεν έχω άλλον να τα μοιραστώ...