Eγω θα διηγηθω περιστατικο της προηγουμενης μου εγκυμοσυνης,οχι για να τρομαξω καμια,απλα για να περασω το μηνυμα πως οτιδηποτε και αν νιωθουμε πρεπει να το ρωταμε.Απο τον 3ο μηνα πετρωνε η κοιλια μου και ενιωθα σαν ενα τεραστιο μπαλονι που θα να ανακουφιζομουν μονο αν το εσπαγα...το παθαινα κυριως αν περπατουσα πολλη ωρα΄...ημουν πολυ δραστηρια στην πρωτη εγκυμοσυνη,το ακριβως αντιθετο απο τωρα που φοβαμαι και προσεχω πολυ!Δεν εδινα σημασια παρολη την ενοχληση,το θεωρησα φυσιολογικη κουραση και απλα ξαπλωνα καμποση ωρα και περναγε.Μεχρι τον 6ο μηνα εκανα τα παντα:οδηγηση σε μακρινες αποστασεις,βολτες,δουλειες του σπιτιου,περπατημα δε με ενοχλουσε (νομιζα) τιποτα,παρα οταν με επιανε αυτο απλα ξεκουραζομουν.Το καλοκαιρι ρωτησα το γιατρο αν μπορω να μπαινω τη θαλασσα και μου ειπε ναι απλα να μην κολυμπω εντονα.Καταχαρηκα γιατι λατρευω τη θαλασσα!Ξεκινησα 2 Ιουνιου τη θαλασσα,αλλαζοντας το μαγιο μου αμεσως μολις εβγαινα.Ειχα παρατηρησει οτι και μεσα στο νερο ειχε αρχισει να με πιανει αυτο το πετρωμα.Δεν ηθελα να παραδεχτω οτιμπορει να με πειραζει.Τελη του 6ου μηνα περιπου 1 μηνα αφου ειχα αρχισει τη θαλασσα,ερχεται ενα πρωι που με το που σηκωθηκα και ντυθηκα με επιασε το πετρωμα χωρις να εχω κανει οτιδηποτε!Καθομαι στον καναπε να ξεκουραστω...καμια αλλαγη!Παιρνω το γιατρο τηλεφωνο μετα απο ωρα,του κανω την περιγραφη και η απαντηση:"Αυτο ειναι πολυ επικινδυνο,κατευθειαν στο νοσοκομειο!"Μπαινω στον καρδιοτοκογραφο και εδειξε...πολυ εντονες συσπασεις!!!Μειναν καγκελο ο γιατρος και οι μαιες γιατι τους φανηκε παραξενο που τους ελεγα οτι περα απο το πετρωμα δεν ειχα πονο καθολου!Με τετοιες συσπασεις αλλες φωναζουν απο πονο!Τελος παντων,εμεινα ενα 10ημερο μεσα με ορο,μετα χαπι και παρακολουθουμενη στον καρδιοτοκογραφο τουλαχιστον 3 φορες την ημερα ισως και παραπανω...οταν οι συσπασεις σταματησαν,βγηκα αλλα με αυστηρες οδηγιες να μην κανω απολυτως τιποτα,να μην περπατω και να αποφευγω μετακινησεις και κινησεις γενικως!Επαιρνα και το prepar αρχικα πιο συχνα μετα πιο αραια,δε θυμαμαι ποσο διαστημα ακριβως...ο γιατρος και οι μαιες μου ειπαν να μη χαΪδευω την κοιλια μου,κατι που το συνηθιζα για να μην προκαλουνται συσπασεις και κατι αλλο που θελω να σημειωσω...την πρωτη μερα νοσηλειας μιλησα με μια μαια που οταν της ανεφερα οτι πηγαινα στη θαλασσα ξερετε τι μου ειπε;"Οι γιατροι ειναι πιο χαλαροι...εγω ομως σαν γυναικα πανω απο ολαπου εχω κανει 3 παιδια και σαν μαια θα σε συμβουλευα ουσα εγκυος να μην πηγαινεις ποτε σου στη θαλασσα"
Συμπερασμα απο ολα αυτα;Καθε εγκυμοσυνη ειναι διαφορετικη.Ξερω πολλες γυναικες που γυμναζονταν και κολυμπουσαν και περναγαν την εγκυμοσυνη σαν να μην ηταν εγκυες και δεν επαθαν απολυτως τιποτα.Ακουω την τηλεοραση και διαβαζω αρθρα που λενε οτι πρεπει να περπαταμε να γυμναζομαστε και οτι το κολυμπι ειναι η καλυτερη ασκησηγια την εγκυο...σεμενα ομως δε λειτουργησε τιποτα ετσι!Πρεπει να αναφερουμε στο γιατρο μας τα παντα,ακομα και αυτα που μας φαινονται χαζα...εγω στις συσπασεις ΔΕΝ ΕΝΙΩΣΑ ΠΟΤΕ ΠΟΝΟ!Κι ομως ηταν πολυ εντονες κι επικινδυνες...στο τελος πια, στον ενατο μηνα δεν ειχα καθολου!Περπαταγα χιλιομετρα να κατεβει το παιδι,μου εβγαινε η πιστη,συσπασεις μηδεν!Και γεννησα με καισαρικη!Αλλα ημουν τουλαχιστον ασφαλης!
Και σε αυτη την εγκυμοσυνη προσεχω φοβερα...το εχω παλι το πετρωμα καμια φορα αλλα προσεχω να μην κουραστω...δεν περπατω παρα ορισμενες μερες που παμε να ψωνισουμε κατι στην πολη ή παω για εξετασεις ή να με δει ο γιατρος και οντως το ευχαριστιεμαι μετα απο τοσο καθισιο στο σπιτι...δεμε νοιαζει αν καποιοι μπορει να σκεφτονται οτι φερομαι ως αναπηρη,γιατι αυτες τις οδηγιες εχω,ετσι νιωθω οτι πρεπει να κανω(το κυριοτερο) και εξαλλου ειχα λιγο αιμα στην αρχη και εχω και αυτο το ιστορικο...δε με νοιαζει τι κανει η αλλη εγκυος,εγω ξερω πως οταν δεν ειμαι εγκυος ειμαι πολυ πιο δραστηρια απο ολες αυτες μαζι και αυτο το σχολιαζαν ολοι εδω,ποσα πραγματα κανω και τι υπερκινητικος ανθρωπος ειμαι!Αλλα τωρα ειναι αλλιως!Εχω κι αλλο παιδακι και θα ηταν καταστροφη να ξαναμπαινα στο νοσοκομειο οπως τοτε!!!!
Αυτα ειχα να πω...και ξαναλεω δε θελω να τρομαξω,αλλα να αφυπνισω...αφηστε τι λενε τα περιοδικα και ρωτηστε τους γιατρους σας!

Πετρωνει η κοιλια σου για λιγο!

Kastallia έγραψε:Eγω θα διηγηθω περιστατικο της προηγουμενης μου εγκυμοσυνης,οχι για να τρομαξω καμια,απλα για να περασω το μηνυμα πως οτιδηποτε και αν νιωθουμε πρεπει να το ρωταμε.Απο τον 3ο μηνα πετρωνε η κοιλια μου και ενιωθα σαν ενα τεραστιο μπαλονι που θα να ανακουφιζομουν μονο αν το εσπαγα...το παθαινα κυριως αν περπατουσα πολλη ωρα΄...ημουν πολυ δραστηρια στην πρωτη εγκυμοσυνη,το ακριβως αντιθετο απο τωρα που φοβαμαι και προσεχω πολυ!Δεν εδινα σημασια παρολη την ενοχληση,το θεωρησα φυσιολογικη κουραση και απλα ξαπλωνα καμποση ωρα και περναγε.Μεχρι τον 6ο μηνα εκανα τα παντα:οδηγηση σε μακρινες αποστασεις,βολτες,δουλειες του σπιτιου,περπατημα δε με ενοχλουσε (νομιζα) τιποτα,παρα οταν με επιανε αυτο απλα ξεκουραζομουν.Το καλοκαιρι ρωτησα το γιατρο αν μπορω να μπαινω τη θαλασσα και μου ειπε ναι απλα να μην κολυμπω εντονα.Καταχαρηκα γιατι λατρευω τη θαλασσα!Ξεκινησα 2 Ιουνιου τη θαλασσα,αλλαζοντας το μαγιο μου αμεσως μολις εβγαινα.Ειχα παρατηρησει οτι και μεσα στο νερο ειχε αρχισει να με πιανει αυτο το πετρωμα.Δεν ηθελα να παραδεχτω οτιμπορει να με πειραζει.Τελη του 6ου μηνα περιπου 1 μηνα αφου ειχα αρχισει τη θαλασσα,ερχεται ενα πρωι που με το που σηκωθηκα και ντυθηκα με επιασε το πετρωμα χωρις να εχω κανει οτιδηποτε!Καθομαι στον καναπε να ξεκουραστω...καμια αλλαγη!Παιρνω το γιατρο τηλεφωνο μετα απο ωρα,του κανω την περιγραφη και η απαντηση:"Αυτο ειναι πολυ επικινδυνο,κατευθειαν στο νοσοκομειο!"Μπαινω στον καρδιοτοκογραφο και εδειξε...πολυ εντονες συσπασεις!!!Μειναν καγκελο ο γιατρος και οι μαιες γιατι τους φανηκε παραξενο που τους ελεγα οτι περα απο το πετρωμα δεν ειχα πονο καθολου!Με τετοιες συσπασεις αλλες φωναζουν απο πονο!Τελος παντων,εμεινα ενα 10ημερο μεσα με ορο,μετα χαπι και παρακολουθουμενη στον καρδιοτοκογραφο τουλαχιστον 3 φορες την ημερα ισως και παραπανω...οταν οι συσπασεις σταματησαν,βγηκα αλλα με αυστηρες οδηγιες να μην κανω απολυτως τιποτα,να μην περπατω και να αποφευγω μετακινησεις και κινησεις γενικως!Επαιρνα και το prepar αρχικα πιο συχνα μετα πιο αραια,δε θυμαμαι ποσο διαστημα ακριβως...ο γιατρος και οι μαιες μου ειπαν να μη χαΪδευω την κοιλια μου,κατι που το συνηθιζα για να μην προκαλουνται συσπασεις και κατι αλλο που θελω να σημειωσω...την πρωτη μερα νοσηλειας μιλησα με μια μαια που οταν της ανεφερα οτι πηγαινα στη θαλασσα ξερετε τι μου ειπε;"Οι γιατροι ειναι πιο χαλαροι...εγω ομως σαν γυναικα πανω απο ολαπου εχω κανει 3 παιδια και σαν μαια θα σε συμβουλευα ουσα εγκυος να μην πηγαινεις ποτε σου στη θαλασσα"
Συμπερασμα απο ολα αυτα;Καθε εγκυμοσυνη ειναι διαφορετικη.Ξερω πολλες γυναικες που γυμναζονταν και κολυμπουσαν και περναγαν την εγκυμοσυνη σαν να μην ηταν εγκυες και δεν επαθαν απολυτως τιποτα.Ακουω την τηλεοραση και διαβαζω αρθρα που λενε οτι πρεπει να περπαταμε να γυμναζομαστε και οτι το κολυμπι ειναι η καλυτερη ασκησηγια την εγκυο...σεμενα ομως δε λειτουργησε τιποτα ετσι!Πρεπει να αναφερουμε στο γιατρο μας τα παντα,ακομα και αυτα που μας φαινονται χαζα...εγω στις συσπασεις ΔΕΝ ΕΝΙΩΣΑ ΠΟΤΕ ΠΟΝΟ!Κι ομως ηταν πολυ εντονες κι επικινδυνες...στο τελος πια, στον ενατο μηνα δεν ειχα καθολου!Περπαταγα χιλιομετρα να κατεβει το παιδι,μου εβγαινε η πιστη,συσπασεις μηδεν!Και γεννησα με καισαρικη!Αλλα ημουν τουλαχιστον ασφαλης!
Και σε αυτη την εγκυμοσυνη προσεχω φοβερα...το εχω παλι το πετρωμα καμια φορα αλλα προσεχω να μην κουραστω...δεν περπατω παρα ορισμενες μερες που παμε να ψωνισουμε κατι στην πολη ή παω για εξετασεις ή να με δει ο γιατρος και οντως το ευχαριστιεμαι μετα απο τοσο καθισιο στο σπιτι...δεμε νοιαζει αν καποιοι μπορει να σκεφτονται οτι φερομαι ως αναπηρη,γιατι αυτες τις οδηγιες εχω,ετσι νιωθω οτι πρεπει να κανω(το κυριοτερο) και εξαλλου ειχα λιγο αιμα στην αρχη και εχω και αυτο το ιστορικο...δε με νοιαζει τι κανει η αλλη εγκυος,εγω ξερω πως οταν δεν ειμαι εγκυος ειμαι πολυ πιο δραστηρια απο ολες αυτες μαζι και αυτο το σχολιαζαν ολοι εδω,ποσα πραγματα κανω και τι υπερκινητικος ανθρωπος ειμαι!Αλλα τωρα ειναι αλλιως!Εχω κι αλλο παιδακι και θα ηταν καταστροφη να ξαναμπαινα στο νοσοκομειο οπως τοτε!!!!
Αυτα ειχα να πω...και ξαναλεω δε θελω να τρομαξω,αλλα να αφυπνισω...αφηστε τι λενε τα περιοδικα και ρωτηστε τους γιατρους σας!

εχεις απολυτο δικιο οσον αφορα τις οδηγιες του γιατρου και πως πρεπει να αναφερουμε το παραμικρο..δεν εχει καμια σημασια ακομα καν νομιζουμε πως μπορει να μας θεωρησει ο γιατρος χαζες με αυτα που ρωταμε.ετσι μονο μια εγκυος ειναι σιγουρη οτι κανει το σωστο..παντως εγω τι να πω,ενα ειναι σιγουρο καθε γυναικα ειναι διαφορετικη κ καθε εγκυμοσυνη επισης,εγω ειχα μια τελειαεγκυμοσυνη και μια ακομη πιο τελεια γεννα.δουλευα ως τον 7ο μηνα και πηγαινα οδηγονταςμονηστη δουλεια,προς το τελος δεν περπατουσα σχεδον καθολου γιατι ο αντρας μου δουλευε βαρδιες κ δεν ειχα παρεα και καθως ημουν καπως βαρια φοβομουν να παω μονη μου.μου σπασαν τα νερα στις 39+1 και πηγαινοντας στο μαιευτηριο ειχα "μπουκωματα" ανα 5 λεπτα που διαρκουσαν 45 δευτερα αλλα δεν πονουσα καθολου.μεσα σε 7 ωρες γεννησα... καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη...