Φόρουμ
Αναζήτηση
Latest images
Εγγραφή
Σύνδεση
1
Έχει Σημασία Το Πώς Γεννηθήκαμε.. Κυρ Νοε 06, 2011 4:51 am
Lilliput
Πρωταγωνιστής!!
«Πώς θυμάστε τη γέννηση του μωρού σας;» είναι μια ερώτηση που πρέπει να ρωτάμε. Πρέπει να ακούσουμε και να δούμε τις αντιδράσεις της γυναίκας. Φωτίζεται το πρόσωπό της; Χαμογελάει και λέει πόσο υπέροχη εμπειρία ήταν όταν γεννήθηκε το μωρό της; Ότι ήταν η πιο σημαντική μέρα στη ζωή της; Ξεχειλίζει από χαρά ακόμα και αν ο τοκετός ήταν πολύ δύσκολος; Λέει ότι άξιζε κάθε κούραση και πόνο όταν κράτησε για πρώτη φορά το μωρό της; Νιώθει να «λιώνει» στην ανάμνηση του αγγίγματος, της αίσθησης και της μυρωδιάς του νεογνού της;
Αν μπορούμε να βοηθήσουμε τις γυναίκες ώστε να θυμούνται τη γέννηση του παιδιού τους με χαρά ή με απέχθεια, ξέροντας ότι αυτή τους η εμπειρία θα επηρεάσει ολόκληρη τη ζωή τους, τότε η επιλογή του πώς γεννάνε, έχει σημασία. Αν η γυναίκα που γεννάει είναι σε επικοινωνία με το σώμα της, τότε είναι και αυτή που θα θυμάται τη γέννηση του παιδιού της με τρομερή χαρά.
Μήπως θυμούνται τη γέννα τους με φόβο, τρόμο, πόνο ή και ανακούφιση ότι όλα τελειώσαν; Τους άρεσε που γεννούσαν; Ή το μισούσαν και ήθελαν απλά να τελειώνουν; Πώς θυμούνται τους γιατρούς τους; Με ευγνωμοσύνη ή με αποστροφή; Με ευγνωμοσύνη ότι οι γιατροί τους επιτέλους έβαλαν ένα τέλος στη φρίκη τους; Χρησιμοποιήθηκαν φάρμακα, ναρκωτικά ή αναισθησία στον τοκετό; Είναι ενδιαφέρον ότι οι πιο τρομακτικές εμπειρίες τοκετού προέρχονται από γυναίκες στις οποίες δόθηκαν ναρκωτικά ή φάρμακα και δεν ένιωσαν ποτέ τον «πόνο της γέννας», ο οποίος πιστεύουν ότι είναι και το μεγαλύτερο βάσανο του κόσμου. Αλλιώς, γιατί να δώσουν οι γιατροί φάρμακα για τον πόνο;
Η δεύτερη ερώτηση που πρέπει να τους κάνετε είναι: «Πώς νομίζετε ότι το μωρό σας θυμάται τη γέννησή του;». Αν τα μωρά θυμούνται το πώς γεννήθηκαν (και τώρα ξέρουμε ότι το θυμούνται), τότε το πώς τα άγγιξαν, τα κράτησαν, τους μίλησαν, τα τάισαν, τα έντυσαν, τα αγάπησαν, θα επηρεάσει ολόκληρη τη ζωή τους. Η γέννηση είναι μια εμπειρία, μια ισχυρή ανάμνηση και για τη μαμά και για το μωρό και μπορεί να είναι το κλειδί για τη στάση ζωής που έχει κάποιος και για το πώς νιώθει για τον εαυτό του και για τους άλλους. Η γέννα μπορεί και πρέπει να είναι χαρμόσυνη, δυνατή και υπέροχη. Η γέννα μπορεί να είναι και πολύ δύσκολη επίσης, αλλά είναι και αυτό μέρος της εμπειρίας. Θα γίνει δυνατή, θα είναι μια χρονική περίοδος συντριπτικού αισθησιασμού, φωτός, κίνησης, ήχου και οσμής. Ίσως η κάθε γυναίκα να νιώσει και στιγμές φόβου και μοναξιάς, αλλά επίσης και στιγμές αγάπης, αγγίγματος, φιλιών, δερματικής επαφής, απαλών ήχων: όλα αναμνήσεις αγάπης. Η μητέρα που γεννάει με φόβο είναι απόμακρη και απομονωμένη από τη διαδικασία και δεν θα βιώσει τη γέννηση του παιδιού της έτσι όπως θα έπρεπε: δυναμική, γεμάτη χαρά και φοβερή.
Η γέννα είναι μια ανάμνηση που θα διαρκέσει μια ολόκληρη ζωή και έχει πολύ μεγάλη σημασία πώς μάνα και παιδί θα θυμούνται αυτή τη μέρα. Το μωρό δεν μπορεί να επιλέξει τι αναμνήσεις θα έχει από αυτή τη μέρα. Η μαμά του θα κάνει τις σωστές επιλογές και για τους δύο. Έχει σημασία πώς γεννιόμαστε. Οι γυναίκες πρέπει να μάθουν και να καταλάβουν ότι οι επιλογές τους έχουν τρομερό ενδιαφέρον και ουσία…
Από το πρωτότυπο κείμενο “It matters how we’re born”, της Gail Hart, από το περιοδικό Midwifery Today, Φθινόπωρο 2011, Νο 99, σελ. 18
Αν μπορούμε να βοηθήσουμε τις γυναίκες ώστε να θυμούνται τη γέννηση του παιδιού τους με χαρά ή με απέχθεια, ξέροντας ότι αυτή τους η εμπειρία θα επηρεάσει ολόκληρη τη ζωή τους, τότε η επιλογή του πώς γεννάνε, έχει σημασία. Αν η γυναίκα που γεννάει είναι σε επικοινωνία με το σώμα της, τότε είναι και αυτή που θα θυμάται τη γέννηση του παιδιού της με τρομερή χαρά.
Μήπως θυμούνται τη γέννα τους με φόβο, τρόμο, πόνο ή και ανακούφιση ότι όλα τελειώσαν; Τους άρεσε που γεννούσαν; Ή το μισούσαν και ήθελαν απλά να τελειώνουν; Πώς θυμούνται τους γιατρούς τους; Με ευγνωμοσύνη ή με αποστροφή; Με ευγνωμοσύνη ότι οι γιατροί τους επιτέλους έβαλαν ένα τέλος στη φρίκη τους; Χρησιμοποιήθηκαν φάρμακα, ναρκωτικά ή αναισθησία στον τοκετό; Είναι ενδιαφέρον ότι οι πιο τρομακτικές εμπειρίες τοκετού προέρχονται από γυναίκες στις οποίες δόθηκαν ναρκωτικά ή φάρμακα και δεν ένιωσαν ποτέ τον «πόνο της γέννας», ο οποίος πιστεύουν ότι είναι και το μεγαλύτερο βάσανο του κόσμου. Αλλιώς, γιατί να δώσουν οι γιατροί φάρμακα για τον πόνο;
Η δεύτερη ερώτηση που πρέπει να τους κάνετε είναι: «Πώς νομίζετε ότι το μωρό σας θυμάται τη γέννησή του;». Αν τα μωρά θυμούνται το πώς γεννήθηκαν (και τώρα ξέρουμε ότι το θυμούνται), τότε το πώς τα άγγιξαν, τα κράτησαν, τους μίλησαν, τα τάισαν, τα έντυσαν, τα αγάπησαν, θα επηρεάσει ολόκληρη τη ζωή τους. Η γέννηση είναι μια εμπειρία, μια ισχυρή ανάμνηση και για τη μαμά και για το μωρό και μπορεί να είναι το κλειδί για τη στάση ζωής που έχει κάποιος και για το πώς νιώθει για τον εαυτό του και για τους άλλους. Η γέννα μπορεί και πρέπει να είναι χαρμόσυνη, δυνατή και υπέροχη. Η γέννα μπορεί να είναι και πολύ δύσκολη επίσης, αλλά είναι και αυτό μέρος της εμπειρίας. Θα γίνει δυνατή, θα είναι μια χρονική περίοδος συντριπτικού αισθησιασμού, φωτός, κίνησης, ήχου και οσμής. Ίσως η κάθε γυναίκα να νιώσει και στιγμές φόβου και μοναξιάς, αλλά επίσης και στιγμές αγάπης, αγγίγματος, φιλιών, δερματικής επαφής, απαλών ήχων: όλα αναμνήσεις αγάπης. Η μητέρα που γεννάει με φόβο είναι απόμακρη και απομονωμένη από τη διαδικασία και δεν θα βιώσει τη γέννηση του παιδιού της έτσι όπως θα έπρεπε: δυναμική, γεμάτη χαρά και φοβερή.
Η γέννα είναι μια ανάμνηση που θα διαρκέσει μια ολόκληρη ζωή και έχει πολύ μεγάλη σημασία πώς μάνα και παιδί θα θυμούνται αυτή τη μέρα. Το μωρό δεν μπορεί να επιλέξει τι αναμνήσεις θα έχει από αυτή τη μέρα. Η μαμά του θα κάνει τις σωστές επιλογές και για τους δύο. Έχει σημασία πώς γεννιόμαστε. Οι γυναίκες πρέπει να μάθουν και να καταλάβουν ότι οι επιλογές τους έχουν τρομερό ενδιαφέρον και ουσία…
Από το πρωτότυπο κείμενο “It matters how we’re born”, της Gail Hart, από το περιοδικό Midwifery Today, Φθινόπωρο 2011, Νο 99, σελ. 18
