Eίμαι δασκάλα και στενοχωρήθηκα φοβερά με όσα διάβασα...ιδιαίτερα με σόκαρε το σημείο όπου αναφέρεις πως κατονομάζει το μαθητή στον οποίο οφείλεται η ηττα της ομάδας!Κανείς δεν είναι τελειος στο επάγγελμά του ούτε στη ζωή του και καλα θα κανουμε όσες επιβραβεύσεις και αν δεχομαστε που τις εχουμε αναγκη φυσικά, να μην καβαλαμε το καλαμι και να μη νιωθουμε ποτε τελειοι.Δεν ξερω αν κανω σωστά, αλλα τετοιες μεθεοδους ανταγωνισμου ειδικα σε μικρα παιδια τις αποφευγω!Τα παιδια δεν ειναι χαζα, και να μην ελεγε το ονομα αυτου που "φταει" για τη χαμηλη επιδοση της ομαδας, τα παιδια αξιολογουνται πολυ ευστοχα μεταξυ τους και ο αδυνατος μαθητης παντα γνωριζει σε τετοιες περιπτωσεις οτι φταει αυτος!Τετοιου ειδους παιχνιδια ανταγωνισμου οφελουν μονο τους δυνατους μαθητες και μονο σε μια μεγαλη ταξη και με πολλη προσοχη μπορεις να εφαρμοσεις αναλογα κολπα και παντα τονιζω αυτα ειναι σχετικα με το υλικο σου, την ψυχολογια, τις καταβολες τους κτλ.Φυσικα και πρεπει να ενθαρρυνεις τα παιδια και να επιβραβευεις τους δυνατους μαθητες.Ποτε δεν πρεπει να "πεσει" ενας δυνατος μαθητης για χαρη καποιου πιο αδυνατου.Αλλα για μενα η συμπεριφορα και η αγωγη ειναι το ΝΟ1.Υπήρχε παλια μαθητρια μου, του 10, σημαιοφορος μετα απο τη δικη μου βαθμολογια, με συμπεριφορα πολυ κακη στους πιο αδυνατους συμμαθητές της.Δεν της χαριστηκα ποτε μαλιστα μετα απο 2 χρονια στην ταξη μαζι, η μανα της (μια γυναικα με μεγαλη ιδεα για τον εαυτο της και για την κορη της που και η ιδια περιφρονουσε τους συμμαθητες της κορης της) μου εδωσε να καταλαβω οτι το μηνυμα απο μενα το ειχαν παρει!Της ελεγα τα καλυτερα λογια για την επιδοση της στην ταξη (οντως τα αξιζε) αλλα απο ενα σημειο και μετα που προσπαθησα να βελτιωσω τη συμπεριφορα της μιλωντας και στην μανα και στην κορη και ειδα οτι δεν χαμπαριαζουν , μιλουσα απλα για την επιδοση κι ενω για αλλα παιδια ελεγα καλα λογια και για το χαρακτηρα σε αυτην δεν ανεφερα τιποτα! Θεωρω πως αν ο δασκαλος δεν εχει αγωγη απο μονος του δεν μπορει να το περασει στους μαθητες του.Μακαρι να μπορουσαμε να χαρακτηρισουμε και τη συμπεριφορα στον ελεγχο και να μη βαζαμε αυτα τα γελοια 10,9.....που δε λενε τιποτα για μενα.Τωρα σε τοσο μικρα παιδια και ειδικα με μαθησιακες δυσκολιες ή προβληματα ομιλιας κτλ θελει πολυ προσεχτικη αντιμετωπιση!Σιγουρα δεν ειμαστε εξειδικευμενοι όλοι οι δασκαλοι σε τετοιες καταστασεις (ουτε κι εγω) αλλα με καλη διαθεση, καλα συναισθηματα και με παρκαρισμενο το "καλαμι" μπορουμε να συνεργαστουμε με το γονιο! Η αυτοπεποιθηση του παδιου ειναι το ΝΟ1 για μενα και μετα η επιδοση!Πολλοι ειναι οι συνεδερφοι μου που διαφωνουν και εχω δει πολλα και γω στην καριερα μου.Ξαναμιλησε με τη δασκαλα, με ωραιο τροπο (προσπαθησε οσο και αν βραζεις μεσα σου)πες της πως νιωθει το παιδι σου και αν σε αποπαρει και συνεχιζει την ιδια απαξιωτικη αντιμετωπιση συνεργασου με διευθυντη , συλλογο γονεων( αληθεια ειναι σημαντικος ο ρολος του οταν εχει συνοχη να το ξερεις) και φυσικα με τη δασκαλα ενταξης που ειστε τυχεροι που εχετε! Πιστευω κατι θα γινει...αν εχεις τη δυνατοτητα , συμβουλεψου και εναν παιδοψυχολογο η το λογοθεραπευτη που που ανεφερες για να τονωθει η αυτοπεποιθηση του παιδιου!