1 ποτε τα παιδια μας θεωρουνται ανεξαρτητα και ικανα να "φερθουν σαν μεγαλοι"?? Παρ Ιαν 20, 2012 5:27 am
black beauty
Πρωταγωνιστής!!
Δεν ξερω αν ο τιτλος μου ταιριαζει απολυτα,αλλα δεν ηξερα πως ακριβως να τεκμηριωσω αυτα που σκεφτομαι!
Ειναι κατι που σκεφτομαι πολυ καιρο και αναρωτιεμαι!
Πχ ποτε ενα παιδι ειναι ετοιμο να μεινει στο σπιτι μονο του?Ποτε δηλαδη μπορουμε να του εχουμε εμπιστοσυνη πανω σε αυτο το θεμα?
Εγω αν και ειμαι μαλλον προστατευτικη μαζι της(δικαιολογηστε με,αφου ειναι το πρωτο)την παροτρυνω να κανει πραγματα μονη της για να ειναι ανεξαρτητη,οσο αυτο ειναι εφικτο!
Αλλα ωρες ωρες με ανησυχει πχ στο θεμα του περιπατου,το ξερω οτι τα παιδια πανε εκει που δεν πρεπει αλλα νομιζω πως πλεον η κορη μου ειναι σε ηλικια που να μπορει να προστατευσει σε αυτο το θεμα τον εαυτο της.Θελω να της δειξω εμπιστοσυνη αλλα δεν μπορω γιατι την "δοκιμαζω" και βλεπω οτι εχω δικιο να ανησυχω!Αναφερομαι στο οτι οταν περπαταμε μαζι και θελουμε να περασουμε απεναντι,δεν ειναι και πολυ προσεκτικη,ενω της το επισημαινω να κοιταει αν ερχεται αμαξι,συνηθως ειναι αφηρημενη!
Βλεπω αλλα παιδακια αρκετα μικροτερα απο την δικια μου,που και στο σπιτι μενουν μονα τους(γιατι οι γονεις τους δεν εχουν αλλη εναλλακτικη)και κυκλοφορουν εξω(συνηθως αλλοδαπα)ασυνοδευτα και απορω και συγχρονως ανησυχω για αυτα!
Εσεις τι λετε,ειναι νωρις ακομα η ειναι στο καθε παιδι?
Μηπως φταιμε εμεις και τα κανουμε ετσι "απροσεκτα",εννοω μηπως με το να τα προσεχουμε τοσο πολυ?Ισως δηλαδη ξεροντας πως εμεις ειμαστε διπλα τους,νιωθουν σιγουρια και περνανε χωρις να προσεξουν?
Οταν πηγαινει με αλλα προσωπα εξω,ειμαι ανησυχη γιατι δεν την ξερουν οπως και εγω και παντα τους επισημαινω να την κρατανε απο το χερι!
Ειμαι υπερβολικη νομιζετε?δεν ξερω σκεφτομαι και την δικη μου παιδικη ηλικια και συγκρινω,αλλα θα μου πειτε αλλες εποχες τοτε!
εσεις τι λετε?
Ειναι κατι που σκεφτομαι πολυ καιρο και αναρωτιεμαι!
Πχ ποτε ενα παιδι ειναι ετοιμο να μεινει στο σπιτι μονο του?Ποτε δηλαδη μπορουμε να του εχουμε εμπιστοσυνη πανω σε αυτο το θεμα?
Εγω αν και ειμαι μαλλον προστατευτικη μαζι της(δικαιολογηστε με,αφου ειναι το πρωτο)την παροτρυνω να κανει πραγματα μονη της για να ειναι ανεξαρτητη,οσο αυτο ειναι εφικτο!
Αλλα ωρες ωρες με ανησυχει πχ στο θεμα του περιπατου,το ξερω οτι τα παιδια πανε εκει που δεν πρεπει αλλα νομιζω πως πλεον η κορη μου ειναι σε ηλικια που να μπορει να προστατευσει σε αυτο το θεμα τον εαυτο της.Θελω να της δειξω εμπιστοσυνη αλλα δεν μπορω γιατι την "δοκιμαζω" και βλεπω οτι εχω δικιο να ανησυχω!Αναφερομαι στο οτι οταν περπαταμε μαζι και θελουμε να περασουμε απεναντι,δεν ειναι και πολυ προσεκτικη,ενω της το επισημαινω να κοιταει αν ερχεται αμαξι,συνηθως ειναι αφηρημενη!
Βλεπω αλλα παιδακια αρκετα μικροτερα απο την δικια μου,που και στο σπιτι μενουν μονα τους(γιατι οι γονεις τους δεν εχουν αλλη εναλλακτικη)και κυκλοφορουν εξω(συνηθως αλλοδαπα)ασυνοδευτα και απορω και συγχρονως ανησυχω για αυτα!
Εσεις τι λετε,ειναι νωρις ακομα η ειναι στο καθε παιδι?
Μηπως φταιμε εμεις και τα κανουμε ετσι "απροσεκτα",εννοω μηπως με το να τα προσεχουμε τοσο πολυ?Ισως δηλαδη ξεροντας πως εμεις ειμαστε διπλα τους,νιωθουν σιγουρια και περνανε χωρις να προσεξουν?
Οταν πηγαινει με αλλα προσωπα εξω,ειμαι ανησυχη γιατι δεν την ξερουν οπως και εγω και παντα τους επισημαινω να την κρατανε απο το χερι!
Ειμαι υπερβολικη νομιζετε?δεν ξερω σκεφτομαι και την δικη μου παιδικη ηλικια και συγκρινω,αλλα θα μου πειτε αλλες εποχες τοτε!
εσεις τι λετε?