Rinoula έγραψε:Δε νομίζω ότι νιώθεις ποτέ έτοιμη για κάτι τόσο μεγάλο και μαζί άγνωστο. Αν είναι όλα καλά μεταξύ σας και έχετε τις απαραίτητες προϋποθέσεις (σπίτι, δουλειά κτλ) θα σου έλεγα κάνε ένα παιδί και δε θα το μετανιώσεις...

συμφωνώ μαζί σου!
εγώ δεν ένιωσα έτοιμη ποτέ. φοβόμουν πάρα πολύ να κάνω παιδί. το στεφάνι μου επέμενε και καλά έκανε.
σαν ζευγάρι τα πηγαίναμε καλά, τα οικονομικά μας ήταν καλά και ηλικιακά δεν ήμασταν στην πρώτη νιότη (εγώ 31 εκείνος 38). τι άλλο περιμένα και δεν ήθελα; ακόμα και τώρα δεν ξέρω να σου πω.
το μόνο σίγουρο είναι οτι δεν το μετάνιωσα

momirene έγραψε:Ποτε δεν εισαι 100% ετοιμη για να κανεις παιδι. Μην περιμενεις κατι τετοιο. Εγω ηθελα πολυ να κανω παιδι, ηξερα οτι θα αλλαξει η ζωη μου και το ειχα αποφασισει. Οταν εμεινα εγκυος επαθα ΣΟΚ! Δεν ηξερα αν ηθελα να κανω παιδι! Ποιος? εγω που εβλεπα μωρα και ελιωνα. Οσπου μια μερα εκει που ημουν χαλια γιατι δεν ηξερα αν το θελω πρταγματικα, αν ειμαι ετοιμη. Εκατσα και ειπα "καλα εισαι χαζη? Πριν μεινεις ηθελες και τωρα σε επιασε πανικος?" Και τοτε ηρεμησα. Σιγουρα το αγνωστο ειναι τρομαχτικο.

Kastallia έγραψε:Εξαρταται ποιος παραγοντας ειναι αυτος που σε κανει να δισταζεις...αν ειναι οικονομικος,δε σημαινει κατι για το αν εισαι συ ετοιμη ή οχι...εγω ημουν απο τα ατομα που το θεμα της οικογενειας μεχρι τα 28 μου δε με απασχολουσε καν!Δεν ελεγα "δεν παντρευομαι" αλλα ηταν ενα θεμα που οπως το ποδοσφαιρο,δε με ενδιεφερε καν να το σκεφτω ,να το συζητησω ποσο μαλλον το να κανω παιδια.Οταν ειδα τον ανδρα μου πρωτη φορα και μας συστησανε,μολις εδωσε το χερι του να με χαιρετησει,ειδα μες στα ματια του τον ανθρωπο που με εκανε να πω "αυτος θα ειναι ο πατερας των παιδιων μου".Δε σας κανω πλακα...το ειπα και στις φιλες μου την επομενη και νομιζαν οτι τρελαθηκα...

bebaki έγραψε:
Αυτο ακριβως νιωθω!
Το σκεφτομουν τους τελευταιους μηνες εντονα και ενιωθα οτι θελω να το κανω!Εβλεπα στη δουλεια ζευγαρακια με μωρακι ή εγκυες κοπελιτσες και ελεγα κι εγω θελω!

Ε τότε άκουσες το καμπανάκι, ο φόβος φυσικά κ θα υπάρχει χωρίς να σημαίνει ότι δεν το θες.

Επίσης άλλο το 100% έτοιμη κ άλλο το 100% σίγουρη

Μάλλον εγώ δεν κατάλαβα το πρώτο σου το post.Μου έδωσε την εντύπωση οτι το κάνεις πιο πολύ για τον άντρα σου.

markella01 έγραψε:Κάποια στιγμή σε κάποιο θέμα μέσα στο φόρουμ όταν ήμασταν ακόμα στις προσπάθειες θυμάμαι τον εαυτό μου που έγραφα ότι ναι μεν κάνω ελεύθερα έρωτα, γνωρίζοντας συνειδητά ότι αυτό κατά πάσα πιθανότητα θα μας φέρει ένα μωρό, και την ώρα που το έγραφα ήμουν ήδη πανικοβλημένη.
Για το πρώτο μωρό δεν το συζητώ πόσο εκτός τόπου και χρόνου ήρθε, άλλα φαντάσου σε αυτό που και μένα στο τριπάκι με έβαλε ο άντρας μου, εγώ δεν ένιωθα να μου λείπει ένα δεύτερο μωρό, ούτε τρωγόμουν σώνει και καλά να κάνω.
Όταν με το καλό συνειδητοποίησα την εγκυμοσύνη μου (δλδ μετά τις 7-8 εβδομάδες) τότε όλα τα ερωτηματικά αυτού του τύπου εξαφανιστήκανε και πήραν τη θέση τους οι αγωνίες για την πορεία της εγκυμοσύνης και την υγεία του μωρού.
Εμείς οι γυναίκες πάντα αναλύουμε τα πράγματα λίγο παραπάνω, άλλα η συμβουλή μου είναι ότι δε χρειάζεται και τόσο ανάλυση. Αν κοιτάς τον άντρα σου και κόβονται τα πόδια σου από τη λιγωμάρα (εγώ έτσι ένιωθα και έτσι νιώθω)νομίζω ότι μια εγκυμοσύνη δε θα σε βρει ανέτοιμη.

Ada έγραψε:Θα σου πω για μενα που πάντα το άφηνα για όταν θα έκανα το σπίτι των ονείρων μου, για όταν θα καλυτέρευαν τα πράγματα με τη δουλειά μου κτλ κτλ κτλ κ δεν το σκεφτόμουν.

Ώσπου το καλοκαίρι από το πουθενά ένιωσα λες κ μου ήρθε ουρανοκατέβατο, κεραμίδα, έβλεπα μωρά κι έλιωνα, φανταζόμουν να τα ζουλάω, να τα φιλάω, να τα κουνάω. Έτσι απλά.

tatijana έγραψε:Επίσης φοβομουνα κ εγω σαν την Φλωρα κ ας έγινε συνειδητά....Ενώ το ήθελα φοβομουνα.

chicken έγραψε:Εγώ θα έλεγα to be or not to be κατά περίπτωση
Δηλαδή, εμένα δεν μου κόβονται τα πόδια, τα χέρια, η ψαλίδα μόλις βλέπω τον άντρα μου, αλλά τον λατρεύω και δεν μπορώ να φανταστώ ούτε ένα δευτερόλεπτο της ζωή μου μακρυά του.

Αυτό που έχω να προτείνω για την ερώτησή σου είναι να μην κάνεις τίποτα
Ότι είναι να γίνει θα γίνει, ότι και να κάνεις εσύ
Αν είναι "γραμμένο" να γίνεις μανούλα, όσο και να το σκεφτείς, όσο και να βρεις λογικά επιχειρήματα, ότι και να αντιπροτάξεις, τελικά θα γίνεις.

Και να σου πω και το καλύτερο? Θα γίνεις καλή μανούλα, γιατί απο τώρα το ψάχνεις πολύ

Με το καλό λοιπόν να γίνει ότι είναι να γίνει!