Nena έγραψε:Τα παιδιά με αυτήν, την "άλλη", τι σχέση έχουνε??? Τη συμπαθουν? Ειναι αρκετα μεγάλα για να ξέρουν τι έχει παιχτεί - πιθανόν να μην ειναι και πολύ άνετα μαζί της.
Συμφωνω οταν λες οτι μπορει αύριο ο αντρας σου να τους φέρει μια άλλη, οπότε δεν ειναι και ανάγκη να την γνωρισουν καν. Στην περίπτωση όμως που ο άντρας σου το επισημοποιήσει με αυτην?
Όπως είπε και η Λιτσα, θα ηταν καλο να απευθυνθείς κάπου για την δική σου ψυχολογική πλευρα της υπόθεσης.

athanasia 2 έγραψε:

litsakos έγραψε:Διαβασα στο αρχικο σου ποστ athanasia οτι εχεις συμβουλευτει ειδικο για το πως να χειριστεις το θεμα με τα παιδια,για σενα απευθυνθηκες καπου?Να μιλησεις σε καποιον ψυχολογο/συμβουλο οικογενειας για το πως να αντιμετωπισεις τον δικο σου πονο?Γιατι αλλοι ανθρωποι ειναι τα παιδια,αλλος ανθρωπος εσυ...

τωρα χτυπησες φλεβα χρυσου.. η ψυχολογος ειναι φιλη μου και τη συμβουλευομαι ,ειχαμε αφησει το δικο μου θεμα για αργοτερα και ειχαμε επικεντρωθει στα παιδια ,με παρα πολυ καλα αποτελεσματα.Τωρα μαλλον φαινεται πως ηρθε και η δικη μου σειρα .Τωρα ξεσπαω ,εδω και 2 χρονια ειμουν κλοουν για τα παιδια και ρομποτ για να διαχειριστω ολα τα υπολοιπα.Μη φανταστεις καταθλιψη κλπ .τιποτα τετοιο .Εχω τελεια κοινωνικη ζωη ,και η δουλεια παει πολυ καλα.Βοηθεια για τα παιδια εχω οτι ωρα θελω και για οσο θελω[ η μαμα μου !! ηρωας]......αλλα ...αυτο το αλλα!! ηρθε η ωρα να ξεκαθαρισω κι εγω τι εγινε ,να το θρηνησω να το "ξεσκισω " ως συναισθημα ,να το απορριψω και να παω παρακατω .Τωρα το παλευω και γι"αυτο τωρα εγραψα και στις υπολοιπες μαμαδες και μη ,εδω μεσα.Γιατι τωρα μπορω να το συζητησω και ευρυτερα και πολυ ανοιχτα .Για να δουμε ,ποσο καιρο θα μου παρει??? θα τα καταφερω?? ο θυμος ειναι τεραστιος και το αισθημα της αδικιας με εχει ξεπερασει ,με πνιγει.Ειμαι και λιγο παλαιων αρχων ...αστα

litsakos έγραψε:

athanasia 2 έγραψε:

litsakos έγραψε:Διαβασα στο αρχικο σου ποστ athanasia οτι εχεις συμβουλευτει ειδικο για το πως να χειριστεις το θεμα με τα παιδια,για σενα απευθυνθηκες καπου?Να μιλησεις σε καποιον ψυχολογο/συμβουλο οικογενειας για το πως να αντιμετωπισεις τον δικο σου πονο?Γιατι αλλοι ανθρωποι ειναι τα παιδια,αλλος ανθρωπος εσυ...

τωρα χτυπησες φλεβα χρυσου.. η ψυχολογος ειναι φιλη μου και τη συμβουλευομαι ,ειχαμε αφησει το δικο μου θεμα για αργοτερα και ειχαμε επικεντρωθει στα παιδια ,με παρα πολυ καλα αποτελεσματα.Τωρα μαλλον φαινεται πως ηρθε και η δικη μου σειρα .Τωρα ξεσπαω ,εδω και 2 χρονια ειμουν κλοουν για τα παιδια και ρομποτ για να διαχειριστω ολα τα υπολοιπα.Μη φανταστεις καταθλιψη κλπ .τιποτα τετοιο .Εχω τελεια κοινωνικη ζωη ,και η δουλεια παει πολυ καλα.Βοηθεια για τα παιδια εχω οτι ωρα θελω και για οσο θελω[ η μαμα μου !! ηρωας]......αλλα ...αυτο το αλλα!! ηρθε η ωρα να ξεκαθαρισω κι εγω τι εγινε ,να το θρηνησω να το "ξεσκισω " ως συναισθημα ,να το απορριψω και να παω παρακατω .Τωρα το παλευω και γι"αυτο τωρα εγραψα και στις υπολοιπες μαμαδες και μη ,εδω μεσα.Γιατι τωρα μπορω να το συζητησω και ευρυτερα και πολυ ανοιχτα .Για να δουμε ,ποσο καιρο θα μου παρει??? θα τα καταφερω?? ο θυμος ειναι τεραστιος και το αισθημα της αδικιας με εχει ξεπερασει ,με πνιγει.Ειμαι και λιγο παλαιων αρχων ...αστα

Δεν γνωριζω σχετικα αλλα καλο ειναι να βλεπεις ψυχολογο που ειναι και φιλη σου?Μηπως να πηγαινες σε καποιον αγνωστο?Θα ειναι πιο αντικειμενικος υποθετω. Δλδ να σε καταλαβει αλλα να σου πει που μπορει να κανεις λαθος χειρισμο χωρις να σκεφτει την φιλια σας.

litsakos έγραψε:Ειπα την γνωμη μου γι αυτους που μπαινουν αναμεσα στα ζευγαρια?Δεν την ειπα ε? Μην εκφραστω καλυτερα ετσι οπως θελω...

εκφρασου ελέυθερα...

bou-boukitsa έγραψε:

litsakos έγραψε:Ειπα την γνωμη μου γι αυτους που μπαινουν αναμεσα στα ζευγαρια?Δεν την ειπα ε? Μην εκφραστω καλυτερα ετσι οπως θελω...

εκφρασου ελέυθερα...

mama katerina έγραψε:δεν διαβασα ολα τα ποστ αλλα θελω να τοποθετηθω σαν "παιδι" που εζησε παρομοια κατασταση με τους γονεις μου... οποτε μιλαω προσωπικα για μενα για το πως ενιωθα εγω...ημουν 8 χρονων

εμενα δεν με ενδιεφερε με ποια ηταν ο πατερας μου..πιθανον να μην καταλαβαινα τοτε τι ακριβως γινοταν... το μονο που ηθελα τοτε ειναι να ειμαι μαζι του..να περναω στιγμες με εκεινον..πολλες φορες βγαιναμε οι 3 μας για φαγητο και δεν με νοιαζε ημουν χαρουμενη που ημουν καποιες στιγμες με τον μπαμπα μου...η μαμα μου απο την αλλη εβραζε και με το δικιο της (ηταν γνωστη και φιλη και η δικια μας η κυρια) και καποια στιγμη μου απαγορευσε να τον βλεπω... κοντεψα να τη μισησω τοτε..χτυπιομουν ... εκλαιγα..ηθελα τον πατερα μου.. οταν λοιπον καταλαβε εκανε πισω ξεχασε εγωισμους και εγω συνεχισα να βλεπω τον πατερα μου..αργοτερα τη χωρισε αυτη βρηκε μια αλλη και τη παντρευτηκε... παλι δεν με ενοιαζε.. οταν μεγαλωσα αρχισα να καταλαβαινω ενωσα ολα τα κομματια και καταλαβα γιατι η μαμα μου ενιωθε ετσι τοτε ..περασε και ο καιρος και η συμπεριφορα του πατερα μου δεν βοηθουσε μιας και "αγαπουσε" μονο με λογια.. τελος παντων αυτο που θελω να πω ειναι πως καταλαβα τα παντα και οταν ακουσα πια και τις 2 πλευρες ηρεμα και ωραια εβγαλα τα συμπερασματα μου...τοτε ομως τον ηθελα τον ειχα αναγκη και δεν με ενοιαζε τιποτα.. τον πατερα μου τον αγαπω..δεν με νοιαζει που εχει αλλη οικογενεια θελω να ειναι καλα..αυτο που μου τη δινει ειναι οτι "ξεχασε" πως εχει αλλα 2 παιδια και τα αφησε στην τυχη τους...και απλα "αγαπαει" απο το τηλεφωνο....