ToucH3D έγραψε:

Καλησπέρα και από εμένα,

Δυστυχώς αυτά τα “τυχαία γεγονότα” (εξωμήτριο, παλίνδρομη κτλ) ή όχι, έχουν συμβεί σε πάρα πολλούς γονείς. Έχω στεναχωρηθεί πάρα πολύ με αυτά που διαβάζω ότι σας συμβαίνουν και πονάω μαζί σας έχοντας στο μυαλό μου και τις δικές μου απώλειες. Είναι αλήθεια ότι ο θρήνος είναι δύσκολο να περάσει… αν περάσει. Προσωπικά έχω χάσει τα δύο πρώτα μου παιδιά και ειδικά στο δεύτερο παραλίγο να χάσω και την γυναίκα μου...

Κανείς δεν μπορεί να νοιώσει πόσο δύσκολο είναι το αίσθημα του κενού εκτός αν το έχει ζήσει. Το να οραματίζεσαι την ζωή που θα έχεις μετά από 9 μήνες αναμονής και αυτή να μην έρχεται ποτέ… σε κάνει να συνειδητοποιείς ότι όλα τα υπόλοιπα είναι ανούσια μετά, γιατί σου πάρθηκε έτσι απότομα το όνειρό σου. Η απώλεια σε συντροφεύει για μια ζωή, γίνεται μέρος της.

Τελικά όμως ήρθε το κοριτσάκι μου, που τώρα είναι 1μιση χρονών και χαίρομαι κάθε στιγμή μαζί της αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσω τα άλλα δύο έστω και αν τα γνώρισα ως ένα χτύπο καρδιάς. Δεν ξέρω αν αντέχω να κάνω και δεύτερο παιδί, αν και είχαμε μία πολύ καλή εγκυμοσύνη στην μικρή, φοβόμασταν κάθε φορά που πηγαίναμε στον γιατρό για το αν όλα είναι καλά, οπότε δεν ξέρω αν νοιώθω έτοιμος να το ξαναπεράσω.

Συγνώμη αν σας κούρασα, αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι σας καταλαβαίνω και λυπάμαι πραγματικά για αυτό που σας συνέβη ή συμβαίνει. Μακάρι κανένας γονιός να μην τα βιώνει αυτά… αλλά μέσα μας πολλές φορές έχουμε δυνάμεις που δεν γνωρίζουμε, αν αυτές οι δυνάμεις συνδυαστούν με του συντρόφου σας τότε θα γίνει λίγο πιο “εύκολο”, μην ξεχνάτε ότι δεν είστε μόνες σας σε αυτό...

ToucH3D έγραψε:

Καλησπέρα και από εμένα,

Δυστυχώς αυτά τα “τυχαία γεγονότα” (εξωμήτριο, παλίνδρομη κτλ) ή όχι, έχουν συμβεί σε πάρα πολλούς γονείς. Έχω στεναχωρηθεί πάρα πολύ με αυτά που διαβάζω ότι σας συμβαίνουν και πονάω μαζί σας έχοντας στο μυαλό μου και τις δικές μου απώλειες. Είναι αλήθεια ότι ο θρήνος είναι δύσκολο να περάσει… αν περάσει. Προσωπικά έχω χάσει τα δύο πρώτα μου παιδιά και ειδικά στο δεύτερο παραλίγο να χάσω και την γυναίκα μου..

Κανείς δεν μπορεί να νοιώσει πόσο δύσκολο είναι το αίσθημα του κενού εκτός αν το έχει ζήσει. Το να οραματίζεσαι την ζωή που θα έχεις μετά από 9 μήνες αναμονής και αυτή να μην έρχεται ποτέ… σε κάνει να συνειδητοποιείς ότι όλα τα υπόλοιπα είναι ανούσια μετά, γιατί σου πάρθηκε έτσι απότομα το όνειρό σου. Η απώλεια σε συντροφεύει για μια ζωή, γίνεται μέρος της.

Τελικά όμως ήρθε το κοριτσάκι μου, που τώρα είναι 1μιση χρονών και χαίρομαι κάθε στιγμή μαζί της αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσω τα άλλα δύο έστω και αν τα γνώρισα ως ένα χτύπο καρδιάς. Δεν ξέρω αν αντέχω να κάνω και δεύτερο παιδί, αν και είχαμε μία πολύ καλή εγκυμοσύνη στην μικρή, φοβόμασταν κάθε φορά που πηγαίναμε στον γιατρό για το αν όλα είναι καλά, οπότε δεν ξέρω αν νοιώθω έτοιμος να το ξαναπεράσω.


Συγνώμη αν σας κούρασα, αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι σας καταλαβαίνω και λυπάμαι πραγματικά για αυτό που σας συνέβη ή συμβαίνει. Μακάρι κανένας γονιός να μην τα βιώνει αυτά… αλλά μέσα μας πολλές φορές έχουμε δυνάμεις που δεν γνωρίζουμε, αν αυτές οι δυνάμεις συνδυαστούν με του συντρόφου σας τότε θα γίνει λίγο πιο “εύκολο”, μην ξεχνάτε ότι δεν είστε μόνες σας σε αυτό...

olgax έγραψε:PROSEFXITHIKA TOSO POLI GIA TIS DIDIMOULES SOU OLA THA PANE KALA THA DEIS!!!!!!!

Αργυρώ030509 έγραψε:Maya μου,ζήτησα συγνώμη γιατί είναι πολύ λεπτό θέμα και νόμιζα οτι ενοχλήθηκες...θέλω να ξέρεις οτι με όλη μου την αγάπη,προσεύχομαι και για τα δύο σου μωράκια!!!Εύχομαι οτι καλύτερο!!!

mamamatina έγραψε:Maya μου, τώρα το είδα. Μην χάνεις την ελπίδα σου, κοπέλα μου. Ποτέ δεν ξέρεις. Στο Έλενα έχουν κρατήσει στη ζωή μωρό 560 γρ.!!!! Ναι,ναι. Επίσης όταν ήμουν 31 εβδομάδων ανακαλύψαμε ότι η μικρή ήταν πιθανότατα iugr. Είχε ενδομήτρια υπολειπόμενη ανάπτυξη παρόλο που η κοιλιακή αρτηρία καθως και όλα τα αγγεία και ο πλάκούντας είχαν κανονική ροή. Η κοιλιά της ήταν 4 εβδομάδες μικρότερη από την ηλικία της. Υπήρχε τεράστιος κινδυνος να πεθάνει ενδομητρίως. Τελικά την κράτησα μέχρι 35,6 εβδομάδες. Πήγα με προγραμματισμένη καισαρική για την τρίτη και δευτέρα μου την πήρε επειδή δεν είχε παλμούς. Τελικά μετα από μιάμιση μέρα στα πρόωρα, την πήρα στο δωμάτιο. Είναι μικροκαμωμένο μωράκι σε σχέση με τα αδερφάκια της που είναι ψηλα παιδιά. Στο 20 % της καμπύλης, αλλά κατα τα άλλα υγιής. Εύχομαι να σου πάνε όλα κατ ευχήν.