351 Απ: Ας μαζευτούμε εδώ όλες όσες προσπαθούμε για μωράκι#8 Κυρ Ιαν 29, 2012 3:52 pm
rinamar
Η ψυχή της παρέας!
Μαρινάκι μου καμία επικοινωνία δεν χάνεται απο μια στιγμή κουρασης και εκνευρισμού. Οι άντρες όντως αντιδρούν διαφορετικά και αγχόνονται πααααρα πολύ γιατί απο την φύση τους είναι οι "κουβαλητες" του σπιτιού. Συνήθως στους ποιό κοντινούς μας ανθρώπους ξεσπάμε και δεν το καταλαβαίνουμε όταν το κάνουμε.. δώσε τόπο στην οργή και μην αναρωτιέσαι αν έκανες εσύ το σωστό και ποιός έχει δίκαιο γιατί δεν είναι εκεί η ουσία.. οι καιροί είναι δύσκολοι και τα οικονομικά πάνε κατα διαόλου.. και όταν τα οικονομικά πάνε κατα διαόλου μοιραία πέφτει και η ψυχολογία..
κάνε πίσω και κατανόησε τον αντρούλη, και δίκαιο να έχεις μην ψάξεις τώρα να το βρείς.. θα δεί την κίνησή σου και την ανωτερώτητα που το χειρίζεσαι και θα δείς.. θα έρθει αυτός και θα σου πεί συγνώμη...
Ανώτερώτητα Μαρινάκι μου, υπομονή και κατανόηση.. δεν βγαίνει κάτι με τους καβγάδες....
Εγώ όταν τον βλέπω ζορισμένο και δεν έχει όρεξη πραγματικά το μονο που του λέω (γιατί τον νιώθω απο χιλιόμετρα σε όλο μου το είναι όταν είναι συννεφιασμένος) είναι ένα: "όλα καλά θα πάνε άντρα μου μη σκοτεινιάζεις" και αμέσως τον βλέπω οτι έρχεται μόνος του να με πάρει αγκαλιά.. και όταν βγάλει νεύρα (και δεν έχω κάνει κάτι) προσπαθώ να τον αποφορτίσω και δεν του φορτώνω να του πώ "ααα γιατί τι σου έκανα κλπ κλπ..." μόνος του έρχεται μετά και απολογείται και πάλι τον κατανοώ αμέσως και τον περνω αγκαλιά.. Θελει σιγά σιγά και κάθε μέρα... ζυμωνώμαστε μέσα απο τις σχέσεις μας..
Μαρινάκι κατανόησε τον άντρα σου και φτιάξτου μιά γλυκιά φωλιά όταν γυρνάει απο την "ζούγκλα" της καθημερηνότητας του...
..θα δείς.. κερδισμένη θα βγείς και σίγουρα θα το εκτημήσει Αγάπη μου γλυκιά!
κάνε πίσω και κατανόησε τον αντρούλη, και δίκαιο να έχεις μην ψάξεις τώρα να το βρείς.. θα δεί την κίνησή σου και την ανωτερώτητα που το χειρίζεσαι και θα δείς.. θα έρθει αυτός και θα σου πεί συγνώμη...
Ανώτερώτητα Μαρινάκι μου, υπομονή και κατανόηση.. δεν βγαίνει κάτι με τους καβγάδες....
Εγώ όταν τον βλέπω ζορισμένο και δεν έχει όρεξη πραγματικά το μονο που του λέω (γιατί τον νιώθω απο χιλιόμετρα σε όλο μου το είναι όταν είναι συννεφιασμένος) είναι ένα: "όλα καλά θα πάνε άντρα μου μη σκοτεινιάζεις" και αμέσως τον βλέπω οτι έρχεται μόνος του να με πάρει αγκαλιά.. και όταν βγάλει νεύρα (και δεν έχω κάνει κάτι) προσπαθώ να τον αποφορτίσω και δεν του φορτώνω να του πώ "ααα γιατί τι σου έκανα κλπ κλπ..." μόνος του έρχεται μετά και απολογείται και πάλι τον κατανοώ αμέσως και τον περνω αγκαλιά.. Θελει σιγά σιγά και κάθε μέρα... ζυμωνώμαστε μέσα απο τις σχέσεις μας..
Μαρινάκι κατανόησε τον άντρα σου και φτιάξτου μιά γλυκιά φωλιά όταν γυρνάει απο την "ζούγκλα" της καθημερηνότητας του...
..θα δείς.. κερδισμένη θα βγείς και σίγουρα θα το εκτημήσει Αγάπη μου γλυκιά!