litsakos έγραψε:Ο μεγαλος για 4 μηνες κοπαναγε τον ενα παππου. Προσφατα δλδ,οχι οταν ηταν μωρο. Και το ξεκινησε οταν ο παππους του αρχισε να τον ρωταει επιμονα την γνωστη ηλιθια ερωτηση "ποιον αγαπας περισσοτερο?εμενα ή την γιαγια?",λεγε λεγε -ειναι κουραστικος ο πεθερος μου,επαναλαμβανει την ιδια φραση,κ εγω θα τον κοπανουσα ανετα δλδ- αρχισε ο μικρος.Κ σταματησε οταν πια σταματησαν να τον ζαλιζουν με αυτη την ερωτηση. Ασχετο με το θεμα σας,επισης η μικρη μου κανει ντα....αυτη το ξεκινησε οταν η γιαγια της αρχισε να κανει ντα τα επιπλα οταν επεφτε η Γιωργινα.Επισης ανοητη κινηση ,"χτυπησες κοριτσι μου? θα το κανει ντα το τραπεζακι η γιαγια"....Σε τοσο μικρη ηλικια οπως τα δικα σας μωρα ειναι ενα σταδιο κ αυτο.ΔΕν βοηθαει η τιμωρια,δεν κατανοουν γιατι τιμωρουνται. Αφηστε που ειναι πολυ μικρα για να μπουν τιμωρια. Αν τους μιλησετε,τους πειτε οτι πονατε,και τους δειξετε την σωστη κινηση π.χ. χαϊδεμα αντι για "ντα" σιγα σιγα θα το μαθουν.

chicken έγραψε:

litsakos έγραψε:Ο μεγαλος για 4 μηνες κοπαναγε τον ενα παππου. Προσφατα δλδ,οχι οταν ηταν μωρο. Και το ξεκινησε οταν ο παππους του αρχισε να τον ρωταει επιμονα την γνωστη ηλιθια ερωτηση "ποιον αγαπας περισσοτερο?εμενα ή την γιαγια?",λεγε λεγε -ειναι κουραστικος ο πεθερος μου,επαναλαμβανει την ιδια φραση,κ εγω θα τον κοπανουσα ανετα δλδ- αρχισε ο μικρος.Κ σταματησε οταν πια σταματησαν να τον ζαλιζουν με αυτη την ερωτηση. Ασχετο με το θεμα σας,επισης η μικρη μου κανει ντα....αυτη το ξεκινησε οταν η γιαγια της αρχισε να κανει ντα τα επιπλα οταν επεφτε η Γιωργινα.Επισης ανοητη κινηση ,"χτυπησες κοριτσι μου? θα το κανει ντα το τραπεζακι η γιαγια"....Σε τοσο μικρη ηλικια οπως τα δικα σας μωρα ειναι ενα σταδιο κ αυτο.ΔΕν βοηθαει η τιμωρια,δεν κατανοουν γιατι τιμωρουνται. Αφηστε που ειναι πολυ μικρα για να μπουν τιμωρια. Αν τους μιλησετε,τους πειτε οτι πονατε,και τους δειξετε την σωστη κινηση π.χ. χαϊδεμα αντι για "ντα" σιγα σιγα θα το μαθουν.

Η δικιά μου το ξεκίνησε απο 13 μηνών περίπου. Ρε συ, αυτούς τους 3 μήνες έχω δοκιμάσει τα πάντα σου λέω. Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που χάνω εύκολα την υπομονή μου (με το παιδί) της εξηγώ και της ξανά εξηγώ γιατί καταλαβαίνω πως είναι πολύ πολύ μικρή ακόμα για να θυμάται. Το οτι καταλαβαίνει το θεωρώ δεδομένο, αφού ο τρόπος που αντιδρά μετά δείχει οτι ξέρει.
Να σου δώσω παράδειγμα να γίνω πιο κατανοητή. Εχθές το πρωί ήμουν στο κομμωτήριο της αδερφής μου & την είχα αγκαλιά, μου τραβάει και με τα δυό της χέρια τα μαλλιά (μούδιασε το κεφάλι μου για μισή ώρα ) και δεν τα αφήνει με τίποτα. Την αφήνω κάτω κατεβαίνω στο ύψος της και χωρίς να υψώσω τον τόνο της φωνής μου της εξήγησα οτι η μαμά πόνεσε πάρα πολύ με αυτό που έκανε. Τότε έσκυψε και με έκανε "μα". Της λέω πως την αγαπάω πολύ και δεν θέλω να με πονάει και μου λέει και εκείνη πάααααααααω και τελειώνει εκεί το θέμα. Γυρνάμε σπίτι και το κάνει άλλες δύο φορές. Συνεχίζω να αντιδρώ έτσι ούτε καν βλεφάριζα όταν της το έλεγα, και εκείνη κοιτούσε κάτω και μετά "μαμά πάωωωωω τόοοοοσο". Το βράδυ μιλούσα στο τηλέφωνο (1 λεπτό για να δώ που είναι ο άντρας μου) και το ξανακάνει. Της λέω Βάλια είπαμε όχι, θυμωμένα αυτή τη φορά. και μετά απο 2 sec με κοιτάει στα μάτια και το ξανακάνει.
Αλήθεια την έχασα την ψυχραιμία μου. Νομίζω με άκουσε όλη η Άνω Γλυφάδα. Της έδωσα δύο στον κώλο και την ακούμπησα στο κρεββάτι και φώναζα.
Εκείνη έκλαψε στην αρχή γιατί ταράχτηκε -λογικό και μετά απλά με κοιτούσε.
Σήμερα πήγε το πρωί να μου πιάσει τα μαλλιά και είπε μόνη της : "όχι άλια κακό, μαμά πάωωωωω" (όχι Βάλια κακό, μαμά σ'αγαπάω)
Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να είμαι μαμά που δέρνει το παιδί της για να μάθει (γιατί δεν θα μάθει) αλλά πιο άσχημο μου φαίνεται το παιδί μου να χτυπάει όλο τον κόσμο και να μην κάνω τίποτα γιαυτό.

τι σου εχω πει για την βαλια? το παιδι θελει να σε ξεμαδισει απλα ..που το κακο?

mamavivo έγραψε:
τι σου εχω πει για την βαλια? το παιδι θελει να σε ξεμαδισει απλα ..που το κακο?

chicken έγραψε:

mamavivo έγραψε:
τι σου εχω πει για την βαλια? το παιδι θελει να σε ξεμαδισει απλα ..που το κακο?

Άσε ρε Βιβίκο, εχτές νόμιζα πως θα πάθω εγκεφαλικό. Μα είναι τσογλάνι ρε. Μα να με κοιτάει στα μάτια και να κάνει αυτό που της έχω πει όχι?
Βέβαια, η μαμά μου πάντα μου έλεγε μια φράση: "Όχι όπως ήξερες, όπως θα μάθεις", οπότε αλίμονο αν την αφήνω 16 μηνών να με καβαλάει.
Φυσικά στεναχωριέμαι τώρα που την μαλώνω και της φωνάζω, αλλά τουλάχιστον θεωρώ πως αφού την περιορίζω (μόνο σαυτό το θέμα) καλύτερα αποτελέσματα θα έχω απο το να μην κάνω τίποτα.
Θα δείξει

Εμενα με κανει οτι θελει μαλλον.θα δειξει!!!

chicken έγραψε:

litsakos έγραψε:Ο μεγαλος για 4 μηνες κοπαναγε τον ενα παππου. Προσφατα δλδ,οχι οταν ηταν μωρο. Και το ξεκινησε οταν ο παππους του αρχισε να τον ρωταει επιμονα την γνωστη ηλιθια ερωτηση "ποιον αγαπας περισσοτερο?εμενα ή την γιαγια?",λεγε λεγε -ειναι κουραστικος ο πεθερος μου,επαναλαμβανει την ιδια φραση,κ εγω θα τον κοπανουσα ανετα δλδ- αρχισε ο μικρος.Κ σταματησε οταν πια σταματησαν να τον ζαλιζουν με αυτη την ερωτηση. Ασχετο με το θεμα σας,επισης η μικρη μου κανει ντα....αυτη το ξεκινησε οταν η γιαγια της αρχισε να κανει ντα τα επιπλα οταν επεφτε η Γιωργινα.Επισης ανοητη κινηση ,"χτυπησες κοριτσι μου? θα το κανει ντα το τραπεζακι η γιαγια"....Σε τοσο μικρη ηλικια οπως τα δικα σας μωρα ειναι ενα σταδιο κ αυτο.ΔΕν βοηθαει η τιμωρια,δεν κατανοουν γιατι τιμωρουνται. Αφηστε που ειναι πολυ μικρα για να μπουν τιμωρια. Αν τους μιλησετε,τους πειτε οτι πονατε,και τους δειξετε την σωστη κινηση π.χ. χαϊδεμα αντι για "ντα" σιγα σιγα θα το μαθουν.

Η δικιά μου το ξεκίνησε απο 13 μηνών περίπου. Ρε συ, αυτούς τους 3 μήνες έχω δοκιμάσει τα πάντα σου λέω. Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που χάνω εύκολα την υπομονή μου (με το παιδί) της εξηγώ και της ξανά εξηγώ γιατί καταλαβαίνω πως είναι πολύ πολύ μικρή ακόμα για να θυμάται. Το οτι καταλαβαίνει το θεωρώ δεδομένο, αφού ο τρόπος που αντιδρά μετά δείχει οτι ξέρει.
Να σου δώσω παράδειγμα να γίνω πιο κατανοητή. Εχθές το πρωί ήμουν στο κομμωτήριο της αδερφής μου & την είχα αγκαλιά, μου τραβάει και με τα δυό της χέρια τα μαλλιά (μούδιασε το κεφάλι μου για μισή ώρα ) και δεν τα αφήνει με τίποτα. Την αφήνω κάτω κατεβαίνω στο ύψος της και χωρίς να υψώσω τον τόνο της φωνής μου της εξήγησα οτι η μαμά πόνεσε πάρα πολύ με αυτό που έκανε. Τότε έσκυψε και με έκανε "μα". Της λέω πως την αγαπάω πολύ και δεν θέλω να με πονάει και μου λέει και εκείνη πάααααααααω και τελειώνει εκεί το θέμα. Γυρνάμε σπίτι και το κάνει άλλες δύο φορές. Συνεχίζω να αντιδρώ έτσι ούτε καν βλεφάριζα όταν της το έλεγα, και εκείνη κοιτούσε κάτω και μετά "μαμά πάωωωωω τόοοοοσο". Το βράδυ μιλούσα στο τηλέφωνο (1 λεπτό για να δώ που είναι ο άντρας μου) και το ξανακάνει. Της λέω Βάλια είπαμε όχι, θυμωμένα αυτή τη φορά. και μετά απο 2 sec με κοιτάει στα μάτια και το ξανακάνει.
Αλήθεια την έχασα την ψυχραιμία μου. Νομίζω με άκουσε όλη η Άνω Γλυφάδα. Της έδωσα δύο στον κώλο και την ακούμπησα στο κρεββάτι και φώναζα.
Εκείνη έκλαψε στην αρχή γιατί ταράχτηκε -λογικό και μετά απλά με κοιτούσε.
Σήμερα πήγε το πρωί να μου πιάσει τα μαλλιά και είπε μόνη της : "όχι άλια κακό, μαμά πάωωωωω" (όχι Βάλια κακό, μαμά σ'αγαπάω)
Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να είμαι μαμά που δέρνει το παιδί της για να μάθει (γιατί δεν θα μάθει) αλλά πιο άσχημο μου φαίνεται το παιδί μου να χτυπάει όλο τον κόσμο και να μην κάνω τίποτα γιαυτό.

litsakos έγραψε:Το μικρο μου το κανει αυτο συνηθως οταν ασχολουμαι με κατι αλλο περα απο αυτην. Η θα την αγνοησω,θα αποφυγω την φαπα της βεβαια,η θα της μιλησω κοφτα και ηρεμα κ θα συνεχισω αυτο που κανω. Το ιδιο κανω κ με τις τσιριδες της.Τωρα περναει την φαση των θυμων.Θα περασει κι αυτο, και περναει πθιο γρηγορα με ηρεμια απο εμας (εμπειρικα μιλαω,αφου εχω φωναξει τοοοσες φορες στον γιο μου και ειδα οτι δεν γινεται κατι τοτε).

Αυτο ακριβώς θα ελεγα, παιζει μεγαλο ρολο η εμπειρια απο το πρωτο παιδι στο πώς θα συμπεριφερθεις στο δεύτερο.

Εμενα και οι δυο χτυπουσαν κοσμο. Ο Αλεξ δαγκωνε κιολας. Αυτη η ρημαδα η ηλικια απο 1μιση μεχρι 3 ετων ειναι η πιο ζορικη. Και η ηλικια που θα αρχισουν να ψαχνονται και να κατανοουν τη δυναμη τους. Και φυσικα, αυτο που ειπε η Λιτσα πιο πανω, οταν θελουν να τραβηξουν την προσοχη μας. Ειδικα ο μικρος, οταν καθομαι στον υπολογιστη, μου μελανιαζει το μπουτι. Οταν ασχολουμαι μαζι τους ειναι Παναγιτσες. Και ο ενας και ο άλλος.

Τελος πάντων, στο θεμα μας, το να σε χτυπάει ένα παιδακι ειναι προφανως φυσιολογική φάση που περνάει, εφοσον το χειριστουμε σωστα. Αν το χτυπησω κι εγω (και δεν μπαινω στο τριπακι του αν ειναι σωστο ή λάθος εδω, να μην παρεξηγηθω, εξαλλου τσακωθηκαμε μια χαρα επ'αυτου σε άλλο θεμα) νομιζω οτι του δινω λαθος παραδειγμα. Ειναι σαν να απαγορευω στο παιδι μου να καπνισει ενω εγω αναβω τσιγαρο. Και μιλαω σαν καπνιστρια.

Το πώς θα το αντιμετωπισει η καθεμια ειναι δικο της θεμα - απο τη δική μου εμπειρια, οποτε αυτο ηταν εφικτο, αφηνα ο,τι εκανα και προσπαθουσα να παιξω λιγο μαζι τους. Οταν δεν ηταν εφικτο...