Φόρουμ
Αναζήτηση
Latest images
Εγγραφή
Σύνδεση
26
Απ: θελω τοσο ενα μωρο αλλα ασοψετε η κριση Πεμ Μάης 31, 2012 6:57 am
zenaki
Είναι σε καλό δρόμο!
Παίρνοντας το θάρρος θα ήθελα να ρωτήσω επειδή ανέφερες ότι ο άνδρα σου περιμένει κάποια αναπηρική σύνταξη. Έχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα το οποίο τον καθιστά ανίκανο να εργαστεί;;
Για το Θέμα με τις πάνες υπάρχουν και οι πάνες πολλαπλών χρήσεων που είναι και οικολογικές.
Ένας από τους παράγοντες που συμβάλλουν στην ψυχική μας υγεία είναι το αίσθημα ασφάλειας.
Σε περιόδους οικονομικής κρίσης, αυτή η αίσθηση ασφάλειας χάνεται.
Όλα αλλάζουν και είναι ρευστά.
Οι άνθρωποι δυσκολεύονται να διαχειριστούν αυτές τις αλλαγές και νιώθουν ότι χάνουν τον έλεγχο. Αυτό προφανώς συμβαίνει και με το σύζυγο
Η οικονομική κρίση λοιπόν μπορεί να είναι λόγος για απελπισία, κατάθλιψη, απομόνωση, γκρίνια, απαισιοδοξία (και σίγουρα μπορεί να προκαλέσει όλα αυτά τα συμπτώματα), μπορεί όμως να είναι και μια ευκαιρία για προσωπική αυτοεξέταση και συνολική αναθεώρηση.
Δεν λέω ότι είναι καλό που δυσκολεύεστε ,αλλά ίσως βγεί και κάτι καλό από την όλη ιστορία.
Ο άνθρωπος , εν τέλει, ωριμάζει μέσα από δύσκολες καταστάσεις, μέσα από αποτυχίες και ταλαιπωρίες.
Και πώς άλλωστε να μην πληγεί, εν μέσω οικονομικής κρίσης, η αυτοεκτίμηση και το αίσθημα αυτοαποτελεσματικότητάς μας, όταν έχουμε γαλουχηθεί σε μια κοινωνία με κύριο motto το «Καταναλώνω άρα Υπάρχω»;
Θα ήθελα τέλος να σε ενημερώσω αγαπητή φίλη να απευθυνθείς στον Δήμο που ανήκεις και να ζητήσεις ραντεβού, με της κοινωνικές υπηρεσίες οι οποίες βοηθούν τόσο μεμονωμένα άτομα ζευγάρια με η χωρίς παιδιά.
Οι άνθρωποι εκεί κάνουν καλή δουλειά έχω συνεργαστεί κατά το παρελθόν και το ξέρω.
Μια άλλη λύση είναι να μιλήσεις με έναν σύμβουλο εργασίας στον ο.α.ε.δ της περιφέρεια σου ώστε να εξασφαλίσεις μια εργασία επίσης να αναζητήσεις στο ευρύ περιβάλλον σου.
Κάποια βοήθεια σε φίλους οι συγγενείς είναι αδύνατων να είστε μόνοι στον κόσμο.
Θες κάτι αλλά το θες μόνη σου δεν υπάρχει συμμετοχή απο το σύζυγο που δεν γνωρίζω τι αγώνες κάνει ώστε να σε στηρίξει σε κάτι τέτοιο.
Το να περιμένει μια σύνταξη μόνο είναι ένα βήμα και εσείς έχετε πολλά μπροστά σας.
Και αμήν τι άλλο στα 54 περνώντας απόφαση να παντρευτείς και να κάνεις οικογένεια έχεις φροντίσει ήδη να δημιουργηθείς, αλλιώς δεν προχωράς καθόλου αν είσαι διατεθειμένος να παραιτηθείς από αυτό που λέγετε χαρά τις ζωής
Ίσως θα έπρεπε να αξιολογήσεις καλύτερα καταστάσεις και να σκεφτείς το μέλλον σου και πως θες να σαι μέσα σε αυτό...
Υ.Γ Είμαι ακόμη άνεργη αλλά έχω βρει εναλλακτικές λύσεις παλεύω την κάθε μέρα.Και πάλι φιλικά σου γράφω γιατί νιώθω ότι πραγματικά θες ένα παιδί και οι καταστάσεις σε κάνουν να το καταπιέζεις αλλά αν δεν το αντιμετωπίσεις θα το βρεις μπροστά σου και ίσως να ναι πολύ δύσκολο για σένα
Για το Θέμα με τις πάνες υπάρχουν και οι πάνες πολλαπλών χρήσεων που είναι και οικολογικές.
Ένας από τους παράγοντες που συμβάλλουν στην ψυχική μας υγεία είναι το αίσθημα ασφάλειας.
Σε περιόδους οικονομικής κρίσης, αυτή η αίσθηση ασφάλειας χάνεται.
Όλα αλλάζουν και είναι ρευστά.
Οι άνθρωποι δυσκολεύονται να διαχειριστούν αυτές τις αλλαγές και νιώθουν ότι χάνουν τον έλεγχο. Αυτό προφανώς συμβαίνει και με το σύζυγο
Η οικονομική κρίση λοιπόν μπορεί να είναι λόγος για απελπισία, κατάθλιψη, απομόνωση, γκρίνια, απαισιοδοξία (και σίγουρα μπορεί να προκαλέσει όλα αυτά τα συμπτώματα), μπορεί όμως να είναι και μια ευκαιρία για προσωπική αυτοεξέταση και συνολική αναθεώρηση.
Δεν λέω ότι είναι καλό που δυσκολεύεστε ,αλλά ίσως βγεί και κάτι καλό από την όλη ιστορία.
Ο άνθρωπος , εν τέλει, ωριμάζει μέσα από δύσκολες καταστάσεις, μέσα από αποτυχίες και ταλαιπωρίες.
Και πώς άλλωστε να μην πληγεί, εν μέσω οικονομικής κρίσης, η αυτοεκτίμηση και το αίσθημα αυτοαποτελεσματικότητάς μας, όταν έχουμε γαλουχηθεί σε μια κοινωνία με κύριο motto το «Καταναλώνω άρα Υπάρχω»;
Θα ήθελα τέλος να σε ενημερώσω αγαπητή φίλη να απευθυνθείς στον Δήμο που ανήκεις και να ζητήσεις ραντεβού, με της κοινωνικές υπηρεσίες οι οποίες βοηθούν τόσο μεμονωμένα άτομα ζευγάρια με η χωρίς παιδιά.
Οι άνθρωποι εκεί κάνουν καλή δουλειά έχω συνεργαστεί κατά το παρελθόν και το ξέρω.
Μια άλλη λύση είναι να μιλήσεις με έναν σύμβουλο εργασίας στον ο.α.ε.δ της περιφέρεια σου ώστε να εξασφαλίσεις μια εργασία επίσης να αναζητήσεις στο ευρύ περιβάλλον σου.
Κάποια βοήθεια σε φίλους οι συγγενείς είναι αδύνατων να είστε μόνοι στον κόσμο.
Θες κάτι αλλά το θες μόνη σου δεν υπάρχει συμμετοχή απο το σύζυγο που δεν γνωρίζω τι αγώνες κάνει ώστε να σε στηρίξει σε κάτι τέτοιο.
Το να περιμένει μια σύνταξη μόνο είναι ένα βήμα και εσείς έχετε πολλά μπροστά σας.
Και αμήν τι άλλο στα 54 περνώντας απόφαση να παντρευτείς και να κάνεις οικογένεια έχεις φροντίσει ήδη να δημιουργηθείς, αλλιώς δεν προχωράς καθόλου αν είσαι διατεθειμένος να παραιτηθείς από αυτό που λέγετε χαρά τις ζωής
Ίσως θα έπρεπε να αξιολογήσεις καλύτερα καταστάσεις και να σκεφτείς το μέλλον σου και πως θες να σαι μέσα σε αυτό...
Υ.Γ Είμαι ακόμη άνεργη αλλά έχω βρει εναλλακτικές λύσεις παλεύω την κάθε μέρα.Και πάλι φιλικά σου γράφω γιατί νιώθω ότι πραγματικά θες ένα παιδί και οι καταστάσεις σε κάνουν να το καταπιέζεις αλλά αν δεν το αντιμετωπίσεις θα το βρεις μπροστά σου και ίσως να ναι πολύ δύσκολο για σένα
