mamabasilikis έγραψε:Μου τη δίνει που τις τελευταίες μέρες έρχεται στ όνειρο και στη θύμηση μου ένας παλιός μεγάλος ανέλπιδος έρωτας...
χμμ... για λεγε!!! χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχααχχαχααχ
[/quote]
αχ θα τρελαθω και εμενα μου
συμβαινει αυτο και μου σπαει τα νευρα και πως να τολμησεις να το πεις..
[/quote]
πως μπορουμε να βοηθησουμε ρε κοριτσια??? ανοιχτε την καρδια σας!!!!!!!![/quote]
αχχχχχχχχχ....τι να πω βρε κορίτσια....είναι τόσα αυτά που σκεφτομαι, που νιώθω, που δεν θα πρεπε να νιώθω, που που που...
εν συντομία (όσο μπορώ ) το resume έχει ως εξής :
τον είδα για πρώτη φορά σε μια φωτογραφία πενταήμερης, το 1996, και είπα...αυτόν θέλω...μ αρέσε πολύ και δεν ήταν μονο κουκλος...αυτή η ματιά του....όλα τα λεφτα...
το ίδιο καλοκαίρι τα φιάξαμε ( ήταν κοντοχωριανός μου) όταν είχα πάει για διακοπές. Μας σύστησε μια φίλη μου και συμμαθητριά του...μείναμε μαζί όλο το καλοκαιρι, περασα τέλεια, το καλύτερο ever που έχω ζήσει, απιστευτα συναισθήματα, τρελλό καρδιοχτύπι, τρελλό ομως και πολλά πολλά ονειρα..( κλασσική ρομαντζαδούρα...)
τελειωνοντας οι διακοπες μας, με βαρια καρδια τα χαλάσαμε ( εγώ δεν ηθελα βέβαια, γιατί εκεινος ηταν της αποψης οτι σχεση εξ αποστάσεως είναι δυσκολη, ιδιως οταν δεν υπαρχουν προυποθεσεις οτι κατι θ αλλαξει και θα ειμασταν παλι μαζι πριν το επομενο καλοκαιρι...περιεργη κατάσταση...παρακαλουσα να δωσει μια ευκαιρία...οχι...τελος παντων...εκλαψα, πλάνταξα, έγραψα, ξανυχτησα, εχασα θυμαμαι 5 κιλα σε 20 μερες απ το αφαγία συν δυσποιες συν ασθμα συν συν συν...οι δικοι μου ανενδοτοι φυσικά, ούτε να τον δουν στο δρομο δεν ηθελαν....πολυ θλιψη...
εγινε το δικο του τελικα αλλά μεσα μου δεν επαψα ποτέ να ελπιζω..δειλά δειλά μάθαινα νεα του απο κοινους μας φίλους το χειμώνα, και σήκωσα το χέρι μου να τον πάρω τηλ στη γιορτή και στα γενεθλια του...βαλσαμο στην ψυχη αυτη η φωνή ρε κορίτσια...τον ακουγα και ο,τι κ αν ελεγε, με ηρεμούσε απιστευτα...ειπαμε οτι δεν θα μαστε μεν ζευγαρι, μπορουσαμε να μαστε ομως φιλοι...εν τω μεταξυ, ουσα πρωτοετής στη σχολή τότε, με "πλεύριζε" ενα αλλο παιδι και ανταλλαξαμε ενα φιλί, λιγο πριν το πάσχα του 1997...τα είχα φιάξει λοιπον με καποιον αλλο? μαλλον ναι ελεγε μεσα μου...
το πασχα λοιπον του 1997 ξανακατεβαινω για μια βδομάδα στο χωριο μου...εννοείται δεν ειχα ξεχασει τπτ, εννοειται οτι ακομα αγαπουσα, εννοειται οτι θα πεθαινα να τον δω...ομως οι μερες περνουσαν και εκεινος αφαντος...ουτε τηλ, ουτε τυχαία συναντηση, ουτε καποιος φιλος λεει κατι...
και δεν θα το ξεχασω ποτε, ποτέ μα ποτέ...κατεβαινοντας τις σκάλες της εκκλησίας για να γυρίζουμε τον επιτάφιο...με σκουνταει η κολλητή μου με τρόπο λες κ είχε δει φαντασμα...ηταν κ οι γονείς μας μπροστά, τι να κάνει η δόλια...
Μαρήηηη, κοίτα μπροστά σου, μου λεέι,
Ε ναι, τι έγινε ? απαντω...
το τελευταιο εεε απο το εγινε, ηταν τρεμάμενο...γιατι τον ειδα ευθύς μπροστά μου, ενα παλικάρι 1.90, μ ενα φιλο του, μαζι, να με κοιτάει μεσ τα μάτια και να χαμογελά...
καλώς ηρθες μου λεει, και απλώνει το χερι για χειραψία...Κάγκελο η Μαργαρίτα...εδωσα το χέρι μου και ετρεμε λες κ ειχα πάρκινσον 80 χρονών γριούλα...η καρδιά μου είχε βαρεσει κοκκινο, μονο σ εκεινη τη στγμή και στη γέννηση του παιδιού την έχω νιώσει να χτυπάει ετσι...φοβηθηλα οτι θα την ακουσει και θα γινω ρομπα, μπροστά του και μπροστά σ ουλο το χωριο...οι δικοι μου απο αποσταση με κοιταζαν μ ενα βλεμμα...γκρρρρρ, ελα εδω τωρα !
αλλα εγω δεν υπηρχε περιπτωση να φυγω..πηγα λιγο στην άκρη και του μιλησα για πεντε λεπτα..."κουκλα, πρεπει να μιλησουμε σοβαρά,...μπορω να σε δω αυριο" ?
Να το δευτερο εγκεφαλικό...Φυσικά !! οπου και οτι ωρα θες και στα Ιμαλάια ανεβαινω για παρτυ σου...
ουφ τα θυμαμαι και δεν μπορω βρε κοριτσια...συγχωρηστε την φλυαρια μου....
τελικα, ναι, συναντηθηκαμε, ειπαμε πολλα, τα ξαναβρηκαμε, φιληθηκαμε και εζησα το ονειρο για δευτερη φορα...ημουν απιστευτα ερωτευμενη και ευτυχισμενη...καναμε ονειρα για παντα...
Μεχρι το καλοκαιρι του ιδιου χρονου, που ξανακαταβηκα για διακοπες στο χωριο, για να μαθω οτι εν τω μεταξυ ειχε βρει αλλη και τελικα δεν μπορουσαμε να ειμαστε μαζι...για πολλους ανουσιους λογους που μου αραδιασε...
και οσο παράδεισος ήταν για μένα το προηγούμενο καλοκαίρι, εκεινο ειχε μετατραπεί σε κολαση...δεν μπορουσα να το χωνεψω, να καταλάβω τι ειχα κανει λάθος...το χειρότερο ηταν να τον πετυχαινω ( ευτυχως οχι συχνα) με την άλλη ή να τον παιρνω τηλ και να μου το κλεινει στα μουτρα...μια δυο, τρεις, στο τελος μου την ειπε κιολας..."μην μ ενοχλεις πια, ειμαι εδώ με το κορίτσι μου τώρα...τι θελεις να της πω? οτι με παιρνει η πρωην...?
πολύ ασχημο τέλος, πολύ πικρία και πολλά αναπάντητα γιατί...αφού πια δεν μπορουσα να κανω τπτ, ηπια το πικρό ποτήρι, εσφιξα τα δόντια, παραιτήθηκα οποιασδήποτε διεκδικσης και αποφασισα να συνεχισω την ζωη μου...
στα επομενα 15 χρονια που εχουν περασει μεχρι σημερα, εχω μονο μαθει οτι τελικα παντρευτηκε εκεινη την κοπελα, κ ειχε πια ή 1 ή 2 παιδια...τον εχω δει μια φορά φευγαλέα μεσα στο αυτοκινητο, μεχρι να σηκωσω το χερι μου να χαιρετησω, ειχε φυγει....
πριν καποια χρονια παλι, τον εβλεπα πολύ συχνά στον υπνο μοu και απορουσα γιατι...εκ των υστερων εμαθα οτι εκεινη την περιοδο ειχε ενα ατυχημα με το αυτοκινητο και μια σοβαρη εγχειριση που ακολουθησε..ευτυχως σημερα ειναι καλά...
εχω πια προχωρησει τη ζωη μου, 33 χρονών γαιδουρα, εχω παντρευτει, εχω κανει παιδί...εννοείται πως δεν αλλαζω τπτ απ ολα αυτά αλλά....δεν εχει φυγει ποτέ απ το μυαλό και την καρδιά μου...θα πρεπε να τον μισω η να αδιαφορώ ισως, να μην με νοιαζει διολου και ουτε να ξανασχοληθω μαζι του...οταν ομως ερχεται στον υπνο μου, οταν πιανω τον εαυτο μου να τον σκεφτεται ακομα και σημερα, εν ετει 2010, κατι με πιανει...ο χρονος ομως δεν γυρναει πισω, δεν αλλαζει τπτ, και οτι εγινε δεν ξαναγινεται...οποτε σκεφτομαι οτι μαλλον εχω προβλημα, δεν ειμαι καλά...τι στο καλο περιμενω? γιατι τον σκεφτομαι? γιατι νιωθω οτι μερος μου εχει μεινει στο καλοκαιρι εκεινο, την στιγμη που εχουν συμβει τοσο αλλα καλα στη ζωη μου...? δεν ξερω, ειλικρινά...παραδέχομαι οτι τον αγαπω, παντα τον αγαπουσα, και οσο ζω θα το κανω, δεν διακινδυνεω ομως με τπτ την οικογενεια μου και οτι εχω καταφερει ως τωρα...οποτε μαλλον ειναι κριση περιοδου παλι και θα περασει...
σε μια βδομαδα φευγω για διακοπες στο χωριο...και θα κατσω ενα μηνα...οσο φοβαμαι κ απευχομαι, αλλο τοσο ευχομαι να τον ξαναδω....καμμια ψυχιατρος κορίτσια?? μαλλον την χρειαζομαι !
ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΟΣΤ...καταχράστηκα το χρόνο και την υπομονη σας...ευχαριστώ οσες αντεξατε να το διαβάσετε...ουφ...σαν πιο αναλαφρη νιωθω τωρα...
[/quote]
Βρε φιλεναδα ποσο μα ποσο μοιαζουν οι ιστοριες μας....Πρεπει να τα πουμε οποσδηποτε.Φαση ειναι και θα περασει παλι....φιλακιαααα!!!
Φόρουμ
Αναζήτηση
Latest images
Εγγραφή
Σύνδεση
Απ: Να φυγετε!Να πατε αλλου!!! Σαβ Ιουλ 10, 2010 6:18 am
[/quote]
