Εγώ Ξένια τον προηγούμενο μήνα ξεκίνησα τις προσπάθειες...

ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΕΝΑ ΜΩΡΟ.ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΛΑΧΤΑΡΑ.

Κορίτσια γεια σας!!!

Να χαιρετήσω τα κορίτσια που με ξέρουν και να καλησπερίσω τα κορίτσια που δε με ξέρουν!!
Μετά από αρκετούς μήνες αποφάσισα να ξαναγράψω.. θέλω να σας πω την ιστορία μου και τον δρόμο που περπάτησα για να καταλήξω εδώ που είμαι σήμερα και σας γράφω..
Μακάρι με αυτή την ιστορία να δώσω κουράγιο σε όλα τα κορίτσια που προσπαθούν αρκετό καιρό να αποκτήσουν το πολυπόθητο..
Δεν θέλησα να ανοίξω καινούργιο θέμα στο φόρουμ γιατί σ'αυτό το θέμα ξεκίνησα να γράφω και γνώρισα κάτι υπέροχα νυχτοπούλια που είπαμε και ανταλλάξαμε τα άγχη και τις ελπίδες μας να γίνουμε μανούλες!!

Η ιστορία μου ξεκινάει τον Απρίλιο του 2010 όταν πάνω σε κάτι με τον έρωτα της ζωής μου, με ρώτησε αν θέλω να μου φουσκώσει την κοιλίτσα μου!! Και εκεί ξεκίνησαν όλα.. η χαρά μου απερίγραπτη γιατί το ήθελα πάρα πολύ.. και κάθε μήνα η ίδια αγωνία (ξέρετε πααααρα πολύ καλά τι εννοώ!!) άρχισα να οργανώνομαι.. τεστάκια ωορρηξίας, ατελείωτες ώρες ανάγνωση στο ίντερνετ για γόνημες μέρες, πότε επαφές κλπ κλπ που όοολες μας έχουμε περάσει... Κατα τον Αύγουστο του 2010 αποφασίσαμε να παντρευτούμε στο εξωτερικό τον Ιανουάριο του 2011 και μάλιστα σε αρκετά μακρινό μέρος οπότε θα ήταν λίγο επικίνδυνο να είμαι π.χ 2-3-4 μηνών έγκυος και να κάνουμε αυτό το μακρινό ταξίδι οπότε οι προσπάθειες σταμάτησαν μέχρι την ημέρα του ταξιδιού..
Τον Ιανουάριο του 2011 λοιπόν οι προσπάθειες ξανάρχισαν και μάλιστα με τρομερές ελπίδες μιας και μακριά απο άγχη και δουλειές ήμασταν σίγουροι ότι θα γυρίσουμε 3... το μέρος ιδανικό..ωορρηξία την ημέρα του γάμου μας...μετά ταξιδάκι πάλι σε εξωτικό μέρος σε άλλη χώρα για το honeymoon... ότι πρέπει για να φουντώσουν οι ελπίδες... αλλα εννοείται τζίφος!! ..η κυρ'Αλέκα δεν έλεγε να με ξεχάσει..
Επιστρέψαμε αρχές Μαρτίου 2011 και δεν έχασα καιρό.. πήγα αμέσως και έκανα ορμονολογικές εξετάσεις οι οποίες βγήκαν άψογες.. προς μεγάλη μου έκπληξη γύρισε ο άντρας μου απο μόνος του και μου είπε να πάει να κάνει ένα σπερμοδιάγραμμα και να έρθει μαζί μου στον γυναικολόγο μου μιας και θα πήγαινα για το καθιερωμένο τεστ παπ.. το σπεροδιαγραμμα βγήκε εξαιρετικό όπως επίσης και πεντακάθαρο το παπ τέστ μου...
-Γιατί όμως γιατρέ μου??? και η γνωστή απάντηση...:
-Ηρέμησε..μην αγχώνεσαι δώσε λίγο χρόνο ακόμα!!
Η αλήθεια είναι οτι τότε είχα δική μου δουλειά στην πλάτη μου και ωράρια τρελής δουλειάς και πίεσης... άρα ναι.. ήταν μια πολύ καλή αιτία να ρίξουμε το φταίξιμο..
Οι μήνες περνούσαν και φίλες και γνωστές μου που αρχίσαν τις προσπάθειες μετά απο μένα μεναν με ένα φύσημα εγκυούλες... κι εγώ ακόμα να τρέχω με τα τεστάκια ωορρηξίας και να μην ξέρω τι στο καλό φταίει?? ΓΙΑΤΙ??
Τέλη Αυγούστου 2011 γυρνάμε απο τις διακοπές μας (όπου έχουμε πάει με 2 ζευγάρια φίλους η μία εγκυούλα μετά απο 3μήνες προσπάθεια και η άλλη μωρομάνα όπου τυχαία ανακάλυψαν ότι ο πελαργός τους χτύπησε την πόρτα) και κλείνω αμέσως ραντεβού με τον γυναικολόγο μου. Είπα ΤΕΛΟΣ θα το ψάξω και θα κάνω ότι χρειαστεί.. δεν θέλω να περνάει άλλο ο καιρός και να μη ξέρω τι γίνεται αφού όλα είναι καλά!!
Ο γιατρός μου λοιπόν μου προτείνει να κάνω αμέσως σαλπιγγογραφία. Το πρόβλημα όμως με την σαλπιγγογραφία είναι ότι πρέπει να γίνει συγκεκριμένες μέρες του κύκλου και εμείς τον κύκλο του Σεπτεμβρίου τον είχαμε χάσει και τον Οκτώβριο και Νοέμβριο θα λείπαμε εκτός Ελλάδας.. Άλλοι δύο μήνες δηλαδή κοιμόμουν και ξύπναγα με την ελπίδα αγκαλιά με γοερά κλάματα και ψυχολογία στα τάρταρα σε κάθε επίσκεψη της Αλέκας..
Τον Δεκέμβρη του 2011 λοιπόν κάτσαμε στ'αυγά μας και είπαμε ότι τώρα θα αφοσιωθούμε στην προσπάθειά μας να αποκτήσουμε το μωράκι μας... ο κόσμος να γυρίσει τούμπα!!
Και κάνω την σαλπιγγογραφία... και τα αποτελέσματα: Υδροσάλπιγγες και μάλιστα προχωρημένου βαθμού..
Ταμπλάς! Φρίκη! Δεν το περίμενα.. κλάμα, κακό και συμφορά.. 3 μέρες σερνόμουν και προσπαθούσα να χωνέψω την ιδέα ότι το 1/3 του γυναικολογικού μου συστήματος είναι χαλασμένο με αποτέλεσμα να με καθιστά στείρα.. Την τρίτη μέρα σηκώθηκα απο το κρεββάτι και είπα στον ευατό μου οκ, δε χάλασε και ο κόσμος.. υπάρχουν και χειρότερα και δόξα το θεό που η μήτρα μου είναι σώα και στη θέση της και ελεος.. στο 2012 είμαστε.. παιδί θα κάνω είτε το θέλει η τύχη μου είτε όχι!
Το πήρα απόφαση και άρχισα να ξεψαχνίζω το ίντερνετ για την πάθησή μου.. τι, πως, που, πότε και γιατί.. οι απαντήσεις δεν ήρθαν ούτε από τους ποιο τοπ γιατρούς που πήγα. Ήρθαν όμως οι λύσεις!!!
Δύο απο τους ποιό καλούς χειρουργούς γυναικολόγους μου είπαν ότι πρέπει πρώτα να αφαιρεθούν οι σάλπιγγες με λαπαροσκόπηση πρίν προχωρήσουμε σε εξωσωματική γιατί το υγρό που έχει η υδροσάλπιγγα μέσα της, παλινδρομεί στην μήτρα με αποτέλεσμα να είναι τοξικό για τα έμβρυα. Έπρεπε λοιπόν να αφαιρέσω και τις δύο μου σάλπιγγες. Πότε? την 15η με 16η μέρα του κύκλου.. αποφασίζω λοιπόν να προχωρήσω με τον γιατρό μου και κανονίζουμε με το που θα έρθει η κυρά Αλέκα του Ιανουαρίου να τον πάρω τηλ να κανονίσουμε χειρουργείο.. και η Αλέκα δεν ερχόταν.. και πάμε στις 17 και 20 μέρες τπτ... και 30 μέρες και 35 μέρες.... και να κάνω τα τέστ του φαρμακείου απανωτά και εννοείται όοοολα αρνητικά.. ρε αμάν τι γίνεται παίρνω τον γιατρό μου μου λέει πάτα τις 40 μέρες και πήγαινε για χοριακή.. και πως κάνω ένα τσά πάλι στο ίντερνετ (τις ημέρες τις καθυστέρησης) και ανακαλύπτω ένα κορυφαίο γιατρό στις λαπαροσκοπήσεις όπου είναι και εξωσωματικός.. το λέεω στον άντρα μου και μου λέει δεν έχουμε τπτ να χάσουμε.. ας πάμε να δούμε τι θα μας πει..
Πάμε λοιπόν βλέπει την σαλπιγγογραφία μου και φρίττει!!
-μα καλά πως το έπαθες?? δεν πόναγες στην περίοδο??
-οχι
-προηγούμενη αποβολή ή έκτρωση??
-οχι
-απο μικρόβια?
-έχω κάνει όλες τις εξετάσεις τα πάπ μου πεντακάθαρα, υπέρηχοι πεντακάθαροι, και καλλιέργειες κολπικού υγρού έχουν δείξει κονδυλώματα αλλά χαμηλού κυνδίνου..
-τα κονδυλώματα δεν κάνουν ΠΟΤΕ τέτοια ζημιά και άν κάνουν θα κάνουν στον τράχηλο όχι στις σάλπιγγες...
Το θέμα είναι οτι ο άνθρωπος αυτός μου εξήγησε ότι πρώτα απ'όλα η εξωσωματκή είναι ο μοναδικός τρόπος για να κάνω παιδάκι και δεύτερον αυτό που παροέχει αυτή τη στιγμή είναι να σωθεί η γονιμότητά μου μιας και ο οργανισμός μου τόσο καιρό "ζει" μ'αυτές τις σάλπιγγες. Μου είπε ότι αν "κοπούν" οι σάλπιγγες θα σταματήσουν να αιματώνονται σωστά οι ωοθήκες μου με αποτέλεσμα να μην κάνω καλά και ποιοτικά ωάρια για γονιμοποίηση και αυτό δε το θέλουμε γενικώς πόσο μάλλον στην εξωσωματική.. Η λύση είναι να φράξουμε τις σάλπιγγες για να μη παλινδρομεί το υγρό και όταν με το καλό τελειώσετε με τον οικογενειακό σας προγραμματισμό και όποτε θέλετε να αφαιρεθούν με ασφάλεια, το οποίο μπορεί να γίνει και πάνω σε μιά καισαρική γέννας π.χ.
Αποφασίζω λοιπόν να κάνω την επέμβαση μαζί του και κανονίζουμε χειρουργείο στις 9 Μαρτίου 2012..
Ήταν τέλος Ιανουαρίου όταν πήγαμε σ'αυτό τον γιατρό και μέχρι να φτάσει ο Μάρτιος να μπω για την επέμβαση δυστυχώς ήρθαν τα πάνω κάτω στο σπίτι μας όταν ο καρκίνος μας χτύπησε την πόρτα στο ποιο κοντινό μας άνθρωπο.. Σοκ! Φρίκη! δεν γινόταν να αντεπεξέλθουμε σε δύο χειρουργεία ταυτόχρονα.. ο άντρας μου είχε γίνει σα το φάντασμα από την αγωνία του και εγώ από πίσω να στηρίζω και να τρέχω σε διάφορες εκκρεμότητες όσο μπορώ.. τεσπα μη τα πολυλογώ και να χτυπήσω ξύλο όταν τελείωνε το χειρουργείο του καρκίνου και πήγαν όλα καλά, έφτασε αμέσως μετά και η δική μου σειρά...
Και πήγαν όοοολα καλά!!! Και την ίδια μέρα βγήκα απο το νοσοκομείο μιας και δεν έγινε κάποια τομή για να χρειαστεί να νοσηλευτώ!
Αυτό που έπρεπε να κάνω τώρα ήταν να μαζέψω την ατελείωτη χαρτούρα που έπρεπε για να πάρω τις πανάκριβες ορμόνες της εξωσωματικής απο το ταμείο μου (ΕΟΠΥΥ)και βέβαια να προλάβω πρίν έρθει ποιός άλλως...?? Η πολυπόθητη και απαραίτητη, για να ξεκινήσω το προτόκολλο εξωσωματικής...., κυρα Αλέκα!!
Και 25 Μαρτίου ήρθε!! και ξεκίνησα με αντισυλληπτικά για 21 μέρες και μετά 13 Απριλίου Μ.Παρασκευή άρχισα με τις ενεσούλες στην κοιλιά.. αυτό ήταν λίγο δύσκολο μιας και έπρεπε να τις κάνω μόνη μου.. αλλά το πήρα το κολάι και τα κατάφερα!! Και κάθε μέρα και καλύτερα και ποιο έμπειρα.
Μέχρι που έφτασε η μέρα της ωοληψίας 6 Μαΐου 2012 και πήραμε 11 ωαριάκια!! Η αγωνία μου για τα πόσα θα γονιμοποιηθούν και πόσα θα αντέξουν είχε χτυπήσει κοκκονο μέχρι που χτύπησε το τηλέφωνο την επόμενη μέρα απο το κέντρο της εξωσωματικής... πήγα να πέσω ξερή όταν μου είπαν απο την άλλη άκρη της γραμμής ότι απο τα 11 γονιμοποιήθηκαν τα 10 και προχώρησαν τα 9 από τα οποία και τα 9 είναι άριστα !!!!!
Δηλαδή 9 μωρά???? κάπου αυτή τη στιγμή έχουμε 9 άριστα εμβρυάκια??? Επαθα την πλάκα μου!! αρχισα να κλαίω στο τηλέφωνο και δεν μπορούσα να μιλήσω με την εμβρυολόγο να μου πει ποιό ειναι το επόμενο βήμα!!!!
Της ζήτησα να την πάρω σε 10 λεπτά και πήρα τον άντρα της ζωής μου τηλ να του πω τα νέα.. περιττό να σας πω ότι κλαίγαμε σα μωρά για τα μωρά μας!!!
Το επόμενο στάδιο λοιπόν ήταν ότι αφού είναι και τα 9 έμβρυα άριστα και άριστων διαιρέσεων,θα τα αφήσουμε να πάνε στο στάδιο της βλαστοκύστης (δηλαδή 5 μέρες μετά απο την πρώτη διαίρεση όπου και αυτή ειναι η διαδικασία στον φυσικό κύκλο) και μετά θα κάνουμε την εμβρυομεταφορά!!!
Πήγα κομμωτήριο, εφτιαξα τα νύχια μου, φώναξα την γυναίκα και κάναμε γενική στο σπίτι, μαγείρεψα φαγητά για μια εβδομάδα και ετοιμάστικα όσο καλύτερα μπορούσα για να υποδεχτώ τα μωρά μας την μεγάλη μέρα! Σάββατο 12 Μαΐου 2012!!
Τα είχα όλα έτοιμα όταν την Πέμπτη το πρωί ξύπνησα με κομμάρες... διάρροια και το μαύρο μου το χάλι.. (ξέχασα να πω οτι ναι μεν είχα τελειώσει με το στάδιο των ενεσίμων ορμονών αλλά έπαιρνα χάπια -ουτροτζεστάν, σικλακούρ, βασκλόρ κλπ κλπ- για να υποστηρίξουν αυτό το τεχνητό κύκλο) παίρνω με αγωνία τον γιατρό μου όπου και με μεγάλη μου λύπη μου λέει ότι αν συνεχίσω έτσι μέχρι το Σάββατο μάλλον δε θα προχωρήσουμε σε εμβρυομεταφορά γιατί οι σπασμοί των εντέρων μπορεί να μας κάνουν "ζημιά" και να επηρεάσουν με σπασμούς και τη μήτρα και να μην εμφυτευτούν τα εμβρυάκια. Θα χρειαστεί να τα βάλουμε σε κατάψυξη (υγρό άζωτο) και να προχωρήσουμε τον επόμενο μήνα στην επόμενη Αλέκα.. Μου είπε επίσης να κόψω ΟΛΑ τα χάπια και είναι πολύ πιθανό να έπαθα δηλητηρίαση απο τις ορμόνες.
Δεν ξέρω πως πείσμωσα και πως μου γύρισε και είπα στον ευατό μου ΟΧΙ ΦΙΛΕ ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΩ ΑΥΡΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!!!! ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΑ ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΕΓΚΥΟΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΒΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ!
...και ξυπνάω την Παρασκευή και είμαι καλά!!!! και χαλαρώνω στο σπίτι δε πάω πουθενά, ξεκουράζομαι για την επόμενη μεγάλη μέρα!
Και ξημερώνει το Σάββατο το πρωί και πάμε στις 10.30 να παραλάβουμε τα μωρά μας!! Προς μεγάλη μας έκπληξη μας λένε ότι περιμέναμε να έχουμε απώλειες απο τα 9 άριστα εμβρυάκια μέχρι να φτάσουν στο στάδιο της βλαστοκύστης (επειδή είναι σε καλλιεργητικά υγρά εργαστηρίου και όχι στο φυσικό περιβάλλον σάλπιγγας-μήτρας για να αντέξουν) περίμεναν να μείνουν το πολύ 3-4 και σε εμάς άντεξαν 6 απο τα 9!!! Μας είπαν ότι είχαν καιρό να δουν τέτοια νούμερα και ότι σίγουρα θα δώσουν εγκυμοσύνη!!!
Μπήκαμε στον υπέρηχο μαζί με τον άντρα μου και ήρθε η εμβρυολόγος να μας ενημερώσει.
Και πάλι προς μεγάλη μας συγκύνηση μας είπε να κοιτάξουμε την οθόνη του υπερήχου που ήταν συνδεδεμένη με το μικροσκόπιο του εργαστηρίου και τα είδαμε!!! Είδαμε δύο ολοστρόγγυλες βλαστοκύστες να κολυμπάνε και να μας περιμένουνε!! Τα παιδάκια μας!!!
Τις υπόλοιπες 4 βλαστοκύστες που μείνανε τις καταψύξαμε σε υγρό άζωτο και ίσως.. λέω ίσως... στο μέλλον να κάνουμε άλλη μία προσπάθεια..
Η μεταφορά έγινε με μεγάλη άνεση και χωρίς προβλήματα, και με τις ευχές του γιατρού, του κέντρου και της εμβρυολόγου σε 10-11 μέρες θα κάναμε χοριακή για να δούμε τι ψαράκια πιάσαμε!
Και για να μη μακρυγορώ μετά απο 7 μέρες απόλυτης ξαπλάς απο καναπέ κρεβάτι και πάλι πίσω πάω να κάνω τσισάκια και... αίμα... κάτι καλοί λεκέδες στο εσώρουχο.. και λέω νατα.. δυστυχώς αποτύχαμε.. η Αλέκα έρχεται και μάλιστα νωρίτερα μιας και την περίμενα 25 Μαίου.. παίρνω τον γιατρό μου τηλ μου λέει 1ον δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό και 2ον καλώς η κακώς είμαστε στον αυτόματο πιλότο.. ότι είναι να γίνει θα γίνει... την Δευτέρα θα ξέρουμε...
Και πάω την Δευτέρα 21 Μαίου 2012 και κάνω χοριακή το πρωί.. και το μεσημέρι έχω το εξής νούμερο 287,5!! Παίρνω τον γιατρό μου πανηγυρικά τηλέφωνο και του λέεω το νούμερο.. δε θα ξεχάσω τι μου είπε:
-Να τα χαίρεσαι τα δίδυμα!!! και είναι και θυριάκια!!!
..περιττό να σας πω τι σκηνές ακολούθησαν στο σπίτι μας.. όλα μαζί.. γέλια.. κλάματα και απερίγραπτη εκτίμηση ο ένας για τον άλλο για το δρόμο που περάσαμε..

Αυτή τη στιγμή που σας γράφω είμαι στην 13ή εβδομάδα και 1 μέρα της εγκυμοσύνης μου! [...ακόμα το λέω και δε το πιστεύω!!!!]
Την προηγούμενη εβδομάδα κάναμε την αυχενική διαφάνεια και μάθαμε ότι περιμένουμε 2 υγιέστατα κοριτσάκια.. ξανά κλάματα και συγκίνηση!! Βγήκαμε απο το ιατρείο και δε ξέραμε κατα που πέφτει το αμάξι και κατα που η Κηφισίας.. που είμαστε και σε ποιό χρόνο ζούμε!!!!!
Εύχομαι να πάνε όλα καλά και να κρατήσουμε τις τσούπρες μας στα χέρια μας σε λίγους μήνες!!

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας που διαβάσατε τον δικό μου δρόμο για να καταφέρω τον πρώτο στόχο.. Να μείνω έγκυος! Ελπίζω να ολοκληρωθεί χωρίς απρόοπτα και να φτάσω στον απόλυτο προορισμό μου στην μητρότητα!

Ελπίζω να δώσω κουράγιο και δύναμη σε όλες σας και να σας πω να μη το βάλετε κάτω! Ψάξτε το, κυνηγήστε το πιστέψτε το!! Θα έρθει οποσδήποτε!! ο κόσμος να γυρίσει τούμπα μανούλες θα γίνουμε ΟΛΕΣ!!

rinamar, πραγματικά με συγκίνησε πάρα πολύ η ιστορία σου.... Μέχρι που βούρκωσα... σου έυχομαι τα καλύτερα....

RINAMAR ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ!ΣΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΩΡΑ.

elenitsazia έγραψε:rinamar, πραγματικά με συγκίνησε πάρα πολύ η ιστορία σου.... Μέχρι που βούρκωσα... σου έυχομαι τα καλύτερα....

ΓΙΑΝΝΑ&ΒΑΣΙΛΗΣ έγραψε:ΡΙΝΑΜΑΡ ΟΥΦ!ΑΓΧΩΘΗΚΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΞΗ....
ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΕ ΤΑ ΜΩΡΑΚΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΜΙΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ.ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΝΕΑ ΣΟΥ!

xenia29 έγραψε:RINAMAR ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ!ΣΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΩΡΑ.

Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές!! Εύχομαι τα καλύτερα και για 'σας με γερά μωράκια στις μανοούλες και τελειόμηνες εγκυμοσύνες στις αγωνίστριες και στις ήδη εγκυούλες