Lena έγραψε:Θα σου απαντησω σαν εκπαιδευτικος.

τα παιδια απο τα 2.5 και μετα μπορουν πληρως να κατανοησουν την εννοια της τιμωριας. μεχρι αυτη την ηλικια οι φωνες, το χτυπημα στο χερι και οι λοιπες τιμωριες δημιουργουν ενα αγχος στο παιδι.

αυτο που μπορεις να κανεις ειναι να του λες με σταθερη φωνη "οχι", "δε θελω να το κανεις αυτο" η κατι αλλο παρομοιο και να πας να το παρεις απο το χερακι να το πας καπου αλλου.

προσπαθηστε να μη μαλωνετε απο τωρα τα παιδια σας γιατι θα μαθουν στις φωνες και μετα θα ψαχνετε να βρειτε τροπους για τιμωρια.

Σισσίνι έγραψε:Αυτό το θέμα το είχα και το έχω με τη μικρη. Δεν ξέρω για εσας, αλλά μερικές φορές νομίζω οτι η μικρή δοκιμάζει τις αντοχές μου.
Σήμερα της φώναξα και η μικρούλα ταράχτηκε την είδα και μετα δε με ήθελε.
Ο λόγος; επιμένει να ανοίγει τα συρτάρια.
Έχει πιασει τα χερια της 30 φορές, αλλά αυτή εκεί επιμένει.
Ξέρω οτι με καταλαβαίνει, αλλά πρέπει να κάνει το δικό της.
Δε θέλω να το μεταφέρω λάθος, δε θυμάμαι την πηγή, κάπου όμως είχα διαβάσει οτι στα παιδάκια πρέπει να επαναλαμβάνουμε συνεχεια αυτό που θέλουμε να τους εντυπωθεί. Δεν είναι οτι δε θέλουν να συμμορφωθούν, απλώς ξεχνάνε.

pana έγραψε:

Σισσίνι έγραψε:Αυτό το θέμα το είχα και το έχω με τη μικρη. Δεν ξέρω για εσας, αλλά μερικές φορές νομίζω οτι η μικρή δοκιμάζει τις αντοχές μου.
Σήμερα της φώναξα και η μικρούλα ταράχτηκε την είδα και μετα δε με ήθελε.
Ο λόγος; επιμένει να ανοίγει τα συρτάρια.
Έχει πιασει τα χερια της 30 φορές, αλλά αυτή εκεί επιμένει.
Ξέρω οτι με καταλαβαίνει, αλλά πρέπει να κάνει το δικό της.
Δε θέλω να το μεταφέρω λάθος, δε θυμάμαι την πηγή, κάπου όμως είχα διαβάσει οτι στα παιδάκια πρέπει να επαναλαμβάνουμε συνεχεια αυτό που θέλουμε να τους εντυπωθεί. Δεν είναι οτι δε θέλουν να συμμορφωθούν, απλώς ξεχνάνε.

αυτο το θεμα το εχω και εγω και για να σας πω την αληθεια εχω μια πελατισσα ψυχολογο και την ρωτησα
η απαντηση ηταν η εξης?
παντα μα παντα εξηγουμε στο παιδι τι κανει και ονομαζουμε πραγματα και καταστασεις
αφηνουμε το παιδι με ασφαλεια παντα να εξερευνησει τον χωρο στον οποιο ζει και μεγαλωνει χαρακτηριστικα μου ειπε εαν εσυ ειχες ενα κλειστο συρταρι και κλειδ ωμενο μεσα στο σπιτι σου η ενα δωματιο κλειδωμενο πως θα σου φαινοτανε/
εγω σισσινι πλεον την αφηνω να τα ανοιγει και ειμαι και εγω απο πανω της μην πιασει το χερι της ενω πριν της φωναζα και την επαιρνα απο εκει για να μην πιασει τα χερια της και βλεπεις οτι σιγα σιγα το βαρεθηκε και εκει που τα νοιγε καθε μερα τωρα το κανει μια φορα την εβδομαδα

Bachiemama έγραψε:Η κόρη μου είναι 12 μηνών και είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνει γιατί όταν πάει να κάνει κάτι που της έχω απαγορέψει πρώτα με κοιτάζει πονηρά, γελάει και μετά τρέχει για να το κάνει. Επίσης αν κάνει κάτι που δεν πρέπει και σηκωθώ όρθια πριν καν κουνηθώ έχει τρέξει μακριά γελώντας!!

xenia έγραψε:Λοιπόν, τελικά καταλήγω στα εξής και αν κα΄που είμαι λάθος παρακαλώ διορθώστε με:
1ον ΜΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΣΙΓΟΥΡΑ!!!
2ον Είναι πανέξυπνα πλάσματα και μας τσεκάρουν...οι γονεις είναι τα "πειραματοζωα" των παιδιων...η τακτική είναι "θα κάνω κάτι...κ θα δω πως θ'αντιδράσει η μαμά"
3ον Το γεγονός ότι δε μπορούν να μιλήσουν δε σημαίνει ότι δεν έχουν κρίση, αντίληψη και χαρακτήρα από πολύ νωρίς και τέλος
4ον είναι παιδιά...και είναι"ό,τι απέμεινε απ'τον παράδεισο"
Εύχομαι σε όλες μας: υπομονή, επιμονή, διάθεση για παιχνίδι και εξηγήσεις σε ίση δόση και περισσότερο χρόνο μαζί μ'αυτά τα υπέροχα αγγελούδια! Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις και τις απόψεις...ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ με βοηθησαν πολύ!!

Bachiemama έγραψε:Η κόρη μου είναι 12 μηνών και είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνει γιατί όταν πάει να κάνει κάτι που της έχω απαγορέψει πρώτα με κοιτάζει πονηρά, γελάει και μετά τρέχει για να το κάνει. Επίσης αν κάνει κάτι που δεν πρέπει και σηκωθώ όρθια πριν καν κουνηθώ έχει τρέξει μακριά γελώντας!!

xenia έγραψε:Καλημέρα, είμαι η Ξένια και εχω έναν αγοράκι (χελωνονιτζάκι!) 13 μηνών.
Η απορία μου είναι η εξής: με καταλαβαινει όταν του εξηγώ τι είναι σωστό και τι λάθος?Τι δεν επιτρέπεται να κάνει γιατί θα χτυπήσει, γιατί δεν είναι σωστο κλπ κλπ?Ενστικτωδώς είμαι βέβαιη ότι καταλαβαίνει τα πάντα γιατι τις περισσότερες φορές είναι υπάκουος! Άλλες όμως φορές...κυνηγιόμαστε μέσα στο σπίτι, κλαίει και ξανακάνει ό,τι του έχω απαγορεύσει!Ο άντρας μου θεωρεί ότι είναι πολύ μικρούλης ακόμα κ δε θα πρέπει να τον μαλώνω γιατί "δεν καταλαβαίνει"! Μήπως είναι πράγματι πολύ μικρούλης ακόμα? H΄μήπως μας δουλεύει κανονικά το χελωνονιτζάκι μου το ζουζουνιάρικο...εεε?μηπως???
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας...))

nikoleta έγραψε:Όμως της μιλούσα πολύ, εξηγούσα το κάθετι γιατί πρέπει ή δεν πρέπει να το κάνει και το πιο σημαντικό είναι ότι αδιαφορούσα όταν έκανε παλαβομάρες και έδειχνα ενθουσιασμό (συνοδευόμενο από χαζοχαρούμενα ''μπράβοοοοοο'')όταν ήταν υπάκουη. Άλλωστε ξέρουμε ότι τα παιδιά κάνουν υπερβολές για να κερδίσουν το ενδιαφέρον μας. Δεν παύουν όμως να είναι παιδιά και όχι ρομποτάκια οπότε θα κάνουν και τις τρελίτσες τους...

Lena έγραψε:Λοιπον επειδη βρηκα τωρα καποιο χρονο να γραψω να συμπληρωσω και κατι ακομα

οταν το παιδακι μας κανει μια πιο "ηπια" αταξια η οποιαδηποτε λεκτικη επεξηγηση απο μερους μας ειναι περιττη. δεν του εξηγουμε δηλαδη τη λανθασμενη συμπεριφορα, αλλα προσπαθουμε να το ωθησουμε προς την επιθυμητη συμπεριφορα.

αν πχ σπρωξει ενα παιδακι δεν του λεμε γιατι το εκανες αυτο κλπ αλλα παιρνουμε το χερακι του και χαιδευουμε το αλλο παιδακι και του λεμε κατι σε στυλ "να κοιτα πως του αρεσει που το χαιδευεις"!

αν η αταξια που κανει ειναι πιο "σοβαρη" αν πχ δαγκωσει ενα αλλο παιδακι η αν το χτυπησει εσκεμμενα τοτε πρεπει να του μιλησουμε με σταθερη φωνη, να του πουμε μια απλη φραση (δε χτυπαμε τα αλλα παιδακια) και να τον οδηγησουμε στην επιθυμητη συμπεριφορα.

ειναι πολυ σημαντικο να δωσουμε στο παιδι να καταλαει ποια συμπεριφορα θεωρουμε εμεις επιθυμητη, αλλιως δε θα καταλαβει τι πρεπει να κανει και αυτο θα εχει ως αποτελεσμα να επαναλαμβανει τις "αταξιες' του.

αυτα!!! ξεσκονισα προχτες κατι βιβλια που ειχα γιατι ο μικρος μου ολο σπρωχνει τα αλλα παιδακια..

Lena έγραψε:Λοιπον επειδη βρηκα τωρα καποιο χρονο να γραψω να συμπληρωσω και κατι ακομα

οταν το παιδακι μας κανει μια πιο "ηπια" αταξια η οποιαδηποτε λεκτικη επεξηγηση απο μερους μας ειναι περιττη. δεν του εξηγουμε δηλαδη τη λανθασμενη συμπεριφορα, αλλα προσπαθουμε να το ωθησουμε προς την επιθυμητη συμπεριφορα.

αν πχ σπρωξει ενα παιδακι δεν του λεμε γιατι το εκανες αυτο κλπ αλλα παιρνουμε το χερακι του και χαιδευουμε το αλλο παιδακι και του λεμε κατι σε στυλ "να κοιτα πως του αρεσει που το χαιδευεις"!

αν η αταξια που κανει ειναι πιο "σοβαρη" αν πχ δαγκωσει ενα αλλο παιδακι η αν το χτυπησει εσκεμμενα τοτε πρεπει να του μιλησουμε με σταθερη φωνη, να του πουμε μια απλη φραση (δε χτυπαμε τα αλλα παιδακια) και να τον οδηγησουμε στην επιθυμητη συμπεριφορα.

ειναι πολυ σημαντικο να δωσουμε στο παιδι να καταλαει ποια συμπεριφορα θεωρουμε εμεις επιθυμητη, αλλιως δε θα καταλαβει τι πρεπει να κανει και αυτο θα εχει ως αποτελεσμα να επαναλαμβανει τις "αταξιες' του.


Πολυ χρησιμο αυτο! Θελω να το εφαρμοσω! Αν και η δικια μου ακομα δεν δαγκωνει αλλα με τσιμπαει η ατιμη!!!