1 Μια βδομαδα χωρις το αγγελουδι μου........ Δευ Σεπ 24, 2012 1:49 am
elenisakis
Σιωπηλή δύναμη
Γεια σας ειμαι η Ελενη....σαν σημερα πριν μια εβδομαδα τελειωσε το ονειρο μου....τον ιουνιο εμαθα πως ειμαι εγκυος στηβ αρχη σοκαρθστικα γιατι δεν το περιμενα..το εμαθα δυο μερες πριν κλεισω ενα μηνα αρραβωνιασμενη..μετα το πρωτο σοκ ηρθε η χαρα..πολυ χαρα..ολα πηγαιναν καλα ουτε συμπτωματα ενοχλητικα ουτε τπτ..στις 7 εβδομαδες βλεπω λιγο αιμα αλλα τελικα δεν ηταν τπτ λιγες μερες ξαπλα και χαπια και ολα καλα..φτανουμε στην αυχενικη ολα σουπερ..η χαρα απι ολους απεριγραπτη..καναμε σχεδια..ονειρευομασταν..μετρουσα αντιστροφα για το ποτε θα ερθει η στιγμη να το νιωσω λαι ξαφνικα στις 28 αυγουστου καταληγω με πονους εντονους και συσπασεις στην κλινικη..μου βαζουν ορο και ολα καλα μενω προλυπτικα και ανυπομωνω να γυρισουμε σπιτι αδικα ομως μετα αρχιζει τι αιμα πολυ αιμα....κανοθμε εξετασεις και βρισκουμε μικροβιο..ο γιατρος λεει μην ανυσηχεις ελεγχετε και οντως την πρωτη βδομαδα η αντιβιωση πιανει και φαινεται να το νικαμε..ομως καναμε λαθος..οι εξετασεις δειχνουν την τιμη να ανεβαινει..δυστυχως δεν γινετε τπτ..ο γιατρος μας λεει πως πρεπει να παρει το μωρο γιατι αλλιως κινδυνευω και γω..δεν μπορουσαμε ομως να τι δεχτουμε χασαμε την γη κατω απο τα ποδια μας..το μωρακι μας ηταν ηγιεστατο..αλλα το μικροβιο εκανε ζημια στον σακο..αποφασιζουμε να πανε θεσ/νικη οχι οτι δεν πιστευαμε τον γιατρο νας απλα λεγαμε μεγαλυτερο νοσοκομειο ισως πιο εξεληγμενο..ισως..ισως..ισως..πηγαμε αλλα ο γιτρος μας εδωσε κατι εξετασεις και εξω απι την πορτα..ολα καλα ελεγε..μα πως ολα κσλα γινετε να νοσηλευομαι 16 μερες και ξαφνιξα ολα καλα..ο ενας να λεει για διακοπη και ο αλλος ολα καλα..ολοι ελεγαν καχυποπτη εχεις γινει χαλαρωσε..δεν πριλαβαμε να κανουμε εξετασεις..σαββατο ξημερωματα παλι πονοι παλι αιμα..τρεχουμε στο νοσοκομειο..με τα φαρνακα σραματανε ολα..μονο λιγο αιμα..αρχιζουμε να ελπιζουμε παλι..το μωρακι στον υπερηχο μια χαρα..ζωηρο περα απι καθε αλλη φορα..απογευνα σαββατου..ολοι χαλαροι μιλουσαμε γελουσαμε λεγαμε για τον μπεμπη μας και ξαφνικα ολα σταματανε..νιωθω μουσκεμα και μετα ακουω την νοσοκομα να λεει δυστυχως ειναι αμνιακο σπασαν τα νερα..αυτο ηταν ολα παγωσαν..δεν ενιωθα τπτ..κενο..ο γιατρος λεει λυπαμαι αλλα δεν εχουμε ελπιδες..κυριακη απογευμα ξεκιναν οι πονοι..αυτη η αναμονη οτι χειροτερο..δευτερα πρωι στις δεκα ημουν στι χειρουργειο..πονουσα πιο πολυ ψυχικα..μεσα σε λιγα λεπτα το μωρακι βγηκε ηταν πολυ μικρο αλλωστε ημιυν στην 18 εβδομαδα..αδειασα..και οχι οπως το περιμενα..αδεια κοιλια αδεθα αγκαλια
αντιο μικρε μου αγγελε..σε περιμεναμε πολυ ολοι αλλα ισως εθσαι καλυτερα σαν αγγελακι..θα σε σκεφτομαι παντα κι ας μηβ σε κρατησα αγκαλια κι ας μην σε ενιωσα..σε αγαπησα ομως..περιμεβα πως και πως να σε δω σε καθε υπερηχο να ακουσω τηβ καρδιυλα σου..συγνωμη ψυχη μου που δεν καταφερα να σε φερω στην ζωη
αντιο μικρε μου αγγελε..σε περιμεναμε πολυ ολοι αλλα ισως εθσαι καλυτερα σαν αγγελακι..θα σε σκεφτομαι παντα κι ας μηβ σε κρατησα αγκαλια κι ας μην σε ενιωσα..σε αγαπησα ομως..περιμεβα πως και πως να σε δω σε καθε υπερηχο να ακουσω τηβ καρδιυλα σου..συγνωμη ψυχη μου που δεν καταφερα να σε φερω στην ζωη