elenisakis έγραψε:Σας ευχαριστω ολες παρα πολυ για την συμπαρασταση ευχομαι στην καθε μια ξεχωρισρα οτι καλυτερο για τις ζωες σας

irininis έγραψε:

elenisakis έγραψε:Σας ευχαριστω πολυ κοριτσια να ειστε ολες καλα....η αληθεια ειναι πως ακομα δεν ξερω πως νιωθω υπαρχουν στθγμες που λεω οκ θεου θελημα..ισως να ειναι κσλυρερα σαν αγγελακι..ισως να το προφυλαξε απο κατι χειροτερο..και στιγμες ποτ με πνιγουν τα γιατι..που μου ερχετε η σκηνγ του χειρουργειου να το νθωθω βα φευγει και να μην μπιρω να κανω κατι..να σκεφτομαι τα ονειρα κσι να με πιανει απελπισια..πως θα αντεξω οταν θα ερθει ο φεβρουαριος..θα ηταν ο πιο χαρουνενος μηνας και τωρα τπτ

ελενη μου σε καταλαβαινω απολυτα εχω περασει και εγω κατι αναλογο και μπορω να καταλαβω ποσο πονας.Εγω λογο πολυ αστατου κυκλου και με περιοδο μεχρι και 3 μηνων δεν ειχα καταλαβει οτι ειμαι εγκυος οταν πλεον το καταλαβα ημουν 5 μηνων και σε πολυ μικρη ηλικια οπως καταλαβαινεις σοκαριστικα αλλα μετα ειπα οκ αυτο ηταν απο μκρη στα βασανα που λενε εβαλα μπροστα γαμους και τα σχετικα και ετρεχα στους γιατρους γιατι οπως καταλαβαινεις 5 μηνες χωρις καμια εξεταση επρεπε να δω οτι ολα πανε καλα...προς εκλπηξη μου ολα ηταν τελεια παρολου που καπνιζα,ετρεχα σηκωνα βαρη και γενικα οτι κανουμε στην καθημερινοτητα μας οταν δεν ξερουμε για εγκυμοσυνη.Λογο της προχωρημενης καταστασης οπως καταλαβαινεις αρραβωνιασματα και γαμοι εγιναν πολυ γρηγορα μεσα σε 1 μηνα και πανω που ειπαμε οτι ηρεμησαμε με ολο αυτο το τρεξιμο καιθα κατσω να χαλαρωσω και να απολαυσω το υπολοιπο της εγκυμοσυνης μου ενα πρωι γυρω στις 6 και οντας μολις μια εβδομαδα στον 8ο μηνα ξυπανω μουσκεμα....ειχαν σπασει τα νερα..ετσι απλα και εντελως φυσιολογικα...τρεχουμε στο νοσοκομειο και μπαινω για να γεννησω μεχρι να με ετοιμασουν ειχε παει 11 διαστολη ειχα πολυ μικρη και το μωρο ηταν στραβα ειχε αρχισει να βγαινει πρωτα το χερακι του φαντασου..με βαζουν για καισαρικη γιατι εκ των πραγματων δεν γινοταν αλλιως...στις 12 μπηκα χειρουργειο 12:15 ειχα γεννησει ενα πανεμορφο κοριτσακι μολις 1,500gr αλλα υγιεστατο οπως ελεγαν...επειδη ειχα παει ομως σε ιδιοτικη κληνικη δεν μπορουσαν να τοκρατησουν εκει και ετσι το μετεφεραν σε δημοσιο νοσοκομειο σε εντατικη μοναδα προορων νεογνων....η αγωνια μου οπως καταλαβαινεις μεγαλη και η στεναχωρια μου επισης γαιτι μεχρι να εβγαινα απο το νοσοκομειο δεν θα μπορουσα να την βλεπω... αλλα ελεγα θα περασουν οι μερες και θα την σφιξω στην αγκαλια μου...και ενω περνουσαν οι μερες και ολα πηγαιναν καλα ειχε αρχισει να παιρνει βαρος και να αναπνεει χωρις μασκα οξυγονου(ολα αυτα λογο του ηταν προορο) την τεταρτη ημερα και μετα αποκαθημερινη επικοινωνια με το νοσοκομειο οπου νοσηλευοταν το μωρακι μου,μου λενε οτι κατι δεν παει καλα..την εβαλαν για αξονικη και διαπιστωσαν εγκεφαλικη αιμοραγια...οπως καταλαβαινεις εχασα την γη κατω απο τα ποδια μου..οσο περνουσαν οι μερες η κατασταση χειροτερευε με αποτελεσμε ολο του το κορμακι να αιμοραγει εσωτερικα ολα του τα οργανα υπολοιτουργουσαν και οι γιατροι μου ελεγαν οτι αν τα καταφερει θα ειναι θαυμα αλλα θα ειναι εγκεφαλικα αναπηρο...ηθελα να ανοιξει η γη και να με καταπιει...δεν μπορουσα ναπιστεψω αυτο που μου συνεβαινε..ελεγα ''γιατι σε εμενα?'' οπως λεμε ολες μας πιστευω σε αυτες τις περιπτωσεις.εζησε 18 μερες θελω να πιστευω χωρις πονο...η μονη στιγμη που καταφερα να την αγγιξω ηταν 5 λεπτακια μολις γεννησα μετα την εβλεπα απο το κρυο τζαμι της θερμοκητιδας διασοληνομενη και ταλαιπωρημενη...και εγω να μην μπορω να κανω τιποτα να την φοηθησω...αυτο ηταν το μεγαλυτερο μαρτυριο απο ολα...δεν μπορεσα ουτε μια αγκαλια να την παρω και να της πω ποσο την αγαπω και οτι ειμαι εκει μαζι της, διπλα της, για παντα...στο τελος μου την εδωσαν σε ενα χαρτινο κουτι για να παω να την θαψω....λες και ηταν κανενα αδεσποτο....το σοκ μου ηταν τεραστιο....δεν μπορεις ουτε καν να φανταστεις πως ειναι η πρωτη φορα που περνεις αγκαλια το αγγελουδι σου να ειναι μεσα σε μια χαρτινη κουτα φαρμακων...να σου πω ομως το ποιο σημαντικο παρολα αυτα που περασα και σεηλικα μολις ''17 χρονων'' δεν το εβαλα κατω και μετα απο 3 χρονια εκανα τον γιοκα μου περασα βεβαια και εκει καποια θεματακια αλλα τελος καλο ολα καλα...τωρα ειναι 8 χρονων αντρακλας και ειναι το αλλο μου μισο...μην στεναχωριεσαι και μην απελπιζεσαι και καθε εμποδιο για καλο δεν λενε αλλωστε?τωρα παω για το τριτο.....

eirini7 έγραψε:

mamamia12 έγραψε:

eirini7 έγραψε:

irininis έγραψε:

eirini7 έγραψε:Θεέ μου.......κορίτσια είστε ηρωίδες..λυπάμαι πάρα πολύ...

απλα σε αυτες τις περιπτωσεις μαζευεις τα κομματια σου και συνεχιζεις ελπιζοντας για το καλυτερο...!!!

σου εύχομαι πραγματικά ό,τι καλύτερο κορίτσι μου!

eirhnh ti uperoxh foto exeis sto profil sou...einai o gios sou?de xortaino na thn vlepo..einai koukli kai polu glukas

όχι δεν έχω ακόμα παιδάκι
αλλά είναι όντως γλύκας

eirini7 έγραψε:

mamamia12 έγραψε:

eirini7 έγραψε:

irininis έγραψε:

eirini7 έγραψε:Θεέ μου.......κορίτσια είστε ηρωίδες..λυπάμαι πάρα πολύ...

απλα σε αυτες τις περιπτωσεις μαζευεις τα κομματια σου και συνεχιζεις ελπιζοντας για το καλυτερο...!!!

σου εύχομαι πραγματικά ό,τι καλύτερο κορίτσι μου!

eirhnh ti uperoxh foto exeis sto profil sou...einai o gios sou?de xortaino na thn vlepo..einai koukli kai polu glukas

όχι δεν έχω ακόμα παιδάκι
αλλά είναι όντως γλύκας

eirini7 έγραψε:mamamia και nikoletta σας ευχαριστώ πολύ!!!!

nikoletta10 έγραψε:

eirini7 έγραψε:mamamia και nikoletta σας ευχαριστώ πολύ!!!!

Άσχετο βέβαια αλλά σ' εσένα δεν έχω στείλει pm με τα στοιχεία του γιατρού μου..καλά δεν σε θυμάμαι;;;;;;

eirini7 έγραψε:

nikoletta10 έγραψε:

eirini7 έγραψε:mamamia και nikoletta σας ευχαριστώ πολύ!!!!

Άσχετο βέβαια αλλά σ' εσένα δεν έχω στείλει pm με τα στοιχεία του γιατρού μου..καλά δεν σε θυμάμαι;;;;;;

ναι!μόλις επικοινωνήσω θα σου πω εντυπώσεις!