mhtsaina έγραψε:Έχω να παρατηρήσω κάτι που μου ήλθε ξαφνικά στο μυαλό όσο διάβαζα τα γραφόμενά σου κοπέλα μου. Μιλάς για τον άντρα σου σαν να ήταν το άτακτο παιδί σου και όχι ο σύντροφός σου. Κι αυτό με βάζει στη διαδικασία να ρωτήσω αναπόφευκτα: πώς ήταν η σχέση σας σαν ζευγάρι, πριν το παιδί και πριν όλα τα δυσάρεστα που συνέβησαν ακολούθως; Θέλω να πω, πώς τον αντιμετώπιζες;

sofia1973 έγραψε:ειμαι σιγουρη οτι εχετε δικιο. σε λιγο καιρο ολα θα ειναι πιο ηρεμα. παντα βεβαια θα βρισκει τροπους να με πονεσει γιατι ξερω οτι λατρευει το μωρο. εχει και μεγαλη φαντασια στο να βρισκει πραγματα για να με πονεσει εχει εξ΄αλλου και καθοδηγηση. αλλα θα επρεπε να δει ποτε η ζωη του ηταν πιο ομορφη. μεχρι πριν μου κανει ασφαλιστικα μετρα, αλλα και τωρα ακομη ελπιζω οτι θα ερθει μια μερα και θα μου πει 'μου λειπετε τοσο πολυ που δεν ακουω και δεν πιστευω κανεναν, παρα μονο εσενα'. δυστυχως περναει απο το ενα λαθος στο αλλο και κουραστηκα να τον βοηθαω. λεει οτι προσπαθησε πολυ να τα ξαναβρουμε. μπορει και να το εκανε. δεν ενοιωσα ομως αγαπη στις πραξεις του και δεν τον ξαναεμπιστευτηκα γιατι παντα με πουλουσε μπροστα στους δικους του πολυ ευκολα. εγω θελω να πιστευω οτι με αγαπαει και ειναι εγωιστης. ομως το συμπερασμα ειναι οτι χαλασε η ζωη μας τοσο ευκολα. και επειδη ακομη ειμασταν στην αρχη της ζωης μας, δεν ειχαμε δηλαδη φθαρει, γι΄αυτο πληγωνουμε ο ενας τον αλλον οσο πιο πολυ μπορουμε.

Panantonis έγραψε:Δεν πειράζει.Θα βρείτε άλλους τώρα και θα συνεχίσετε τη πορεία της ζωής σας μέχρι να πεθάνετε.

sofia1973 έγραψε:ακομη ειμαι σαν χαμενη. εχθες μου κοινοποιηθηκε η αποφαση του να παμε στα δικαστηρια για να ρυθμιστει η επικοινωνια με το μωρο. και μονο η σκεψη των δικαστηριων, με αγχωνει. του ζητησα να μην υπαρχει μεταξυ μας δικαστηριο, ψεματα και αντιδικιες. φαινεται και αυτος χαμενος απο την εξελιξη της ζωης του. ωστοσο μου ειπε οτι θα διεκδικησει να βλεπει το μωρο του και θα κανει οτι χρειαστει.

soyltana έγραψε:sofia moy zw akrivws tin idia katastasi alla akrivws kai exw kai ena koritsaki 5 minwn.i monadiki diafora einai oti egw den anteksa kai efyga.an theleis epikoinwnise mazi moy mesw email.exoyme tosa na poyme.eimai to idio xameni kai egw..fovamai

pontikoula1 έγραψε:νομιζω οτι σε τετοιες περιπτωσεις πρεπει να προσπαθησουμε να κανουμε τον ανθρωπο να νιωθει καλυτερα

οχι να τον ριξουμε ακομα πιο βαθια

bettoulina έγραψε:εγω θα εστιασω μονο στην σοφουλα,αντρας και μανα θα το καταλαβουν αλλα θα ειναι αργα!!
δεν εχει σημασια αν την στηριζει η οικογενεια της...η ιδια νιωθει μονη..ο ανθρωπος που πιστευε οτι θα γερασουν μαζι δεν ειναι τωρα πια κοντα της..ναι,εχει το μουμπουκι της...δεν ξερετε ομως τι συναισθηματα την διαπερνουν!!..χαιρεται που το βλεπει και ταυτοχρονα στεναχωριεται γιατι το δικο της μωρο δεν θα εχει οικογενεια...απλα πραγματα την περνουν απτο μυαλο...πως θα ειναι η βαπτιση,το παιδι μου θα εχει τα βαπτισια που ονειρευομουν?..θα ειναι εκει ο μπαμπας του??? και τωρα ερχονται χριστουγεννα .....και θα κλαιει...θα κλαιει σιωπηλα...και αλλα πολλα...
σε νιωθω σοφουλα

bettoulina έγραψε:

pontikoula1 έγραψε:νομιζω οτι σε τετοιες περιπτωσεις πρεπει να προσπαθησουμε να κανουμε τον ανθρωπο να νιωθει καλυτερα

οχι να τον ριξουμε ακομα πιο βαθια

δεν εχω τετοια προθεση....περναω τα ιδια..ξερω πως ειναι.... και πιστεψε με δεν εχω αναγκη ν ακουσω ωραια λογια εκ του ασφαλους...θελω καποιον να με νιωσει...

pontikoula1 έγραψε:

bettoulina έγραψε:

pontikoula1 έγραψε:νομιζω οτι σε τετοιες περιπτωσεις πρεπει να προσπαθησουμε να κανουμε τον ανθρωπο να νιωθει καλυτερα

οχι να τον ριξουμε ακομα πιο βαθια

δεν εχω τετοια προθεση....περναω τα ιδια..ξερω πως ειναι.... και πιστεψε με δεν εχω αναγκη ν ακουσω ωραια λογια εκ του ασφαλους...θελω καποιον να με νιωσει...

sorry αλλα απο που ξερεις οτι μιλαω εκ του ασφαλους....πολυ γρηγορα βγαζεις συμπερασματα.καλη τυχη

sofia1973 έγραψε:

bettoulina έγραψε:εγω θα εστιασω μονο στην σοφουλα,αντρας και μανα θα το καταλαβουν αλλα θα ειναι αργα!!
δεν εχει σημασια αν την στηριζει η οικογενεια της...η ιδια νιωθει μονη..ο ανθρωπος που πιστευε οτι θα γερασουν μαζι δεν ειναι τωρα πια κοντα της..ναι,εχει το μουμπουκι της...δεν ξερετε ομως τι συναισθηματα την διαπερνουν!!..χαιρεται που το βλεπει και ταυτοχρονα στεναχωριεται γιατι το δικο της μωρο δεν θα εχει οικογενεια...απλα πραγματα την περνουν απτο μυαλο...πως θα ειναι η βαπτιση,το παιδι μου θα εχει τα βαπτισια που ονειρευομουν?..θα ειναι εκει ο μπαμπας του??? και τωρα ερχονται χριστουγεννα .....και θα κλαιει...θα κλαιει σιωπηλα...και αλλα πολλα...
σε νιωθω σοφουλα

ακριβως οπως τα εγραψες!!!!!!

sofia1973 έγραψε:Ειναι η πρωτη δημοσιευση που κανω και την αφιερωνω στην πεθερά μου. Πείτε μου αν τις αξιζει να παρει την πρωτη θεση αναμεσα σε ολες τις πεθερες του κοσμου!!
Τον μαρτιο του 2011 αποφασίσαμε με τον τοτε συντροφο μου να συγκατοικησουμε και να προχωρησουμε σε προγγενητικο ελεγχο με σκοπο να κανουμε οικογενεια. Τα αποτελεσματα δραματικα. πιθανοτητα να κανω μωρο 0,01%. πριν απο 15 χρονια ειχα κανει χημιοθεραπεια και τα αποτελεσματα για μενα ηταν περιπου αναμενομενα. ωστοσο ο συντροφος μου μου απεδειξε τοτε οτι με λατρευει και λεγοντας μου τα σωστα λογια, με εκανε να νοιωσω οτι ολα μπορουμε να τα καταφερουμε. στεναχωρεθηκα πολυ αλλα μεσα σε 20 ημερες μενω εγκυος. μετα απο μια πολυ δυσκολη εγκυμοσυνη (μου συνεβησαν ολα οσα θελεις να μη σου συμβουν) γεννησα το Φλεβαρη τον μπιμπικο μου. 5.120 kg με φυσιολογικο τοκετο. μια πολυ δυσκολη γεννα την οποια εχω σκοπο να σας περιγραψω καποια στιγμη. χρειαστηκε να κανω μεταγγιση με αποτελεσμα να ειμαι πολυ αδυναμη. τα ραμματα ηταν απειρα κι ο πονος που ακολουθησε της γεννας απιστευτα πολυς. επιστρεφω σπιτι και επειδη μενω κοντα με την μητερα μου, ειχα παρα πολυ βοηθεια. ερχοταν απο το πρωι και εφευγε οταν ερχοταν ο αντρας μου το απογευμα. προσεχε εμενα και το μωρο, μαγειρευε, επλενε και οτι αλλο χρειαζοταν. ηθελα να πετυχω τον αποκλειστικο θηλασμο και τα κατεφερα με την βοηθεια της κυριως. φανταστειτε οτι το μωρο μολις το εφερα σπιτι ειχε αναγκη για 750 ml γαλα. και εδω ερχεται η πεθερουλα μου. πιστευα οτι ειχα καλη σχεση μαζι της. την εμπιστευομουν και μου συμπαραστεκοταν αρκετα. επελεξε να ερχεται μια φορα την εβδομαδα σπιτι για περιπου 2 ωρες. τοσο ηθελε, τοσο εκανε. ο αντρας μου προερχεται απο μια οικ χωρισμενων με ξυλοδαρμους απο τον πατερα του προς την πεθερα μου. συτο με εκανε να την συμπονω. ωστοσο αυτη ζηλεψε παρα πολυ την δικη μου μητρικη οικ γιατι ειμαστε πολυ δεμενη και στηριζουμε ο ενας τον αλλον. ελεγε διαφορα οταν ερχοταν σπιτι τα οποια δυστυχως τα παρεβλεπα και τα οποια ειχαν αποδεκτες τους γονεις μου. μεχρι να σαραντησω ανοιξαν τα ραμματα λογω του βαρους του μωρου και ξαναμπαινω στο χειρουργειο οταν το μωρο ηταν 2 μηνων και χρειαστηκε να μεινω στην μαμα μου 2 βραδια για να με βοηθησει. επιστρεφω σπιτι μου και αρχιζω να κανονιζω τον θρησκευτικο γαμο και τη βαφτιση του μωρου. δεν εδειξε κανενα ενδιαφερων για το γεγονος λεγοντας μαλιστα οτι αυτη δεν ξερει πως γινονται οι γαμοι παρα μονο οτι δεν θα μου παρει κανενα δωρο γιατι δεν εχει λεφτα. ο γαμος θα γινοταν σε ενα νησι επειδη το επιθυμουσα εγω και ειχε συμφωνησει και ο αντρας μου. παρουσια ολων λεω οτι το σοι της νυφης θα μεινει σε αλλο απο αυτο του γαμπρου. να σημειωσω οτι η πεθερα μου πριν απο λιγε ημερες ειχε ερθει και μου ειπε οτι η κορη της δεν θελει εμενα και το μωρο (αλλη πονεμενη ιστορια) και καταλαβα οτι της δημιουργει προβλημα με το γαμο. ετσι επελεξα τη λυση με τα διαφορετικα ξενοδοχεια. θα με ρωτησετε τωρα αν ο αντρας μου ηταν ενημερος. ηταν τοσο αδιαφορος με ολα αυτα που φαινοταν να μην τον νοιαζει τιποτα. μεχρι που η μανουλα του του ειπε οτι ΄την εδιωξα απο την κλινικη, οτι δεν την καλεσα στο γαμο, οτι παντρευτηκε την πεθερα του, οτι αυτην δεν τη βοηθησε κανεις οποτε εμενα γιατι να με βοηθησει η μαμα μου και αλλα πολλα' !!!!!!!!!!!
την πιστεψε σε ολα!!!! μεσα σε 10 μερες εφυγε ο αντρας μου απο το σπιτι αφηνοντας το μωρο 2,5 μηνων και κατηγορωντας εμενα και τους γονεις μου για οτι μπορειτε να φανταστειτε. εγω ακομη δεν μπορουσα να περπατησω απο τα νεα ραματα. αυτη δεν ηρθε ουτε να με ρωτησει τιποτα. παρα μονο την επομενη που εφυγε ο γιος της απο το σπιτι, πηγε στη μαμα μου και την εβρισε. επρεπε λεει να μη με βοηθαει και αφου εκανα το γιο της να στεναχωριεται επρεπε να μου εδινε και κανενα χαστουκι!!!!!!!!!!
αυτο που τα κανει ολα δραματικα ειναι οτι ο αντρας μου στους φιλους του λεει οτι δεν της το επετρεπε αλλα σε μενα τη δικαιολογει και λεει οτι επιλεγει την μαμα του!!!
για 4 μηνες του επετρεπα να ερχεται σπιτι και να βλεπει το μωρο. η μαμα του, του ζητησε να παρει διαζυγιο για να μπορει να το βλεπει και αυτη. και φυσικα την ακουσε. εκανα πολλες προσπαθειες να τον σταματησω και του εδωσα ευκαιριες να καταλαβει το λαθος του. αυτος επισης πιστευει οτι προσπαθησε να τα ξαναβρουμε ωστοσο μου εκανε ασφαλιστικα μετρα με την αιτιολογια οτι δεν τον αφηνω να βλεπει το μωρο. εξω απο τα δικαστηρια συμφωνησε να το βλεπει 2 φορες την εβδομαδα. συνεχιζει να λεει οτι του το στερω και οτι αν θελω να γινει η βαφτιση του μωρου να υπογραψω μια κενη υπ δηλωση και να βαλει αυτος τουε ορους της επικοινωνιας και φυσικα το ονομα. ειχε επιλεξει και ειχε ανακοινωσει σε ολους οτι θελει το ονομα του μπαμπα μου (γιατι τον υπεραγαπουσε). προσπαθει να εξαγορασει την αγαπη και την προσοχη της μαμας του (η οποια παρατουσε ολα της τα παιδια οταν ειχε προβληματα, δεξια και αριστερα) με το να της εξασφαλισει να βλεπει το μωρο. ξερετε ολα ηταν τελεια στη ζωη μας. αγαπουσα τον αντρα μου οπως και αυτος εμενα. οι γονεις μου τον λατρευαν. το λαθος εγινε οταν αυτος πηγε στην μανα του και της ειπε ' μαμα βρηκα μια οικογενεια που με αγαπα και με προσεχει σαν δικος της παιδι' και αυτη σκυλιασε!!!!!!!
το χειροτερο ειναι οτι βλεπω το μωρο μου και δεν μπορω να το απολαυσω.
σας κουρασα αλλα ζοριζομαι πολυ. εχει ανατραπει ολη μου η ζωη!

aggeliki5579 έγραψε:Καταρχην κοπελα μου λυπαμαι πολυ που εχεις περασει τοσες δυσκολιες...εγω δεν θα προσπαθησω να ερμηνευσω ουτε την συμπεριφορα της πεθερας σου,ουτε των γονιων σου,ουτε του αντρα σου...στεκομαι μονο σε αυτο που σου ειπε ο αντρας σου: ΄΄επιλεγω την μαμα μου!!!΄΄.
Απο την στιγμη λοιπον που ενας αντρας επιλεγει να εγκαταλειψει την γυναικα του και το νεογγενητο παιδι του και θελει να επιστρεψει στην μαμα του...η θεση του ειναι στην μαμα του!!

Μαζεψε τα κομματια σου,συνελθε,βρες τον εαυτο σου,τηρησε ολες τις αποφασεις του νομου που εχουν να κανουν με την επικοινωνια πατερα-παιδιου και προχωρα..
Μην περιμενεις να φτιαξει η μεταξυ σας κατασταση και μην το επιδιωξεις γιατι εφοσον ανοιξε την πορτα του σπιτιου σας με τοση ευκολια μια φορα,θα το κανει συνεχεια..
Απολαυσε την ηλικια του παιδιου σου γιατι δεν θα ξαναγυρισει,τωρα ειναι μωρο και πρεπει να γευεσαι την καθε στιγμη μαζι του..

Βαλε ενα τεραστιο Χ στο παρελθον οσο κι αν ποναει και γινε δυνατη για το παιδι σου...

Αυτη ειναι η γνωμη μου και σου ευχομαι να πανε ολα καλα στην ζωη σου...