mariantzz έγραψε:

sofia1973 έγραψε:ειναι δυσκολα αυτα που περνας. η μοναξια μεσα σε ενα γαμο ειναι χειροτερη απο οτι εκτος. αυτες οι συμπεριφορες ειναι για ζευγαρια που εχουν ζησει τουλαχιστον 20 χρονια μαζι και εχουν βαρεθει ο ενας τον αλλον. η αποφαση μαλλον εχει ληφθει. επειδη ομως ο δρομος ειναι δυσκολος, φροντιζε να εξηγησεις στους δικους σου αυτα που περνας ωστε να τους εχεις κοντα σου. ειμαι μονη εδω και 5 μηνες με ενα μωρο 8 μηνων. η μοναξια που ενιωθα ηταν πολυ ζορικη. και τωρα δεν ειναι ευκολα αλλα και εγω οπως και εσυ θελω να χαμογελαω. αυτος ειναι ο στοχος!!!

μακαρι να καταφερεις αυτα που θες στη ζωη σου για σενα και το παιδακι σου...θελω να ρωτησω κατι,και φυσικα αν θελεις μου απαντας...
πως πηρες την αποφαση?ενιωσες τυψεις για το μωρο σου?

markella01 έγραψε:Δήλωσέ την πρόθεσή σου στον κύριο.

Ξεκαθάρισε με απόλυτη σαφήνεια ποιες είναι οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΣΑΣ μέσα στο γάμο.

Ενημέρωσε ότι αν δεν τηρηθεί η συμφωνία που ζητάς από το άλλο μέρος, δε θα δώσεις παράταση, δε θα υπάρξει άλλη ευκαιρία και τα πράγματα θα αλλάξουν δια παντός.

Μείνε συνεπής στα λεγόμενά σου και πραγματοποίησε αυτά για τα οποία έχεις δεσμευτεί.

Κι αν όλα αυτά σου φαίνονται σαν όροι τήρησης συμβολαίου θα σου πω ότι ο γάμος είναι ένα άτυπο συμβολαιο που ορίζει δικαιώματα κι υποχρεώσεις του κάθε συμβαλλόμενου κι ότι αν ένας από τους δύο δεν προωθεί την ευμάρεια της επιχείρησης , η επιχείρηση κλείνει.

It takes two to tango καλή μου.

Καλή επιτυχία.

mhtsaina έγραψε:

stefy έγραψε:Οι αντρες μπορουν να ξαναφτιαξουν την ζωη τους μεσα σ ενα βραδυ,,, δεν ειναι τιποτα γι αυτος.. Για τις χωρισμεενς γυναικες με παιδι δεν ειναι καθολου το ιδιο...δυστυχως...

Με συγχωρείς, αλλά αυτά δεν είναι επιχειρήματα κατάλληλα για την περίσταση. Και καλό είναι να μην προτεινουμε χωρισμό έτσι αβασάνιστα. η Αγγελική το είπε σωστά: δεν είμαστε μέσα στο σπίτι τους και δεν μπορούμε να ξέρουμε

Naselen έγραψε:Mariantzz θα συμφωνήσω με τις κοπέλες. Εχω περάσει και εγώ από έναν γάμο με τραγικές κατστάσεις, δεν είχαμε βεβαια παιδιά παρόλα αυτά ήταν πολύ δύσκολο για μένα να πώ τέλος σε μια σχέση δέκα χρόνων. Διαβάζοντας όσα περνάς και βλέποντας τον τίτλο του ποστ σου είναι θέμα χρόνου να διαλυθεί αυτός ο γάμος. Το παιδί σου θέλει να σε βλέπει ευτυχισμένη ακόμα και μακριά από τον μπαμπά της θα δεις ότι τα παιδιά προσαρμόζονται πολύ γρήγορα, ασε που είναι σίγουρο ότι όταν θα χωρίσετε το παιδί θα βλέπει περισότερο τον πατέρα του γιατί όπως τα περιγράγεις είτε είναι σπίτι είτε όχι είναι πάντα απών. Εγώ το μόνο που θέλω να σου πω είναι να δεις το μετά. Απ΄ότι κατάλαβα δεν δουλεύεις, δεν ξέρω αν έχεις κάποιο εισόδημα ή κάποιο δικό σου σπίτι για να μείνεις εσύ και το παιδί. Αν δεν δουλεύεις πήγαινε το παιδί σε σταθμό και πιάσε οποιαδήποτε δουλειά, μην πας στους γονείς σου αν δεν έχεις σπίτι, καλό θα ήταν να νοικιάσεις, δεν θα αντέξεις με όσα θα έχεις στο κεφάλι σου τους γονείς σου όσο καλή και να είναι. Όλα αυτά θα πρέπει να είναι έτοιμα όταν θα αποφασίσεις να φύγεις. Και πρός θεού μην κάνεις κανένα λάθος και πάρεις το παιδί και φύγεις χωρίς να του έχεις πει τίποτα, αν θελήσει θα σε τρέχει για μια ζωή στα διαστήρια. Μάζεψε όση δύναμη έχεις και με σωστές και λογικές κινήσεις κάνε αυτό που πρέπει για το δικό σου αύριο. Εγώ να φανταστείς με όλα τα δίκια που είχα, αφού με εξάντλησε τελείως συναισθηματικά έκανα δύο χρόνια για να φύγω από εκεί μέσα. Αλλά όταν έφυγα, το έκανα με το κεφάλι ψηλά και ούτε γύρισα να κοιτάξω πίσω. Έχω περάσει και εγώ πάρα πολλά που αν τα πω γεμίζω σελίδες ολόκληρες. Σου εύχομαι δύναμη και υπομονή