antonia32 έγραψε:πλακα κανεις!!!!! Αχ δεν παιε το μυαλο σου ποσο χαρηκα!!! αντε με το καλο!!!! η ζουζου σου εγινε κοπελαρα!! μολις μαζευτουμε θα δουμε που θα κανονισουμε και θα σου στειλω!
εμεις χαρα εργασια κ τρεξιμο!! παω τωρα το γιο για μπανιο!

Καλό σας μπανακι! Ειμαι στην ομαδα Μανουλες Μαιου 2013! Οτι θες θα με βρεις εκει!!! Στις αλλες ενοτητες δεν μπαινω πολυ συχνα πια για να μην καταλαβαινεις..... Χαρηκα πολυ πολυ!! Φιλιά!!!

Μαρκελένα έγραψε:[b]
Γειά σε όλες!
Όπως όλες είμαι και εγώ νύφη
Και σα νύφη, έ, δεν είμαι και το πλέον αγαπητό μέλος καθως τους πήρα το ΓΙΟ!!!
Το θέμα μου ξεκίνησε με το γάμο που παραλίγο να μου τον βγάλουνε ξινό και απο λίγο να μην γίνει -γιατί φορτώσανε τον άντρα μου και με έκανε να κλαίω τη μέρα απο το κρεββάτι με αποτέλεσμα, φεύγοντας, να του πώ ότι αν πρόκειται να είναι άλλος απο αυτό που έχω καταλάβει, να μου το πεί τώρα που προλαβαίνουμε. Τελικά θορυβήθηκε, και ο γάμος έγινε. Εντωμεταξύ, δύο μήνες πρίν το γάμο μας είχαμε χάσει το πρώτο μας παιδάκι, παλινδρόμησε στην 10η εβδομάδα. Και αντί να με στηρίξουν τα πεθερικά μου, με σκάγανε κάθε μέρα όλο και πιό πολύ.
Τέλοσπάντων, τα χρόνια πέρασαν και τώρα, μετά απο τρείς αποτυχημένες σπερματεγχύσεις, η Παναγία με αξίωσε κ έμεινα έγκυος στο μπουμπουκάκι μου. Και πάλι το πρώτο θέμα που ελέχθη ήταν το ΟΝΟΜΑ αυτού. Επειδή το παιδί το είχα τάξει στην Παναγία, και επειδή, για να είμαι ειλικρινής, το μόνο που με ένοιαζε και εξακολουθεί φυσικά να με νοιάζει, είναι να είναι γερό, πήρα μέσα μου μια αποφαση, ότι και να είναι, να μην το πώ, για να μην με σκάσουν πρίν την ώρα μου. Και ήταν η πιό σοφή απόφαση που πήρα. Τώρα είμαι στον 6ο και ακόμα, ούτε στον άντρα μου το έχω παραδεχτεί. Κάνω την κουτή. Αλλά είναι ώρες που με τσιτώνει, γιατί οι δικοί του, χώρια που δεν μας έδωσαν ΤΙΠΟΤΑ για το γάμο, χώρια που δεν θα μας πάρουν ΟΥΤΕ την κούνια του μωρού, έχουν ΑΚΟΜΑ το θράσος να επιμένουν στο όνομα αυτού. Και αν και καταβάλλω φιλότιμες προσπάθειες να είμαι σε νιρβάνα, είναι ώρες ώρες, ειδικά με τον άντρα μου που θέλω να του ανοίξω το κεφάλι. Γιατί συμπεριφέρεται σα να ξέχασε ΤΙ ζήσαμε, ΤΙ περάσαμε. Ούτε το τάμα που έχω κάνει να το βαφτίσω σε ένα μοναστήρι στα Γιάννενα αναγνωρίζει. Αλλά εγώ σε αυτό είμαι ΚΑΘΕΤΗ. Μέχρι που του είπα ότι "το παιδί μας θα βαφτιστεί εκεί. Τελεία και παύλα." Και σε ένα διαπληκτισμό που είχαμε τον ενημέρωσα ότι, εγώ τα πέρασα και τα φάρμακα, και τις επεμβάσεις και τις ενέσεις και τις αποτυχίες και τα κλάματα και την απογοήτευση. Εγώ αυτός και οι γονείς μου, που μας στήριζαν οικονομικά τόσο στο γάμο μας, όσο και στο θέμα με το παιδί, οπότε και δεν δέχομαι ΤΙΠΟΤΑ στο σπαθί μου και σε όποιον αρέσει. Το παιδί μου ΕΓΩ ξέρω πόσο πολύ το πόθησα, το προσπάθησα, εγώ ξέρω πόσο έκλαψα και πόσο ακόμα κλαίω κάθε βράδυ που προσεύχομαι γι'αυτό, να βγεί γερό και να είναι καλά. Το όνομα θα είναι της Παναγιάς και κατά πάσα πιθανότητα θα είναι Μάριος. Ούτε Θεοφάνης, ούτε Ελευθέριος. Μάριος. Και σε όποιον αρέσει.