Η ιστορια θα μπορουσε να ειναι κλασικη καθημερινη σειρα. Ειμαι πολυ μικρη για ολο αυτο νομιζω αλλα δυστυχως το αντιμετωπιζω. ειμαι με τον φιλο μου ας πουμε πλεον ενα χρονος-ξερετε πως ειναι αυτα , γνωριζομασταν απο παλια αλλα υπηρχε αποσταση κλτ κλτ τα προηγουμενα 3 χρ.-....ολα ηταν καλα το πρωτο καιρο οι φιλοι του με συμπαθουσαν η αδελφη του εσταζε μελι-το οποιο με ειχε φοβησει εξαρχης δεδομενου οτι ηδη ειχα σχηματισει μια αποχη για αυτη δεν μου αρεσε εξαρχης σαν ανθρωπος -
και ξαφνικα αρχισαν τα προβληματα ...λογια οι φιλοι του και η αδελφη του μπηχτες απο εδω απο εκει δν εδινα σημασια και γενικα προσπαθουσα να μην δωσω και δικαιωμα -να διευκρινισω οτι υπαρχει τεραστια διαφορα στον τροπο ζωης μεταξυ μας -εχω μεγαλωσει διαφορετικα με αλλα προτυπα και καταστασεις μονογονεικη οικογενεια και ο φιλος μου απο την αλλη με τις αδερφες του εχασαν την μαμα τους μικρα μεγαλωσαν σε ενα ιδιαιτερα κλειστο χωριο και κλειστη υπερπροστατευτικη οικογενεια και με μια δωση υστεριας θα ελεγα..τελος παντων εχουμε αλλες συνηθειες γενικα σε ολα ...αλλο τροπο διασκεδασης εγω εχω την σχολη μου (σπουδαζω ψυχολογια)διαβαζω βγαινω ξερετε οτι κανει καθε φοιτητρια και ..αυτοι οι ανθρωποι πραγματικα ενω ημασταν τοσοο καλα και ναι το βλεπουμε καπως σοβαρα και ας ειμαστε μικροι εγω 22 αυτος 26 αρχισαν ειλικρινα να βρισκουν αφορμες να τσακωνομαστε αρχισαν να ασκουν πιεση για ποιο λογο δν βγαινω μαζι τους συχνα και τετοια πραγματα που η λογικη μου δεν μπορουσε να τα διαχειρηστει ...μετα απο πολλα σκηνικα και αρκετο ψυχολογικο πολεμο φτασαμε και στο χθεσινο ...κλειναμε ενα χρονο και ειχαμε ΜΙΑ ΜΕΡΑ για μας γτ δουλευει κιολας και οκ το ηξερα και οντως εγινε οτι θα σπασουν τα τηλεφωνα γτ ετσι κανουν για την οποιαδηποτε βλακεια και πραγματικα την ωρα που θελαμε να φυγουμε παιρνει τηλ η αδερφη του για να μας πει οτι θελει ο φιλος μου να παει να την παρει ενω ημασταν ιλισια στο ιλιον να την παει γκαζι για ποιο λογοο???? γτ εβρεχε....προφανως και ηταν το κερασακι στην τουρτα εγινα εκτος εαυτου εγινε χαμος με εφτασε σε φαση υστεριας και το πιο τραγικο ειναι οτι ο φιλος μου για αλλη μια φορα δεν ειπε οχι...το βλεπει οτι ειναι εξαρτημενες απο πανω του και δεν κανει τπτ εγω βγαινω η κακια και η στριγγλα ....ολα εχουν πεσει πανω του και συνεχως του ζητανε λεφτα τα χαλανε απο εδω και απο εκει...και προσπαθω να τον ξυπνησω και δεν ξυπναει ειλικρινα ειμαι 22 ετων και αυτη τη κατασταση που νιωθω οτι θα βγει απο καπου η πανια και θα πει παρατραγουδα δεν μπορω να την διαχειρηστω....!!!!

αναφερεις οτι ο συντροφος σ μεγαλωσε σε ενα πιο κλειστο κ φαινομενικα πιο δεμενο οικογενειακο περιβαλλον απο σενα πιθανον λογω της απωλειας της μητερας τ.Αυτο ειναι απολυτα σεβαστο κ κατανοητο γτ προφανως θα εχει περασει πολλες δυσκολιες.Οι συνηθειες χρονων δεν κοβονται ευκολα ειδικα αν εχεις μεγαλωσει σε ενα τοσο συναισθηματικα εξαρτημενο περιβαλλον.Η αδερφη τ βεπει τον καλο σ ως αποκουμπι κ δεν θελει να τον χασει κ ισως σε ζηλευει που διεκδικεις μεριδιο απο την αγαπη τ,τον χρονο τ κτλ.Δειξε κατανοηση(το ξερω ειναι δυσκολο)αλλα καθε οικογενεια εχει τη δικη της νοοτροπια κ προσπαθησε σιγα σιγα κ διακριτικα να τον κανεις να καταλαβει οτι δεν ειναι το παιδι γ ολες τις δουλειες