Αχ κορίτσια έχω ξεραθεί στα γέλια με αυτά που διαβάζω..
Εγώ ήμουν φοιτήτρια εδώ στην Αθήνα και έμενα μόνη μου..Ο άντρας μου έμενε με τον αδερφό του και η μαμά του ήταν μια στο σπίτι των παιδίων της μια στο χωριό με τον άντρα της...
Κάθε μέρα ο άντρας μου ερχόταν και κοιμόταν σπίτι μου και το πρωί που έφευγε έπαιρνε τη μάνα του και της έλεγε "Μάνα φτιάξε μου καφέ..Έρχομαι"...Αυτή η κακομοίρα έτρεμε να τον ρωτήσει που κοιμάται κάθε βράδυ καθότι δε σηκώνει και πολλά πολλά το στεφάνι μου...Και αναρωτιόταν "αχ που έχει μπλέξει το παιδάκι μου"...
1-2 φορές είχα πάει και είχα κοιμηθεί κι εγώ σπίτι του ενώ έλειπε η μαμά του και ο αδερφός του και μετά φώναζε τον κουνιάδο μου και του έλεγε "Κοίτα, κάποια κοιμήθηκε εδώ..Έχει μάσκαρα το μαξιλάρι"....
Μια μέρα βρίσκει μια φωτογραφία στο συρτάρι του άντρα μου και φωνάζει ξανά τον άλλο της το γιο και της λέει "Αυτή είναι του αδερφού σου..Ωραία κοπέλα"...
όπως καταλαβαίνετε όλα ο κακομοίρης ο αδερφός του τα άκουγε...

Μετά από 3-4 μήνες που είμαστε μαζί, μου προτείνει να πάμε στο χωριό του να γνωρίσω τους γονείς του...όμως ο πεθερός μου είχε πάθει μια μόλυνση στο χέρι και ήταν στο νοσοκομείο...έτσι, φτάνουμε και πάμε κατευθείαν στο νοσοκομείο...Για κακή μου τύχη με το που βγαίνουμε από το ασανσέρ πετυχαίνουμε τις αδερφές του πεθερού μου, οι οποίες με πέρασαν από ακτινογραφία...Εγώ ευγενέστατη είπα "Χαίρω πολύ.Τι κανετε;;" ...
Και τώρα έρχεται η μεγάλη στιγμή...
Μπαίνουμε στο δωμάτιο η πεθερά μου σοβαρή, λιγομίλητη, ο πεθερός μου σηκώθηκε, με αγκάλιασε, με φίλησε "Καλώς το κορίτσι μου"...Κάγκελο εγώ...
Μιλούσαμε κανονικά, η μαμά του συνεσταλμένη....Ερχόνταν νοσηλεύτρεις κλπ που τις ήξερε ο πεθερός μου και έλεγε "Από εδώ η νυφούλα μου"...
Την επόμενη μέρα πάμε να τους χαιρετίσουμε γιατί θα φεύγαμε...
Σε κάποια φάση λέει στο Γιώργο και στη μαμά του να βγουν από το δωμάτιο και να μείνω εγώ να μου μιλήσει...Επαθα σοκ!!!Τι να θέλει άραγε;;; Και μου λέει "Που πάει το καράβι;;;;" Στην Κέρκυρα πήγα να του πω, αλλά κρατήθηκα...
Του λέω τι εννοείτε;;;;Μου λέει "Πού το πάτε με το Γιώργο;;;Δε θα προχωρήσετε σοβαρά;;;;" Του λέω "Τι μου λέτε;;;Είμαστε 3-4 μήνες μαζί...Κι εγώ είμαι μικρή ακόμα..."
Μου λέει "δεν έχει σημασία..Αν ταιριάζετε, γιατί όχι;;;;"

Έπαθα σοκ, τα έλεγα μετά στο Γιώργο, τι μαλακίες είναι αυτές που μου είπε ο πατέρας σου κλπ...
Όσο για την πεθερά μου μετά από 2-3 συναντήσεις γίναμε αυτοκόλλητες...Σαν μαμά με κόρη..Πήγαινα έμενα στο σπίτι του άντρα μου ενώ ήταν κι αυτή εκεί, δε με άφηνε να κάνω τίποτα, μου έπαιρνε συνέχεια δώρα...
Κι εγώ για να την ευχαριστήσω τη μεταμόρφωσα σε γυναίκα..Πέταξε τα παλαιομοδίτικα ρούχα και γυαλιά της, λεβαψε τα μαλλιά της κι έγινε μια κούκλα...
Την υπεραγαπώ, με βοηθάει, δεν ανακατεύεται ποτέ και της είμαι ευγνώμων που μεγαλώνει το κοριτσάκι μου...
Με τον πεθερό μου καλά τα πάμε, αλλά δεν τρελαίνομαι κιόλας...Μου τη σπανε οι αντιλήψεις του, αλλά τα χώνω κανονικότατα...