arco iris έγραψε:ειπες την πιο σωστη κουβεντα

το ολο αρθρο ειναι για ακραιες καταστασεις

τι κάνεις πουλάκι μου? Καλή χρονιά!!!

προσπαθω

επισης!!!!!!!!!![Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Με το άρθρο συμφωνώ πολύ σ' αυτό:

Αν, για παράδειγμα, το μικρό τους τους χαστουκίσει, θα πρέπει να μείνουν αρχικά σιωπηλοί και να συλλογιστούν αυτό που συνέβη. Έτσι θα συγκρατήσουν την οργή τους, που μπορεί να οδηγήσει σε λάθος αντιδράσεις.

Μέχρι εκεί. Το πότε θα του μιλήσεις για μένα δεν έχει να κάνει με χρονόμετρα. Μπορεί μετά από μισή ώρα να έχει ξεχάσει τελείως τί έχει κάνει, οπότε είναι και στο ένστιγκτο της μαμάς να βρει το timing. Πιστεύω όμως ότι πρέπει και οι δυο πλευρές να είναι ψύχραιμες όταν θα κάτσουν να συζητήσουν. Δεν μπορείς να μιλήσεις (ή να ακούσεις) λογικά όταν έχεις νεύρα, όπως κι ένα νήπιο που χτυπιέται δεν πρόκειται να σ' ακούσει (ή να σου μιλήσει) μέχρι να ηρεμήσει.
Τώρα για τη σιωπή... έχω δει σκηνή με μαμά που της έδωσε μια το παιδί της επίτηδες και κοκκαλώνει η γυναίκα απ' τα νεύρα. Το περίεργο είναι ότι κοκάλλωσε και το παιδί της και το μικρότερο που δεν ήταν καν νήπιο. Έπεσε νέκρα για δεν ξέρω μισό λεπτό; που φάνηκε αιώνας. Και μετά, πριν συνέλθουν τα πιτσιρίκια, του μίλησε χωρίς φωνές αλλά με πολύ σοβαρό τόνο. Τη βρήκα πολύ σωστή, λειτούργησε με ένστιγκτο, στο σωστό timing. Και με το σωστό τρόπο, μια και η στριγγλιά δεν πιάνει σε καμία ηλικία. Πρέπει να τους δείξεις ότι σέβεσαι τον εαυτό σου και τα όριά σου για να σε σεβαστούν και πρέπει να τους το δείξεις με έναν τρόπο που να δείχνει επίσης σεβασμό προς το πρόσωπό τους. Η στριγγλιά είναι κάτι σαν επίθεση και σου λέει το παιδί, έτσι είσαι; Μπορώ κι εγώ να τα κάνω μπάχαλο.

Ένα κοριτσάκι που κρατούσα, εκεί που παίζαμε, στα καλά καθούμενα σκύβει και μου χώνει μια δαγκωνιά στο σβέρκο! Σταμάτησα, σοβάρεψα και της κάνω "Με δάγκωσες; Δε μου αρέσει να με δαγκώνεις! Δεν επιτρέπω να με πονάει κανείς". Και πήγα δήθεν στην κουζίνα. Δεν ήξερα πραγματικά το λόγο που έγινε αυτό, έγινε μέσα από το παιχνίδι; (Η μαμά μου αργότερα μου είπε ότι όταν είναι μικρά και δε μιλάνε δεν ξέρουν πώς να εκφράσουν την αγάπη τους και το κάνουν έτσι!) Όμως η μικρή ήταν 2μιση σίγουρα και μια χαρά μιλούσε. Δεν ήξερα αν ήμουν υπερβολική, ή αν ήταν ακόμα ένας τρόπος για να δοκιμάσει τα όριά μου. Τέλος πάντων, το ένστιγκτό μου λειτούργησε έτσι. Την άκουσα να κλαίει, όχι γκρινιάρικα ή ψεύτικα. Με το ζόρι κρατήθηκα λίγα δευτερόλεπτα ακόμα στην κουζίνα. Αν φαινόμουν μπόσικη και το έκανε για να με δοκιμάσει θα έχανα το παιχνίδι μια κι έξω. Επέστρεψα λοιπόν όχι πιο πάνω από ένα λεπτό , κάθησα δίπλα της και της είπα πολύ πολύ ήρεμα και γλυκά ότι δεν επιτρέπω σε κανέναν άνθρωπο να με δαγκώνει ή να με πονάει με οποιονδήποτε τρόπο, (όχι μόνο την 'μικρή') επειδή εγώ αγαπάω τη Μαρία και την προσέχω. Και το ίδιο να κάνει και η 'μικρή' (την είπα με το όνομά της φυσικά), ποτέ να μην αφήσει κανέναν να την δαγκώσει, χτυπήσει, πονέσει ή να της κάνει κάτι που η 'μικρή' δε θέλει. Μου έκανε εντύπωση με πόση προσοχή με άκουγε, ενώ άλλες φορές που πχ της έλεγα "μην περπατάς ξυπόλυτη" απλά με έγραφε κι αν ήθελα να της εξηγήσω το λόγο, απέφευγε να με κοιτάξει (σου λέει, κύρηγμα έρχεται). Ηρέμησε το παιδί, ξεκινήσαμε πάλι να παίζουμε και όταν όλα ήρθαν στη θέση τους, έπεσαν και αγκαλιές και αγαπούλες, γιατί δεν ήθελα από τη μία να νιώσει ότι μόλις στεναχωριέται γίνομαι χαλί να με πατήσει, ούτε να νιώσει ότι έπαψα να την αγαπάω ή ότι κρίνω την προσωπικότητά της από μια λάθος κίνηση της στιγμής.
Ποτέ μα ΠΟΤΕ μετά απ' αυτό δεν έκανε τίποτα τέτοιο. Και ξέρω ότι με αγαπάει πάρα πολύ κι ότι με θυμάται αν και τώρα πια μένουμε πολύ μακριά και δε βλεπόμαστε.

Συγνώμη για το τεράστιο ποστ. Λέω τελικά να το κρατήσω

αυτη η μεθοδος καταρχην ειναι για μεγαλυτερα παιδια.Εμενα πχ που ειναι 3 αν του πω δεν μου αρεσε η συμπεριφορα σου τι εχεις να μου προτεινεις οτι πρεπει να κανουμε γι'αυτο?θα μου λεει αρες μαρες κουκουναρες!μετα θελει πολυ ψυχραιμια απο την πλευρα των γονιων αν πχ σε χαστουκισει να μην αντιδρασεις αμεσως και ειναι πολυ δυσκολο γιατι εμενα πχ που με εχει δαγκωσει πανω στον πονο μου ποσο ψυχραιμη να ημουν??εγω του παιρνω ενα αγαπημενο παιχνιδι οταν κανει κατι ασχημο και ειναι το μονο που του στοιχιζει γιατι εχω δοκιμασει ολα τα αλλα και δεν πιανει τιποτα