Δυστυχώς και εμείς έχουμε θέμα με τους γείτονες- νοικάρηδες για την ακρίβεια που μένουν από κάτω μας. Κάθε 3 και λίγο μαλώνουν αλλά λέμε να γίνεται χαμός!! Το τι κουβέντες λένε.. Εγώ που τους ακούω ντρέπομαι! Κάθε μεσημέρι βάζουν τέρμα την μουσική και το τραβάνε το βιολάκι μέχρι αργά το απόγευμα. Και τώρα που είναι χειμώνας είναι καλά- το καλοκαίρι μαζεύονται 10 άτομα και κάθονται έξω ή στα σκαλιά μας μπεκροπίνουν ανοίγουν το ράδιο από το αυτοκίνητο ειλικρινά σας λέω να θέλω να πάω στην αγορά να πάρω κάτι και να μην κατεβαίνω για να μην περάσω μέσα από αυτόν τον όχλο... Φυσικά όταν σπάει το παρεάκι μου αφήνουν όλες τις γόπες στην σκάλα! 2 φορές που έκανα παρατήρηση για την φασαρία και με όμορφο τρόπο φανταστείτε να φώναζα κι όλας με γράψανε κανονικά και ανέβηκα στο σπίτι μου άκουσα την "κυρία" να με αποκαλεί σούργελο στον άντρα της! Επίσης έχει τύχει 2-3 φορές όπως απλώνω τα ρούχα πίσω να μου πέσει κάποιο κάτω από τον αέρα. Δεν λέω ότι φταίνε αυτοί ούτε εγώ το κάνω επίτηδες. Ε όποτε της ζητάω αυτό που έπεσε κάτω μου λέει ότι δεν έχει δεί τίποτα. Μέχρι που μια μέρα τα πήρα στο κρανίο γιατί είχα παρατηρήσει ότι μου έλειπαν αρκετές πετσέτες του μπάνιου και κατέβηκα κάτω και της ζήτησα να περάσω στην πίσω αυλή (δεν υπάρχει πρόσβαση απο το πλάι μόνο μέσα από το σπίτι) να δω η ίδια άν είναι εκεί ή αν έκαναν φτερά και πέταξαν και όπως περνούσα από το δωμάτιο των παιδιών (έχουν 2 μικρά παιδακια) βλέπω την μία ένα κουβάρι κάτω και όπως πάω να την σηκώσω ήταν γεμάτη κακάκια απο τα μικρα.. Τρελάθηκα! Φυσικά μόλις άρχισα να φωνάζω φανερώθηκαν και τα υπόλοιπα ρούχα που έψαχνα. Ξανά λέω δεν φταίει αυτή που μου πέφτουν εμένα από την απλώστρα αλλά έλεος αφού κυρά μου βλέπεις ότι δεν είναι δικά σου κάνεις το καλό και τα μαζεύεις ρίξε μου μια φωνή ή άστα στην σκάλα μου μα δίπλα σου είναι. Το κακό είναι όπως είπα και στην αρχή ότι είναι νοικάρηδες και όχι δικοί μου γιατί θα είχαν πάρει πόδι εδώ και καιρό αλλά του πατέρα μου (το ισόγειο είναι στο όνομα του) και όσες φορές του λέω να τους μαζέψει στην αρχή μου λέει ότι εντάξει και έχω δίκιο και μετά ξεκινάει το τροπάρι "με αυτό το ενοίκιο πληρώνω την δόση στην τάδε τράπεζα" και "οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν θα βρω άλλους να το νοικιάσουν" κτλ κτλ και με κάνει να έχω και τύψεις απο πάνω και να σκέφτομαι ότι είμαι υπερβολική. Δεν ξέρω πόσο θα αντέξω ακόμη. Μας έχουν κάνει τόσα πολλά που μπορώ να γράφω για μέρες... Κάνω υπομονή αλλά.... Ειδικα τώρα που θα έρθει και το μωράκι μας αν μου συνεχίσουν τα ίδια θα γίνω πολύ κακιά!
Συγνώμη για το σεντόνι αλλά πρέπει να τα πω κάπου γιατί θα σκάσω!